Nu er steeds meer duidelijkheid in mijn leven lijkt te komen, heeft mijn lichaam besloten te protesteren tegen een groot slaaptekort en alle stress en spanning waaraan ik het heb bloot gesteld. Sinds 3 dagen ben ik zwaar verkouden en ik ben blij dat de thermometer bij Man in huis is gebleven.
Gisteren was ik relatief laat thuis, eten maken, mails versturen en vervolgens zo snel mogelijk met een aspirine en warme anijsmelk mijn bed in. Tegen 0.00 uur werd ik wakker, ging naar de wc en zag toen voor de wc-deur een zwarte streep op het plafond. Het zal toch niet ..., jawel een dikke vieze naaktslak :-(.
Er zijn niet veel beesten die mij de stuipen op het lijf kunnen jagen maar slakken, wormen en slangen (gelukkig kom ik die niet vaak in het dagelijks leven tegen) doen een aanslag op mijn zenuwen. Hagedissen en salamanders komen op een goede tweede plek. Dus een naaktslak op het plafond is niet iets wat ik tegen wil komen als ik midden in de nacht wakker word.
De regen kwam op dat moment met bakken uit de lucht vallen en alle schoonmaakspullen staan in het fietsenschuurtje. Niet echt aanlokkelijk om die te gaan halen. Ik besloot voor de struisvogel-tactiek: deur van de slaapkamer goed dicht doen, proberen aan heel andere dingen te denken (vanmiddag krijg ik de sleutel) en het beste er maar van hopen.
Volgens mijn computer is het u 06.15 uur en de naaktslak zit niet meer op het plafond. Dat betekent dat het beest zich nu ergens anders in mijn tijdelijk onderkomen bevindt. Misschien wel in de sloffen die bij mijn bed staan. Misschien zit hij vanavond bij thuiskomst wel in mijn bed (HELP).
Ik heb weinig keuze dan mijn bed uit te komen omdat ik naar het werk moet maar het liefste zou ik nu in mijn bed blijven totdat ik het beest weer ergens op een plafond zie verschijnen. Dan weet ik weer zeker waar hij zich bevindt.
Via een traditioneel huwelijk naar een LAT-huwelijk naar een leven alleen. Vanuit een baan in Spanje op zoek naar mijn droom zonder te weten wat die inhoudt. Van nauwelijks sporten vanwege blessures en andere gezondheidsproblemen toch blijven hopen om in 9 weken van Sevilla naar Santiago de Compostella te lopen. Via een gehucht, een vakantiechalet, een anti-kraakwoning en een flatje in Spanje op zoek naar een plek die ik thuis kan noemen. Kortom: Ik begin opnieuw.
donderdag 7 november 2013
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
O wat erg. Ik heb dat niet maar ik kan t me wel voorstellen dat je denkt dat ie zich ergens verstopt is en overal kan zijn. Al heel raar dat ie in huis is en wees niet bang ze houden niet van sloffen of bedden ze meoten een glad oppervlak hebben. Doe je je wel een beetje voorzichtig met je gezondheid? Het is nogal wat wat er allemaal op je afkomt de laatste tijd. liefs van mij.
BeantwoordenVerwijderenIn 1 dag van een vieze slak zonder huis, naar een fijn huis zonder slak.
BeantwoordenVerwijderen;-)