Een aantal mensen die mijn blog lezen raadden mij aan om eens een keer iets leuks voor mijzelf te gaan doen. Gisteren had ik iets leuks voor mijzelf ingepland.
Vandaag moest Baas op bedrijfsbezoek in Duitsland en aangezien zijn Duits bijzonder slecht is, moest ik mee om ervoor te zorgen dat iedereen elkaar begreep. Omdat het zo'n 3,5 uur rijden was, had ik, op verzoek van Baas, voor de nacht van zondag op maandag een hotel gereserveerd in Andernach.
Uit gewoonte kijk ik altijd of een uitgekozen bestemming per trein te bereiken is en Andernach bleek per trein bereikbaar. De trein ging via Keulen en daar overstappen op het lokale boemeltje langs de Rijn. Keulen, laatste zondag voor Kerst, grootste kerstmarkt van Duitsland: ik rij niet aan het einde van de dag met Baas mee maar pak de trein en breng een bezoek aan de kerstmarkt :-). Dan heb ik 1,5 uur voor de kerstmarkt en daarna met de trein richting hotel.
Afgelopen maandag via internet mijn treinkaartje gekocht en zondag op stap. In Emmerich de mededeling dat met de goederentrein voor ons een ongeluk was gebeurd en dat het 3 tot 4 uur zou duren voordat het baanvak weer vrij zou zijn. Trein ging terug naar Arnhem en dan via 's Hertogenbosch, Venlo, Mönchen-Gladbach naar Keulen. Geschatte vertraging: 80min. Daar gaat mijn 1,5 uur kerstmarkt :-(. Dat was niet de bedoeling.
Bellen met het hotel: hoe laat moet ik uiterlijk binnen zijn en tot hoe laat kan ik nog iets te eten krijgen. Uiterlijk om 22.00 uur aankomen en helaas, het restaurant was volledig bezet door een groep dus ik kon er niet eten.
Als ik dan toch niet in het hotel kan eten, dan eet ik wel iets op de kerstmarkt. Het zou raar moeten lopen als ik daar niet een kraampje met eten tegen zou komen. Baas bellen dat hij en zijn vrouw (die ging ook mee) niet op mij hoefden te wachten en dat ik wel zou laten weten wanneer ik in het hotel zou zijn.
Uiteindelijk met 135min vertraging in Keulen aangekomen, gekeken welke trein mij tegen 19.30 uur in Andernach kon brengen en toen kon ik eindelijk de kerstmarkten bekijken. Ik stond om 15:24 uur op het station in Keulen en ben tegen 18.00 uur weer met de trein verder gegaan.
Het was een hoop gedoe en geregel om uiteindelijk toch de kerstmarkten in Keulen te bezoeken maar het was wel de moeite waard. Al die buitenlandse talen, de sfeer, de Duitse gewoontes. Ik heb dolgelukkig rondgelopen. Maar als ik van te voren had geweten dat het zo'n gedoe op zou leveren, dan denk ik niet dat ik het gedaan had.
De volgende keer verzin ik iets leuks waarvoor ik niet afhankelijk ben treinen.
maandag 23 december 2013
zaterdag 21 december 2013
Vrijheid en een kans
Naar aanleiding van een aantal ontvangen reacties (altijd leuk) wil ik vandaag proberen uit te leggen hoe ik tegen mijn huidige situatie aan kijk. Het is af en toe heel zwaar en ik baal bij vlagen ook zo verschrikkelijk van alles dat ik mijn toevlucht zoek bij chocolade onder een dekentje op de bank. Maar aan de andere kant ben ik mij ook heel erg bewust van het feit dat ik op mijn 47-ste een kans krijg die niet veel mensen krijgen en die ik met beide handen wil grijpen.
- Ik heb een tijdelijk contract, van rechtswege houdt het op 4 mei 2014 op. Daarna heb ik nog 3 maanden recht op WW en dan ben ik vrij om te doen en te laten wat ik wil en/of nodig vindt.
Omdat ik getrouwd ben, kom ik niet in aanmerking voor bijstand. In het uiterste geval kan het zijn dat ik tijdelijk terug moet naar Man om mijn plannen verder uit te werken maar ik heb geen instanties in mijn nek hijgen die mij voorschrijven hoe en wat ik moet doen. Ideaal is anders maar als de tijd te overzien is, overleven Man en ik dit ook wel weer.
- Ik heb een tijdelijk huis. Met een beetje mazzel vallen einde WW en einde huis samen. Omdat voor Man en mij een LAT-huwelijk beter werkt dan een traditioneel huwelijk, ben ik niet gebonden aan deze regio. Ik kan daar heen waar ik heen wil, waar ter wereld dan ook.
- Vanwege een paar erfenissen heb ik sowieso in mei de beschikking over € 15.000,00, en als ik zuinig aan doe dan kan dat nog meer worden. Eind 2016 komt er nog een keer zo'n bedrag vrij.
Het is niet veel mensen gegeven om in zo'n vrijheid het roer volledig om te gooien. In die zin voel ik mij enorm gezegend. Het voelt ook als een verantwoordelijkheid omdat ik mij er van bewust ben dat dit een eenmalige kans is die ik dan ook heel goed in wil vullen. Er zijn nog een heleboel onvervulde dromen die nu van alle kanten bekeken en beoordeeld moeten worden. Dat maakt werken aan plan B over het algemeen een zeer prettige bezigheid. Ik verheug me nu alweer op het wekelijkse bezoek aan de bibliotheek.
Donderdag sprak Baas de hoop uit op een langdurige samenwerking. Dan voel ik me wel een beetje schuldig over het feit dat ik al druk bezig ben met mijn vertrek. Maar een mogelijke verlenging van mijn contract geeft ook de ruimte om, indien nodig, langer aan plan B te kunnen werken en mijn spaarrekening te vullen. Zeker nu er na een gesprek met een oud-collega weer andere en nieuwe mogelijkheden aandienen om plan B in te vullen.
- Ik heb een tijdelijk contract, van rechtswege houdt het op 4 mei 2014 op. Daarna heb ik nog 3 maanden recht op WW en dan ben ik vrij om te doen en te laten wat ik wil en/of nodig vindt.
Omdat ik getrouwd ben, kom ik niet in aanmerking voor bijstand. In het uiterste geval kan het zijn dat ik tijdelijk terug moet naar Man om mijn plannen verder uit te werken maar ik heb geen instanties in mijn nek hijgen die mij voorschrijven hoe en wat ik moet doen. Ideaal is anders maar als de tijd te overzien is, overleven Man en ik dit ook wel weer.
- Ik heb een tijdelijk huis. Met een beetje mazzel vallen einde WW en einde huis samen. Omdat voor Man en mij een LAT-huwelijk beter werkt dan een traditioneel huwelijk, ben ik niet gebonden aan deze regio. Ik kan daar heen waar ik heen wil, waar ter wereld dan ook.
- Vanwege een paar erfenissen heb ik sowieso in mei de beschikking over € 15.000,00, en als ik zuinig aan doe dan kan dat nog meer worden. Eind 2016 komt er nog een keer zo'n bedrag vrij.
Het is niet veel mensen gegeven om in zo'n vrijheid het roer volledig om te gooien. In die zin voel ik mij enorm gezegend. Het voelt ook als een verantwoordelijkheid omdat ik mij er van bewust ben dat dit een eenmalige kans is die ik dan ook heel goed in wil vullen. Er zijn nog een heleboel onvervulde dromen die nu van alle kanten bekeken en beoordeeld moeten worden. Dat maakt werken aan plan B over het algemeen een zeer prettige bezigheid. Ik verheug me nu alweer op het wekelijkse bezoek aan de bibliotheek.
Donderdag sprak Baas de hoop uit op een langdurige samenwerking. Dan voel ik me wel een beetje schuldig over het feit dat ik al druk bezig ben met mijn vertrek. Maar een mogelijke verlenging van mijn contract geeft ook de ruimte om, indien nodig, langer aan plan B te kunnen werken en mijn spaarrekening te vullen. Zeker nu er na een gesprek met een oud-collega weer andere en nieuwe mogelijkheden aandienen om plan B in te vullen.
dinsdag 17 december 2013
Plan B is Plan A geworden
Tot voor kort was het uitgangspunt dat ik na een half jaar werken voor Baas een verlenging van mijn contract zou krijgen, Van daaruit zou ik dan kijken in hoeverre de mogelijkheden die Baas mij heeft voorgespiegeld daadwerkelijk gerealiseerd zouden kunnen worden. Voor het geval er geen verlening van mijn contract zou komen, zou ik vanaf januari werken aan een plan B. Het is namelijk wel duidelijk dat mijn volgende stap iets zzp-igs zal worden en daarvoor heb ik wel wat voorbereidingstijd nodig.|
Vanaf dat Baas voor eigen rekening is gaan werken, is hij erg vervelend geworden. In de communicatie met het vorige bedrijf heeft hij nooit iets fout gedaan (ik was erbij en ik heb hem er vaak genoeg op gewezen dat hij onredelijk bezig was) en dat geldt ook voor andere mensen die niet doen wat hij wil. Het ligt nooit aan hem. Hij accepteert maar 1 manier van werken en dat is zijn manier. Dat ik op mijn manier hetzelfde resultaat krijg en dan ook nog sneller, doet niet ter zake. Daarnaast is Baas erg wisselvallig. Als hij het druk heeft dan moet ik het allemaal zelf regelen om vervolgens de wind van voren te krijgen als ik het zelf heb geregeld. Het is niet prettig werken maar ik ben nog bereid om dit gedrag te zien als gevolg van de enorme verantwoordelijkheid die Baas op zich heeft genomen. Hij heeft namelijk privé een behoorlijke lening afgesloten om zijn aandeel in het nieuwe bedrijf te kunnen kopen. In dat geval zou verbetering mogelijk kunnen zijn en dan heb ik er in april geen enkel probleem mee om voor nog een periode bij te tekenen. Bovendien wil ik ook rekening houden met het feit dat ik emotioneel gezien wel eens lekkerder in mijn vel heb gezeten.
Wat hij echter bij het vorige bedrijf niet deed maar nu wel, is het maken van zogenaamd "leuke" grappen. Zit hij met Collega aan de telefoon, dan heeft hij het over mijn rokje met laarzen dat ik aan heb waardoor mijn benen zo mooi uitkomen. Dat gaat echt 10 min door terwijl ik niet eens een rokje met laarzen aan heb. Hij heeft het constant over typ-miepen en hij heeft een hekel aan boekhouders. Laten die werkzaamheden nu een groot deel van mijn werk beslaan. We hebben ruimte in een ander bedrijf en ook naar de mensen daar maakt hij regelmatig opmerkingen over mij die lollig zouden moeten zijn, onder het mom van mannen onder elkaar.
Ik heb het overgrote deel van mijn leven in door mannen gedomineerde bedrijven gewerkt en daarbij net als nu als enige vrouw maar dit heb ik nog nooit meegemaakt.
Het is duidelijk dat dit een onderdeel is wat echt niet zal veranderen.
Sinds vorige week speelt er ook nog iets anders, namelijk dat de vrouw van Baas haar baan kwijt raakt. Ik word er regelmatig door Baas op gewezen dat bij een vroeger bedrijf de samenwerking met zijn vrouw perfect was. Ik vind het moeilijk te doorgronden of Baas overweegt over een half jaar mijn baan aan zijn vrouw te geven. De kans zit er ook in dat zijn vrouw mij moet assisteren omdat nu al duidelijk is dat ik meer werk heb dan ik in 40 uur af kan krijgen. Ik heb zijn vrouw een paar keer ontmoet en ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken dat ik met haar moet samenwerken.
Al deze zaken maken dat ik in de afgelopen weken een omslag heb gemaakt. Plan B, nodig voor het geval dat ik geen verlenging van mijn contract krijg, is inmiddels het hoofdplan geworden. Over een half jaar wil ik in staat zijn om tegen Baas te zeggen: "Jammer maar ik ga niet verlengen. We kunnen een termijn afspreken waarbinnen jij een vervanger zoekt aan wie ik mijn taken over kan dragen en die ik kan inwerken. Daarna ben ik vertrokken."
Dus in januari zal ik flink aan de bak moeten om plan B op poten te zetten, moe of niet moe. Op 4 mei 2014 loopt mijn contract af en dan moet ik op eigen benen moeten kunnen staan.
Vanaf dat Baas voor eigen rekening is gaan werken, is hij erg vervelend geworden. In de communicatie met het vorige bedrijf heeft hij nooit iets fout gedaan (ik was erbij en ik heb hem er vaak genoeg op gewezen dat hij onredelijk bezig was) en dat geldt ook voor andere mensen die niet doen wat hij wil. Het ligt nooit aan hem. Hij accepteert maar 1 manier van werken en dat is zijn manier. Dat ik op mijn manier hetzelfde resultaat krijg en dan ook nog sneller, doet niet ter zake. Daarnaast is Baas erg wisselvallig. Als hij het druk heeft dan moet ik het allemaal zelf regelen om vervolgens de wind van voren te krijgen als ik het zelf heb geregeld. Het is niet prettig werken maar ik ben nog bereid om dit gedrag te zien als gevolg van de enorme verantwoordelijkheid die Baas op zich heeft genomen. Hij heeft namelijk privé een behoorlijke lening afgesloten om zijn aandeel in het nieuwe bedrijf te kunnen kopen. In dat geval zou verbetering mogelijk kunnen zijn en dan heb ik er in april geen enkel probleem mee om voor nog een periode bij te tekenen. Bovendien wil ik ook rekening houden met het feit dat ik emotioneel gezien wel eens lekkerder in mijn vel heb gezeten.
Wat hij echter bij het vorige bedrijf niet deed maar nu wel, is het maken van zogenaamd "leuke" grappen. Zit hij met Collega aan de telefoon, dan heeft hij het over mijn rokje met laarzen dat ik aan heb waardoor mijn benen zo mooi uitkomen. Dat gaat echt 10 min door terwijl ik niet eens een rokje met laarzen aan heb. Hij heeft het constant over typ-miepen en hij heeft een hekel aan boekhouders. Laten die werkzaamheden nu een groot deel van mijn werk beslaan. We hebben ruimte in een ander bedrijf en ook naar de mensen daar maakt hij regelmatig opmerkingen over mij die lollig zouden moeten zijn, onder het mom van mannen onder elkaar.
Ik heb het overgrote deel van mijn leven in door mannen gedomineerde bedrijven gewerkt en daarbij net als nu als enige vrouw maar dit heb ik nog nooit meegemaakt.
Het is duidelijk dat dit een onderdeel is wat echt niet zal veranderen.
Sinds vorige week speelt er ook nog iets anders, namelijk dat de vrouw van Baas haar baan kwijt raakt. Ik word er regelmatig door Baas op gewezen dat bij een vroeger bedrijf de samenwerking met zijn vrouw perfect was. Ik vind het moeilijk te doorgronden of Baas overweegt over een half jaar mijn baan aan zijn vrouw te geven. De kans zit er ook in dat zijn vrouw mij moet assisteren omdat nu al duidelijk is dat ik meer werk heb dan ik in 40 uur af kan krijgen. Ik heb zijn vrouw een paar keer ontmoet en ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken dat ik met haar moet samenwerken.
Al deze zaken maken dat ik in de afgelopen weken een omslag heb gemaakt. Plan B, nodig voor het geval dat ik geen verlenging van mijn contract krijg, is inmiddels het hoofdplan geworden. Over een half jaar wil ik in staat zijn om tegen Baas te zeggen: "Jammer maar ik ga niet verlengen. We kunnen een termijn afspreken waarbinnen jij een vervanger zoekt aan wie ik mijn taken over kan dragen en die ik kan inwerken. Daarna ben ik vertrokken."
Dus in januari zal ik flink aan de bak moeten om plan B op poten te zetten, moe of niet moe. Op 4 mei 2014 loopt mijn contract af en dan moet ik op eigen benen moeten kunnen staan.
zondag 15 december 2013
Vreselijk moe
Het is niet dat er niks te melden valt dat het zolang duurt voordat ik reageer en het is ook geen desinteresse dat ik mij niet op andere blogs laat zien. Het is alleen dat ik zo vreselijk moe ben dat er niks zinnigs uit mijn handen komt en mijn leven op dit moment een ietwat ongezonde invulling heeft.
Ik werk, probeer op tijd boodschappen en gezonde maaltijden in huis te halen en doe 2x per week iets aan beweging. Vooral dat laatste is erg belangrijk: met een ontbijt van 8 bonbons en lunch van een zak chips met druiven (2 stuks fruit per dag zit er hier wel ingehamerd) zal ik toch moeten voorkomen dat ik over een paar weken niet meer in mijn kleren pas ;-).
Tegen 21.00 uur gaat bij mij zo'n beetje wel het licht uit om vervolgens weer een dag door te moeten komen.
En ondertussen loopt het schuldgevoel natuurlijk aan alle kanten op want het is niet zo dat er geen klusjes op mij liggen te wachten:
Ik werk, probeer op tijd boodschappen en gezonde maaltijden in huis te halen en doe 2x per week iets aan beweging. Vooral dat laatste is erg belangrijk: met een ontbijt van 8 bonbons en lunch van een zak chips met druiven (2 stuks fruit per dag zit er hier wel ingehamerd) zal ik toch moeten voorkomen dat ik over een paar weken niet meer in mijn kleren pas ;-).
Tegen 21.00 uur gaat bij mij zo'n beetje wel het licht uit om vervolgens weer een dag door te moeten komen.
En ondertussen loopt het schuldgevoel natuurlijk aan alle kanten op want het is niet zo dat er geen klusjes op mij liggen te wachten:
- de financiële administratie over de maand november van Man en mij
- het vertalen van een website van een oud-collega (op 3 pagina's na heb ik de eerste vertaling klaar). Als ruil voor het werk krijg ik een breipakket wat ik al jaren wil hebben, dus het levert ook nog iets op
- het vertalen van een website van een oud-collega (op 3 pagina's na heb ik de eerste vertaling klaar). Als ruil voor het werk krijg ik een breipakket wat ik al jaren wil hebben, dus het levert ook nog iets op
- via de ruilkring waar ik lid van ben, ligt er nog een half jaar administratie van iemand die ik in een excel-bestand moet zetten
- het beantwoorden van de mail van mijn vriendin in Duitsland (ik wil er niet weer 4 maanden over doen)
- het uitzoeken van een pizzeria in een plaats die tussen de woonplaats van een vriendin en mijn woonplaats in ligt zodat we beiden ongeveer evenveel rijden
- het oppakken van mijn Franse lessen zodat ik (eindelijk) in juni mijn eerste examen kan doen en daarbij het regelen van huiswerkbegeleiding
- een nieuwe koelkast regelen. Degene die ik van vrienden heb gekregen was toch te oud en mijn groenten bevriezen in de koellade terwijl ik de inhoud van het vriesvakje niet koud genoeg krijg
- nadenken over plan B voor als ik op het werk geen verlening aangeboden krijg
- sowieso nadenken over wat ik verder met mijn leven wil
- een afwas van 2 dagen wegwerken. Ik mis mijn vaatwasser :-(
- enz, enz.
Ik weet het wel, gewoon beginnen en dan volgt het goede gevoel vanzelf. In mijn eentje is er niemand anders die mijzelf een schop onder de kont kan geven dan ikzelf. Maar soms is het wel heel erg zwaar om overal alleen voor te staan. En dan blijft het heel verleidelijk om heel erg moe met chocolade op de bank te blijven hangen.
- het oppakken van mijn Franse lessen zodat ik (eindelijk) in juni mijn eerste examen kan doen en daarbij het regelen van huiswerkbegeleiding
- een nieuwe koelkast regelen. Degene die ik van vrienden heb gekregen was toch te oud en mijn groenten bevriezen in de koellade terwijl ik de inhoud van het vriesvakje niet koud genoeg krijg
- nadenken over plan B voor als ik op het werk geen verlening aangeboden krijg
- sowieso nadenken over wat ik verder met mijn leven wil
- een afwas van 2 dagen wegwerken. Ik mis mijn vaatwasser :-(
- enz, enz.
Ik weet het wel, gewoon beginnen en dan volgt het goede gevoel vanzelf. In mijn eentje is er niemand anders die mijzelf een schop onder de kont kan geven dan ikzelf. Maar soms is het wel heel erg zwaar om overal alleen voor te staan. En dan blijft het heel verleidelijk om heel erg moe met chocolade op de bank te blijven hangen.
vrijdag 6 december 2013
Nog geen vriendjes
Tot en met woensdag had ik goede hoop dat huis en ik vriendjes zouden worden. Als je in een nieuw huis trekt, kun je altijd dingen tegen komen die het woonplezier voor een deel teniet doen. Hoe leuk je verder ook in het huis woont, de ergernis blijft dan altijd op de achtergrond knagen.
Zo heb ik een paar keer in een huis gewoond met een hele kleine keukengeiser die ook de douche (aan de andere kant van het huis) van warm water moest voorzien. Tegen de tijd dat het water de badkamer had bereikt hoefde je de koud-waterkraan al niet meer open te draaien en was de waterdruk al bijna verdwenen zodat er een zeer miezerig straaltje uit de douchekop kwam. Elke keer als ik onder de douche moest was het dus ergernis en dat was van invloed op mijn woongenot.
Ik was dan ook zeer blij te zien dat mijn huisje uitgerust was met een stevige, grote badgeiser en dat de douche naast de keuken met badgeiser zit. Flink veel capaciteit en een korte afstand. Er viel nog wel het een en ander te wensen maar dit is zeer redelijk dus na mijn eerste douche in het huisje ging ik woensdag helemaal blij richting werk in volle overtuiging dat huisje en ik het wel met elkaar zouden kunnen vinden.
En toen werd het donderdag. De storm waaide over het land en alle bomen die bij de vorige storm nog overeind stonden, legden nu het loodje. Daarbij kwamen nog de hagel, regen en kou. Ik mocht van Baas eerder weg en kwam rond 16.15 uur thuis. De kachel direct op hoog gezet (mijn kachel heeft 4 standen: hoog, laag, waakvlam en uit) en een omslagdoek omgeslagen. Uiteindelijk heb ik mijn slaapbank uitgeklapt en ben onder mijn dekbed en een deken gekropen om het warm te krijgen. Tegen de tijd dat ik naar mijn afspraak moest, zo'n 3 uur later, had ik het eindelijk een beetje warm.
Ik weet dat het tijd nodig heeft om de kou en vochtigheid van 3 maanden geen verwarming uit het huisje te krijgen. Dus met goed ventileren en geduld hebben zou ik redelijk snel een heel eind moeten komen. Maar zolang ik het niet binnen redelijke tijd na thuiskomst warm heb, worden huis en ik geen vriendjes.
Zo heb ik een paar keer in een huis gewoond met een hele kleine keukengeiser die ook de douche (aan de andere kant van het huis) van warm water moest voorzien. Tegen de tijd dat het water de badkamer had bereikt hoefde je de koud-waterkraan al niet meer open te draaien en was de waterdruk al bijna verdwenen zodat er een zeer miezerig straaltje uit de douchekop kwam. Elke keer als ik onder de douche moest was het dus ergernis en dat was van invloed op mijn woongenot.
Ik was dan ook zeer blij te zien dat mijn huisje uitgerust was met een stevige, grote badgeiser en dat de douche naast de keuken met badgeiser zit. Flink veel capaciteit en een korte afstand. Er viel nog wel het een en ander te wensen maar dit is zeer redelijk dus na mijn eerste douche in het huisje ging ik woensdag helemaal blij richting werk in volle overtuiging dat huisje en ik het wel met elkaar zouden kunnen vinden.
En toen werd het donderdag. De storm waaide over het land en alle bomen die bij de vorige storm nog overeind stonden, legden nu het loodje. Daarbij kwamen nog de hagel, regen en kou. Ik mocht van Baas eerder weg en kwam rond 16.15 uur thuis. De kachel direct op hoog gezet (mijn kachel heeft 4 standen: hoog, laag, waakvlam en uit) en een omslagdoek omgeslagen. Uiteindelijk heb ik mijn slaapbank uitgeklapt en ben onder mijn dekbed en een deken gekropen om het warm te krijgen. Tegen de tijd dat ik naar mijn afspraak moest, zo'n 3 uur later, had ik het eindelijk een beetje warm.
Ik weet dat het tijd nodig heeft om de kou en vochtigheid van 3 maanden geen verwarming uit het huisje te krijgen. Dus met goed ventileren en geduld hebben zou ik redelijk snel een heel eind moeten komen. Maar zolang ik het niet binnen redelijke tijd na thuiskomst warm heb, worden huis en ik geen vriendjes.
dinsdag 3 december 2013
Verhuisd
De laatste loodjes waren nog wel even zwaar en bestonden uit mijn meest niet favoriete klus: schoonmaken. Zowel het tijdelijk chalet als mijn tijdelijke nieuwe woning konden wel een poetsdoek gebruiken en ik wil natuurlijk met een goede indruk mijn vakantiechalet verlaten. Wie weet heb ik over een tijdje hier weer een tijdelijk onderkomen nodig en dan wil ik wel weer bij deze mensen aan kunnen kloppen.
Volgens mijn buurvrouw, die al een jaar anti-kraak in haar huisje woont, zullen deze huizen vlak voor d zomer of na de zomer tegen de vlakte gaan. Ik weet dat ik daar geen rechten aan kan ontlenen maar toch voelt het wel even als een opluchting.
Afgelopen weekend zijn de spullen over gegaan en gisteren was mijn eerste nacht in het nieuwe huisje. Sinds vandaag beschik ik ook over internet en tv. Ik heb zelf geïnstalleerd en ben best trots op mijzelf en het scheelt ook nog weer eens € 65,00.
Verder ben ik vooral moe en koud. Het is best wennen met een gaskachel vooral omdat er bijna 3 maanden niet gestookt is waardoor het huisje toch koud en vochtig is. Ik hoop deze maand de ruimte en tijd te hebben om mijzelf weer even op te laden zodat ik met ingang van januari vol energie en enthousiasme aan plan B kan werken.
Morgen moet ik in ieder geval achter mijn bestelling aan. Ik heb een boek besteld en die zou nu toch wel binnen moeten zijn. En straks hopelijk warm slapen met kachel, dekbed, flanellen pyjama en deken.
Volgens mijn buurvrouw, die al een jaar anti-kraak in haar huisje woont, zullen deze huizen vlak voor d zomer of na de zomer tegen de vlakte gaan. Ik weet dat ik daar geen rechten aan kan ontlenen maar toch voelt het wel even als een opluchting.
Afgelopen weekend zijn de spullen over gegaan en gisteren was mijn eerste nacht in het nieuwe huisje. Sinds vandaag beschik ik ook over internet en tv. Ik heb zelf geïnstalleerd en ben best trots op mijzelf en het scheelt ook nog weer eens € 65,00.
Verder ben ik vooral moe en koud. Het is best wennen met een gaskachel vooral omdat er bijna 3 maanden niet gestookt is waardoor het huisje toch koud en vochtig is. Ik hoop deze maand de ruimte en tijd te hebben om mijzelf weer even op te laden zodat ik met ingang van januari vol energie en enthousiasme aan plan B kan werken.
Morgen moet ik in ieder geval achter mijn bestelling aan. Ik heb een boek besteld en die zou nu toch wel binnen moeten zijn. En straks hopelijk warm slapen met kachel, dekbed, flanellen pyjama en deken.
zaterdag 23 november 2013
Even wat afleiding
Ik was bezig mij in allerlei bochten te wringen om dit weekend te kunnen verhuizen maar vanwege allerlei afspraken, zowel van mijn kant als van de kant van Man werd het wel heel erg ingewikkeld. Daarom heb ik het verhuizen maar een week opgeschoven. Dat geeft lucht en ruimte voor leuke dingen en die kan ik na alles stress van de afgelopen weken wel gebruiken.
Er "zeurt" al jaren een onderzoek in mijn hoofd dat vrouwen die lichte make-up gebruiken 10 tot 15% meer verdienen dan vrouwen die dat niet doen. Omdat ik een echte onbenul ben op het gebied ben van make-up, heb ik mijn nichtje van 15 gevraagd om met mij naar de winkel te gaan. Zij loopt regelmatig rond met zwart-omrande ogen en nog veel meer dingen die ik niet kan benoemen. Dus zij kan mij niet alleen helpen met uitzoeken maar mij ook nog eens leren hoe ik het aan moet brengen.
Daarnaast heeft mijn nichtje iets langer haar dan ik en zij is beduidend handiger dan ik om daar iets mee te doen. Omdat ik besloten heb om mijn haar te laten groeien om het te kunnen doneren, is het wel handig om iets meer te kunnen dan een paardenstaart met een elastiekje.
Uiteindelijk ben ik met 3 haardingen, lipgloss, mascara en oogschaduw bij mijn nichtje aan de eettafel beland en na wat oefenen en overleg is het mij gelukt om de make-up goed aan te brengen. Ook de gekochte haardingen waren na wat oefenen geen probleem meer. Voor sommige dingen is mijn haar nog net iets te kort maar over een tijdje moet het lukken.
Vervolgens nog even langs het huisje voor de was (sinds donderdag heb ik een eigen wasmachine) en wat schoonmaakwerkzaamheden. Morgen komt een vriendin langs die ik al een tijdje niet gezien heb en die misschien nog wat nuttige spulletjes voor mij heeft. Het is goed om even een time-out te nemen.
PS: bedankt voor de lieve reacties op mijn vorige berichtje.
Er "zeurt" al jaren een onderzoek in mijn hoofd dat vrouwen die lichte make-up gebruiken 10 tot 15% meer verdienen dan vrouwen die dat niet doen. Omdat ik een echte onbenul ben op het gebied ben van make-up, heb ik mijn nichtje van 15 gevraagd om met mij naar de winkel te gaan. Zij loopt regelmatig rond met zwart-omrande ogen en nog veel meer dingen die ik niet kan benoemen. Dus zij kan mij niet alleen helpen met uitzoeken maar mij ook nog eens leren hoe ik het aan moet brengen.
Daarnaast heeft mijn nichtje iets langer haar dan ik en zij is beduidend handiger dan ik om daar iets mee te doen. Omdat ik besloten heb om mijn haar te laten groeien om het te kunnen doneren, is het wel handig om iets meer te kunnen dan een paardenstaart met een elastiekje.
Uiteindelijk ben ik met 3 haardingen, lipgloss, mascara en oogschaduw bij mijn nichtje aan de eettafel beland en na wat oefenen en overleg is het mij gelukt om de make-up goed aan te brengen. Ook de gekochte haardingen waren na wat oefenen geen probleem meer. Voor sommige dingen is mijn haar nog net iets te kort maar over een tijdje moet het lukken.
Vervolgens nog even langs het huisje voor de was (sinds donderdag heb ik een eigen wasmachine) en wat schoonmaakwerkzaamheden. Morgen komt een vriendin langs die ik al een tijdje niet gezien heb en die misschien nog wat nuttige spulletjes voor mij heeft. Het is goed om even een time-out te nemen.
PS: bedankt voor de lieve reacties op mijn vorige berichtje.
vrijdag 22 november 2013
Niet nog een keer
Gisteren had ik, in opdracht van Baas, namens Collega een mail verstuurd die bij de ontvanger kennelijk in het verkeerde keelgat was geschoten. Mijn fout was dat ik vergeten was erbij te zetten dat ik de mail in opdracht had geschreven. Dus Collega werd aangesproken op de verzonden mail terwijl hij, op dat moment, nog van niks wist.
Vandaag zat ik bij Baas in de auto (wat mij betreft voor het eerst en het laatst) en toen belde de ontvanger van de mail. De schuld werd volledig bij mij gelegd. Ik had op eigen houtje en zonder overleg gehandeld. PARDON!!!! Hij liet mij gewoon vallen als een baksteen.
Nu moet ik wel zeggen dat hij die morgen vond dat ik niet ethisch gehandeld had, dus het kan zijn dat hij wraak wilde nemen. Maar dit ging mij echt te ver.
Nu de rust op het werk heel langzaam terugkeert, ontdek ik steeds meer trekjes van Baas waar ik niet gerust op ben. Trekjes die zowel van invloed kunnen zijn op het succes van de nieuwe BV en van invloed kunnen zijn op de manier waarop en in welke sfeer ik mijn werk moet doen.
Vanaf het allereerste begin heb ik mij af zitten vragen of ik er verstandig aan deed om in maart dit werk te accepteren en heb ik verstand boven gevoel laten gaan. Iedereen in mijn omgeving vond het een kans die ik moest grijpen en van daaruit zou ik dan op zoek kunnen gaan naar ander werk. Inmiddels heeft dit hele gedoe mij zoveel energie gekost dat ik veel dingen heb moeten laten lopen die ik onder andere werkomstandigheden wel had kunnen doen.
Ik geef mijzelf nog even een maand rust om vanaf januari een plan B op poten te zetten. Wat plan B gaat worden weet ik nog niet, alleen dat het iets met buitenland moet zijn en dat ik voor het eerst in mijn leven bereid ben daarvoor mijn spaargeld volledig in te zetten, iets wat daarvoor niet bespreekbaar was.
Vandaag zat ik bij Baas in de auto (wat mij betreft voor het eerst en het laatst) en toen belde de ontvanger van de mail. De schuld werd volledig bij mij gelegd. Ik had op eigen houtje en zonder overleg gehandeld. PARDON!!!! Hij liet mij gewoon vallen als een baksteen.
Nu moet ik wel zeggen dat hij die morgen vond dat ik niet ethisch gehandeld had, dus het kan zijn dat hij wraak wilde nemen. Maar dit ging mij echt te ver.
Nu de rust op het werk heel langzaam terugkeert, ontdek ik steeds meer trekjes van Baas waar ik niet gerust op ben. Trekjes die zowel van invloed kunnen zijn op het succes van de nieuwe BV en van invloed kunnen zijn op de manier waarop en in welke sfeer ik mijn werk moet doen.
Vanaf het allereerste begin heb ik mij af zitten vragen of ik er verstandig aan deed om in maart dit werk te accepteren en heb ik verstand boven gevoel laten gaan. Iedereen in mijn omgeving vond het een kans die ik moest grijpen en van daaruit zou ik dan op zoek kunnen gaan naar ander werk. Inmiddels heeft dit hele gedoe mij zoveel energie gekost dat ik veel dingen heb moeten laten lopen die ik onder andere werkomstandigheden wel had kunnen doen.
Ik geef mijzelf nog even een maand rust om vanaf januari een plan B op poten te zetten. Wat plan B gaat worden weet ik nog niet, alleen dat het iets met buitenland moet zijn en dat ik voor het eerst in mijn leven bereid ben daarvoor mijn spaargeld volledig in te zetten, iets wat daarvoor niet bespreekbaar was.
woensdag 20 november 2013
Ik ben een "krachtbeest"
Ondanks alle drukte met werk en verhuizen, gaat het bewegen met Personal Trainer gewoon door. Na overleg hebben we het programma wel aangepast en ben ik van 2x trainen met Personal Trainer naar 1x per week gegaan. De overige 2 dagen training die voor de rest van de week op het programma staan, voer ik naar vermogen zelf uit.
Bij de overstap van 2x naar 1x per week is ook de training aangepast. Eerst was dat op apparaten en andere hulpmiddelen, sinds 3 weken zijn we overgestapt naar training met gewichten. En ik vind het super!!
Tot nu toe is het elke training gelukt om weer zwaarder te trainen dan de week ervoor en dat maakt dat ik heel trots op mijzelf ben. Het is nog nooit voorgekomen dat ik met een trots gevoel de sportschool verliet.
Het voelt af en toe wel ongemakkelijk om als enige vrouw tussen al die stoere macho's rond te lopen. De afdeling gewichten is toch vooral voorbehouden aan mannen met enorme schouderpartijen of iele jongetjes die wanhopige pogingen doen om iets aan uitstraling en status te winnen.
Zeker omdat het trainen met gewichten, ondanks dat het best zwaar is, mij bijna geen spierpijn oplevert, is het heel duidelijk dat mijn lichaam meer gebouwd is voor kracht van voor duurvermogen. Voor een triatlon is duurvermogen een vereiste en daardoor zit ik mijzelf af te vragen of ik met een triatlon wel het juiste doel heb gekozen.
Personal Trainer wil volgend jaar meedoen aan een kampioenschap bankdrukken (is liggend een stang met gewichten eraan omhoog duwen). Misschien moet ik mijn doel wijzigen en kijken of het haalbaar zal zijn om ook volgend jaar mee te doen.
Personal Trainer ziet het wel zitten, dus helemaal idioot is mijn idee niet.
Bij de overstap van 2x naar 1x per week is ook de training aangepast. Eerst was dat op apparaten en andere hulpmiddelen, sinds 3 weken zijn we overgestapt naar training met gewichten. En ik vind het super!!
Tot nu toe is het elke training gelukt om weer zwaarder te trainen dan de week ervoor en dat maakt dat ik heel trots op mijzelf ben. Het is nog nooit voorgekomen dat ik met een trots gevoel de sportschool verliet.
Het voelt af en toe wel ongemakkelijk om als enige vrouw tussen al die stoere macho's rond te lopen. De afdeling gewichten is toch vooral voorbehouden aan mannen met enorme schouderpartijen of iele jongetjes die wanhopige pogingen doen om iets aan uitstraling en status te winnen.
Zeker omdat het trainen met gewichten, ondanks dat het best zwaar is, mij bijna geen spierpijn oplevert, is het heel duidelijk dat mijn lichaam meer gebouwd is voor kracht van voor duurvermogen. Voor een triatlon is duurvermogen een vereiste en daardoor zit ik mijzelf af te vragen of ik met een triatlon wel het juiste doel heb gekozen.
Personal Trainer wil volgend jaar meedoen aan een kampioenschap bankdrukken (is liggend een stang met gewichten eraan omhoog duwen). Misschien moet ik mijn doel wijzigen en kijken of het haalbaar zal zijn om ook volgend jaar mee te doen.
Personal Trainer ziet het wel zitten, dus helemaal idioot is mijn idee niet.
zondag 17 november 2013
Geld uitgeven ;-)
De afgelopen week kwam er niet veel uit mijn handen. Door mijn verkoudheid bestonden mijn dagen uit werken, slapen en mijzelf opvreten dat ik niks voor het huisje kon regelen. Als je in een huisje komt te wonen dat misschien in april al tegen de vlakte gaat, dan wil je er natuurlijk ook zo veel mogelijk van profiteren en niet een week ziek in bed liggen.
Hoewel ik mij nog steeds niet fit voel, was gisteren de dag dat ik in actie moest komen.
De sleutel afgeven aan de tapijtmeneer zodat ik geen vrij hoef te vragen om de deur open te doen. Regelen dat ik mijn slaapbank komende donderdagavond op kom halen met de leuke bijkomstigheid dat het bankje € 100,00 goedkoper was geworden. En ook heel belangrijk: dat ik de beschikking krijg over internet. Ik wist dat daar een levertijd van ongeveer 3 weken op zat, dus dat ik een week "verspeeld" heb door ziek te zijn, voelde niet echt prettig. Behang met toebehoren kopen en 2 plafonnières aangeschaft. Vervolgens langs de supermarkt voor iets te eten in het huisje voor vandaag en toen was er geen tijd meer over om een wasmachine te kopen.
Mijn moeder heeft ooit eens alle kringloopwinkels in haar woonplaats in kaart gebracht en daar een boekje van gemaakt. Dus als er iemand is die mij wegwijs kan maken in "kringloop-land" dan is zij het. Ik ben niet zo'n kringloop-fan. Ik hou er van dat ik 4 dezelfde bakjes, bordjes of bekers in de kast heb staan. En met die goedkope meubelzaken van tegenwoordig kies ik voor het gemak van nieuw in plaats van gebruikt en dan nog veel tijd en werk verrichten om het zo te krijgen als dat ik hebben wil. Bovendien kost kringlopen veel tijd en geduld. Als je op zoek bent naar een bepaald iets zal je toch regelmatig moeten kijken of er iets van je gading bij is. Dat vind ik zonde van mijn tijd en geduld hebben is niet 1 van mijn sterkste eigenschappen.
Maar met een "gids" zag ik het kringloop-gebeuren wel zitten. Op het lijstje stonden 2 lampen voor in de woonkamer, gordijnen voor in de woonkamer en voor een inbouwkast zonder deur, een kookplaat en wat ik verder nog tegen zou komen waarvan ik op dat moment niet gedacht had dat ik het nodig zou hebben. We zijn bij 3 winkels langs gegaan en het viel me niet tegen. Ik heb hele gave gordijnen gevonden, vitrage die aan de gestelde eisen voldeed, een lamp die bij de gekochte gordijnen past, een kookplaat en een grote afvalemmer.
Ik wil aan stoffering niet al teveel geld uitgeven omdat de kans groot is dat ik in een volgend huis er niks meer mee kan. Aan de andere kant zijn er ook zaken nodig omdat we nu 2 huizen in moeten richten. Het is de bedoeling dat Man en ik daar niet meer geld aan uitgeven dan noodzakelijk maar wat nodig is, is nodig. Zonder borden, pannen en bestek schiet het leven in mijn huisje niet op ;-). De afspraak is dat we de kosten voor inventaris-uitgaven delen.
Mijn uitgaven tot nu toe:
- vloerbedekking en vinyl (voor de hele benedenverdieping en inclusief leggen) € 328,62
- behang met 2 (ook later te gebruiken) plafonnières € 89,50
- slaapbank met dekbed (beiden verhuisbaar) € 530,00
- gordijnen, kookplaat, lamp en vuilnisemmer € 72,00
- stang voor douchegordijn, spaarlampen, gasslang en bevestigingsmaterialen voor gordijnrail € 52,65 (de bevestigingsdingen gaan waarschijnlijk terug naar de bouwmarkt)
- gaskachel € 0,00. Die krijg ik van een oud-werkgever. Als dank koop ik wel iets van lekkere koeken of iets dergelijks.
Ik denk niet dat ik dit slecht gedaan heb.
Hoewel ik mij nog steeds niet fit voel, was gisteren de dag dat ik in actie moest komen.
De sleutel afgeven aan de tapijtmeneer zodat ik geen vrij hoef te vragen om de deur open te doen. Regelen dat ik mijn slaapbank komende donderdagavond op kom halen met de leuke bijkomstigheid dat het bankje € 100,00 goedkoper was geworden. En ook heel belangrijk: dat ik de beschikking krijg over internet. Ik wist dat daar een levertijd van ongeveer 3 weken op zat, dus dat ik een week "verspeeld" heb door ziek te zijn, voelde niet echt prettig. Behang met toebehoren kopen en 2 plafonnières aangeschaft. Vervolgens langs de supermarkt voor iets te eten in het huisje voor vandaag en toen was er geen tijd meer over om een wasmachine te kopen.
Mijn moeder heeft ooit eens alle kringloopwinkels in haar woonplaats in kaart gebracht en daar een boekje van gemaakt. Dus als er iemand is die mij wegwijs kan maken in "kringloop-land" dan is zij het. Ik ben niet zo'n kringloop-fan. Ik hou er van dat ik 4 dezelfde bakjes, bordjes of bekers in de kast heb staan. En met die goedkope meubelzaken van tegenwoordig kies ik voor het gemak van nieuw in plaats van gebruikt en dan nog veel tijd en werk verrichten om het zo te krijgen als dat ik hebben wil. Bovendien kost kringlopen veel tijd en geduld. Als je op zoek bent naar een bepaald iets zal je toch regelmatig moeten kijken of er iets van je gading bij is. Dat vind ik zonde van mijn tijd en geduld hebben is niet 1 van mijn sterkste eigenschappen.
Maar met een "gids" zag ik het kringloop-gebeuren wel zitten. Op het lijstje stonden 2 lampen voor in de woonkamer, gordijnen voor in de woonkamer en voor een inbouwkast zonder deur, een kookplaat en wat ik verder nog tegen zou komen waarvan ik op dat moment niet gedacht had dat ik het nodig zou hebben. We zijn bij 3 winkels langs gegaan en het viel me niet tegen. Ik heb hele gave gordijnen gevonden, vitrage die aan de gestelde eisen voldeed, een lamp die bij de gekochte gordijnen past, een kookplaat en een grote afvalemmer.
Ik wil aan stoffering niet al teveel geld uitgeven omdat de kans groot is dat ik in een volgend huis er niks meer mee kan. Aan de andere kant zijn er ook zaken nodig omdat we nu 2 huizen in moeten richten. Het is de bedoeling dat Man en ik daar niet meer geld aan uitgeven dan noodzakelijk maar wat nodig is, is nodig. Zonder borden, pannen en bestek schiet het leven in mijn huisje niet op ;-). De afspraak is dat we de kosten voor inventaris-uitgaven delen.
Mijn uitgaven tot nu toe:
- vloerbedekking en vinyl (voor de hele benedenverdieping en inclusief leggen) € 328,62
- behang met 2 (ook later te gebruiken) plafonnières € 89,50
- slaapbank met dekbed (beiden verhuisbaar) € 530,00
- gordijnen, kookplaat, lamp en vuilnisemmer € 72,00
- stang voor douchegordijn, spaarlampen, gasslang en bevestigingsmaterialen voor gordijnrail € 52,65 (de bevestigingsdingen gaan waarschijnlijk terug naar de bouwmarkt)
- gaskachel € 0,00. Die krijg ik van een oud-werkgever. Als dank koop ik wel iets van lekkere koeken of iets dergelijks.
Ik denk niet dat ik dit slecht gedaan heb.
maandag 11 november 2013
Stand van zaken
Tijd om eens te inventariseren waar ik nu sta:
- Ik heb een tijdelijk onderkomen met een bekende einddatum verruild voor een tijdelijk onderkomen zonder bekende einddatum. Sterker nog het kan zijn dat ik nu sneller "op straat sta" dan als ik blijf zitten waar ik zit;
- Mijn inkomen is niet voldoende om een huis via de makelaar te huren en de wachtlijst voor de woningbouw is ongeveer 2 jaar waarvan ik er nu 4 maanden op heb zitten.
- Mijn inkomen is wel voldoende om een huis te kopen waarbij de eis is dat ik ga scheiden. Zonder scheiding geen koopwoning.
- Ik heb een arbeidscontract voor een half jaar. Als ik nu een huis zou kopen is dat, met een intentieverklaring van Baas, geen probleem. Als ik een maand of 3 wacht dan kan dat wel een probleem worden, met of zonder intentieverklaring dat ik na einde contractdatum mag blijven.
- Door alle stress en spanning, zowel van de kant van Baas als van mijn kant, is de sfeer op het werk dermate vervelend dat ik op deze manier mijn contract niet eens wil verlengen. Hoewel ik vrijdag even weer een voorproefje kreeg over hoe het zou kunnen zijn en geweest was. Dat geeft dan toch weer een beetje hoop.
- Als mijn contract niet verlengd wordt, kom ik na 3 maanden WW niet in aanmerking voor een bijstandsuitkering want getrouwd. Dus als alles tegen zit sta ik in augustus op straat zonder inkomen.
- Ik had gehoopt dat mijn huwelijk na mijn vertrek direct een stuk beter zou gaan maar dat was natuurlijk wel even heel erg optimistisch gedacht. Om het allemaal te laten slagen moet ook dat terrein stevig gewerkt worden, iets waar ik op dit moment niet heel veel energie voor heb.
Het gezegde luidt: Komt tijd, komt raad. En de aanbieding van de anti-kraakwoning kwam ook op een moment dat ik het heel erg hard nodig had. Maar als ik deze lijst zo bekijk, heb ik wel heel erg veel positieve inbreng van de voorzienigheid nodig. Ik ben bang dat dat misschien toch teveel gevraagd is.
- Ik heb een tijdelijk onderkomen met een bekende einddatum verruild voor een tijdelijk onderkomen zonder bekende einddatum. Sterker nog het kan zijn dat ik nu sneller "op straat sta" dan als ik blijf zitten waar ik zit;
- Mijn inkomen is niet voldoende om een huis via de makelaar te huren en de wachtlijst voor de woningbouw is ongeveer 2 jaar waarvan ik er nu 4 maanden op heb zitten.
- Mijn inkomen is wel voldoende om een huis te kopen waarbij de eis is dat ik ga scheiden. Zonder scheiding geen koopwoning.
- Ik heb een arbeidscontract voor een half jaar. Als ik nu een huis zou kopen is dat, met een intentieverklaring van Baas, geen probleem. Als ik een maand of 3 wacht dan kan dat wel een probleem worden, met of zonder intentieverklaring dat ik na einde contractdatum mag blijven.
- Door alle stress en spanning, zowel van de kant van Baas als van mijn kant, is de sfeer op het werk dermate vervelend dat ik op deze manier mijn contract niet eens wil verlengen. Hoewel ik vrijdag even weer een voorproefje kreeg over hoe het zou kunnen zijn en geweest was. Dat geeft dan toch weer een beetje hoop.
- Als mijn contract niet verlengd wordt, kom ik na 3 maanden WW niet in aanmerking voor een bijstandsuitkering want getrouwd. Dus als alles tegen zit sta ik in augustus op straat zonder inkomen.
- Ik had gehoopt dat mijn huwelijk na mijn vertrek direct een stuk beter zou gaan maar dat was natuurlijk wel even heel erg optimistisch gedacht. Om het allemaal te laten slagen moet ook dat terrein stevig gewerkt worden, iets waar ik op dit moment niet heel veel energie voor heb.
Het gezegde luidt: Komt tijd, komt raad. En de aanbieding van de anti-kraakwoning kwam ook op een moment dat ik het heel erg hard nodig had. Maar als ik deze lijst zo bekijk, heb ik wel heel erg veel positieve inbreng van de voorzienigheid nodig. Ik ben bang dat dat misschien toch teveel gevraagd is.
vrijdag 8 november 2013
Muts, die ik ben ;-)
Donderdag kreeg ik de sleutel van het huisje en gingen Man en ik kijken. Omdat het al snel donker was, konden we alles niet goed zien. In de keuken (als het die naam mag hebben) hing een lamp maar die ging niet aan toen we aan de lichtschakelaar zaten en uit de kraan kwam geen water.
Er lagen brieven van de netwerkbeheerder over mogelijke afsluiting en ik heb toen maar aangenomen dat alles afgesloten was. Vandaag ben ik aan het bellen geslagen om ingeschreven te staan voor alle nuts-bedrijven om vervolgens de netwerkbeheerder te bellen om een afspraak te maken om alles weer aangesloten te krijgen. " U bent helemaal niet afgesloten." zei de mevrouw aan de lijn. "Heeft u eraan gedacht om de hoofdschakelaar om te zetten?". Nee, dus. Ik voelde mij toen wel heel erg dom.
Morgen hoop ik weer naar het huisje te gaan en dan ga ik direct op zoek naar de hoofdschakelaars en hoofdkranen zodat ik in ieder geval over water beschik om naar de wc te gaan en om de schimmels op de muur te lijf te gaan. Met een beetje mazzel krijg ik ook de geiser aan de praat zodat ik ook over warm water kan beschikken.
Ik heb besloten om voor het huisje te kiezen boven mijn tijdelijke onderkomen. Ik neem daarmee best een risico omdat ik van de anti-kraak begrepen heb dat het na de winter best wel eens snel tegen de vlakte zal gaan. Het was dan ook geen gemakkelijke beslissing. Het feit dat ik weer tussen mijn eigen spulletjes zit, heeft de doorslag gegeven. Maar de twijfel of ik de juiste beslissing heb genomen bekruipt mij bij vlagen nog steeds.
Nu kruip ik lekker mijn bedje in het vakantiechalet in. Ik ben heel erg verkouden en heb mij wel eens lekkerder gevoeld.
Er lagen brieven van de netwerkbeheerder over mogelijke afsluiting en ik heb toen maar aangenomen dat alles afgesloten was. Vandaag ben ik aan het bellen geslagen om ingeschreven te staan voor alle nuts-bedrijven om vervolgens de netwerkbeheerder te bellen om een afspraak te maken om alles weer aangesloten te krijgen. " U bent helemaal niet afgesloten." zei de mevrouw aan de lijn. "Heeft u eraan gedacht om de hoofdschakelaar om te zetten?". Nee, dus. Ik voelde mij toen wel heel erg dom.
Morgen hoop ik weer naar het huisje te gaan en dan ga ik direct op zoek naar de hoofdschakelaars en hoofdkranen zodat ik in ieder geval over water beschik om naar de wc te gaan en om de schimmels op de muur te lijf te gaan. Met een beetje mazzel krijg ik ook de geiser aan de praat zodat ik ook over warm water kan beschikken.
Ik heb besloten om voor het huisje te kiezen boven mijn tijdelijke onderkomen. Ik neem daarmee best een risico omdat ik van de anti-kraak begrepen heb dat het na de winter best wel eens snel tegen de vlakte zal gaan. Het was dan ook geen gemakkelijke beslissing. Het feit dat ik weer tussen mijn eigen spulletjes zit, heeft de doorslag gegeven. Maar de twijfel of ik de juiste beslissing heb genomen bekruipt mij bij vlagen nog steeds.
Nu kruip ik lekker mijn bedje in het vakantiechalet in. Ik ben heel erg verkouden en heb mij wel eens lekkerder gevoeld.
donderdag 7 november 2013
Een zeer ogewenste huisgenoot
Nu er steeds meer duidelijkheid in mijn leven lijkt te komen, heeft mijn lichaam besloten te protesteren tegen een groot slaaptekort en alle stress en spanning waaraan ik het heb bloot gesteld. Sinds 3 dagen ben ik zwaar verkouden en ik ben blij dat de thermometer bij Man in huis is gebleven.
Gisteren was ik relatief laat thuis, eten maken, mails versturen en vervolgens zo snel mogelijk met een aspirine en warme anijsmelk mijn bed in. Tegen 0.00 uur werd ik wakker, ging naar de wc en zag toen voor de wc-deur een zwarte streep op het plafond. Het zal toch niet ..., jawel een dikke vieze naaktslak :-(.
Er zijn niet veel beesten die mij de stuipen op het lijf kunnen jagen maar slakken, wormen en slangen (gelukkig kom ik die niet vaak in het dagelijks leven tegen) doen een aanslag op mijn zenuwen. Hagedissen en salamanders komen op een goede tweede plek. Dus een naaktslak op het plafond is niet iets wat ik tegen wil komen als ik midden in de nacht wakker word.
De regen kwam op dat moment met bakken uit de lucht vallen en alle schoonmaakspullen staan in het fietsenschuurtje. Niet echt aanlokkelijk om die te gaan halen. Ik besloot voor de struisvogel-tactiek: deur van de slaapkamer goed dicht doen, proberen aan heel andere dingen te denken (vanmiddag krijg ik de sleutel) en het beste er maar van hopen.
Volgens mijn computer is het u 06.15 uur en de naaktslak zit niet meer op het plafond. Dat betekent dat het beest zich nu ergens anders in mijn tijdelijk onderkomen bevindt. Misschien wel in de sloffen die bij mijn bed staan. Misschien zit hij vanavond bij thuiskomst wel in mijn bed (HELP).
Ik heb weinig keuze dan mijn bed uit te komen omdat ik naar het werk moet maar het liefste zou ik nu in mijn bed blijven totdat ik het beest weer ergens op een plafond zie verschijnen. Dan weet ik weer zeker waar hij zich bevindt.
Gisteren was ik relatief laat thuis, eten maken, mails versturen en vervolgens zo snel mogelijk met een aspirine en warme anijsmelk mijn bed in. Tegen 0.00 uur werd ik wakker, ging naar de wc en zag toen voor de wc-deur een zwarte streep op het plafond. Het zal toch niet ..., jawel een dikke vieze naaktslak :-(.
Er zijn niet veel beesten die mij de stuipen op het lijf kunnen jagen maar slakken, wormen en slangen (gelukkig kom ik die niet vaak in het dagelijks leven tegen) doen een aanslag op mijn zenuwen. Hagedissen en salamanders komen op een goede tweede plek. Dus een naaktslak op het plafond is niet iets wat ik tegen wil komen als ik midden in de nacht wakker word.
De regen kwam op dat moment met bakken uit de lucht vallen en alle schoonmaakspullen staan in het fietsenschuurtje. Niet echt aanlokkelijk om die te gaan halen. Ik besloot voor de struisvogel-tactiek: deur van de slaapkamer goed dicht doen, proberen aan heel andere dingen te denken (vanmiddag krijg ik de sleutel) en het beste er maar van hopen.
Volgens mijn computer is het u 06.15 uur en de naaktslak zit niet meer op het plafond. Dat betekent dat het beest zich nu ergens anders in mijn tijdelijk onderkomen bevindt. Misschien wel in de sloffen die bij mijn bed staan. Misschien zit hij vanavond bij thuiskomst wel in mijn bed (HELP).
Ik heb weinig keuze dan mijn bed uit te komen omdat ik naar het werk moet maar het liefste zou ik nu in mijn bed blijven totdat ik het beest weer ergens op een plafond zie verschijnen. Dan weet ik weer zeker waar hij zich bevindt.
dinsdag 5 november 2013
Leuk nieuws
Eerst even antwoord op de vraag of ik niet kan gaan huren. Voor een huis via de makelaar verdien ik te weinig en voor een huis via de woningbouw sta ik nog niet lang genoeg ingeschreven. Vandaar dat koop de enige optie leek. Leek, inderdaad.
Toen duidelijk werd dat Man en ik beter niet samen in 1 huis kunnen wonen, heb ik mij ingeschreven bij de Antikraak. Ik was het eerlijk gezegd al helemaal vergeten totdat ik vanmiddag een telefoontje kreeg: Had ik nog belangstelling voor een woning in de plaats waar mijn werk zich bevindt? Ja!!!!!
Het ging om een hoekwoning met 3 slaapkamers en ik zag direct al een joekel van een huis voor mij. Na mijn werk direct langs gereden en aan de ene kant van de straat zag ik de joekels van huizen staan maar dat waren de even nummers. Mijn huisje stond aan de andere kant van de straat en het waren echt heel schattige huisjes.
Mijn wenslijstje van 2 slaapkamers en in het centrum zijn hierbij volledig in vervulling gegaan. En ik kan nog een ander pluspunt toevoegen: vanwege antikraak is het met € 110,00 per maand ook nog eens heel betaalbaar. De enige investering die ik, naast stoffering, moet doen is de aankoop van een gaskachel.
Donderdag kan ik de sleutel halen en dan kan ik het huisje van binnen bekijken. Ik hoop dan ook te horen hoe lang zij denken dat ik in het huisje kan blijven wonen. Dat bepaalt ook hoe low-budget de inrichting zal zijn.
Mijn gevoel zegt me dat het lang genoeg zal zijn in mijn eigen tijd en tempo te bepalen of Man en ik moeten gaan scheiden of niet. Ik wil dat namelijk zelf bepalen en niet dat de omstandigheden mij daartoe dwingen. Het is in ieder geval minimaal voor een half jaar en met zo'n lage huur zal ik flink in staat zijn om te sparen voor een ander huis, indien nodig.
Dit was een lichtpuntje wat ik wel even kon gebruiken. Ik kan bijna niet wachten totdat het donderdag is.
Toen duidelijk werd dat Man en ik beter niet samen in 1 huis kunnen wonen, heb ik mij ingeschreven bij de Antikraak. Ik was het eerlijk gezegd al helemaal vergeten totdat ik vanmiddag een telefoontje kreeg: Had ik nog belangstelling voor een woning in de plaats waar mijn werk zich bevindt? Ja!!!!!
Het ging om een hoekwoning met 3 slaapkamers en ik zag direct al een joekel van een huis voor mij. Na mijn werk direct langs gereden en aan de ene kant van de straat zag ik de joekels van huizen staan maar dat waren de even nummers. Mijn huisje stond aan de andere kant van de straat en het waren echt heel schattige huisjes.
Mijn wenslijstje van 2 slaapkamers en in het centrum zijn hierbij volledig in vervulling gegaan. En ik kan nog een ander pluspunt toevoegen: vanwege antikraak is het met € 110,00 per maand ook nog eens heel betaalbaar. De enige investering die ik, naast stoffering, moet doen is de aankoop van een gaskachel.
Donderdag kan ik de sleutel halen en dan kan ik het huisje van binnen bekijken. Ik hoop dan ook te horen hoe lang zij denken dat ik in het huisje kan blijven wonen. Dat bepaalt ook hoe low-budget de inrichting zal zijn.
Mijn gevoel zegt me dat het lang genoeg zal zijn in mijn eigen tijd en tempo te bepalen of Man en ik moeten gaan scheiden of niet. Ik wil dat namelijk zelf bepalen en niet dat de omstandigheden mij daartoe dwingen. Het is in ieder geval minimaal voor een half jaar en met zo'n lage huur zal ik flink in staat zijn om te sparen voor een ander huis, indien nodig.
Dit was een lichtpuntje wat ik wel even kon gebruiken. Ik kan bijna niet wachten totdat het donderdag is.
maandag 4 november 2013
Het kan nog ingewikkelder
Nadat ik mijn vorige relaas geschreven had, is het mij uiteindelijk gelukt om een bedrag uit Baas zijn mond te krijgen: € 2375,00 bruto per maand voor 40 uur per week. Daarbij is de belangrijkste overweging geweest dat het om een nieuwe BV gaat die zich nog moet bewijzen. De meningen in mijn omgeving lopen uiteen maar de meesten vinden het wel een redelijk bedrag. Het is in ieder geval € 200,00 per maand meer dan wat ik nu verdien.
Met een bedrag in handen kon ik contact opnemen met onze verzekeringsmeneer. Hij dacht niet dat het een probleem zou zijn om met dit salaris een hypotheek te krijgen. Hij mailde een werkgeversverklaring met het verzoek die in te (laten) vullen en dan terug te mailen. Omdat ik nog niet wist wat voor contract ik zou krijgen, ben ik bij het invullen van de werkgeversverklaring uitgegaan van een jaarcontract met intentieverklaring van Baas dat ik mag blijven als er geen economische redenen zijn om het contract te beëindigen.
Verkeerd gegokt, ik krijg een half jaar contract maar dan wel zonder proeftijd. De vraag is nu of de hypotheekverstrekker akkoord kan gaan met een contract van een half jaar inclusief intentieverklaring.
Ik snap wel waarom Baas kiest voor een contract van een half jaar. Mocht de nieuwe bv toch geen succes worden dan kan hij van zijn personeel af zonder in de schulden terecht te komen. Als de nieuwe bv het eerste half jaar doorkomt, zal zeer waarschijnlijk een verlenging op dit eerste contract komen. Het is dus ook niet zo dat ik in principe bang ben om zonder baan te zitten.
Wat wel een probleem is, is dat ik niet op eigen naam een huis kan kopen en een hypotheek kan krijgen :-(. Man en ik zijn getrouwd op huwelijkse voorwaarden waarbij alles gezamenlijk is behalve huis, vaartuigen, voertuigen en bankrekeningen. Dus ik ben heel verbaasd dat de bank eist dat Man mee ondertekend. Kennelijk zijn door de crisis de banken zo panisch geworden dat ze hun geld niet terug krijgen dat zelfs huwelijkse voorwaarden niet meer heilig zijn.
Wil ik dus een eigen onderkomen op eigen naam met eigen financiering kunnen krijgen om mijn huwelijk te redden, dan kan dat alleen door te gaan scheiden. Hoe krom wil je het hebben?
Ik had gehoopt dat ik eerst mijn werk, daarna een dak boven mijn hoofd en daarna mijn huwelijk met Man op de rit zou kunnen zetten. Ik ben bang dat ik daar op deze manier geen kans voor krijg.
Elke keer als ik denk dat het echt niet gekker en/of ingewikkelder kan, blijkt het toch nog erger te kunnen. Zo langzaamaan ben ik benieuwd wat ik nog meer op mijn bordje ga krijgen ;-)
Met een bedrag in handen kon ik contact opnemen met onze verzekeringsmeneer. Hij dacht niet dat het een probleem zou zijn om met dit salaris een hypotheek te krijgen. Hij mailde een werkgeversverklaring met het verzoek die in te (laten) vullen en dan terug te mailen. Omdat ik nog niet wist wat voor contract ik zou krijgen, ben ik bij het invullen van de werkgeversverklaring uitgegaan van een jaarcontract met intentieverklaring van Baas dat ik mag blijven als er geen economische redenen zijn om het contract te beëindigen.
Verkeerd gegokt, ik krijg een half jaar contract maar dan wel zonder proeftijd. De vraag is nu of de hypotheekverstrekker akkoord kan gaan met een contract van een half jaar inclusief intentieverklaring.
Ik snap wel waarom Baas kiest voor een contract van een half jaar. Mocht de nieuwe bv toch geen succes worden dan kan hij van zijn personeel af zonder in de schulden terecht te komen. Als de nieuwe bv het eerste half jaar doorkomt, zal zeer waarschijnlijk een verlenging op dit eerste contract komen. Het is dus ook niet zo dat ik in principe bang ben om zonder baan te zitten.
Wat wel een probleem is, is dat ik niet op eigen naam een huis kan kopen en een hypotheek kan krijgen :-(. Man en ik zijn getrouwd op huwelijkse voorwaarden waarbij alles gezamenlijk is behalve huis, vaartuigen, voertuigen en bankrekeningen. Dus ik ben heel verbaasd dat de bank eist dat Man mee ondertekend. Kennelijk zijn door de crisis de banken zo panisch geworden dat ze hun geld niet terug krijgen dat zelfs huwelijkse voorwaarden niet meer heilig zijn.
Wil ik dus een eigen onderkomen op eigen naam met eigen financiering kunnen krijgen om mijn huwelijk te redden, dan kan dat alleen door te gaan scheiden. Hoe krom wil je het hebben?
Ik had gehoopt dat ik eerst mijn werk, daarna een dak boven mijn hoofd en daarna mijn huwelijk met Man op de rit zou kunnen zetten. Ik ben bang dat ik daar op deze manier geen kans voor krijg.
Elke keer als ik denk dat het echt niet gekker en/of ingewikkelder kan, blijkt het toch nog erger te kunnen. Zo langzaamaan ben ik benieuwd wat ik nog meer op mijn bordje ga krijgen ;-)
vrijdag 1 november 2013
Het leek in de buurt te komen
Ik leek zo dicht in de buurt van duidelijkheid te komen. Gisteravond een telefoontje van Baas dat ik morgen gebeld zou worden door Hoofd P&O van tweede aandeelhouder om mijn conceptcontract te bekijken inclusief salaris. Dan zou alles vrijdag mooi rond komen en geregeld zijn.
Kom ik er vandaag achter dat Hoofd P&O pas maandag weer op het werk is :-(.
Ik weet wel dat mijn salariswens van € 2500,00 bruto per maand (die conform de ooit door tweede aandeelhouder opgestelde begroting was) niet door tweede aandeelhouder gehonoreerd is. Hierdoor zal het niet mogelijk zijn om via een verhuurmakelaar voor een huurhuis in aanmerking te komen. Baas heeft tijdens het telefoongesprek wel aangegeven dat hij mij op de een of andere manier wil compenseren maar omdat de makelaar naar een brutosalaris kijkt zal ik daar verder niet veel aan hebben.
Waar ik ook niet blij mee ben is het feit dat ik in een bedrijfspensioenfonds word gestopt. Met uitzondering van 2 jaar, heb ik tijdens mijn hele werkzame leven nog nooit in een pensioenfonds gezeten omdat ik bij bedrijven heb gewerkt die niet CAO-plichtig waren en ook geen bedrijfspensioenfonds hadden: eigen verantwoordelijkheid van de werknemer. Ik heb mijn pensioen dus volledig zelf geregeld en zit er dus niet op te wachten dat ik nu dubbel moet gaan betalen en minder nettoloon krijg.
Daarnaast speelt zowel bij Baas als bij mij de overtuiging dat dit niet de baan voor de rest van mijn leven is. Als ik voldoende uitdagingen krijg, kan ik het ergens lang volhouden maar op een gegeven ogenblik zijn de uitdagingen op en dan begin ik onrustig te worden en ga op zoek naar iets waarmee ik de boel weer op de kop kan zetten. Ook in dat geval is deelname aan een bedrijfspensioenfonds dus niet erg handig.
Ik ben dus nog steeds niet blij en baal ervan dat ik nog steeds niet weet waar ik aan toe ben.
Kom ik er vandaag achter dat Hoofd P&O pas maandag weer op het werk is :-(.
Ik weet wel dat mijn salariswens van € 2500,00 bruto per maand (die conform de ooit door tweede aandeelhouder opgestelde begroting was) niet door tweede aandeelhouder gehonoreerd is. Hierdoor zal het niet mogelijk zijn om via een verhuurmakelaar voor een huurhuis in aanmerking te komen. Baas heeft tijdens het telefoongesprek wel aangegeven dat hij mij op de een of andere manier wil compenseren maar omdat de makelaar naar een brutosalaris kijkt zal ik daar verder niet veel aan hebben.
Waar ik ook niet blij mee ben is het feit dat ik in een bedrijfspensioenfonds word gestopt. Met uitzondering van 2 jaar, heb ik tijdens mijn hele werkzame leven nog nooit in een pensioenfonds gezeten omdat ik bij bedrijven heb gewerkt die niet CAO-plichtig waren en ook geen bedrijfspensioenfonds hadden: eigen verantwoordelijkheid van de werknemer. Ik heb mijn pensioen dus volledig zelf geregeld en zit er dus niet op te wachten dat ik nu dubbel moet gaan betalen en minder nettoloon krijg.
Daarnaast speelt zowel bij Baas als bij mij de overtuiging dat dit niet de baan voor de rest van mijn leven is. Als ik voldoende uitdagingen krijg, kan ik het ergens lang volhouden maar op een gegeven ogenblik zijn de uitdagingen op en dan begin ik onrustig te worden en ga op zoek naar iets waarmee ik de boel weer op de kop kan zetten. Ook in dat geval is deelname aan een bedrijfspensioenfonds dus niet erg handig.
Ik ben dus nog steeds niet blij en baal ervan dat ik nog steeds niet weet waar ik aan toe ben.
donderdag 31 oktober 2013
Heel erg pissig
Het is 31 oktober en eigenlijk zou ik met ingang van 1 november in dienst moeten treden van de nieuwe bv. Klinkt toch heel erg simpel, of niet dan.
Ik krijg de vraag van Baas of ik het uitzendbureau al op de hoogte heb gebracht van mijn ontslag bij Holding. Nee Baas, dat heb ik niet gedaan. Het is 31 oktober en ik heb nog geen (ontwerp)contract en salarisvoorstel gehad dus ik was niet van plan om iets waar dan ook op te zeggen.
Vervolgens was er een gesprek bij Holding om over de overdracht van mijn werkzaamheden te praten en blijkt Holding bereidt om mij ook meer vastigheid te bieden dan tot nu toe en misschien zelfs meer uren dan ze eerst in gedachten hadden.
Dus Baas, ik heb meerdere opties en ik zou maar snel werk maken van toch wel erg essentiële onderdelen van een arbeidsovereenkomst. Eerder zeg ik het uitzendbureau niet op en blijf ik open staan voor een gesprek met Holding.
Ik weet dat gaan werken voor Holding het meest domme is wat ik kan besluiten, in die zin hoeft Baas zich geen zorgen te maken. Na 2 jaar werken voor Holding zal ik tegen het plafond zitten van verveling en frustratie en dat is niet goed voor mij en ook niet goed voor Holding. Maar als middel om druk op de ketel te zetten is het erg nuttig.
Als alles goed gaat, heeft Baas vanmiddag een gesprek met tweede aandeelhouder en dan moet er toch echt een besluit gaan vallen. Geen idee hoe ik het anders op ga lossen maar anders werk ik voor geen van beiden meer. Het duurt lang voordat bij mij een grens bereikt is, maar er zijn wel degelijk grenzen. En na 5 maanden stress nog steeds niet weten waar ik aan toe ben, is er 1.
Dus ben iklichtelijk heel erg pissig!
Ik krijg de vraag van Baas of ik het uitzendbureau al op de hoogte heb gebracht van mijn ontslag bij Holding. Nee Baas, dat heb ik niet gedaan. Het is 31 oktober en ik heb nog geen (ontwerp)contract en salarisvoorstel gehad dus ik was niet van plan om iets waar dan ook op te zeggen.
Vervolgens was er een gesprek bij Holding om over de overdracht van mijn werkzaamheden te praten en blijkt Holding bereidt om mij ook meer vastigheid te bieden dan tot nu toe en misschien zelfs meer uren dan ze eerst in gedachten hadden.
Dus Baas, ik heb meerdere opties en ik zou maar snel werk maken van toch wel erg essentiële onderdelen van een arbeidsovereenkomst. Eerder zeg ik het uitzendbureau niet op en blijf ik open staan voor een gesprek met Holding.
Ik weet dat gaan werken voor Holding het meest domme is wat ik kan besluiten, in die zin hoeft Baas zich geen zorgen te maken. Na 2 jaar werken voor Holding zal ik tegen het plafond zitten van verveling en frustratie en dat is niet goed voor mij en ook niet goed voor Holding. Maar als middel om druk op de ketel te zetten is het erg nuttig.
Als alles goed gaat, heeft Baas vanmiddag een gesprek met tweede aandeelhouder en dan moet er toch echt een besluit gaan vallen. Geen idee hoe ik het anders op ga lossen maar anders werk ik voor geen van beiden meer. Het duurt lang voordat bij mij een grens bereikt is, maar er zijn wel degelijk grenzen. En na 5 maanden stress nog steeds niet weten waar ik aan toe ben, is er 1.
Dus ben ik
zondag 27 oktober 2013
Een droge was
Er zijn van die dingen die je vanzelfsprekend vindt, totdat je ineens met het tegendeel wordt geconfronteerd.
In het huis van Man is het geen enkel probleem om de was droog te krijgen. Zaterdag de was in de machine, ophangen op het rekje en zondagmiddag is de was droog zodat de tweede was er op kan (als we die al hadden). Maandagavond lag alles droog in de kast zonder dat er een droger of iets dergelijks aan te pas is gekomen. In de zomer gaat de was naar buiten en is het vaak dezelfde dag al droog.
Hoe anders is het in mijn tijdelijk onderkomen. Ten eerste zit er geen wasmachine in het huisje, die zit in een schuurtje elders op het terrein. Dat houdt in dat ik het wassen van kleding echt moet plannen. Er zijn meer mensen die van de wasmachine gebruik moeten maken, dus ik kan niet de boel erin gooien, vervolgens een paar uur iets anders doen en dan mij weer met de was bemoeien. Ik gooi de was erin, zet de kookwekker en haal de was er weer uit.
Vervolgens ga ik in gedachten na welke deuren en/of toegangen ik het beste kan blokkeren om daar een wasrekje aan te hangen. De meest handige plek blijkt tot nu toe de kledingkast maar dan moet ik niet ineens bedenken dat ik een kledingstuk nodig heb want dat gaat dan niet meer. Een deel van de kledingstukken hang ik over alle radiatoren, zodat die sneller drogen want het duurt zo'n 3 dagen voordat de was in mijn tijdelijk onderkomen droog is.
3 dagen is wel erg lang en dan ruikt de was ook niet echt fris en schoon meer.
Ik ben bang dat ik er niet aan ga ontkomen om, zolang ik in mijn tijdelijk onderkomen woon, de droger te gebruiken die in hetzelfde schuurtje staat als de wasmachine. Alleen heb ik uit mijn pubertijd niet zulke goede ervaringen met een droger. Kleding kromp of was veel sneller versleten dan anders. Daarnaast heb ik ook geen idee wat het beste programma is. Er zitten meer dan 10 keuzemogelijkheden op het apparaat en het is mij niet duidelijk wat de verschillen zijn.
Maar 1 ding maakt het wel duidelijk: mijn toekomstige huis moet geschikt zijn voor het drogen van de was zonder zo'n apparaat.
In het huis van Man is het geen enkel probleem om de was droog te krijgen. Zaterdag de was in de machine, ophangen op het rekje en zondagmiddag is de was droog zodat de tweede was er op kan (als we die al hadden). Maandagavond lag alles droog in de kast zonder dat er een droger of iets dergelijks aan te pas is gekomen. In de zomer gaat de was naar buiten en is het vaak dezelfde dag al droog.
Hoe anders is het in mijn tijdelijk onderkomen. Ten eerste zit er geen wasmachine in het huisje, die zit in een schuurtje elders op het terrein. Dat houdt in dat ik het wassen van kleding echt moet plannen. Er zijn meer mensen die van de wasmachine gebruik moeten maken, dus ik kan niet de boel erin gooien, vervolgens een paar uur iets anders doen en dan mij weer met de was bemoeien. Ik gooi de was erin, zet de kookwekker en haal de was er weer uit.
Vervolgens ga ik in gedachten na welke deuren en/of toegangen ik het beste kan blokkeren om daar een wasrekje aan te hangen. De meest handige plek blijkt tot nu toe de kledingkast maar dan moet ik niet ineens bedenken dat ik een kledingstuk nodig heb want dat gaat dan niet meer. Een deel van de kledingstukken hang ik over alle radiatoren, zodat die sneller drogen want het duurt zo'n 3 dagen voordat de was in mijn tijdelijk onderkomen droog is.
3 dagen is wel erg lang en dan ruikt de was ook niet echt fris en schoon meer.
Ik ben bang dat ik er niet aan ga ontkomen om, zolang ik in mijn tijdelijk onderkomen woon, de droger te gebruiken die in hetzelfde schuurtje staat als de wasmachine. Alleen heb ik uit mijn pubertijd niet zulke goede ervaringen met een droger. Kleding kromp of was veel sneller versleten dan anders. Daarnaast heb ik ook geen idee wat het beste programma is. Er zitten meer dan 10 keuzemogelijkheden op het apparaat en het is mij niet duidelijk wat de verschillen zijn.
Maar 1 ding maakt het wel duidelijk: mijn toekomstige huis moet geschikt zijn voor het drogen van de was zonder zo'n apparaat.
vrijdag 25 oktober 2013
"Gewoon" even een arm om mij heen
Vanaf het moment dat ik ben begonnen met werken, leef ik van moment naar moment.
Als Baas en Holding om de tafel zitten zal de stress en spanning wel minder worden
Als Collega in dienst komt zal de stress en spanning wel minder worden
Als eerst de financiering van de nieuwe BV maar duidelijk is, dan zal de stress en spanning wel minder worden
Als Man een beslissing neemt over hoe hij een toekomst met mij ziet zal de stress en spanning wel minder worden
Als de startdatum van de nieuwe BV bekend is zal de stress en spanning wel minder worden
Als de nieuwe BV daadwerkelijk van start gaat zal de stress en spanning wel minder worden
Als ik eenmaal mijn salaris weet zodat ik op zoek kan gaan naar een huisje voor mijzelf zal de stress en spanning wel minder worden
Als ik eenmaal een fijn huisje gevonden heb zal de stress en spanning wel minder worden
Als Man en ik aan de nieuwe situatie gewend zijn zal de stress en spanning wel minder worden
Als ik eenmaal bij de nieuwe BV werk zal het gemakkelijker worden om contact te hebben met Coach
Als......
En zo blijf ik constant in overlevingsstand staan. Een kort telefoongesprek met Coach opende mijn ogen: Jij hebt gewoon een warme knuffel nodig.
Hij heeft gelijk alleen vrees ik dat 1 knuffel niet genoeg is. Nu nog bedenken hoe ik dat voor elkaar krijg zo in mijn eentje in een tijdelijk onderkomen zonder familie en bekenden om mij heen.
Als Baas en Holding om de tafel zitten zal de stress en spanning wel minder worden
Als Collega in dienst komt zal de stress en spanning wel minder worden
Als eerst de financiering van de nieuwe BV maar duidelijk is, dan zal de stress en spanning wel minder worden
Als Man een beslissing neemt over hoe hij een toekomst met mij ziet zal de stress en spanning wel minder worden
Als de startdatum van de nieuwe BV bekend is zal de stress en spanning wel minder worden
Als de nieuwe BV daadwerkelijk van start gaat zal de stress en spanning wel minder worden
Als ik eenmaal mijn salaris weet zodat ik op zoek kan gaan naar een huisje voor mijzelf zal de stress en spanning wel minder worden
Als ik eenmaal een fijn huisje gevonden heb zal de stress en spanning wel minder worden
Als Man en ik aan de nieuwe situatie gewend zijn zal de stress en spanning wel minder worden
Als ik eenmaal bij de nieuwe BV werk zal het gemakkelijker worden om contact te hebben met Coach
Als......
En zo blijf ik constant in overlevingsstand staan. Een kort telefoongesprek met Coach opende mijn ogen: Jij hebt gewoon een warme knuffel nodig.
Hij heeft gelijk alleen vrees ik dat 1 knuffel niet genoeg is. Nu nog bedenken hoe ik dat voor elkaar krijg zo in mijn eentje in een tijdelijk onderkomen zonder familie en bekenden om mij heen.
woensdag 23 oktober 2013
Weer een paar stapjes verder
Ik wilde ergens anders over bloggen maar een verzoek om te laten weten hoe het ging, kan ik natuurlijk niet negeren ;-).
Ik had van Baas begrepen dat sprake zou zijn van een kennismakingsgesprek waarbij mijn taken zouden worden vastgesteld. Het werd een gesprek waarbij de volledige inrichting van de administratie is besproken. Wel even heel iets anders hoewel ik wel de indruk heb dat ik het er goed vanaf heb gebracht.
Het was best een nuttig gesprek maar ik ben niet veel wijzer geworden over eventueel loon, definitieve werkzaamheden en wat te doen als ik in het werk dreig te verzuipen. Want aan alle kanten is duidelijk dat ik waarschijnlijk veel meer op mijn bordje ga krijgen dan dat er werkuren in de week zitten.
Vandaag is Baas weer bij tweede aandeelhouder langs geweest en is afgesproken dat de P&O-meneer van tweede aandeelhouder mij belt voor een gesprek inzake mijn salaris en overige arbeidsvoorwaarden. Dat zou vandaag gebeuren maar ik heb nog geen telefoontje gehad.
Ook is vandaag aan de holding meegedeeld dat ik met Baas meega, maar dat ik ten alle tijde beschikbaar blijf om de lopende zaken af te handelen. Mocht ik er met Baas toch niet uitkomen, dan kan ik altijd parttime bij de holding aan de slag. Ik kreeg de indruk dat de holding wel een beetje teleurgesteld was dat ik voor Baas heb gekozen. Ik heb mijn keuze voor Baas op mijn privéomstandigheden gegooid: de mogelijkheid van een tijdelijk onderkomen in de buurt van waar Baas zijn nieuwe bedrijf wil vestigen en een werkweek van 40 uur wat de kansen op het vinden van een huis groter maakt.
Degene die bij de holding over het personeel gaat, staat niet bekend als de meest gemakkelijke persoon en in die zin voel ik mij wel heel vereerd dat de holding mij een aanbod had willen doen. Het houdt in ieder geval in dat ik in 7 maanden mijn plekje daar wel veroverd heb.
Als alles meezit heb ik deze week mijn ontwerp-arbeidscontract in handen met een goed salarisvoorstel en anders toch wel begin volgende week.
(Na maanden stress en gedoe werd dat ook wel eens tijd).
Ik had van Baas begrepen dat sprake zou zijn van een kennismakingsgesprek waarbij mijn taken zouden worden vastgesteld. Het werd een gesprek waarbij de volledige inrichting van de administratie is besproken. Wel even heel iets anders hoewel ik wel de indruk heb dat ik het er goed vanaf heb gebracht.
Het was best een nuttig gesprek maar ik ben niet veel wijzer geworden over eventueel loon, definitieve werkzaamheden en wat te doen als ik in het werk dreig te verzuipen. Want aan alle kanten is duidelijk dat ik waarschijnlijk veel meer op mijn bordje ga krijgen dan dat er werkuren in de week zitten.
Vandaag is Baas weer bij tweede aandeelhouder langs geweest en is afgesproken dat de P&O-meneer van tweede aandeelhouder mij belt voor een gesprek inzake mijn salaris en overige arbeidsvoorwaarden. Dat zou vandaag gebeuren maar ik heb nog geen telefoontje gehad.
Ook is vandaag aan de holding meegedeeld dat ik met Baas meega, maar dat ik ten alle tijde beschikbaar blijf om de lopende zaken af te handelen. Mocht ik er met Baas toch niet uitkomen, dan kan ik altijd parttime bij de holding aan de slag. Ik kreeg de indruk dat de holding wel een beetje teleurgesteld was dat ik voor Baas heb gekozen. Ik heb mijn keuze voor Baas op mijn privéomstandigheden gegooid: de mogelijkheid van een tijdelijk onderkomen in de buurt van waar Baas zijn nieuwe bedrijf wil vestigen en een werkweek van 40 uur wat de kansen op het vinden van een huis groter maakt.
Degene die bij de holding over het personeel gaat, staat niet bekend als de meest gemakkelijke persoon en in die zin voel ik mij wel heel vereerd dat de holding mij een aanbod had willen doen. Het houdt in ieder geval in dat ik in 7 maanden mijn plekje daar wel veroverd heb.
Als alles meezit heb ik deze week mijn ontwerp-arbeidscontract in handen met een goed salarisvoorstel en anders toch wel begin volgende week.
(Na maanden stress en gedoe werd dat ook wel eens tijd).
zondag 20 oktober 2013
Nerveus
Met een naderende deadline van 1 november worden nu allerlei knopen doorgehakt waar al meer dan 4 maanden over onderhandeld en gesproken is.
Baas is vrijdag bij de notaris geweest voor de benodigde handtekeningen om de nieuwe BV op te richten, de financiering is rond en de aandeelhouders zijn (soort van) bekend. Het enige waar Baas nog niet uitkomt is de naam.
Het is ook duidelijk dat Holding niet blij gaat zijn met de gekozen partijen die de nieuwe start mogelijk gaan maken. Hoe ze zullen gaan reageren weet ik niet, ik hoop dat de verhoudingen niet op scherp komen te staan.
Vrijdag heeft Baas gesprek gehad met de andere aandeelhouder (er komt misschien nog een derde aandeelhouder bij) om spijkers met koppen te slaan en daarbij is ook gesproken over het al dan niet meenemen van personeel. Hoewel de andere aandeelhouder al heel lang in beeld is om mee te doen en zelfs een begroting op hadden gesteld waarin mijn werkzaamheden waren meegenomen, deden ze nu wel heel erg verbaasd dat Baas mij mee wilde nemen naar de nieuwe BV. Baas heeft een opsomming gegeven van alle werkzaamheden die ik moet verrichten en dat heeft tot een schoorvoetend akkoord geleid.
Maandag moet ik op zicht komen in een gesprek met Baas, andere aandeelhouder en nog iemand. Als ik mijzelf goed verkoop en dan met name de nadruk leg op mijn financiële capaciteiten dan heeft dat een gunstige invloed op mijn salaris.
Een tijdje geleden heb ik mijn wensen ten aanzien van een salaris voor Baas op schrift moeten stellen. Voor alleen secretaresse-werkzaamheden vond Baas dat aan de hoge kant maar in combinatie met mijn financiële kennis zou het haalbaar moeten zijn. Persoonlijk ben ik het niet met hem eens maar het is mij niet gelukt om hem daarvan te overtuigen. Dus moet ik de nadruk gaan leggen op dat deel van het werk wat ik het minst leuk vind om te doen.
Ik spreek de laatste tijd regelmatig een aantal werknemers van andere aandeelhouder en die schetsen niet zo'n positief beeld van deze man. Het lijkt er niet op dat die man van spontane, niet van regels houdende en lak aan status hebbende stuiterbolletjes houdt. Dat helpt niet echt om het gesprek van maandag met vertrouwen tegemoet te zien.
Maar ik ben wel blij dat aan een lange periode van onzekerheid een einde gaat komen en daar hou ik mij dan maar aan vast.
Baas is vrijdag bij de notaris geweest voor de benodigde handtekeningen om de nieuwe BV op te richten, de financiering is rond en de aandeelhouders zijn (soort van) bekend. Het enige waar Baas nog niet uitkomt is de naam.
Het is ook duidelijk dat Holding niet blij gaat zijn met de gekozen partijen die de nieuwe start mogelijk gaan maken. Hoe ze zullen gaan reageren weet ik niet, ik hoop dat de verhoudingen niet op scherp komen te staan.
Vrijdag heeft Baas gesprek gehad met de andere aandeelhouder (er komt misschien nog een derde aandeelhouder bij) om spijkers met koppen te slaan en daarbij is ook gesproken over het al dan niet meenemen van personeel. Hoewel de andere aandeelhouder al heel lang in beeld is om mee te doen en zelfs een begroting op hadden gesteld waarin mijn werkzaamheden waren meegenomen, deden ze nu wel heel erg verbaasd dat Baas mij mee wilde nemen naar de nieuwe BV. Baas heeft een opsomming gegeven van alle werkzaamheden die ik moet verrichten en dat heeft tot een schoorvoetend akkoord geleid.
Maandag moet ik op zicht komen in een gesprek met Baas, andere aandeelhouder en nog iemand. Als ik mijzelf goed verkoop en dan met name de nadruk leg op mijn financiële capaciteiten dan heeft dat een gunstige invloed op mijn salaris.
Een tijdje geleden heb ik mijn wensen ten aanzien van een salaris voor Baas op schrift moeten stellen. Voor alleen secretaresse-werkzaamheden vond Baas dat aan de hoge kant maar in combinatie met mijn financiële kennis zou het haalbaar moeten zijn. Persoonlijk ben ik het niet met hem eens maar het is mij niet gelukt om hem daarvan te overtuigen. Dus moet ik de nadruk gaan leggen op dat deel van het werk wat ik het minst leuk vind om te doen.
Ik spreek de laatste tijd regelmatig een aantal werknemers van andere aandeelhouder en die schetsen niet zo'n positief beeld van deze man. Het lijkt er niet op dat die man van spontane, niet van regels houdende en lak aan status hebbende stuiterbolletjes houdt. Dat helpt niet echt om het gesprek van maandag met vertrouwen tegemoet te zien.
Maar ik ben wel blij dat aan een lange periode van onzekerheid een einde gaat komen en daar hou ik mij dan maar aan vast.
vrijdag 18 oktober 2013
Echt wel stoer!
In september heb ik als vrijwilliger geholpen bij de triatlon die in het dorp werd gehouden en 's avonds tijdens het "ik-ben-vrijwilliger-in-het-dorp"-feest heb ik mij laten overhalen om volgend jaar niet te helpen maar mee te doen. Dus september 2014 moet ik 500m zwemmen, 20km fietsen en 5km lopen (en dat zo rap mogelijk).
Omdat ik een blessure aan mijn enkels, knieën en hakken heb, is het zaak het trainen voor deze triatlon met beleid aan te pakken. Daarnaast ken ik mijzelf langer dan vandaag en weet ik ook dat ik zonder stok niet gemakkelijk tot bewegen ben aan te zetten. Dus wil mijn deelname een persoonlijke overwinning en succes worden zonder dat ik daarna kreupel door het leven moet, dan is een personal trainer geen overbodige luxe.
Heb ik dus even mazzel dat in mijn nieuwe woonplaats een personal trainer te vinden is ;-).
Mijn trainer legt de zweep er goed overheen en doet 2x per week een poging mij af te beulen met aanpassingen als de training voor 1 van mijn blessures toch teveel van het goede is. In het weekend moet ik zelf in actie komen met de door hem opgegeven training. Gisteren stond zwemmen op het programma en van te voren had ik er een hard hoofd in dat ik alles af zou kunnen werken wat op zijn lijstje voor die dag stond:
2x 75m, 4x 50m, 2x 150m en 2x 100m afgewisseld met korte en lange rustpauzes. In totaal 34 baantjes van 25m = 850m.
Omdat ik op een niet leuke manier heb leren zwemmen (als je niet van de kant in het water durft te springen dan duwen we je wel van het startblok in het diepe) is zwemmen op zich niet het probleem maar wel in het water komen zonder dat mijn hoofd onder water gaat. Je zult mij dus niet snel op een startblok of duikplank zien staan. De angst om onder water te komen beïnvloedt mijn hele denken over het zwemmen en daardoor ontstaat eigenlijk ook het idee dat ik het eigenlijk niet goed kan.
Niets bleek echter minder waar te zijn. Binnen een uur had ik, tot mijn volle verbazing, het hele lijstje van Trainer afgewerkt. Ik ben er echt heel erg trots op dat ik het gehaald heb en dat het eigenlijk best gemakkelijk ging, hoewel ik na afloop toch wel moe was.
Trainer en ik waren ervan overtuigd dat het zwemmen mijn zwakste onderdeel van de triatlon zou zijn maar dat lijkt heel erg mee te vallen. Nu gaan we proberen sneller te worden zodat ik niet pas na een half uur uit het koude water kom maar het is een prettig idee dat ik de verplichte 500m in ieder geval zal kunnen halen.
Op dit moment geniet ik nog even na van mijn prestatie van gisteren. Ik trots, Trainer trots en Man trots.
Omdat ik een blessure aan mijn enkels, knieën en hakken heb, is het zaak het trainen voor deze triatlon met beleid aan te pakken. Daarnaast ken ik mijzelf langer dan vandaag en weet ik ook dat ik zonder stok niet gemakkelijk tot bewegen ben aan te zetten. Dus wil mijn deelname een persoonlijke overwinning en succes worden zonder dat ik daarna kreupel door het leven moet, dan is een personal trainer geen overbodige luxe.
Heb ik dus even mazzel dat in mijn nieuwe woonplaats een personal trainer te vinden is ;-).
Mijn trainer legt de zweep er goed overheen en doet 2x per week een poging mij af te beulen met aanpassingen als de training voor 1 van mijn blessures toch teveel van het goede is. In het weekend moet ik zelf in actie komen met de door hem opgegeven training. Gisteren stond zwemmen op het programma en van te voren had ik er een hard hoofd in dat ik alles af zou kunnen werken wat op zijn lijstje voor die dag stond:
2x 75m, 4x 50m, 2x 150m en 2x 100m afgewisseld met korte en lange rustpauzes. In totaal 34 baantjes van 25m = 850m.
Omdat ik op een niet leuke manier heb leren zwemmen (als je niet van de kant in het water durft te springen dan duwen we je wel van het startblok in het diepe) is zwemmen op zich niet het probleem maar wel in het water komen zonder dat mijn hoofd onder water gaat. Je zult mij dus niet snel op een startblok of duikplank zien staan. De angst om onder water te komen beïnvloedt mijn hele denken over het zwemmen en daardoor ontstaat eigenlijk ook het idee dat ik het eigenlijk niet goed kan.
Niets bleek echter minder waar te zijn. Binnen een uur had ik, tot mijn volle verbazing, het hele lijstje van Trainer afgewerkt. Ik ben er echt heel erg trots op dat ik het gehaald heb en dat het eigenlijk best gemakkelijk ging, hoewel ik na afloop toch wel moe was.
Trainer en ik waren ervan overtuigd dat het zwemmen mijn zwakste onderdeel van de triatlon zou zijn maar dat lijkt heel erg mee te vallen. Nu gaan we proberen sneller te worden zodat ik niet pas na een half uur uit het koude water kom maar het is een prettig idee dat ik de verplichte 500m in ieder geval zal kunnen halen.
Op dit moment geniet ik nog even na van mijn prestatie van gisteren. Ik trots, Trainer trots en Man trots.
maandag 14 oktober 2013
De eerste hobbel is genomen
Als Baas over zo'n 2 week voor zichzelf wil beginnen, moeten er zo langzaamaan spijkers met koppen worden geslagen.
Er wordt al maanden met diverse partijen onderhandeld over de financiering en voorwaarden van deelname. Hoewel deze onderhandelingen nog niet rond zijn, weten we dat we op 1 november in ieder geval over de helft van het benodigde kapitaal kunnen beschikken. Desbetreffende financier is ook bereid om eventueel ook de andere helft bij te leggen als alle onderhandelingen op niets uitlopen.
Maar voorlopig onderhandelt mijn baas vrolijk verder en zit ik stand-by om alle afspraken aan een kritische blik te onderwerpen.
Hoewel de definitief deelnemende partijen nog niet bekend zijn, heeft Baas vandaag Holding laten weten dat hij niet bij hun in dienst blijft. Ik ben blij dat dit nu eindelijk kenbaar is gemaakt. Dat geeft mij ook de mogelijkheid om meer open te zijn naar anderen toe. Ik heb mij de laatste tijd best schuldig gevoeld als Holding kosten maakte voor dit onderdeel terwijl ik wist dat het eigenlijk geld over de balk gooien was.
Volgens Baas is het gesprek goed verlopen en zijn alle partijen bereid te kijken naar hoe de samenwerking tussen beiden behouden kan blijven. Het kan zijn dat Holding mij een aanbod zal doen om bij hun in dienst te treden. Dus ik zal morgen of overmorgen wel bij Holding langs moeten om te praten over hoe en wat. Baas heeft zijn aankondiging zo aangekleed dat ik kan doen alsof ik van niks wist en er net zo door overvallen was als Holding; Daar ben ik hem dankbaar voor, dat maakt het voor mij een stuk gemakkelijker.
Ik kreeg de indruk dat Baas erover zit te denken om mij voor een aantal dagen/uren in dienst van Holding te laten in plaats van bij hem in dienst. Daar ben ik het niet mee eens. Met 2 kleine dienstverbanden, waarvan 1 waarschijnlijk via een uitzendbureau, kan ik een huis (koop of huur) op korte termijn op mijn buik schrijven. Die discussie moeten Baas en ik dus nog voeren; Evenals de onderhandelingen over mijn salaris.
Maar de eerste hobbel is genomen: Holding weet wat er staat te gebeuren en hoeven we niet meer stiekem te doen.
zaterdag 12 oktober 2013
HELP!! Mijn telefoon
Op zich voel ik mij zeer vereerd dat mijn baas mij bij al zijn plannen betrekt en mijn mening niet alleen op prijs stelt maar er ook regelmatig naar handelt. Maar nu gaat alles ineens in een stroomversnelling en dat houdt in: lange dagen, extra stress, weinig slaap en veel heen en weer rijden. Niet echt een handige toevoeging aan mijn leven met een lichaam waarvan de grenzen al volledig zijn opgerekt.
Het was tijdens 1 van die extra reizen dat het gebeurde.
Ik kan in mijn auto niet handsfree bellen dus vlak na vertrek had ik wel gemerkt dat ik een sms-je had gekregen maar kijken zat er niet in. Bij een tankstation onderweg (soms heeft de auto ook honger) gekeken en al tankend mijn baas een sms teruggestuurd. Te lui om daarna mijn telefoon weer in mijn tas te stoppen dus het ding onderin de voorconsole gelegd.
Bij het maken van een scherpe bocht hoorde ik mijn telefoon uit de console glijden en (naar ik dacht) onder de passagiersstoel vallen. Best, ik raap hem wel op als ik bij mijn baas op de stoep sta. Ik kom aan, parkeer de auto, kijk onder de stoel: geen telefoon. Ik kijk achter de stoel: geen telefoon. Ik kijk onder mijn eigen stoel: geen telefoon. Ik kijk achter mijn stoel: geen telefoon. Waar is mijn telefoon?
Ik leen de telefoon van mijn baas en bel mijzelf. Als ik mijn telefoon hoor, dan moet ik hem zo kunnen vinden. En ja, ik hoor iets, alleen niet zoals normaal maar ergens diep weg in de auto. Alsof mijn auto mijn telefoon op heeft gegeten. Blijkt mijn telefoon in het verwarmingskanaal te zijn geschoten via de opening voor de achterpassagiers. Daar krijg ik dat ding voor geen meter zelf uit, dat is garagewerk.
En zodoende werd een toch al drukke dag nog een stukje drukker want de garage is natuurlijk nog bij mijn oude woonplaats waardoor ik om 20.45 uur nog een uur mocht rijden naar Man om daar de nacht door te brengen. Man had inmiddels in boeken gezocht naar hoe het verwarmingskanaal van een auto eruit zag en had in de schuur een lange haak geknutseld om te kijken of hij de telefoon uit het kanaal kon vissen. En na 10 min proberen en hengelen had Man mijn telefoon weer uit het kanaal gehaald. Er zijn momenten dat ik heel veel van Man hou.
Het was tijdens 1 van die extra reizen dat het gebeurde.
Ik kan in mijn auto niet handsfree bellen dus vlak na vertrek had ik wel gemerkt dat ik een sms-je had gekregen maar kijken zat er niet in. Bij een tankstation onderweg (soms heeft de auto ook honger) gekeken en al tankend mijn baas een sms teruggestuurd. Te lui om daarna mijn telefoon weer in mijn tas te stoppen dus het ding onderin de voorconsole gelegd.
Bij het maken van een scherpe bocht hoorde ik mijn telefoon uit de console glijden en (naar ik dacht) onder de passagiersstoel vallen. Best, ik raap hem wel op als ik bij mijn baas op de stoep sta. Ik kom aan, parkeer de auto, kijk onder de stoel: geen telefoon. Ik kijk achter de stoel: geen telefoon. Ik kijk onder mijn eigen stoel: geen telefoon. Ik kijk achter mijn stoel: geen telefoon. Waar is mijn telefoon?
Ik leen de telefoon van mijn baas en bel mijzelf. Als ik mijn telefoon hoor, dan moet ik hem zo kunnen vinden. En ja, ik hoor iets, alleen niet zoals normaal maar ergens diep weg in de auto. Alsof mijn auto mijn telefoon op heeft gegeten. Blijkt mijn telefoon in het verwarmingskanaal te zijn geschoten via de opening voor de achterpassagiers. Daar krijg ik dat ding voor geen meter zelf uit, dat is garagewerk.
En zodoende werd een toch al drukke dag nog een stukje drukker want de garage is natuurlijk nog bij mijn oude woonplaats waardoor ik om 20.45 uur nog een uur mocht rijden naar Man om daar de nacht door te brengen. Man had inmiddels in boeken gezocht naar hoe het verwarmingskanaal van een auto eruit zag en had in de schuur een lange haak geknutseld om te kijken of hij de telefoon uit het kanaal kon vissen. En na 10 min proberen en hengelen had Man mijn telefoon weer uit het kanaal gehaald. Er zijn momenten dat ik heel veel van Man hou.
zondag 6 oktober 2013
Open huizendag
Hoewel ik heel blij ben dat ik een tijdelijk onderkomen heb gevonden, ben ik mij er heel erg van bewust dat het echt een tijdelijk onderkomen is en dat ik uiterlijk in de maand mei van 2014 iets anders moet hebben gevonden.
Mijn vrienden en familie maken zich vooral zorgen over het feit dat ik mij in een avontuur stort met mijn baas zonder enig idee te hebben hoeveel ik überhaupt ga verdienen en of dat genoeg zal zijn om in mijn eigen levensonderhoud te voorzien. Dat is iets waar ik geen moment van wakker lig. Het enige wat onhandig is, is dat ik bij gebrek aan een arbeidscontract en salaris geen actie kan ondernemen in het zoeken van een huis. En zo gaat er (in mijn ogen) kostbare tijd verloren waarin ik misschien mijn huisje al had kunnen vinden.In ieder geval handig om te weten dat mijn grootste angst niet een gebrek aan inkomen is maar de mogelijkheid dat ik geen dak boven mijn hoofd heb.
Hoewel een aantal mensen met verstand van zaken (en van mij) mij afraden om een huisje te kopen, heb ik gistermiddag deelgenomen aan de open huizendag. Een goede mogelijkheid om huizen te bekijken, een idee te krijgen van buurten en wijken en duidelijk te krijgen wat ik wel en niet wil.
Ik begon bij een flat op 9 hoog. Perfect onderhouden, zowel het appartement zelf als de gemeenschappelijke ruimten van de flat. Niet helemaal mijn smaak (een beetje donker) maar ik zou er zo in kunnen zonder al teveel geld uit te moeten geven. Ik hou van flats, als ik maar boven de boomgrens zit en dus vrij uitzicht heb.
In die straat stond nog een flat waar ik een appartement kon bezichtigen maar het voelde vanaf het eerste moment niet goed. Veel meer vervallen dan de flat waar ik geweest was. Ik ben naar binnen gegaan maar heb uiteindelijk niet eens aangebeld om te kijken.
Op naar het centrum (is echt bovenop de winkels of op 1 min loopafstand) om daar 2 appartementen te bekijken. Regel 1 voor open huizendagen: kijk voor vertrek nog even of alles wat een week van te voren nog open huis had, nog steeds open huis heeft. In het complex wat ik wilde bekijken bleek het huis wat ik op mijn lijstje had staan niet meer mee te doen. Maar er was nog wel een ander huis te koop wat meedeed. Ook een leuk en gezellig huis. Er moet meer aan gebeuren dan aan het andere huis maar is wel veel groter.
Het laatste huis wat ik had bekeken was ook in het centrum. Echter op de eerste verdieping en dus uitzicht op de platte daken op de winkels ervoor. Ook hier moest het nodige aan gebeuren en er was maar 1 slaapkamer.
Na sluitingstijd van de open huizendag ben ik op de terugweg naar mijn vakantiechalet langs een andere straat gereden waar ook een huis te bezichtigen was. Qua locatie was dat op de rand van acceptabel.
Dus wat zijn mijn wensen: zo dicht mogelijk in of bij het centrum, minimaal 2 slaapkamers en een actieve vereniging van eigenaren (als ik toch een huisje ga kopen).
Het enige nadeel is dat ik nu steeds dat leuke flatje in mijn hoofd heb zitten waar ik zo in zou kunnen trekken en dat kopen misschien niet zo handig is.
Over 3 weken weet ik meer dus nog even langer in onzekerheid zitten.
Mijn vrienden en familie maken zich vooral zorgen over het feit dat ik mij in een avontuur stort met mijn baas zonder enig idee te hebben hoeveel ik überhaupt ga verdienen en of dat genoeg zal zijn om in mijn eigen levensonderhoud te voorzien. Dat is iets waar ik geen moment van wakker lig. Het enige wat onhandig is, is dat ik bij gebrek aan een arbeidscontract en salaris geen actie kan ondernemen in het zoeken van een huis. En zo gaat er (in mijn ogen) kostbare tijd verloren waarin ik misschien mijn huisje al had kunnen vinden.In ieder geval handig om te weten dat mijn grootste angst niet een gebrek aan inkomen is maar de mogelijkheid dat ik geen dak boven mijn hoofd heb.
Hoewel een aantal mensen met verstand van zaken (en van mij) mij afraden om een huisje te kopen, heb ik gistermiddag deelgenomen aan de open huizendag. Een goede mogelijkheid om huizen te bekijken, een idee te krijgen van buurten en wijken en duidelijk te krijgen wat ik wel en niet wil.
Ik begon bij een flat op 9 hoog. Perfect onderhouden, zowel het appartement zelf als de gemeenschappelijke ruimten van de flat. Niet helemaal mijn smaak (een beetje donker) maar ik zou er zo in kunnen zonder al teveel geld uit te moeten geven. Ik hou van flats, als ik maar boven de boomgrens zit en dus vrij uitzicht heb.
In die straat stond nog een flat waar ik een appartement kon bezichtigen maar het voelde vanaf het eerste moment niet goed. Veel meer vervallen dan de flat waar ik geweest was. Ik ben naar binnen gegaan maar heb uiteindelijk niet eens aangebeld om te kijken.
Op naar het centrum (is echt bovenop de winkels of op 1 min loopafstand) om daar 2 appartementen te bekijken. Regel 1 voor open huizendagen: kijk voor vertrek nog even of alles wat een week van te voren nog open huis had, nog steeds open huis heeft. In het complex wat ik wilde bekijken bleek het huis wat ik op mijn lijstje had staan niet meer mee te doen. Maar er was nog wel een ander huis te koop wat meedeed. Ook een leuk en gezellig huis. Er moet meer aan gebeuren dan aan het andere huis maar is wel veel groter.
Het laatste huis wat ik had bekeken was ook in het centrum. Echter op de eerste verdieping en dus uitzicht op de platte daken op de winkels ervoor. Ook hier moest het nodige aan gebeuren en er was maar 1 slaapkamer.
Na sluitingstijd van de open huizendag ben ik op de terugweg naar mijn vakantiechalet langs een andere straat gereden waar ook een huis te bezichtigen was. Qua locatie was dat op de rand van acceptabel.
Dus wat zijn mijn wensen: zo dicht mogelijk in of bij het centrum, minimaal 2 slaapkamers en een actieve vereniging van eigenaren (als ik toch een huisje ga kopen).
Het enige nadeel is dat ik nu steeds dat leuke flatje in mijn hoofd heb zitten waar ik zo in zou kunnen trekken en dat kopen misschien niet zo handig is.
Over 3 weken weet ik meer dus nog even langer in onzekerheid zitten.
Abonneren op:
Posts (Atom)