Ik ben geen Barbie!!

Dit wordt een week met nieuwe indrukken en ervaringen. Naast de kapper en de tandarts kwam daar voor de maandag nog een begrafenismis bij. Die ben ik nog aan het verwerken, dus daar schrijf ik later wel over. Het verschil met Nederland is dermate groot dat ik nu nog geen idee heb wat ik ervan heb gevonden.

Spanjaarden zijn niet heel erg op hun uiterlijk gericht (tenminste als ik zie hoe mensen er hier soms bijlopen) maar hun haar is uitermate belangrijk, en dan vooral voor vrouwen. Er zijn vrouwen die elke dag of minimaal elke week naar de kapper gaan, alleen maar om het haar weer in model te laten brengen/stylen. Ik had dat als een waarschuwing kunnen zien maar ik zat nog te vast in mijn Nederlandse gewoonten.

In Nederland maakte ik een afspraak bij de kapper voor alleen knippen. Wassen deed ik van te voren thuis. Afhankelijk van mijn stemming mocht te kapper met wat gel er iets leuks van maken en binnen een kwartier was alles klaar en geregeld. Ik heb fijn maar dik haar dus alles wat je ermee probeert in de zin van styling is er na een paar uur alweer uitgezakt. Ik kan mij er niet echt druk om maken, zeker niet sinds ik heb besloten om mijn haar te gaan doneren.

In Spanje behoort wassen tot de verplichte handelingen dus een kwartier zou niet lukken maar dan toch niet langer dan een half uur. Uiteindelijk stond ik na 1,5 uur weer buiten met een kapsel wat Barbie niet zou misstaan. Wassen, knippen en föhnen, normale procedure. Daarna kwam de vraag stijl of krullen. Ik had geen idee wat daarvan de bedoeling was en gaf de keuze aan de kapper. Het werd krullen. Ik werd overgedragen aan de assistent en die begon met een stylingtang mijn haar op de delen in plukken die vervolgens tot een soort van pijpenkrullen werden gedraaid. Ondertussen werd mij verzekerd dat ik met dit kapsel nog knapper zou zijn dan ik al was en dat ik altijd een afspraak kon maken voor alleen stylen (lees: pijpenkrullen weer opnieuw laten zetten). 

Nou, ik dacht het niet. Ik heb geen foto's van mijzelf op mijn blog maar ik denk dat tussen de regels door best duidelijk is dat ik niet een Barbie-type ben. Toen ik weer buiten stond voelde ik mij dan ook behoorlijk raar, geen enkele samenhang tussen persoonlijkheid en mijn kapsel. Ik besteed amper aandacht aan mijn uiterlijk dus dat ik mij niet prettig voelde met mijn haar maakt duidelijk dat het (in mijn ogen) echt teveel van het goede was. Gelukkig doen mijn haar en de zwaartekracht wat ze moeten doen en na 1 nacht slapen is alles bijna weer normaal.  Een les geleerd voor de volgende keer. Op de vraag stijl of krullen gaat over een half jaar het antwoord luiden: geen van beiden. 

Iedereen op mijn werk klaagt dat het moeilijk is een goede kapper te vinden die ook niet meer eraf haalt dan noodzakelijk. Ben ik tevreden over deze kapper? Over het algemeen wel. Ik heb de indruk dat hij inderdaad alleen de punten heeft verwijderd dus dat is al heel wat. Ik heb mijn twijfels of alles wel recht is gegaan. Mijn pony is het in ieder geval niet. Maar daar mag ik eigenlijk niet over klagen. Als ik het gevoel heb dat mijn haar mij in de ogen hangt, pak ik zelf de schaar en ik denk wel dat het nu rechter is dan als ik zelf bezig ben geweest. De rest laat ik straks op het werk controleren. Maar voor 2x per jaar en € 12,00 per keer vind ik het de moeite niet waard om een hele zoektocht te starten naar een andere kapper. En wie weet maak ik ooit nog eens een afspraak voor als ik een feestje heb om alsnog weer een keer pijpenkrullen te zetten. Zolang het maar niet voor huis-tuin-keuken leven is.