Voorlopig Granada

Het is nu 2 weken geleden dat ik in paniek raakte over mijn toekomst en dan met name mijn financiële toekomst voor als ik mag stoppen met werken. Ik weet dat ik ervoor kan kiezen om pensioen van Man te krijgen maar ons huwelijk was maar 7 jaar en ik denk niet dat dat dat voldoende is om de 2% korting per jaar op mijn AOW op te vangen (2% voor elk jaar dat ik in het buitenland woon). Daarnaast weet ik ook niet goed of ik mijn aanspraken op het pensioen van Man wil houden. 
Ten eerste is het maar 7 jaar (hoewel we al wel langer samenwoonden maar dat hebben we nooit vastgelegd).Ten tweede heeft Man mij in onze periode van samenwonen financieel onderhouden. Hoewel pas in 2011 ontdekt werd dat ik chronisch ziek was, heeft mijn hele leven tijdens onze periode van samenwonen bestaan uit werk aannemen en dat als gevolg van chronisch energietekort weer op moeten zeggen. Het voelt voor mij niet terecht om als dank voor de ruimte die hij mij daarvoor gegeven heeft en de financiële stress die dat af en toe heeft opgeleverd, een stukje van zijn pensioen op te eisen (ook al heb ik er recht op). 
Ten derde verkeer ik nog steeds in een fase waarin ik het volledig heb gehad met Man. Ik ben niet meer zo boos als in het begin maar ik wil hem wel uit mijn leven. Pensioenaanspraken maken dat hij nog steeds (zij het indirect) in mijn leven is. Er is afgesproken dan mijn spullen nog 5 jaar in het huis van Man mogen blijven staan maar als ik een mogelijkheid zou hebben om ze per direct daar weg te halen en elders op te slaan dan deed ik dat.

Nadat mijn vader en oma zijn overleden, kregen mijn broer en ik een leuke erfenis. Een deel van dat geld heb ik gebruikt om een bestaan als zzp-er van de grond te trekken maar dat is niet gelukt (deels omdat ik niet wist dat ik ziek was). Het voelt voor mij als falen en geldverspilling. Uiteindelijk heeft mij dat doen besluiten om de rest op een spaarrekening te zetten en pas uit te geven als ik 100% zeker was dat het geld goed besteed zou worden. Als ik nu terug zou gaan naar Nederland dan zal de gemeente eisen dat ik eerst mijn spaargeld op moet eten voordat ik recht heb op een bijstandsuitkering. Hoewel ik snap dat het zo werkt, vind ik het opeten van mijn spaargeld niet onder goed besteden vallen. Dan had ik het liever uitgegeven aan de vele onzinnige invallen die ik de afgelopen jaren in mijn hoofd heb gehad. Maar als ik dan toch mijn spaargeld eerst op moet eten, denk ik niet dat het veel verschil uitmaakt of ik mijn spaargeld in Nederland opeet of elders in de wereld en dat laatste klinkt dan toch een stuk leuker. Daarnaast speelt ook nog mee dat hoe langer ik mijzelf weet te redden voordat ik genoodzaakt ben terug te keren naar Nederland en een bijstandsuitkering aan te vragen, des te minder Man alimentatie moet betalen. 

Hoewel ik Spanje (of beter gezegd Granada) niet mijn thuis kan noemen is het op dit moment meer thuis dan Nederland (ooit geweest) is. Een toekomst met Man is er niet meer dus een terugkeer op korte termijn naar Nederland ook niet. Ik merk dat ik langzaamaan aan het idee begin te wennen dat ik voor een langere tijd hier zal blijven. En dat heeft zo zijn praktische gevolgen. De komende week heb ik 2 afspraken in mijn agenda staan: 1x kapper en 1x tandarts. Beiden kan ik niet echt langer meer uitstellen.

Iedereen wenst mij succes met de kapper. Het schijnt heel moeilijk te zijn een kapper te vinden die bij alleen punten bijwerken niet  7 centimeter of meer van je haar afhaalt. Zelfs mensen die als kapper hebben gewerkt kunnen geen enkele kapper aanbevelen als zijnde goed. Ik ben haar-donor dus ik heb er wel belang bij dat er niet teveel afgehaald gaat worden. Het zal mij benieuwen wat er gaat gebeuren.

Donderdag ga ik naar de tandarts. Ik geloof dat ik een afspraak heb bij een privé-tandarts en ik maak mij een beetje zorgen over de kosten die dat met zich mee gaat brengen. Aan de andere kant was ik in Nederland ook gewend om maar 1x per jaar naar de tandarts te gaan. Dus ik hoop dat ik met 1x per jaar de kosten hier onder controle kan houden. Het is een tandarts die goed beoordeeld wordt, zowel vakinhoudelijk als menselijk en daar valt ook veel voor te zeggen.
Vlak voordat ik naar Spanje ging, had ik een afspraak met mijn Nederlandse tandarts en toen hadden we een planning gemaakt voor het plaatsen van 2 kronen en een brug om een verloren kies te vervangen. Naast de jaarlijkse controle is het mijn bedoeling om te onderhandelen over het plaatsen van 2 kronen en een brug. Ik hoop dat mijn Spaans inmiddels voldoende is om dat voor elkaar te krijgen.

En voor degenen die zich zorgen maken: ja, het is hier bloedheet. Afgelopen week hadden we temperaturen tot boven de 40C. Zelfs voor de zomermaanden juli en augustus zou dat veel zijn. Inmiddels is het iets aan het zakken maar met temperaturen boven de 30C is het nog steeds behoorlijk warm.