Dit voelt best goed

Even een snelle update over mijn werk: mijn nieuwe teamcoördinator had eindelijk de tijd om vanaf het allereerste begin het hele proces van alle correcties op de loonstroken van mijn klant door te nemen en uit te zoeken waar wat precies fout was gegaan en wie daarvoor verantwoordelijk was. Ze begreep nu ook waarom ik zo vreselijk gestresst was de afgelopen maand en bood haar excuses aan voor het feit dat ik nu al een maand hier in mijn eentje mee aan het worstelen was. Op mijn vraag of dit mogelijk gevolgen kon hebben voor een nieuw contract, werd gezegd dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Dus voor voorlopig ben ik weer gerust gesteld. Ik vond dat wel een heel mooi verjaardagscadeautje.

Vandaag is mijn eerste verjaardag ver weg van iedereen. Vorig jaar was ik nog in Nederland en ben ik met Man naar een theatervoorstelling geweest. Nu zit ik in mijn eentje in Spanje met Man die geen contact wil en ik zat mij wel een beetje af te vragen hoe dat zou zijn. Tot mijn verbazing heb ik tot nu toe een hele leuke dag gehad.

Gisteren heb ik kaartjes en een dikke envelop uit de brievenbus gevist en vanmorgen heb ik die tijdens het ontbijt open gemaakt. Tot mijn stomme verbazing had Man een tijdschriftenpakket opgestuurd met de mededeling dat het hem nog niet hard lukte mij uit zijn gedachten te bannen en zeker niet als ik jarig was. Een kaartje van mijn tante (met sinterklaas-snoep), van mijn moeder en van mijn schoonvader. Daarnaast nog een aantal emails, sms-jes en what apps met felicitaties.
Van mijn lerares Spaans had ik woensdag voor mijn verjaardag een boek gekregen.
En mijn moeder geeft voor mijn verjaardag geld om al mijn naaimachines, patroonboeken, stoffen en garens op te sturen naar Granada.

Op het werk heb ik op taart/cake getrakteerd, veel felicitaties en vlak voordat iedereen vrij was met werken kreeg ik de cadeautjes van het werk. Als iemand jarig is wordt per persoon € 1,00 ingezameld en daar wordt dan namens het team een verjaardagscadeau voor gekocht (of meerdere). En ik voel me nu heel vreselijk veel verwend. Mijn team had voor mij een plaid voor op de bank, een hele mooie poster en een belén gekocht. (Ik leg dit weekend uit wat een belén is, beloofd). Daarnaast heb ik ook nog een kaart gekregen waarop iedereen van mijn team mij feliciteert met mijn verjaardag.

Een groot deel van mijn team gaat vanavond naar het kerstfeest van het werk. Ik ga niet. Ik heb geen zin om van 20.30 uur tot 02.00 uur op een feest rond te hangen waar iedereen steeds meer dronken wordt. Als er een mogelijkheid was geweest om rond een uur of 23.30 terug naar Granada te gaan, dan had ik het nog overwogen. Een taxi terug kost rond de € 50,00 dus ook niet echt een optie. Hierdoor kon ik niet, zoals veel teamleden doen, afspreken in de kroeg om tapas te eten.

Ik heb regelmatig contact met een Belgische vrouw die ook in hetzelfde bedrijf werkt en zij gaat ook niet naar het kerstfeest. Dus ik ga straks met een tas vol boodschappen naar haar toe en dan gaan we samen eten. Mijn verjaardagseten is kaasfondue en zij had daar ook wel zin in.
Ik voel me echt helemaal jarig (en oud :-) ).