Natuurlijk ben ik mij ervan bewust dat ik niet in Nederland woon maar in Spanje en dat ze daar een andere taal spreken maar na meer dan een jaar Spaans om mij heen te horen en een poging te doen om het Spaans echt onder de knie te krijgen dringt het taalverschil niet altijd meer tot mij door.
Mijn Spaans is inmiddels voldoende om kleine gesprekken op het koor te voeren, een tijdschrift of instructies te lezen, aan artsen duidelijk te maken wat de bedoeling is en als er normaal Spaans wordt gesproken (dus niet in het dialect van hier waar alle s-en verdwijnen) tussen 2 mensen dan kan ik ook in grote lijnen wel volgen waar het over gaat. Alle tijden die je met een werkwoord kan maken heb ik, qua vervoegen, nu gehad. Blijft over het snappen wanneer welke vervoeging gebruikt moet worden. Mijn lerares schat in dat ik daar zo'n 3 maanden over ga doen. Dan is in ieder geval aan mijn gebruik van werkwoorden niet meer duidelijk dat ik niet van hier ben.
Sommige dingen zijn voor mij in het Spaans toch nog iets te ingewikkeld. Zo laat ik nog steeds een collega bellen als er een afspraak met iemand moet worden gemaakt wat soms nogal hilarisch is. Toen een collega belde om een afspraak met de podologo te maken raakte de assistente volledig in paniek toen ze hoorde dat mijn collega niet mee kwam naar de afspraak. Ze bleef sceptisch of dat wel goed zou komen totdat ik ter plekke verscheen en mij in het Spaans inderdaad redelijk verstaanbaar kon maken.
Nu de stress van het studeren voor het examen weg is omdat ik voor voorlopig niet voor een examen studeer, probeert mijn lerares mijn schrijfvaardigheid in het Spaans te stimuleren door middel van opdrachten die niet alleen mijn Spaans verbeteren maar ook een beroep doen op mijn verbeelding en schrijfstijl. Ze geeft mij voorbeelden van Spaanse schrijvers en dan mag ik het verhaal afmaken naar eigen keuze of een soort gelijk verhaal maken. In tegenstelling tot de eerdere schrijfopdrachten geeft dit geen stress maar vermaak ik mij met 3 dagen nadenken over een verhaal.
Maar heel af en toe gaat het mis omdat ik mij er niet altijd heel bewust van ben dat ik in Spanje ben. Brei- en haakpatronen haal ik van het internet af omdat ik mij heel goed realiseer dat ik geen idee heb wat vaste, stokje, averecht en omslag in het Spaans is. Ik kan redelijk ingewikkelde patronen aan maar dan wel graag in het Nederlands.
Woensdag had ik een vrije dag en ging op zoek naar wat kleding (uitverkoop en als Nederlandse heb ik maat XL, dus kans van slagen) en besloot uiteindelijk dat ik beter zelf zou kunnen maken. Ik richting het warenhuis omdat ik wist dat ze daar patroonbladen verkopen. Thuis gekomen op zoek naar een patroon wat ik zou kunnen maken van de lap stof die ik nog had liggen. En dat was het moment dat tot mij doordrong dat ik een probleem had. Net zomin als ik brei- en haaktermen in het Spaans ken, weet ik dus ook geen enkele naaiterm in het Spaans. En een tijdschrift in Spanje is in het Spaans. Nu heb ik best veel naaiervaring dus ik kom een heel eind maar er zijn dingen die ik toch niet helemaal snap.
En zeker als je moet weten of je wel of niet ergens een naad bij aan moet knippen is het toch handig als je begrijpt wat er staat.
Op dat soort momenten realiseer ik mij weer even heel goed dat ik niet meer in Nederland ben waar dit soort dingen vanzelf gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten