De Chinees

Er zijn kennelijk een paar onduidelijkheden over het gehuurde appartement. Het is niet de bedoeling dat ik ga verven en/of behangen. Omdat appartementen hier volledig gemeubileerd worden verhuurd valt ook de kleurkeuze onder de verantwoordelijkheid van de verhuurder. Meestal worden de meeste appartementen in de zomermaanden, als de universiteit dicht is, door de verhuurder onderhanden genomen en opgeknapt. Ik denk wel dat ik de kleuren zou mogen wijzigen als ik zou willen maar dan moet ik dat in overleg met de verhuurder doen. Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat voor kleur er nu op de muren zit, dus zo slecht zal het wel niet zijn.

Verder ben ik niet verplicht om na een half jaar weer te verhuizen. Uit zekerheidsoverwegingen heb ik gekozen voor een huurcontract van een half jaar, om op zeker te spelen als de onwaarschijnlijke gebeurtenis zich voordoet dat mijn contract niet verlengd gaat worden. Zodra ik weet dat mijn contract verlengd gaat worden en dit huis goed bevalt, kan ik naar de bemiddelaar om het contract te verlengen. De verhuurder zou, denk ik, niets liever willen. Dit is dus een iets andere situatie in vergelijking met Nederland waarbij er echt een deadline was waarop ik het huis/vakantiechalet uit moest zijn.
Aan de andere kant, als ik er wel uit moet dan zal ik binnen 2 weken wel weer wat anders hebben. Dat is nu ook gelukt.

De enige investering in mijn appartement waar ik over na loop te denken is de aanschaf van 3 grand foulards. De  bekleding van de bank en stoelen heeft zijn beste jaren wel gehad en het is ook niet echt mijn stijl. Na alle investeringen die ik in Nederland voor niks voor woonruimte heb gemaakt, ben ik een beetje huiverig om nu weer een investering in de aankleding van een woning te doen. Om een beeld te krijgen van de investering die mij te wachten staat was het tijd voor mijn eerste bezoek aan "De Chinees".

Er zit een hele grote Chinees bij mijn werk en omdat ik mijn boodschappen bij de supermarkt bij het werk haal, was het geen omweg om eerst langs de Chinees te gaan. Ook in Granada zijn veel Aziaten en veel van hun hebben een "als wij het niet verkopen dan is het nergens te krijgen"-winkel. Vandaar dat iedereen het heeft over "De Chinees" als zijnde de benaming van dit soort winkels. En ja, ze verkopen er echt bijna alles. Ik heb mijn ogen uitgekeken. De hele winkel staat vol met allerlei spullen die geen enkel ding gemeen hebben, behalve dan dat er kennelijk vraag naar is.

Uiteindelijk ben ik met een hoeslaken en oortjes de winkel uitgegaan en weet ik dat ik voor ergens tussen de € 50,00 en € 75,00 de stoelen en bank van een leuk dekentje heb voorzien. Op zich geen gekke prijs lijkt mij, dus ik ga er zeker over na denken.