Vrijheid en een kans

Naar aanleiding van een aantal ontvangen reacties (altijd leuk) wil ik vandaag proberen uit te leggen hoe ik tegen mijn huidige situatie aan kijk. Het is af en toe heel zwaar en ik baal bij vlagen ook zo verschrikkelijk van alles dat ik mijn toevlucht zoek bij chocolade onder een dekentje op de bank. Maar aan de andere kant ben ik mij ook heel erg bewust van het feit dat ik op mijn 47-ste een kans krijg die niet veel mensen krijgen en die ik met beide handen wil grijpen.

- Ik heb een tijdelijk contract, van rechtswege houdt het op 4 mei 2014 op. Daarna heb ik nog 3 maanden recht op WW en dan ben ik vrij om te doen en te laten wat ik wil en/of nodig vindt.
Omdat ik getrouwd ben, kom ik niet in aanmerking voor bijstand. In het uiterste geval kan het zijn dat ik tijdelijk terug moet naar Man om mijn plannen verder uit te werken maar ik heb geen instanties in mijn nek hijgen die mij voorschrijven hoe en wat ik moet doen. Ideaal is anders maar als de tijd te overzien is, overleven Man en ik dit ook wel weer.
- Ik heb een tijdelijk huis. Met een beetje mazzel vallen einde WW en einde huis samen. Omdat voor Man en mij een LAT-huwelijk beter werkt dan een traditioneel huwelijk, ben ik niet gebonden aan deze regio. Ik kan daar heen waar ik heen wil, waar ter wereld dan ook.
- Vanwege een paar erfenissen heb ik sowieso in mei de beschikking over € 15.000,00, en als ik zuinig aan doe dan kan dat nog meer worden. Eind 2016 komt er nog een keer zo'n bedrag vrij.

Het is niet veel mensen gegeven om in zo'n vrijheid het roer volledig om te gooien. In die zin voel ik mij enorm gezegend. Het voelt ook als een verantwoordelijkheid omdat ik mij er van bewust ben dat dit een eenmalige kans is die ik dan ook heel goed in wil vullen. Er zijn nog een heleboel onvervulde dromen die nu van alle kanten bekeken en beoordeeld moeten worden. Dat maakt werken aan plan B over het algemeen een zeer prettige bezigheid. Ik verheug me nu alweer op het wekelijkse bezoek aan de bibliotheek.

Donderdag sprak Baas de hoop uit op een langdurige samenwerking. Dan voel ik me wel een beetje schuldig over het feit dat ik al druk bezig ben met mijn vertrek. Maar een mogelijke verlenging van mijn contract geeft ook de ruimte om, indien nodig, langer aan plan B te kunnen werken en mijn spaarrekening te vullen. Zeker nu er na een gesprek met een oud-collega weer andere en nieuwe mogelijkheden aandienen om plan B in te vullen.