Het leek te doen ;-)

12 druiven bron www

Kerst is geweest, oud en nieuw staat voor de deur. Tijd om mij eens nader te verdiepen in de gewoonten hier. En ik kan daar eigenlijk heel kort in zijn, veel tradities kennen ze hier niet. De mensen gaan uit eten of eten met vrienden thuis. Daar blijven ze tot na 0.00 uur of ze gaan naar het plein voor het gemeentehuis. Ik heb tot nu toe ook niet de indruk dat hier vuurwerk wordt afgestoken.

Voor zover ik uit de tv-gids op kan maken, valt er op de tv ook niet echt veel te beleven. Het ziet er niet naar uit dat er een speciale programmering is.
De meeste zenders schakelen rond 23.45 uur over naar Puerta del Sol in Madrid en wat ik dan wel weer grappig vind, is dat elke zender zijn eigen presentatoren daar heeft zitten. Van mijn lerares Spaans had ik een stapel blaadjes gekregen met daarin een overzicht van Spaanse gewoonten en tradities in de periode van kerst tot en met Driekoningen. En daarin werd gemeld dat alle Spanjaarden massaal om 23.45 uur naar de tv zitten te kijken om op tijd druiven te eten.

Als ik in 2015 veel geluk wil hebben dan moet ik om 0.00 uur 12 druiven eten. Op zich leek mij dat niet zo heel erg ingewikkeld. 12 druiven is niet veel en ik vond het ook wel heel erg grappig dat ik in de supermarkt 12 druiven verpakt in een bakje met de opdruk van een klok kon kopen (zie het plaatje dat ik van het internet heb geplukt).

Gisteren voordat ik naar Spaanse les ging had ik even tijd om op internet te zoeken naar oud en nieuw op Puerta des Sol in Madrid. En daar deed ik een ontdekking. Je moet inderdaad om 0.00 uur 12 druiven eten maar dan wel bij elke klokslag 1. De tv heeft dan ook een teller in beeld om aan te geven hoe snel je die druiven naar binnen moet werken. Dat maakt het hele druiven-verhaal ineens wel een stuk ingewikkelder.

Het leek mij best een leuke traditie maar ik weet niet of ik dit wel voor elkaar ga krijgen. Navraag bij mijn collega's leerde mij dat er meer zijn die niet op tijd hun druiven opgegeten hebben. Dus als het mij niet lukt, dan ben ik niet de enige.

De (eerste) hork

Onder Spanjaarden is het algemeen bekend dat 50% van de doktoren aardig zijn en hun best doen om je te helpen en dat de andere 50% van de doktoren zich god voelen en er genoegen in scheppen om hun patiënten als lastige wezens te beschouwen. 

Daarnaast heb je oude doktoren die zich vastklampen aan hun positie, op grond van ervaring het allemaal menen te weten en bijscholing maar tijdverspilling vinden of je hebt de jonge doktoren die moderne gezichtspunten aanhangen maar geen ervaring hebben (en ook niet krijgen omdat de oudere doktoren hun positie met hand en tand verdedigen).

Tot nu toe had ik de indruk dat het allemaal wel meeviel. Mijn huisarts (vrouw) lijkt redelijk begripvol en ik heb nog geen problemen met haar gehad. Ze doet haar best om mij en mijn hakkelende Spaans te begrijpen en samen komen we er wel uit. Volgens Française lijkt mijn traumatologo mee te vallen en ik had ook de indruk dat mijn podologo wel mee leek te vallen. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik ontdekte hoe onbeschoft specialisten hier kunnen zijn.

In augustus had ik een gratis volledige medische check op het werk. Daar werd de conclusie getrokken dat mijn ogen niet al te best waren. In september had ik een afspraak met mijn eigen optometrist in Nederland. Mijn bril werd aangepast naar gebruik voor achter de computer (kosten € 300,00) en ik kreeg het advies mee om mijn ogen nader te laten onderzoeken. Ik naar de huisarts voor een verwijsbrief (kreeg ik zonder problemen) en een afspraak met een oogarts op 17 december.

Ik bereid mijn eerste afspraken met huisarts of specialist grondig voor. Samen met een collega of mijn lerares Spaans maak ik een brief in het Spaans met alle informatie waarvan ik vind dat de specialist op de hoogte moet zijn. Daarnaast regel ik altijd 4 collega's die ik tijdens het gesprek kan bellen voor het geval ik er met de specialist niet uitkom. Telefoon op speaker en een gesprek half in het Spaans en half in het Engels. Ik heb het nog nooit nodig gehad maar het is handig om achter de hand te hebben. Ik zag dan ook niet tegen het gesprek met de oogarts op.

Waar ik echter geen rekening mee had gehouden was dat ik een oogarts zou krijgen die of zijn dag niet had of die altijd zo onbeschoft is. Hij was niet in staat of bereid dingen op zo'n manier te vragen of te vertellen dat ik het snappen kon. Daarnaast vond hij het nodig mijn tas als prullenbak te gebruiken (echt waar, hij gooide opzettelijk een prop papier in mijn tas met mijn lesboeken voor Spaans). Alles met elkaar eindigde het erin dat ik de spreekkamer uit werd gezet en dat ik niet eerder terug mocht komen als ik begeleid werd door een Spaanssprekende collega.

Het is was niet mogelijk om iemand naar het ziekenhuis te sturen om mij te helpen dus ik naar de zusterspost waar een heel aardige broeder zat. Ik leg (in het Spaans) uit dat ik een nieuwe afspraak moet maken omdat ik niet terug mag komen zonder een Spaanssprekend iemand en ik op dit moment dat niet zo snel kan regelen. Broeder kwaad. Mijn Spaans was in zijn ogen goed genoeg en dan moest de arts maar een brief maken waarin hij zijn bevindingen aan mij duidelijk maakte. Broeder stormt op hoge poten de kamer van de specialist binnen en vervolgens moest oogarts enigszins bakzeil halen. En toen kon hij ineens wel duidelijk uitleggen wat er volgens hem moest gebeuren (maar misschien had hij nog andere informatie nodig die hij mij dus niet had kunnen/willen vragen). Het kwam erop neer dat in zijn ogen mijn oogdruk niet helemaal optimaal was maar dat was normaal voor mijn leeftijd en een nieuwe bril zou mijn problemen oplossen.
De reden om naar een oogarts te gaan was juist dat ze in Nederland zeiden dat ze mijn oogproblemen niet met een bril op konden lossen en dat nader onderzoek gewenst was. Ik had niet het gevoel dat ik dus iets was opgeschoten.

De daaropvolgende zaterdag maar eens naar een opticien voor nader overleg. Deze man was wel bereid om mee te helpen en mee te denken. Hij snapte mijn probleem en mijn verbazing tussen het verschil van de Nederlandse deskundigen en de Spaanse oogarts. Hij kon mij ook uitleggen dat er wel degelijk een verschil zat in wat in september in Nederland was gemeten en wat hier in Spanje was gemeten. Hij was ook van mening dat mijn werk (veel computerwerk in een ruimte met kunstlicht) niet bevorderlijk voor mijn ogen was en hij had de indruk dat mijn ogen ook wel eens slechter konden zijn geworden door de zon. Als ik in de zomer richting werk ga heb ik geen zonnebril nodig terwijl het voor de terugweg waarschijnlijk voor mijn ogen wel beter zou zijn geweest om het wel 1 te dragen. Dit klonk allemaal redelijk dus heb ik uiteindelijk besloten om het advies van de oogarts op te volgen en de glazen van mijn bril nog een keer te laten vervangen.

Nu probeer ik te wennen aan multifocale glazen met een stuk voor veraf, een stukje voor werken achter de computer en een stuk voor lezen. Bovendien heb ik nu glazen die automatisch meekleuren met het licht. Dus als ik van buiten naar binnen ga is alles wel erg donker. Kosten € 488,00, bijna de helft van mijn netto salaris. Nu maar hopen dat dit helpt want ik zit er niet op de te wachten om nog een keer naar de oogarts te moeten.

Mijn collega's en lerares Spaans zijn van mening dat ik een klacht tegen deze oogarts in moet dienen. Aan de ene kant denk ik dat ze gelijk hebben, dit was echt ronduit onbeschoft gedrag. Aan de andere kant weet ik ook al dat de oogarts bij hoog en bij laag vol zal houden dat ik onvoldoende Spaans sprak wat een consult onmogelijk zou maken. 

Het was mijn eerste kennismaking met de onbeschoftheid van Spaanse artsen en ik hoop dat het bij deze ene keer blijft maar met een kans van 50% ben ik daar niet zo zeker van.

Lekker alleen

Mijn Belén

Ze doen hier niet echt aan kerstkaarten dus voor iedereen een foto van mijn belén met alsnog hele fijne feestdagen voor iedereen.

De versiering hier bestaat vooral uit straatverlichting en, zoals gezegd, kerststallen. De etalages zijn wel iets versierd maar lang niet zo uitbundig als in Nederland. De uitzondering hierop is het warenhuis maar volgens mij is dat meer omdat warenhuizen nu eenmaal de naam en traditie hebben dat ze met kerst uitbundig uitpakken (overgewaaid uit Engeland). Sommige huizen hebben een soort van vlag aan het balkon hangen met daarop een baby Jezus en Feliz Navidad.

Ik heb genoten van een dag helemaal voor mijzelf. Het zijn geen eenvoudige weken geweest en het was fijn om een dag te hebben die ik helemaal naar eigen inzicht in kon vullen. Hoewel de aard van mijn huiswerk voor mijn Spaanse lessen wel veranderd is, is de hoeveelheid er niet minder op geworden. Dus mijn weekenden bestaan nog steeds uit huishoudelijke taken en Spaans. Gecombineerd met alles wat op mijn werk en privé speelt, laat dat weinig ruimte voor iets anders.

Gisteren had ik dus zomaar een dag die ik naar eigen goeddunken in kon vullen. Eerst nuttig door mijn financiën op orde te brengen en daarna ben ik project Vloerkleed 2 gestart. Ik ga ervan uit dat ik hier toch nog wel een tijd zal blijven en dan kan mijn huis wel wat leuker en gezelliger. De vreselijke afbeelding die op de muur hing, had ik al vervangen. Nu zijn de vloer en de bekleding van de stoelen en bank aan de beurt.
Mijn eerste project om een vloerkleed te maken is in de badkamer van een collega terecht gekomen, verkeerde techniek voor een vloerkleed van 120x150cm en teveel stof nodig. Vlak voor kerst had ik tijd om een stoffenwinkel binnen te rennen zodat ik gisteren aan de slag kon. Project 2 ziet er veelbelovender uit, hoewel het ook nog wel behoorlijk wat tijd zal vragen om aan de vereiste afmetingen te komen. Het enige waar ik over twijfel is of de kleuren passen bij de tegels op de vloer.

Project vloerkleed 2

's Avonds kwam ik erachter dat ik via een populair filmpjes kanaal complete films en series kon kijken dus heb ik mij vermaakt met een paar detectives.
Ik heb mij uitstekend vermaak en mijn eerste kerst in Spanje is mij heel erg meegevallen.

Nu rennen om op tijd op mijn werk te zijn.

Kerst in Spanje

Turrones (bron: www)

Surtidos navidades

Om te beginnen moet ik heel eerlijk zijn dat ik nog niet echt een goed beeld heb van hoe kerst in Spanje wordt gevierd. Zoals veel landen die cadeautjes met kerst doen, zijn de cadeautjes de avond voor kerst. Verder weet ik dat kerst hier maar 1 dag is en dat het gezien wordt als een periode van zo'n 2 weken met als hoogtepunt Drie Koningen. Dus kerst is het begin van een belangrijke periode maar niet het hoogtepunt.
Op 24 december werken we tot 14.00 uur. We kunnen kiezen tussen een shift van 08.00-13.00 of een shift van 09.00-14.00.
Aan zoetigheid worden in de winkels turrones en speciale koekjes verkocht (zie plaatjes). Turrones zijn noten met chocola of nougat. Ze zijn zo hard dat je iemand zijn hoofd er mee in kan slaan. Volgens mijn collega's zijn ze te snijden met een mes maar mij is het niet gelukt. De koekjes heb ik nog niet gekocht en geprobeerd. Die hoop ik woensdag nog te halen. Volgens mijn lerares Spaans mag je die pas eten vanaf 24 december tot en met Drie Koningen. Ik weet niet of er voor het kerstdiner nog speciale gerechten zijn. Als die er zijn, dan heb ik die in de supermarkt nog niet gevonden. Er zijn op de televisie ook niet veel reclames voor het kerstdiner.
Het is mij opgevallen dat de reclames tijdens kerst hier niet veel verschillen met die in Nederland: snelle kredieten van rond de € 500,00, kleding, parfums en chocolade.

Voor de ene kerstdag die ik heb, heb ik geen plannen. Ik verheug me er al jaren op om met kerst gewoon lekker in mijn eentje te zijn dus ik ga dit jaar maar eens kijken of dat bevalt. Vrijdag draai ik een late dienst van 11.00 tot 18.00 uur. Daarnaast voelt het ook helemaal niet als kerst.
Ik kan mij nog een radio-uitzending van lang geleden herinneren waarin een gesprek was met een echtpaar dat naar Australië was geëmigreerd. Na al die jaren konden ze er nog steeds niet aan wennen dat kerst werd gevierd met een BBQ op het strand met temperaturen van rond de 30C. Ik kon mij daar toen niet echt iets bij voorstellen maar op dit moment hebben we hier in de middag temperaturen van tegen de 20C en omdat wind niet echt aanwezig is, kun je gewoon op een terrasje zitten. Dat lijkt niets op een warm knapperend haardvuur met een beker warme chocolademelk met slagroom.

Ik heb een hele lijst met dingen die ik tijdens deze kerstdag kan doen. Het kan zijn dat ik mij daar mee ga vermaken maar misschien gaat het ook wel helemaal anders en doe ik inderdaad helemaal niks. Daarnaast heb ik een plan B voor het geval ik mij vreselijk eenzaam en ellendig voel (ik denk van niet maar je weet maar nooit). Dan ga ik mijzelf vermaken in de bioscoop en kijk ik alle films die er te zien zijn.

PS: het hotel heeft nog steeds hun website niet aangepast en ik heb inmiddels ook te horen gekregen dat het ook het verkeerde nummer op hun facebook-pagina heeft staan.

ik ben GEEN hotel

Soms gebeuren er dingen die je in je wildste dromen niet kunt bedenken.

Gisteren hadden we een etentje van het team (we hadden nog een bonus van de maanden juli t/m september dat we de deadlines van de klant gehaald hadden) met na afloop karaoke en disco. Ik was even na 02.00 uur thuis en was vanmorgen al om 07.00 uur wakker. Dus ik ben niet op mijn best.

Ik ga de deur uit voor mijn boodschappen, kom terug en de telefoon gaat over. Met enige moeite kom ik erachter dat de meneer aan de lijn een hotel had gebeld. Verkeerd nummer denk je dan, kan gebeuren. Ik ga verder met het halen van mijn boodschappen, kom terug, weer telefoon. Weer iemand die een hotel moet hebben. Deze man was wat moeilijker te overtuigen dat ik geen hotel was en dat ik geen grap uithaalde.

5 minuten later, weer telefoon, een vrouw deze keer. Zij sprak Engels en vroeg mij het opgegeven nummer te vergelijken met mijn telefoonnummer. Blijkt een net heropend hotel, mijn telefoonnummer op hun website te hebben gezet in plaats van hun eigen nummer. Zij was zo vriendelijk om mij de naam van het hotel en de straat te geven. Via internet gezocht naar de website maar die kon ik zo snel niet vinden. Gelukkig kon ik via een boekingssite het huisnummer vinden en was het tijd voor een bezoekje aan het hotel.

Inmiddels was ik lichtelijk pissig aan het worden. Het is geen prettig idee dat een 4 sterren hotel met luxe restaurant mijn telefoonnummer op hun site heeft staan. Ik heb geen idee wat de normale tijden zijn waarop mensen een hotel bellen, maar ik ben er zeker van dat dit niet overeenkomt met mijn tijden. Al was het alleen maar dat ik vanavond naar een concert in Atarfe ga en met zo weinig slaap afgelopen nacht van plan was een siësta van 2 uur te houden. Dan wil ik geen telefoon van mensen die informatie van een hotel willen.

Bij het hotel duurde het even voordat ik aan de beurt was. De receptioniste sprak Engels en was heel vriendelijk maar ik had niet echt de indruk dat ze mij geloofde. Ze bood haar excuses aan en zou de technische dienst laten weten dat ze naar de website moesten kijken. Geen idee wanneer dat zal zijn maar ik heb nu wel het juiste nummer van het hotel, 148 op het eind (mijn nummer heeft 147). Mochten mensen bellen dan kan ik ze in ieder geval het correcte nummer geven.

Het aantal telefoontjes staat nu op 8. Ik ben benieuwd hoeveel er nog zullen volgen. De website van het hotel heb ik inmiddels ook gevonden dus ik kan in de gaten houden of de wijziging van het telefoonnummer is doorgevoerd.

Belén

Met pasen draait het hier allemaal om de processies en vind je in veel etalages opgetuigde Maria-beelden,al dan niet met een gekruisigde Christus. Met kerst draait het hier allemaal om de belenes.

Belén is het Spaanse woord voor kerststal (en Spaans voor Bethlehem) en die zijn hier dus uitermate populair. In Nederland weet ik dat er mensen zijn die met kerst een dorp bouwen met lampjes, bergen, rivieren en dergelijke. Hier doen ze dat rondom een kerststal. Je hebt ze in allerlei soorten en maten, van levensgroot tot mini, in zilverkleur, modern of in 18e eeuwse barok-stijl.

Elke zichzelf respecterende organisatie, instelling en winkel heeft een kerststal. Dat kan een hele kleine zijn in een etalage van een winkel (Maria, Jozef en kindje) of een volledige stad in een apart hiervoor opgestelde container (met een rij wachtenden om naar binnen te mogen). Er zijn ook winkels die op het afdakje van hun winkel in de buitenlucht iets bouwen.
Daarnaast staat Plaza Bib Rambla vol met tijdelijke winkeltjes die voor particulieren alle toebehoren voor een belén verkopen. Van een klein stalletje tot en met groenten voor als je bij je kerststal een moestuintje wilt hebben, complete werkplaatsen en riviertjes. 

Van een collega had ik gehoord dat er elk jaar een lijst uitgegeven wordt met alle belenes van dat jaar. Vorige week was de lijst nog niet beschikbaar bij de VVV maar vandaag wel. En het zijn er veel! De populaire route telt 30 belenes, de route met traditionele belenes bestaat uit 13, die voor kinderen heeft er 11, er zijn 3 historisch-bijbelse belenes en de instanties zoals provinciale staten, gemeente en dergelijke zijn goed voor nog eens 4. En vandaag zag ik op een winkeldeur dat er ook een wedstrijd mooiste belén gehouden wordt.

Ik was dus al een tijdje in de ban van belenes en was al vaak winkels ingelopen om te kijken welke ik het mooiste vond. Omdat het zo typisch bij Granada hoort (en misschien wel bij heel Spanje, dat weet ik niet) had ik besloten dat ik met kerst een belén wilde hebben. Om hier voor nu een investering te doen in een kerstboom met toebehoren ging mij een beetje te ver. Ik hoop hier nog wel een tijdje te blijven wonen maar ik wil mijn huis niet al teveel vol stoppen met dingen die ik toch niet mee kan nemen. Een kleine belén is wel makkelijk te vervoeren. Kerstster (de plant,die hebben ze hier ook) er bij met een waxinelichtje en dan is mijn kerstversiering wel compleet.

Dus ik was heel blij dat ik van mijn collega's voor mijn verjaardag een kleine belén heb gekregen. De stijl van de figuurtjes neigt naar barok maar is dermate neutraal dat ik er meer mee kan doen als ik dat zou willen. Ik heb Jozef, Maria, kindje, 3 koningen, een paard, een koe en een lammetje. Ik verheug me er nu al op om op Plaza Bib Rambla op zoek te gaan naar een echt stalletje. En tegen de tijd dat ik besluit dat ik het in Granada wel gezien heb, is mijn kleine kerststal vast niet klein meer en heb ik alsnog een probleem :-).

Hieronder volgen wat plaatjes van het internet, zodat jullie een beeld hebben van hoe een belén eruit kan zien.

Bron: www

Bron: www

Bron: www

Bron: www

Dit voelt best goed

Even een snelle update over mijn werk: mijn nieuwe teamcoördinator had eindelijk de tijd om vanaf het allereerste begin het hele proces van alle correcties op de loonstroken van mijn klant door te nemen en uit te zoeken waar wat precies fout was gegaan en wie daarvoor verantwoordelijk was. Ze begreep nu ook waarom ik zo vreselijk gestresst was de afgelopen maand en bood haar excuses aan voor het feit dat ik nu al een maand hier in mijn eentje mee aan het worstelen was. Op mijn vraag of dit mogelijk gevolgen kon hebben voor een nieuw contract, werd gezegd dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Dus voor voorlopig ben ik weer gerust gesteld. Ik vond dat wel een heel mooi verjaardagscadeautje.

Vandaag is mijn eerste verjaardag ver weg van iedereen. Vorig jaar was ik nog in Nederland en ben ik met Man naar een theatervoorstelling geweest. Nu zit ik in mijn eentje in Spanje met Man die geen contact wil en ik zat mij wel een beetje af te vragen hoe dat zou zijn. Tot mijn verbazing heb ik tot nu toe een hele leuke dag gehad.

Gisteren heb ik kaartjes en een dikke envelop uit de brievenbus gevist en vanmorgen heb ik die tijdens het ontbijt open gemaakt. Tot mijn stomme verbazing had Man een tijdschriftenpakket opgestuurd met de mededeling dat het hem nog niet hard lukte mij uit zijn gedachten te bannen en zeker niet als ik jarig was. Een kaartje van mijn tante (met sinterklaas-snoep), van mijn moeder en van mijn schoonvader. Daarnaast nog een aantal emails, sms-jes en what apps met felicitaties.
Van mijn lerares Spaans had ik woensdag voor mijn verjaardag een boek gekregen.
En mijn moeder geeft voor mijn verjaardag geld om al mijn naaimachines, patroonboeken, stoffen en garens op te sturen naar Granada.

Op het werk heb ik op taart/cake getrakteerd, veel felicitaties en vlak voordat iedereen vrij was met werken kreeg ik de cadeautjes van het werk. Als iemand jarig is wordt per persoon € 1,00 ingezameld en daar wordt dan namens het team een verjaardagscadeau voor gekocht (of meerdere). En ik voel me nu heel vreselijk veel verwend. Mijn team had voor mij een plaid voor op de bank, een hele mooie poster en een belén gekocht. (Ik leg dit weekend uit wat een belén is, beloofd). Daarnaast heb ik ook nog een kaart gekregen waarop iedereen van mijn team mij feliciteert met mijn verjaardag.

Een groot deel van mijn team gaat vanavond naar het kerstfeest van het werk. Ik ga niet. Ik heb geen zin om van 20.30 uur tot 02.00 uur op een feest rond te hangen waar iedereen steeds meer dronken wordt. Als er een mogelijkheid was geweest om rond een uur of 23.30 terug naar Granada te gaan, dan had ik het nog overwogen. Een taxi terug kost rond de € 50,00 dus ook niet echt een optie. Hierdoor kon ik niet, zoals veel teamleden doen, afspreken in de kroeg om tapas te eten.

Ik heb regelmatig contact met een Belgische vrouw die ook in hetzelfde bedrijf werkt en zij gaat ook niet naar het kerstfeest. Dus ik ga straks met een tas vol boodschappen naar haar toe en dan gaan we samen eten. Mijn verjaardagseten is kaasfondue en zij had daar ook wel zin in.
Ik voel me echt helemaal jarig (en oud :-) ).

Niet handig

Allereerst bedankt voor de bemoedigende reacties die ik naar aanleiding van mijn vorige bericht heb mogen ontvangen. Op een aantal zaken kom ik binnenkort uitgebreider op terug.

Op dit moment is mijn leven al ingewikkeld genoeg met bezoeken aan dokters in het ziekenhuis, het opnieuw vormgeven van mijn leven en het leren van Spaans dus iets van rust op het werk zou wel aardig zijn. Het is niet mijn droombaan maar over het algemeen voel ik mij hier in Granada redelijk thuis dus ik heb er geen enkel probleem mee om hier nog een tijdje te blijven en mijn leven weer op de rit te krijgen.
Hoewel ik nog steeds niet officieel te horen heb gekregen dat ik mag blijven was ik er wel redelijk gerust op. Het laatste waar ik op zit te wachten is dat ik nu ook nog op zoek moet naar een andere baan. Sinds vrijdag ben ik daar ook niet meer zo zeker van.

Voor de lonen van november van mijn klant moest het loonstrokenbedrijf een ingewikkelde correctie doorvoeren. Het document wat ik doorgestuurd had bevatte een tabblad met - en + tekens. De loonstrokenmeneer maakte van de - tekens een teruggave en van de + tekens een betaling.Bij controle van de loonstroken heb ik aangenomen dat dit de correcte manier van verwerken was. Over het algemeen is een - een teruggave, dus ik heb akkoord gegeven. Daarnaast was het allemaal weer eens kort dag dus had ik ook niet veel tijd om mij daar verder in te verdiepen.

Vervolgens bleken er in het document allerlei andere fouten te zitten in een ander tabblad (niet mijn schuld) die mij een hoop extra werk en ongeruste medewerkers opleverde met als gevolg dat er in de maand december zo'n 30 correcties doorgevoerd moeten worden. Naar aanleiding van een brief die de medewerkers eind vorige week en afgelopen week ontvangen hadden, kreeg ik ook vragen over het tabblad met de - en + tekens. En vrijdag kwam ik erachter dat dit tabblad door mij en daardoor ook door de loonstrokenmeneer volledig verkeerd geïnterpreteerd was. De - tekens hadden een betaling moeten zijn en de + tekens hadden een teruggave moeten zijn.

Hierdoor hebben zo'n 70 mensen teveel geld teruggekregen en zit er dus een gigantische fout in de loonstroken van november met verstrekkende gevolgen voor die medewerkers. Op dit moment ben ik afhankelijk van de HR-manager van de klant. Als zij besluit dat dit een fout is die mij moet worden aangerekend dan ben ik de pineut. Dan krijg ik een payroll-escalatie van 70 loonstroken aan mijn broek en moet mijn baas aan mijn klant een dikke boete betalen. Ik weet niet wat voor gevolgen dit voor de verlenging van mijn contract zal hebben.

Zaterdag was een feestdag en daardoor zijn we maandag vrij. Dinsdag hoop ik er achter te komen of de HR-manager mij dit aan gaat rekenen of niet. Vervolgens kan ik een gesprek hebben met mijn teamcoördinator en vragen of dit voor mij gevolgen gaat hebben. Dit weekend gaat heel erg lang duren.

Kiezen voor mezelf

Ik ben dit blog begonnen omdat Man had aangegeven dat hij een tijd(je) alleen wilde wonen om te ontdekken hoe hij het liefste zijn leven wilde leiden. Inmiddels zijn we iets meer dan een jaar verder dat ik het gezamenlijke huis verliet en als iemand me toen had verteld dat ik in Spanje zou eindigen dan had ik die persoon niet geloofd.

In september ben ik een week in Nederland geweest omdat door mijn toch wel zeer snelle vertrek naar Spanje een aantal zaken geregeld moesten worden. Daarbij kreeg ik de indruk dat Man mij (al dan niet tijdelijk) uit zijn leven aan het bannen was.
Autisten (in elke soort gradatie) houden erg vast aan gewoonten en ik was er inmiddels al aan gewend dat ik op plaats laatst stond. Logisch want ik ben als laatste in zijn leven gekomen. De rest had zijn plek al gekregen. Maar het deed af en toe wel pijn.

Samen met Coach heb ik flink huisgehouden in mijn bezittingen in Nederland en daarbij natuurlijk ook diverse zaken besproken. Coach was (is) van mening dat ik vanaf juni vorig jaar mijn tijd en leven heb doorgebracht met wachten totdat Man zou weten wat hij wil en we op de een of andere manier weer een leven samen zouden kunnen beginnen. Coach had de indruk dat Man met deze situatie wel tevreden is en dat ik nog wel heel erg lang zou kunnen wachten, wat mijn gezondheid niet ten goede zou komen. Dus ik ben weer naar Spanje vertrokken met de opdracht mijzelf uit de wachtstand te halen en (zoals ik het zelf heb vertaald) een leven te leiden alsof ik niet getrouwd ben.

Door het vele studeren voor het examen was ik nog niet echt begonnen met het leiden van een leven alsof ik niet getrouwd ben. Begin november kwam ik er toevallig achter dat Man op vakantie ging. Hij wil zijn eigen leven leiden dus ik verwacht geen 5 berichtjes per dag maar een aankondiging dat hij op vakantie zou gaan vond ik wel op zijn plaats. Temeer omdat dit de tweede keer is dat hij dit nu zo deed en bij de eerste keer had beloofd dat hij het niet weer zou doen.

Bij zijn terugkomst in Nederland leidde dit tot een aantal berichtjes over en weer wat uiteindelijk resulteerde in de mededeling dat hij geen contact meer wilde omdat hij zich te beperkt voelde door mijn "aanwezigheid". Ik mocht/mag nog contact opnemen als ik iets nodig heb maar daar houdt het dan ook wel mee op. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik verbijsterd was maar 1 week voor het examen had ik weinig tijd om mij daar druk over te maken.

Na het examen werd mij duidelijk dat ik inderdaad voor mijzelf moet kiezen. Ik denk niet dat er na een paar maanden geen contact nog iets over is wat het predicaat relatie verdiend. Dus heb ik gisteren afscheid genomen van mijn leven als getrouwde vrouw. Van mijn werk had ik nog een tegoedbon voor een etentje in een heel luxe restaurant, waar ik voor de lunch een tafel voor mijzelf had gereserveerd en bij een van de vele juweliers heb ik een mooie ring met bijpassende oorbellen gekocht ter vervanging van mijn trouwring/vriendschapsring die ik 14,5 jaar heb gedragen. Aan het einde van het eten heb ik de nieuwe ring om mijn vinger geschoven als symbool dat ik nu voor mezelf moet kiezen.

Ik heb geen idee wat er verder nog op mijn pad gaat komen en wat het leven mij verder nog brengen gaat. Er zullen zeker nog moeilijke momenten gaan komen waarbij ik mijn doel "kiezen voor mijzelf" uit het oog verlies maar ik hoop dat ik sterk genoeg zal zijn om dat doel zo snel mogelijk weer op te pakken.

Gemist!!

Voordat ik een update over het werk ga schrijven eerst mijn schrik dat ik de sneeuw gemist heb. Ik liep vandaag naar de supermarkt en zag ineens dat er sneeuw op de bergtoppen lag. In juni was de sneeuw verdwenen en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik de bergen zonder sneeuw maar kaal vond. En vandaag lag er sneeuw en misschien al wel veel eerder zonder dat ik het heb gemerkt. Maar ik word er wel heel blij van :-).

Op het werk is van alles en nog wat gaande. Vanaf september/oktober zijn er 4 collega's vertrokken waarvan er 2 inmiddels vervangen zijn, een 3e bezig is met zijn training en de overdracht van zijn huidige baan (een interne overgang) en de 4e ligt bij personeelszaken voor goedkeuring. Die komt hopelijk in januari.

Tijdens mijn vakantie is besloten dat 2 teamcoördinatoren van team gaan verwisselen. Hierdoor heb ik onofficieel vanaf november en officieel vanaf december een nieuwe teamcoördinator. Ik denk dat het een verbetering zal zijn maar dat moet ik nog afwachten. Ik weet wel dat wij niet het gemakkelijkste team zijn qua werk en in die zin zal mijn nieuwe teamcoördinator flink aan de bak moeten.

Ik heb nog steeds niets gehoord over een mogelijke verlenging van mijn contract in maart. Er was voor mijn vakantie een "one-to-one" gepland maar die is verschoven. Vervolgens ging de tweede afspraak ook niet door. Na mijn vakantie was er een informele "one-to-one" gepland waarin ik zou koffie drinken met mijn teamleider maar ook daar is tot nu toe nog niets van terecht gekomen. Ik heb wel een loonsverhoging van 1% gekregen vanwege goed presteren dus zo slecht doe ik het waarschijnlijk niet.
Volgens mijn vorige teamcoördinator ben ik nog niet voldoende een teamplayer maar dat ziet hij volgens mij verkeerd.
Ik hoop wel dat ik uiterlijk half januari weet waar ik aan toe ben omdat er op dit moment waarschijnlijk nog wel baanmogelijkheden liggen in 1 van de vele Nederlandse teams op het werk. En anders kan ik misschien gaan werken voor de Duitse afdeling van onze klant. Het is de bedoeling dat Duitsland en Oostenrijk ook vanuit Granada gedaan gaan worden.

Voor wat betreft het werk voor het Nederlandse deel van mijn klant, is er ook van alles gaande. Mijn huidige HR-manager is ingehuurd en stopt er vanaf januari mee. Ik krijg een nieuwe HR-manager om mee samen te werken. Ze is Nederlandse maar werkt vanuit Ierland. Ik heb geen idee of dat in de praktijk handig zal zijn.
En ik ben bang dat er vanwege geldbesparing, besloten gaat worden om Nederland, Turkije, België en Griekenland samen te voegen onder 1 adviseur. Indien dat het geval zal zijn, denk ik dat ik meer kans maak om mijn baan te houden dan degene die nu voor België en Turkije werkt. Maar ik weet ook al wel dat het bijna onmogelijk zal zijn om 4 landen te doen.

Kortom alles is en blijft in beweging en ik heb geen idee of maandag alles nog net zo zal zijn als toen ik vrijdag mijn werk verliet.

Examen

Mijn tijdelijke huisgenootje (zie foto) is het er absoluut niet mee eens dat ik achter de computer zit en daarbij de muis gebruik. Ik kan dit stukje ook alleen maar schrijven gewapend met een pollepel om toe te slaan wanneer nodig.

Dank voor de beste wensen voor het examen. Ik heb nu alle 4 onderdelen achter de rug en ergens in de laatste helft van januari (!) zal de uitslag bekend zijn.

Zoals te verwachten was het lezen en luisteren niet zo'n heel groot probleem. Die onderdelen heb ik zeker gehaald. 

Het mondeling ging in die zin goed dat ik er redelijk zeker van ben dat datgene wat ik gezegd heb, niet al teveel fouten bevatte. Het probleem is alleen dat ik bij een mondeling altijd dicht sla dus ik heb geen monoloog van 4 minuten gehouden en het is mij ook niet gelukt om 2 tot 3 minuten over een foto te spreken. Ik weet niet in hoeverre mij dat zal worden aangerekend. Het mondeling is bedoeld om te laten zien dat je heel veel Spaanse woorden beheerst en daar ben ik niet in geslaagd.

Met de schrijfopdrachten had ik dubbel pech. In de eerste week van november werden er nog even 2 verleden tijden ingestampt en hoewel ik volgens mijn lerares "una maquina de verbos" ben (vervoegen van werkwoorden gaat mij heel erg goed af), wil dat nog niet zeggen dat ik ze voldoende beheers om ze toe te passen tijdens een examen. Het schrijf-examen bestaat uit 3 onderdelen, meestal 1 tegenwoordige tijd, 1 tegenwoordige tijd met de vorm "heb gedaan, ben geweest" en 1 verleden tijd. Dus als alles mee zou zitten zou ik maar 1 opdracht in de verleden tijd hebben. Helaas kreeg ik deze keer 2 opdrachten in de verleden tijd. Daarnaast waren het ook nog eens opdrachten waar mijn verbeelding niks mee kon. Het was echt worstelen om de vereiste 70-80 woorden per opdracht bij elkaar te knutselen.

Dus ik heb geen idee hoe ik het er uiteindelijk vanaf heb gebracht. Tegen de tijd dat de uitslag bekend is, ben ik waarschijnlijk al wel weer vergeten dat ik ooit examen heb gedaan.
Als ik in Spaans-talige landen wil blijven werken en daarbij Spaans moet spreken, dan heb ik minimaal niveau B2 nodig. Dit was een poging voor A2, dus ik moet nog even door met leren. Mijn lerares was het er niet mee eens dat ik de rest van dit jaar geen huiswerk meer zou doen. Maar ze heeft wel beloofd dat vanaf nu de lessen een stuk leuker gaan worden. 

De laatste loodjes

Nog een paar dagen afzien en dan heb ik mijn leven soort van weer terug.

Het is gelukt om met het vliegtuig terug te komen en ik heb een leuke vakantie gehad. Maar wel een vakantie die in het teken heeft gestaan van "Spaans leren". Per dag ben ik toch wel een paar uur kwijt geweest aan het leren van Spaanse woorden en werkwoordvervoegingen.

Bij thuiskomst werden mijn lesuren met een half uur per les opgeschroefd en heb ik in 1 week tijd 2 verleden tijden moeten verwerken die normaal gesproken in 3 maanden worden behandeld. Het is namelijk wel handig als alle stof die op het examen gevraagd wordt ook behandeld is in de les ;-).
Dus weer terug in het regime van werken, studeren, slapen en de volgende dag idem. In het weekend nog meer studeren en de schrijfoefeningen en mondelinge oefeningen maken of voorbereiden. Inmiddels is het in mijn hoofd zo'n brij van woorden en uitgangen dat ik alles door elkaar aan het halen ben.

Voor mijn vakantie werd mijn huiswerk voorzien van smileys. Rood was slecht, geel was redelijk, groen was goed en de gouden smiley was voor uitmuntend. Gelukkig heb ik voornamelijk groene smileys gekregen. Vorige week maandag heb ik eindelijk mijn gouden smiley bemachtigd. Die had ik ook wel even nodig om de laatste motivatie op te brengen want eerlijk gezegd is de lol van het Spaans leren er op dit moment wel een beetje af.

Het A2-examen is, achteraf gezien, misschien toch een beetje te hoog gegrepen geweest. Tenminste, voor de tijd die we hadden. Qua lezen en luisteren is het geen probleem maar ik produceer niet snel genoeg voldoende (en goede) woorden en werkwoordvervoegingen voor het schrijven en het mondeling. Het zal dus nog spannend worden of ik het examen ga halen. Nu was het voornaamste doel meedoen zodat ik een beeld heb voor als ik voor het meer belangrijke B2-examen ga. Maar ik ben niet het type om voor "spek en bonen" mee te doen en als de onderwerpen een beetje gunstig gekozen zijn, dan maak ik echt wel een kans om het te halen. En daar wil ik dan ook voor gaan.

Vervolgens is het typisch Spaans dat je je aanmeldt voor een examen op zaterdag (22 november) en dat je woensdag (19 november) om 18.30 uur het mondeling hebt. Dus morgenavond moet ik aan de bak. Geen idee hoe zo'n examen gaat en of de examinator een beetje behulpzaam wil zijn. Natuurlijk is morgen op het werk een belangrijke payroll dag, waardoor ik wel iets later kan beginnen maar toch tot 17.00 uur moet werken.
Na mijn mondeling heb ik nog 1,5 uur Spaanse les om mij voor te bereiden op het examen van zaterdag en daarna doe ik minstens een maand geen Spaans huiswerk meer.

Spannend

Zo heb je een saai leven en zo is het ineens toch weer heel spannend.
Ik heb net een paar gezellige dagen met mijn vriendin gehad en ben nu bezig met de voorbereidingen van mijn weekje vakantie in Lissabon. 

Met de hulp van mijn vriendin heb ik de site gevonden om online in te checken voor het vliegtuig en daarbij stuitte ik op de mededeling dat het cabine-personeel op 30 oktober en 1 november gaat staken. Laat ik nu net een vlucht geboekt hebben voor 1 november ;-).
En de busreis voor de terugweg is ook al geboekt. Ik kon gebruik maken van een aanbieding om voor € 5,00 een buskaartje te kopen onder de voorwaarden dat ik niet kon annuleren, niet kon omruilen en nog een voorwaarde die ik niet meer weet. Maar als ik niet terug kom op zaterdag dan heb ik toch een nieuw buskaartje nodig.

Voor meer informatie kan ik een nummer in Portugal bellen maar ik denk dat dat vanuit Spanje toch prijzig is en ik weet niet of ze ook Engels spreken. Ik ben rond 17.00 uur op het vliegveld in Malaga en moet rond 17.45 ingecheckt zijn. Misschien dat ik dan even tijd heb om te informeren wat er verder gaat gebeuren. En anders zal mijn eerste dag in Lissabon bestaan uit het regelen van een terugvlucht, indien nodig een extra overnachting in een hotel en een nieuwe busreis.

Ik hoop dat de regels zijn dat de extra kosten die ik dan moet maken voor de luchtmaatschappij zijn en heel stiekem hoop ik dat er geen plek meer in het vliegtuig is voor zondag. Ik wil niet op vrijdag al terug, dan blijft er weinig vakantie meer over. Dus zondag is de eerste optie. Maar ik zou het niet erg vinden als ik mijn baas zou moeten mailen met de mededeling dat ik vanwege de staking maandag niet op mijn werk kan komen.

Het leeft nog

Ik wist dat het al een tijdje geleden was dat ik iets op mijn blog had geschreven maar dat het bijna een maand geleden was, was even aan mijn aandacht ontsnapt. Sorry!!

Nu heb ik op dit moment ook een heel erg saai leven dus in die zin valt er niet veel te melden. Mijn leven staat in het teken van het examen Spaans op 22 november en mijn werk.
Op maandag werk ik van 08.30 tot 17.00, heb dan een pauze om iets te eten en iets aan mijn huiswerk te doen, van 18.30 tot 19.30 uur heb ik een intercambio (dan ga je met iemand ergens wat drinken en spreek je een half uur Spaans en een half uur Engels) en om 20.00 heb ik mijn Spaanse les. Ik verlaat mijn huis rond 08.00 uur en ben om 21.30 uur weer terug.
Dinsdag werk ik van 08.30 tot 17.00 uur en besteedt de avond aan het maken van het huiswerk dat woensdag klaar moet zijn.
Woensdag ziet er net zo uit als de maandag.
Donderdag heb ik late dienst en werk ik van 09.00 tot 18.00 met 1 uur pauze. Meestal ben ik dan tegen 19.00 uur thuis, maak iets te eten en dan heb ik het ook wel gehad.
Op vrijdag varieert mijn werktijd maar probeer ik wel te kijken of er 's avonds breigroepje is, wat tot nu toe niet het geval is. Maar het is niet verkeerd om op een terrasje thee te drinken.
Zaterdag is boodschappen, was en Spaans huiswerk en zondag is Spaans huiswerk met een klein wandelingetje om een frisse neus te halen (tenzij de regen met bakken uit de lucht valt).
Dit alles maakt dat ik best moe ben en ik allang blij ben als ik alles klaar krijg wat ik af moet krijgen. Bloggen schiet er dan als eerste bij in maar ik heb in mijn geheugen ook zeker 10 mails zitten die al meer dan 3 weken op een antwoord wachten.
Veel valt er dus niet te melden en te beleven en zeker niet als ik ook nog eens geveld wordt door een verkoudheid.

Afgelopen vrijdag was het even stressen omdat ik rond 13.00 uur de mail ontving met de betalingsgegevens voor het examen en het geld dezelfde dag op de rekening van de examenschool moest staan. Dat houdt in Spanje in: pinautomaat, zoeken naar een filiaal van de bank waar de school haar rekening heeft en voor sluitingstijd (is 14.00 uur)bij de goede bank het geld contant afgeven en op de juiste rekening laten storten. Maar dat was dan ook wel het meest spannende wat ik de afgelopen maand mee heb gemaakt.

Het Spaanse gezondheidssysteem heeft mij verblijd met 2 afspraken, podologia aan het einde van november en resonancia op een zaterdag in januari 2015. In ieder geval voordat ik de tweede afspraak bij de traumatologo heb. Maar ook aan die kant valt dus nog niet veel te melden.

Mijn huisbaas wil deze week langskomen zodat ik (eindelijk) het nieuwe huurcontract kan tekenen.Dat zal wel weer op zijn Spaans gaan maar dat is nog even afwachten.

Donderdag heb ik mijn mid-year functioneringsgesprek. Ik vind het wel heel erg spannend hoewel mijn teamcoördinator zegt dat ik mij geen zorgen hoef te maken.

Morgen komt een vriendin uit Nederland voor een paar dagen over en maandag heb ik mijn vakantie en ga ik voor een kort weekje (maandag weg, zaterdag weer terug) naar Lissabon.

Kortom, een leven als ieder ander ;-).

Het ziekenhuis

Vandaag stond het bezoek aan de Traumatológo op het programma. Ik ben er nog steeds niet achter bij welke specialist ik in Nederland terecht zou komen voor een hernia, dus ik hou mij maar even bij de Spaanse naam. 

De afspraak stond om 09.00 uur en Française en ik waren rond 08.30 uur bij het gebouw waarvan wij denken dat ik een afspraak heb. Ook hier geen enkele receptie te bekennen dus toen ik ergens achter een half open deur een glimp van iets wits opving, erheen en vragen. Nee verkeerde gebouw. Ik moest bij het kleine gebouw ernaast zijn, tweede verdieping. Wij naar het andere gebouw, met de lift naar de tweede verdieping en wachten totdat de receptie voor de ruimten 1 tot en met 5 openging om ons te melden. De afspraak was met degene in kamer 4. Aan de andere kant was ook een receptie maar dan voor de ruimten 6 tot en met 11 en die was ook gesloten. Kennelijk ging op een gegeven moment die receptie wel open, waar Française  achter kwam, en dat ik mij daar ook had moeten melden. Tegen de tijd dat we dat doorhadden was de tijd van de afspraak al voorbij. Maar lang leve Spanje in dit geval, je wordt gewoon geholpen.

Meneer Traumatológo was aardig en snapte niet waarom mijn huisarts mij naar de afdeling chirurgie had gestuurd. Als al sprake was van een hernia dan was opereren niet de eerste keus. Eerst oefeningen en fysiotherapie en dan zouden we wel eens verder kijken. Hij las aandachtig de brief met informatie door die ik in het Spaans in elkaar had geknutseld en vervolgens moest ik op de onderzoekstafel liggen en een paar testjes doen. Daarna nog een paar testjes op mijn voeten en ik kreeg de volgende conclusie: er is sprake van 2 afzonderlijke problemen. Er zit waarschijnlijk een kleine hernia onderin mijn rug die de pijn in mijn bil/heup veroorzaakt en er zit iets niet goed in mijn linkervoet waardoor ik problemen met mijn kuit heb. Hoewel ik van het laatste nog niet overtuigd ben van oorzaak en gevolg (eerder andersom) is dit een diagnose waar ik heel goed mee kon leven.

Zolang het geen pijn deed, mocht ik elke sport doen waar ik maar zin in had (wat niet echt opschiet want alles doet pijn), ik kreeg een lijst met 10 oefeningen mee die ik vanaf nu elke dag moet doen en ik moet naar de afdeling "Resonancia". Er was toch een wervel die aan de achterkant iets ingezakt was en dat moest nader bekeken worden. In de hoop dat Resonancia op tijd aanlevert, staat er voor de Traumatológo een nieuwe afspraak gepland voor eind januari volgend jaar. Tot op dit moment heb ik nog geen idee wat de afdeling Resonancia doet. Ze bellen om een afspraak te maken en dan hoop ik maar dat op dat moment een Spaanssprekende collega in de buurt is die de telefoon over kan nemen.

Voor het probleem met mijn kuit, oh nee, pardon, mijn voet, word ik doorverwezen naar de afdeling "Podologia". Geen idee wat ze daar doen en of dit uiteindelijk door meneer Traumatológo gecoördineerd gaat worden of niet. De afspraak zal tzt wel in mijn brievenbus verschijnen.

Ik ben dus iets opgeschoten en ben blij dat mijn gevoel van 2 afzonderlijke problemen klopt. Ik ben ook heel blij dat voorlopig van een operatie geen sprake is. Het is ook heel duidelijk dat dit een heel langdurig proces gaat worden. De Spaanse gezondheidszorg staat als erg goed bekend maar met deze wachttijden ben je al bijna dood tegen de tijd dat je geholpen wordt.

Naar de grenzen van de stad

Eén van de dingen die ik mij elke keer weer voorneem als ik mijn neus buiten Granada heb gestoken, is dat ik dat vaker moet doen. Dan wel in de vorm van een wandeling, dan wel in de vorm van een weekendje weg. Ten eerste wordt het leven daar iets leuker van en ten tweede is het voor mijn gezondheid ook wel goed om af en toe even iets langer dan een weekend vrij te zijn van mijn werk. Maar zoals zo vaak blijft het bij goede voornemens. Gisteren ben ik naar de noordwest rand van de stad geweest.

Ik zit er nog steeds over te denken om mijn naaimachine vanuit Nederland op te sturen naar hier. Hoewel ik twijfel of ik tijd heb om heb te gebruiken, voelt het toch wel fijn om hem hier te hebben. Afgelopen zaterdag ben ik naar een winkel geweest waar ze stoffen verkopen om kleding van te maken, gewoon om te zien wat voor stoffen ze hebben. De stoffen zijn echt heel anders dan in Nederland maar ik heb genoeg gezien waarvan ik dacht: daar kan ik wel iets mee.

De kosten van het opsturen zullen ongeveer zo'n € 60,00 bedragen en voor dat bedrag heb ik hier geen nieuwe. Ik heb echter twijfel of mijn machine het gaat overleven. Zelfs als je "Fragile" op de doos zet, is het niet zeker of de transporteurs er netjes en fatsoenlijk mee omgaan. Aan de andere kant heb ik dit type machine (een luxe elektronische Ber.ni.na) hier nog nergens gezien. Het is dus maar zeer de vraag of ik bij problemen ergens terecht kan om de machine te laten verhelpen. Daarnaast is de machine al 14 jaar oud en ik heb ergens gelezen dat elektronische machines een minder lang leven hebben dan de ouderwetse mechanische machines.

Tijd om toch maar eens richting de M-markt te gaan en die zit in Granada aan de rand van de stad (evenals de hyper-supermarkten, sportzaken en discount-supermarkten). Vanwege de "verbetering" van de buslijnen, moest ik 10 minuten lopen om bij de bushalte te komen die mij in de richting van het winkelcentrum zou brengen en daar had ik de keuze om over te stappen op een andere lijn om via een omweg bij de halte te komen die het dichtste bij het winkelcentrum ligt of het laatste stuk te gaan lopen. Het weer was redelijk dus ik koos voor het laatste. Of het omrijden met de tweede bus sneller zou zijn geweest weet ik niet, maar uiteindelijk was het een wandeling van 20 min.

De wandeling ging over een avenue met in het midden een voetgangersgedeelte wat veel gebruikt wordt voor hardlopen of sportief wandelen. Voor de rest was het vooral een weg langs dorre verlaten vlaktes met hier en daar een gebouw. Mocht ik al besluiten om te verhuizen dan zeker niet die kant op.

Mijn inspanningen om bij het winkelcentrum te komen zijn niet voor niets geweest. Het is duidelijk dat ik voor tussen de € 180,00 en € 230,00 een naaimachine kan krijgen die aan mijn eisen voldoet. Voor mijn salaris een behoorlijke uitgave maar ik weet nu in ieder geval waar ik aan toe ben en of ik het risico van het opsturen wil lopen.
In het centrum zit een klein zaakje dat handelt in tweedehands naaimachines. Ook die staat nog op mijn lijstje om te bekijken maar dan moet ik wel mijn Spaanse woordenschat uitbreiden met woorden als steeklengte, verwisselbare naald, knoopsgat-mogelijkheid en dergelijke.

Verder was in het winkelcentrum een grote doe-het-zelf-zaak. Broer heeft een klein petroleumkacheltje over en wil die met alle plezier opsturen. Ik moet dan wel de mogelijkheid hebben om de juiste brandstof te kunnen kopen. Het is mij gelukt om duidelijk te maken wat ik zocht en voor welk merk en ze bleken het spul te verkopen. Tot mijn verbazing is het bijna net zo duur als in Nederland. 
Nu alleen nog bedenken hoe ik met 20 liter brandstof van het winkelcentrum naar mijn huis ga komen want ik ga daar echt niet 10 min mee lopen om bij de dichtstbijzijnde bushalte te komen, lopen naar de overstaphalte en vervolgens nog eens 10 min om bij mijn huis te komen en het spul twee verdiepingen op te slepen.