In Nederland ging ik regelmatig naar een breigroepje en het leek mij geen gek idee om dat ook in Spanje voort te zetten. In eerste instantie was het mijn bedoeling om daar pas in april mee te gaan beginnen om te voorkomen dat ik mijzelf direct de eerste maand zou overvoeren met van alles en nog wat. Maar vorige week vrijdag zat ik na werktijd in mijn appartement, keek om mij heen, besloot dat ik geen zin had om hier een hele avond door te brengen en ben toen toch vertrokken richting breigroepje.
Op internet had ik in Nederland al gevonden dat het breigroepje elke vrijdag vanaf 19.00 uur in Café Botanico is. Met behulp van mijn kaart was de straat snel gevonden (in ieder geval op papier) en even na 19.00 uur stond ik voor het café.
Vanaf de overkant van de straat flink naar binnen turen maar niets te zien wat op een breigroepje leek. Een eindje verderop stond een vrouw een sigaret te roken, die zag mij kijken en sprak mij toen aan in het Spaans of ik voor het breigroepje kwam. Ja, dat kwam ik, eerste keer. Zij kwam ook voor het eerst, dat kon ik tenminste uit haar Spaans opmaken.
Nadat zij haar sigaret op had gingen we samen naar binnen waarbij zij de man achter de bar aansprak over het breigroepje. Meestal was het wel maar niet altijd en hij wist niet of er vandaag iemand zou komen. Het beste wat we konden doen was plaats nemen en wachten. Dus daar zaten we samen aan een tafeltje. Zij sprak alleen Spaans en verstond dus geen woord van wat ik zei en/of vroeg. Ik kon uit bepaalde woorden wel iets snappen van wat ze bedoelde maar daar bleef het bij.
Na een tijdje kwam er een groepje mensen binnen en zij kon horen dat de man achter de bar het met ze had over het breigroepje met daarbij een blik op ons. De vrouw liep erop af en ja, het waren de mensen van het breigroepje maar deze vrijdag was het groepje niet. Het wel of niet doorgaan van het breigroepje kwam elke week op de FB-pagina te staan.
De vrouw en ik gingen weg en onderweg heeft ze mij nog een paar leuke winkeltjes laten zien en uitgelegd wat het centrale plein/punt van de stad is.
Bij thuiskomst direct de FB-pagina gecheckt maar daar stond natuurlijk niks op en ook voor gisteren stond er niks. Omdat het café niet ver van mijn appartement vandaan is, ben ik gisteren toch maar heen gegaan. Het is in ieder geval een verzetje en ik zou hoe dan ook weer iets te vertellen hebben. Inmiddels is mijn hele team nieuwsgierig naar mijn belevenissen met het breigroepje en ook de groep nieuwelingen vraagt er elke keer naar.
Deze keer zag ik wel iemand breien toen ik door het raam keek en ben ik naar binnen gegaan. Uiteindelijk waren we met 5 vrouwen waarvan 2 ook Engels spraken, dus ik heb mij niet helemaal verloren gevoeld. Het is aandoenlijk om te zien hoe iedereen zijn best doet om met mij te praten ook al lukt het voor geen meter. Ze wezen mij op een grote markt die zondag wordt gehouden met allerlei ambachten en andere handvaardigheidsdingen. En dat is nu net 1 van de redenen om bij zo'n groepje te gaan.
Hoewel ik ze nog voor geen meter versta, kom ik door naar het breigroepje te gaan in contact met andere mensen dan collega's en daardoor leer ik meer van de Spaanse cultuur dan ik anders zou doen. En als ik minder moe ben dan nu zal ik er ook sneller Spaans door leren.
Is er volgende week weer breigroepje? Geen idee. Zal het op de FB-pagina staan? Vast niet. Het kan binnen een uur al afgelopen zijn of langer dan 2 uur duren. Er zit dus niks anders op dan volgende week vrijdag gewoon weer heen te gaan en maar af te wachten.
PS: ik voel mij behoorlijk schuldig dat ik mij al maanden niet bij anderen op blogs heb gekeken. Ik ben door alle veranderingen zo moe dat ik daar niet aan toe kom maar jullie zitten wel in mijn gedachten.
Via een traditioneel huwelijk naar een LAT-huwelijk naar een leven alleen. Vanuit een baan in Spanje op zoek naar mijn droom zonder te weten wat die inhoudt. Van nauwelijks sporten vanwege blessures en andere gezondheidsproblemen toch blijven hopen om in 9 weken van Sevilla naar Santiago de Compostella te lopen. Via een gehucht, een vakantiechalet, een anti-kraakwoning en een flatje in Spanje op zoek naar een plek die ik thuis kan noemen. Kortom: Ik begin opnieuw.
zaterdag 15 maart 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Het is zo leuk om je belevenissen te lezen, spannende tijd heb je en als je zo zelf eropaf stappend bent komt het helemaal goed. De spaanse taal zal ook met sprongen vooruit gaan. En als er op de FB pagina niet staat of het nu wel of niet doorgaat, kom je een volgende keer vast wel weer met iemand anders in contact als je toch gaat kijken.
BeantwoordenVerwijderenLees graag met dit soort blogs mee vanuit confortabele stoel in Nederland, revaliderend van een knieoperatie.
Hallo, ik vond je blog via via en vind het erg leuk om over je avonturen te lezen. Dapper hoor, de sprong die je gemaakt hebt! Ik vind Spanje een geweldig land al ben ik nog nooit zo zuidelijk geweest. Ik lees graag blogs van mensen die naar het buitenland verhuizen en hier staan er nog een paar van mensen die naar Granada verhuisd zijn. Misschien heb je er wat aan! http://www.expatsblog.com/blogs/spain/granada.
BeantwoordenVerwijderenGroet, Ellen
Hoi, heb je al naar huisjes gekeken? Ik begrijp dat breiclubjes voor jou belangrijk zijn en gelukkig heeft Spanje die blijkbaar ook! Fijn dat je zo leuke contacten krijgt en die site-tip van Ellen is misschien heel handig. Ik ga er ook even op kijken.
BeantwoordenVerwijderenGoed weekend, klaasje