zaterdag 27 december 2014

De (eerste) hork

Onder Spanjaarden is het algemeen bekend dat 50% van de doktoren aardig zijn en hun best doen om je te helpen en dat de andere 50% van de doktoren zich god voelen en er genoegen in scheppen om hun patiënten als lastige wezens te beschouwen. 
Daarnaast heb je oude doktoren die zich vastklampen aan hun positie, op grond van ervaring het allemaal menen te weten en bijscholing maar tijdverspilling vinden of je hebt de jonge doktoren die moderne gezichtspunten aanhangen maar geen ervaring hebben (en ook niet krijgen omdat de oudere doktoren hun positie met hand en tand verdedigen).

Tot nu toe had ik de indruk dat het allemaal wel meeviel. Mijn huisarts (vrouw) lijkt redelijk begripvol en ik heb nog geen problemen met haar gehad. Ze doet haar best om mij en mijn hakkelende Spaans te begrijpen en samen komen we er wel uit. Volgens Française lijkt mijn traumatologo mee te vallen en ik had ook de indruk dat mijn podologo wel mee leek te vallen. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik ontdekte hoe onbeschoft specialisten hier kunnen zijn.

In augustus had ik een gratis volledige medische check op het werk. Daar werd de conclusie getrokken dat mijn ogen niet al te best waren. In september had ik een afspraak met mijn eigen optometrist in Nederland. Mijn bril werd aangepast naar gebruik voor achter de computer (kosten € 300,00) en ik kreeg het advies mee om mijn ogen nader te laten onderzoeken. Ik naar de huisarts voor een verwijsbrief (kreeg ik zonder problemen) en een afspraak met een oogarts op 17 december.

Ik bereid mijn eerste afspraken met huisarts of specialist grondig voor. Samen met een collega of mijn lerares Spaans maak ik een brief in het Spaans met alle informatie waarvan ik vind dat de specialist op de hoogte moet zijn. Daarnaast regel ik altijd 4 collega's die ik tijdens het gesprek kan bellen voor het geval ik er met de specialist niet uitkom. Telefoon op speaker en een gesprek half in het Spaans en half in het Engels. Ik heb het nog nooit nodig gehad maar het is handig om achter de hand te hebben. Ik zag dan ook niet tegen het gesprek met de oogarts op.

Waar ik echter geen rekening mee had gehouden was dat ik een oogarts zou krijgen die of zijn dag niet had of die altijd zo onbeschoft is. Hij was niet in staat of bereid dingen op zo'n manier te vragen of te vertellen dat ik het snappen kon. Daarnaast vond hij het nodig mijn tas als prullenbak te gebruiken (echt waar, hij gooide opzettelijk een prop papier in mijn tas met mijn lesboeken voor Spaans). Alles met elkaar eindigde het erin dat ik de spreekkamer uit werd gezet en dat ik niet eerder terug mocht komen als ik begeleid werd door een Spaanssprekende collega.

Het is was niet mogelijk om iemand naar het ziekenhuis te sturen om mij te helpen dus ik naar de zusterspost waar een heel aardige broeder zat. Ik leg (in het Spaans) uit dat ik een nieuwe afspraak moet maken omdat ik niet terug mag komen zonder een Spaanssprekend iemand en ik op dit moment dat niet zo snel kan regelen. Broeder kwaad. Mijn Spaans was in zijn ogen goed genoeg en dan moest de arts maar een brief maken waarin hij zijn bevindingen aan mij duidelijk maakte. Broeder stormt op hoge poten de kamer van de specialist binnen en vervolgens moest oogarts enigszins bakzeil halen. En toen kon hij ineens wel duidelijk uitleggen wat er volgens hem moest gebeuren (maar misschien had hij nog andere informatie nodig die hij mij dus niet had kunnen/willen vragen). Het kwam erop neer dat in zijn ogen mijn oogdruk niet helemaal optimaal was maar dat was normaal voor mijn leeftijd en een nieuwe bril zou mijn problemen oplossen.
De reden om naar een oogarts te gaan was juist dat ze in Nederland zeiden dat ze mijn oogproblemen niet met een bril op konden lossen en dat nader onderzoek gewenst was. Ik had niet het gevoel dat ik dus iets was opgeschoten.

De daaropvolgende zaterdag maar eens naar een opticien voor nader overleg. Deze man was wel bereid om mee te helpen en mee te denken. Hij snapte mijn probleem en mijn verbazing tussen het verschil van de Nederlandse deskundigen en de Spaanse oogarts. Hij kon mij ook uitleggen dat er wel degelijk een verschil zat in wat in september in Nederland was gemeten en wat hier in Spanje was gemeten. Hij was ook van mening dat mijn werk (veel computerwerk in een ruimte met kunstlicht) niet bevorderlijk voor mijn ogen was en hij had de indruk dat mijn ogen ook wel eens slechter konden zijn geworden door de zon. Als ik in de zomer richting werk ga heb ik geen zonnebril nodig terwijl het voor de terugweg waarschijnlijk voor mijn ogen wel beter zou zijn geweest om het wel 1 te dragen. Dit klonk allemaal redelijk dus heb ik uiteindelijk besloten om het advies van de oogarts op te volgen en de glazen van mijn bril nog een keer te laten vervangen.

Nu probeer ik te wennen aan multifocale glazen met een stuk voor veraf, een stukje voor werken achter de computer en een stuk voor lezen. Bovendien heb ik nu glazen die automatisch meekleuren met het licht. Dus als ik van buiten naar binnen ga is alles wel erg donker. Kosten € 488,00, bijna de helft van mijn netto salaris. Nu maar hopen dat dit helpt want ik zit er niet op de te wachten om nog een keer naar de oogarts te moeten.

Mijn collega's en lerares Spaans zijn van mening dat ik een klacht tegen deze oogarts in moet dienen. Aan de ene kant denk ik dat ze gelijk hebben, dit was echt ronduit onbeschoft gedrag. Aan de andere kant weet ik ook al dat de oogarts bij hoog en bij laag vol zal houden dat ik onvoldoende Spaans sprak wat een consult onmogelijk zou maken. 
Het was mijn eerste kennismaking met de onbeschoftheid van Spaanse artsen en ik hoop dat het bij deze ene keer blijft maar met een kans van 50% ben ik daar niet zo zeker van.

1 opmerking:

  1. Multivocale went wel, ik kon nooit wennen aan de meekleurende glazen.

    Sinds 2 jaar heb ik diverse overzetbrillen, die kan je over je gewone bril zetten en het ziet er zelfs niet raar uit als je een goed passende hebt. Ik vind ze ideaal , kennen ze die brillen ook in Spanje?

    BeantwoordenVerwijderen