Hij doet het!

Nu ik officieel lid ben van het koor en ik mee mag doen met het concert, moet ik op zoek naar zwarte kleding en schoenen. Dat heb ik niet in mijn kledingkast. Gezien het feit dat het kopen van een broek in Nederland al een probleem is, heb ik er niet veel hoop op dat ik in Spanje gemakkelijk een broek kan krijgen. Al mijn naaispullen zijn aangekomen, mijn lerares Spaans had een bezoek aan een stoffenwinkel gepland (ze wil graag andere gordijnen en had mijn advies nodig), ik was een hele vrijdag vrij dus alles gecombineerd maakte dat ik besloot om in ieder geval de broek dan maar zelf te maken.
Het pedaal van de lockmachine was ook overgekomen, nog een reden om zelf iets in elkaar te gaan zetten.

Het is inmiddels al een tijdje geleden dat ik mijn lockmachine naar de winkel had gebracht om te kijken of hij gerepareerd kon worden. Het is een heel grappig winkeltje. Het staat vol met allerlei garens, onderdelen en een toonbank die, indien nodig ook een werkbank is. Deze ruimte zal niet groter zijn dan mijn woonkeuken van ongeveer 4 x 4,5m. Daarachter is nog een kleine ruimte met nog meer onderdelen. De bezetting bestaat uit man, vrouw en zoon. Man is de reparateur die op zijn manier zoon aan het opleiden is, zoon probeert als vader er niet is, te bewijzen dat hij ook wel het een en ander kan en moeder geeft naaiadviezen. En dat gaat allemaal op zijn Spaans, met een hoop kabaal en gebaren en iedereen wordt overal bij betrokken.

Ik had op een vrijdag de lock gebracht en moest maandagmorgen terug komen om te weten wat het oordeel zou zijn. Dus ik in mijn lunchpauze richting winkel. Of ik wel wist dat de machine behoorlijk beschadigd was tijdens het transport? Ja, dat wist ik. Of ik wel wist dat mijn machine het neusje van de zalm was? Ja, dat wist ik (min of meer). Man kon niet zeggen of het te repareren was maar het was de moeite van het proberen waard. Of ik akkoord ging met nader onderzoek, waarbij ik voor gewerkte uren zou moeten betalen. Als de lock gerepareerd kon worden dan deed hij dat meteen en anders zou hij direct stoppen. En hij zou alleen repareren als hij er zeker van zou zijn dat de machine beter zou lopen dan toen ik hem nieuw kocht. Ik moest er wel rekening mee houden dat het wel even zou duren want hij in de winkel kon hij niet rustig aan mijn machine werken. Akkoord. Bel maar als hij klaar is.

Dinsdag ergens rond 23.00 uur 's avonds ging mijn telefoon. Ik lag al in bed en had geen zin om eruit te komen. Woensdag rond 11.30 uur, weer telefoon. De lock was gerepareerd dus als ik langs kon komen voor uitleg dan graag. In mijn lunchpauze weer richting winkeltje. Daar werd al snel duidelijk dat mijn machine de persoonlijke missie van de man was geweest. Of ik wel even wilde beseffen dat de machine inderdaad volledig ontzet was en dat het geen eenvoudige klus was geweest. Vervolgens werd met veel liefde en trots aan mij getoond wat vervangen was, waar door hem persoonlijk nieuwe onderdelen waren gemaakt omdat de originele onderdelen kapot waren, dat met hars alle scheurtjes opgevuld waren en welke oplossingen hij had verzonnen als iets echt niet meer in originele staat te herstellen was. Daarna kwam een demonstratie van hoe goed de machine nu weer liep en iedereen in de winkel kreeg het verhaal van de machine te horen.
Het pedaal was echter nog in Nederland en zonder pedaal begon ik echter niet veel. Ik moest nog even wachten om zelf te ontdekken of de lock inderdaad weer werkte zoals ik gewend was. 

Gisteren heb ik de lock gebruikt en hij loopt echt perfect. Het was een dure reparatie maar hij is het echt meer dan waard geweest. Alle verzonnen oplossingen doen wat ze moeten doen. Of hij beter loopt dan toen ik de machine 14 jaar geleden heb gekocht durf ik niet te zeggen maar hij loopt zeker beter dan voordat hij op transport ging.
Ik ben nog steeds bezig om de naaimachine van Française aan de praat te krijgen. Volgens mij heb ik nu alle noodzakelijke onderdelen maar ergens hoop ik dat ik toch nog iets nodig heb zodat ik een reden heb om naar het winkeltje te gaan.