Kiezen voor mezelf

Ik ben dit blog begonnen omdat Man had aangegeven dat hij een tijd(je) alleen wilde wonen om te ontdekken hoe hij het liefste zijn leven wilde leiden. Inmiddels zijn we iets meer dan een jaar verder dat ik het gezamenlijke huis verliet en als iemand me toen had verteld dat ik in Spanje zou eindigen dan had ik die persoon niet geloofd.

In september ben ik een week in Nederland geweest omdat door mijn toch wel zeer snelle vertrek naar Spanje een aantal zaken geregeld moesten worden. Daarbij kreeg ik de indruk dat Man mij (al dan niet tijdelijk) uit zijn leven aan het bannen was.
Autisten (in elke soort gradatie) houden erg vast aan gewoonten en ik was er inmiddels al aan gewend dat ik op plaats laatst stond. Logisch want ik ben als laatste in zijn leven gekomen. De rest had zijn plek al gekregen. Maar het deed af en toe wel pijn.

Samen met Coach heb ik flink huisgehouden in mijn bezittingen in Nederland en daarbij natuurlijk ook diverse zaken besproken. Coach was (is) van mening dat ik vanaf juni vorig jaar mijn tijd en leven heb doorgebracht met wachten totdat Man zou weten wat hij wil en we op de een of andere manier weer een leven samen zouden kunnen beginnen. Coach had de indruk dat Man met deze situatie wel tevreden is en dat ik nog wel heel erg lang zou kunnen wachten, wat mijn gezondheid niet ten goede zou komen. Dus ik ben weer naar Spanje vertrokken met de opdracht mijzelf uit de wachtstand te halen en (zoals ik het zelf heb vertaald) een leven te leiden alsof ik niet getrouwd ben.

Door het vele studeren voor het examen was ik nog niet echt begonnen met het leiden van een leven alsof ik niet getrouwd ben. Begin november kwam ik er toevallig achter dat Man op vakantie ging. Hij wil zijn eigen leven leiden dus ik verwacht geen 5 berichtjes per dag maar een aankondiging dat hij op vakantie zou gaan vond ik wel op zijn plaats. Temeer omdat dit de tweede keer is dat hij dit nu zo deed en bij de eerste keer had beloofd dat hij het niet weer zou doen.

Bij zijn terugkomst in Nederland leidde dit tot een aantal berichtjes over en weer wat uiteindelijk resulteerde in de mededeling dat hij geen contact meer wilde omdat hij zich te beperkt voelde door mijn "aanwezigheid". Ik mocht/mag nog contact opnemen als ik iets nodig heb maar daar houdt het dan ook wel mee op. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik verbijsterd was maar 1 week voor het examen had ik weinig tijd om mij daar druk over te maken.

Na het examen werd mij duidelijk dat ik inderdaad voor mijzelf moet kiezen. Ik denk niet dat er na een paar maanden geen contact nog iets over is wat het predicaat relatie verdiend. Dus heb ik gisteren afscheid genomen van mijn leven als getrouwde vrouw. Van mijn werk had ik nog een tegoedbon voor een etentje in een heel luxe restaurant, waar ik voor de lunch een tafel voor mijzelf had gereserveerd en bij een van de vele juweliers heb ik een mooie ring met bijpassende oorbellen gekocht ter vervanging van mijn trouwring/vriendschapsring die ik 14,5 jaar heb gedragen. Aan het einde van het eten heb ik de nieuwe ring om mijn vinger geschoven als symbool dat ik nu voor mezelf moet kiezen.

Ik heb geen idee wat er verder nog op mijn pad gaat komen en wat het leven mij verder nog brengen gaat. Er zullen zeker nog moeilijke momenten gaan komen waarbij ik mijn doel "kiezen voor mijzelf" uit het oog verlies maar ik hoop dat ik sterk genoeg zal zijn om dat doel zo snel mogelijk weer op te pakken.