Afgelopen maandag kwam ik terug van mijn bezoek aan het kuuroord en het was mijn bedoeling om daar dinsdag uitgebreid over te bloggen. Dinsdag kwam ik echter op het werk om te ontdekken dat tijdens mijn afwezigheid de loonstroken-meneer kans had gezien om de lonen van juli 2x uit te betalen.
Hoewel niet mijn fout, ben ik wel degene die ervoor moet zorgen (met behulp van mijn HR-manager) dat alles met de loonstroken van augustus weer wordt rechtgezet. En om het nog ingewikkelder te maken, hebben de medewerkers ook nog eens de keuze gekregen om hun loon of terug te storten of te laten verrekenen. Dus ik ben dinsdag na het werk thuis gekomen om iets te eten in mijn maag te stoppen en mij vooral even te gaan vermaken in de sportschool. Vanwege mijn mogelijke hernia kan ik daar ook niet veel doen maar het blijft een goede manier om mij even af te reageren.
Woensdagavond was Spaanse les en vandaag was het de dag van de röntgenfoto's.
Rond 10.45 vertrok ik van mijn werk richting Gran Capitan waar ik mij om 11.30 uur bij de afdeling röntgen moest melden. Op het hele aanvraagformulier voor de röntgen was geen adres te bekennen. Alleen dat het Gran Capitan was, wat een redelijk grote straat vlak bij mijn huis is. Het gebouw bleek ik echter niet te kunnen missen.
Ik was aan de vroege kant en liep het gebouw binnen met de verwachting een balie tegen te komen waar ik mij kon melden en vragen waar ik heen moest. Dat was de eerste verkeerde aanname. Geen balie te bekennen en zo op het eerste gezicht ook niemand aan wie ik de weg kon vragen. Wel borden aan de muur maar zonder enige richtingaanwijzing. Uiteindelijk een soort van bewaker gevonden en die verwees mij naar de kelder.
In de kelder ook geen idee waar ik moest zijn. De enige gang ingelopen die aanwezig was en bij een openstaande deur gevraagd waar ik moest zijn. Aan de overkant van de gang, en ja, daar was ook een deur die open stond. Via een klein portaaltje kwam ik in een kamertje uit waar een man aan de telefoon hing. Hij gebaarde naar mijn papieren, onderbrak het telefoongesprek even om te zeggen dat ik op de gang moest wachten totdat ik opgeroepen werd en ging daarna weer verder met telefoneren. Er komt nog een vrouw binnen, ook die is onzeker waar ze moet zijn met uiteindelijk hetzelfde ritueel.
Mijn naam wordt afgeroepen (of wat daar voor door moet gaan) en meneer en ik gaan de ruimte binnen waar de foto's genomen moeten worden. Ik moet mijn behabandje los maken en wordt voor een plaat gezet. Man verdwijnt, komt weer terug en hetzelfde nog een keer maar nu vanaf de zijkant. Ik word weer naar de gang gestuurd om daar te wachten en om mijn beha weer dicht te wurmen en de andere vrouw wordt opgeroepen. Aan de lichten boven de deur kan ik zien dat zij ook 2 foto's moet hebben.
Terwijl ik daar zit, begin ik mij zorgen te maken of ze wel de goede zijkant hebben gefotografeerd. Ik krijg mijn foto's mee en ga weer terug richting werk. Ik overleg met een paar collega's en ik neem mij voor om de foto's thuis eens goed te bekijken om er zeker van te zijn of het wel of niet goed is gegaan. Mijn collega's denken daar anders over. Beter nu alvast een afspraak bij de dokter maken met de kans dat ze die "rare Hollandse" uitlachen dan het risico te lopen dat ik straks bij de specialist zit en alsnog voor een goede foto wordt weggestuurd en weer 2 maanden op een afspraak moet wachten.
Dus morgen ga ik weer naar de huisarts. Een andere dan de vorige keer want kennelijk is mijn huisarts met vakantie. Een collega heeft mijn verhaal vertaald en dan zien we wel wat de dokter ervan vindt. Inmiddels heb ik de foto's bekeken en volgens mij is het wel goed gegaan dus ga ik inderdaad voor niks naar de dokter. Het zal mij benieuwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten