Het is 31 oktober en eigenlijk zou ik met ingang van 1 november in dienst moeten treden van de nieuwe bv. Klinkt toch heel erg simpel, of niet dan.
Ik krijg de vraag van Baas of ik het uitzendbureau al op de hoogte heb gebracht van mijn ontslag bij Holding. Nee Baas, dat heb ik niet gedaan. Het is 31 oktober en ik heb nog geen (ontwerp)contract en salarisvoorstel gehad dus ik was niet van plan om iets waar dan ook op te zeggen.
Vervolgens was er een gesprek bij Holding om over de overdracht van mijn werkzaamheden te praten en blijkt Holding bereidt om mij ook meer vastigheid te bieden dan tot nu toe en misschien zelfs meer uren dan ze eerst in gedachten hadden.
Dus Baas, ik heb meerdere opties en ik zou maar snel werk maken van toch wel erg essentiële onderdelen van een arbeidsovereenkomst. Eerder zeg ik het uitzendbureau niet op en blijf ik open staan voor een gesprek met Holding.
Ik weet dat gaan werken voor Holding het meest domme is wat ik kan besluiten, in die zin hoeft Baas zich geen zorgen te maken. Na 2 jaar werken voor Holding zal ik tegen het plafond zitten van verveling en frustratie en dat is niet goed voor mij en ook niet goed voor Holding. Maar als middel om druk op de ketel te zetten is het erg nuttig.
Als alles goed gaat, heeft Baas vanmiddag een gesprek met tweede aandeelhouder en dan moet er toch echt een besluit gaan vallen. Geen idee hoe ik het anders op ga lossen maar anders werk ik voor geen van beiden meer. Het duurt lang voordat bij mij een grens bereikt is, maar er zijn wel degelijk grenzen. En na 5 maanden stress nog steeds niet weten waar ik aan toe ben, is er 1.
Dus ben ik lichtelijk heel erg pissig!
Er zijn van die dingen die je vanzelfsprekend vindt, totdat je ineens met het tegendeel wordt geconfronteerd.
In het huis van Man is het geen enkel probleem om de was droog te krijgen. Zaterdag de was in de machine, ophangen op het rekje en zondagmiddag is de was droog zodat de tweede was er op kan (als we die al hadden). Maandagavond lag alles droog in de kast zonder dat er een droger of iets dergelijks aan te pas is gekomen. In de zomer gaat de was naar buiten en is het vaak dezelfde dag al droog.
Hoe anders is het in mijn tijdelijk onderkomen. Ten eerste zit er geen wasmachine in het huisje, die zit in een schuurtje elders op het terrein. Dat houdt in dat ik het wassen van kleding echt moet plannen. Er zijn meer mensen die van de wasmachine gebruik moeten maken, dus ik kan niet de boel erin gooien, vervolgens een paar uur iets anders doen en dan mij weer met de was bemoeien. Ik gooi de was erin, zet de kookwekker en haal de was er weer uit.
Vervolgens ga ik in gedachten na welke deuren en/of toegangen ik het beste kan blokkeren om daar een wasrekje aan te hangen. De meest handige plek blijkt tot nu toe de kledingkast maar dan moet ik niet ineens bedenken dat ik een kledingstuk nodig heb want dat gaat dan niet meer. Een deel van de kledingstukken hang ik over alle radiatoren, zodat die sneller drogen want het duurt zo'n 3 dagen voordat de was in mijn tijdelijk onderkomen droog is.
3 dagen is wel erg lang en dan ruikt de was ook niet echt fris en schoon meer.
Ik ben bang dat ik er niet aan ga ontkomen om, zolang ik in mijn tijdelijk onderkomen woon, de droger te gebruiken die in hetzelfde schuurtje staat als de wasmachine. Alleen heb ik uit mijn pubertijd niet zulke goede ervaringen met een droger. Kleding kromp of was veel sneller versleten dan anders. Daarnaast heb ik ook geen idee wat het beste programma is. Er zitten meer dan 10 keuzemogelijkheden op het apparaat en het is mij niet duidelijk wat de verschillen zijn.
Maar 1 ding maakt het wel duidelijk: mijn toekomstige huis moet geschikt zijn voor het drogen van de was zonder zo'n apparaat.
Vanaf het moment dat ik ben begonnen met werken, leef ik van moment naar moment.
Als Baas en Holding om de tafel zitten zal de stress en spanning wel minder worden
Als Collega in dienst komt zal de stress en spanning wel minder worden
Als eerst de financiering van de nieuwe BV maar duidelijk is, dan zal de stress en spanning wel minder worden
Als Man een beslissing neemt over hoe hij een toekomst met mij ziet zal de stress en spanning wel minder worden
Als de startdatum van de nieuwe BV bekend is zal de stress en spanning wel minder worden
Als de nieuwe BV daadwerkelijk van start gaat zal de stress en spanning wel minder worden
Als ik eenmaal mijn salaris weet zodat ik op zoek kan gaan naar een huisje voor mijzelf zal de stress en spanning wel minder worden
Als ik eenmaal een fijn huisje gevonden heb zal de stress en spanning wel minder worden
Als Man en ik aan de nieuwe situatie gewend zijn zal de stress en spanning wel minder worden
Als ik eenmaal bij de nieuwe BV werk zal het gemakkelijker worden om contact te hebben met Coach
Als......
En zo blijf ik constant in overlevingsstand staan. Een kort telefoongesprek met Coach opende mijn ogen: Jij hebt gewoon een warme knuffel nodig.
Hij heeft gelijk alleen vrees ik dat 1 knuffel niet genoeg is. Nu nog bedenken hoe ik dat voor elkaar krijg zo in mijn eentje in een tijdelijk onderkomen zonder familie en bekenden om mij heen.
Ik wilde ergens anders over bloggen maar een verzoek om te laten weten hoe het ging, kan ik natuurlijk niet negeren ;-).
Ik had van Baas begrepen dat sprake zou zijn van een kennismakingsgesprek waarbij mijn taken zouden worden vastgesteld. Het werd een gesprek waarbij de volledige inrichting van de administratie is besproken. Wel even heel iets anders hoewel ik wel de indruk heb dat ik het er goed vanaf heb gebracht.
Het was best een nuttig gesprek maar ik ben niet veel wijzer geworden over eventueel loon, definitieve werkzaamheden en wat te doen als ik in het werk dreig te verzuipen. Want aan alle kanten is duidelijk dat ik waarschijnlijk veel meer op mijn bordje ga krijgen dan dat er werkuren in de week zitten.
Vandaag is Baas weer bij tweede aandeelhouder langs geweest en is afgesproken dat de P&O-meneer van tweede aandeelhouder mij belt voor een gesprek inzake mijn salaris en overige arbeidsvoorwaarden. Dat zou vandaag gebeuren maar ik heb nog geen telefoontje gehad.
Ook is vandaag aan de holding meegedeeld dat ik met Baas meega, maar dat ik ten alle tijde beschikbaar blijf om de lopende zaken af te handelen. Mocht ik er met Baas toch niet uitkomen, dan kan ik altijd parttime bij de holding aan de slag. Ik kreeg de indruk dat de holding wel een beetje teleurgesteld was dat ik voor Baas heb gekozen. Ik heb mijn keuze voor Baas op mijn privéomstandigheden gegooid: de mogelijkheid van een tijdelijk onderkomen in de buurt van waar Baas zijn nieuwe bedrijf wil vestigen en een werkweek van 40 uur wat de kansen op het vinden van een huis groter maakt.
Degene die bij de holding over het personeel gaat, staat niet bekend als de meest gemakkelijke persoon en in die zin voel ik mij wel heel vereerd dat de holding mij een aanbod had willen doen. Het houdt in ieder geval in dat ik in 7 maanden mijn plekje daar wel veroverd heb.
Als alles meezit heb ik deze week mijn ontwerp-arbeidscontract in handen met een goed salarisvoorstel en anders toch wel begin volgende week.
(Na maanden stress en gedoe werd dat ook wel eens tijd).
Met een naderende deadline van 1 november worden nu allerlei knopen doorgehakt waar al meer dan 4 maanden over onderhandeld en gesproken is.
Baas is vrijdag bij de notaris geweest voor de benodigde handtekeningen om de nieuwe BV op te richten, de financiering is rond en de aandeelhouders zijn (soort van) bekend. Het enige waar Baas nog niet uitkomt is de naam.
Het is ook duidelijk dat Holding niet blij gaat zijn met de gekozen partijen die de nieuwe start mogelijk gaan maken. Hoe ze zullen gaan reageren weet ik niet, ik hoop dat de verhoudingen niet op scherp komen te staan.
Vrijdag heeft Baas gesprek gehad met de andere aandeelhouder (er komt misschien nog een derde aandeelhouder bij) om spijkers met koppen te slaan en daarbij is ook gesproken over het al dan niet meenemen van personeel. Hoewel de andere aandeelhouder al heel lang in beeld is om mee te doen en zelfs een begroting op hadden gesteld waarin mijn werkzaamheden waren meegenomen, deden ze nu wel heel erg verbaasd dat Baas mij mee wilde nemen naar de nieuwe BV. Baas heeft een opsomming gegeven van alle werkzaamheden die ik moet verrichten en dat heeft tot een schoorvoetend akkoord geleid.
Maandag moet ik op zicht komen in een gesprek met Baas, andere aandeelhouder en nog iemand. Als ik mijzelf goed verkoop en dan met name de nadruk leg op mijn financiële capaciteiten dan heeft dat een gunstige invloed op mijn salaris.
Een tijdje geleden heb ik mijn wensen ten aanzien van een salaris voor Baas op schrift moeten stellen. Voor alleen secretaresse-werkzaamheden vond Baas dat aan de hoge kant maar in combinatie met mijn financiële kennis zou het haalbaar moeten zijn. Persoonlijk ben ik het niet met hem eens maar het is mij niet gelukt om hem daarvan te overtuigen. Dus moet ik de nadruk gaan leggen op dat deel van het werk wat ik het minst leuk vind om te doen.
Ik spreek de laatste tijd regelmatig een aantal werknemers van andere aandeelhouder en die schetsen niet zo'n positief beeld van deze man. Het lijkt er niet op dat die man van spontane, niet van regels houdende en lak aan status hebbende stuiterbolletjes houdt. Dat helpt niet echt om het gesprek van maandag met vertrouwen tegemoet te zien.
Maar ik ben wel blij dat aan een lange periode van onzekerheid een einde gaat komen en daar hou ik mij dan maar aan vast.
In september heb ik als vrijwilliger geholpen bij de triatlon die in het dorp werd gehouden en 's avonds tijdens het "ik-ben-vrijwilliger-in-het-dorp"-feest heb ik mij laten overhalen om volgend jaar niet te helpen maar mee te doen. Dus september 2014 moet ik 500m zwemmen, 20km fietsen en 5km lopen (en dat zo rap mogelijk).
Omdat ik een blessure aan mijn enkels, knieën en hakken heb, is het zaak het trainen voor deze triatlon met beleid aan te pakken. Daarnaast ken ik mijzelf langer dan vandaag en weet ik ook dat ik zonder stok niet gemakkelijk tot bewegen ben aan te zetten. Dus wil mijn deelname een persoonlijke overwinning en succes worden zonder dat ik daarna kreupel door het leven moet, dan is een personal trainer geen overbodige luxe.
Heb ik dus even mazzel dat in mijn nieuwe woonplaats een personal trainer te vinden is ;-).
Mijn trainer legt de zweep er goed overheen en doet 2x per week een poging mij af te beulen met aanpassingen als de training voor 1 van mijn blessures toch teveel van het goede is. In het weekend moet ik zelf in actie komen met de door hem opgegeven training. Gisteren stond zwemmen op het programma en van te voren had ik er een hard hoofd in dat ik alles af zou kunnen werken wat op zijn lijstje voor die dag stond:
2x 75m, 4x 50m, 2x 150m en 2x 100m afgewisseld met korte en lange rustpauzes. In totaal 34 baantjes van 25m = 850m.
Omdat ik op een niet leuke manier heb leren zwemmen (als je niet van de kant in het water durft te springen dan duwen we je wel van het startblok in het diepe) is zwemmen op zich niet het probleem maar wel in het water komen zonder dat mijn hoofd onder water gaat. Je zult mij dus niet snel op een startblok of duikplank zien staan. De angst om onder water te komen beïnvloedt mijn hele denken over het zwemmen en daardoor ontstaat eigenlijk ook het idee dat ik het eigenlijk niet goed kan.
Niets bleek echter minder waar te zijn. Binnen een uur had ik, tot mijn volle verbazing, het hele lijstje van Trainer afgewerkt. Ik ben er echt heel erg trots op dat ik het gehaald heb en dat het eigenlijk best gemakkelijk ging, hoewel ik na afloop toch wel moe was.
Trainer en ik waren ervan overtuigd dat het zwemmen mijn zwakste onderdeel van de triatlon zou zijn maar dat lijkt heel erg mee te vallen. Nu gaan we proberen sneller te worden zodat ik niet pas na een half uur uit het koude water kom maar het is een prettig idee dat ik de verplichte 500m in ieder geval zal kunnen halen.
Op dit moment geniet ik nog even na van mijn prestatie van gisteren. Ik trots, Trainer trots en Man trots.
Als Baas over zo'n 2 week voor zichzelf wil beginnen, moeten er zo langzaamaan spijkers met koppen worden geslagen.
Er wordt al maanden met diverse partijen onderhandeld over de financiering en voorwaarden van deelname. Hoewel deze onderhandelingen nog niet rond zijn, weten we dat we op 1 november in ieder geval over de helft van het benodigde kapitaal kunnen beschikken. Desbetreffende financier is ook bereid om eventueel ook de andere helft bij te leggen als alle onderhandelingen op niets uitlopen.
Maar voorlopig onderhandelt mijn baas vrolijk verder en zit ik stand-by om alle afspraken aan een kritische blik te onderwerpen.
Hoewel de definitief deelnemende partijen nog niet bekend zijn, heeft Baas vandaag Holding laten weten dat hij niet bij hun in dienst blijft. Ik ben blij dat dit nu eindelijk kenbaar is gemaakt. Dat geeft mij ook de mogelijkheid om meer open te zijn naar anderen toe. Ik heb mij de laatste tijd best schuldig gevoeld als Holding kosten maakte voor dit onderdeel terwijl ik wist dat het eigenlijk geld over de balk gooien was.
Volgens Baas is het gesprek goed verlopen en zijn alle partijen bereid te kijken naar hoe de samenwerking tussen beiden behouden kan blijven. Het kan zijn dat Holding mij een aanbod zal doen om bij hun in dienst te treden. Dus ik zal morgen of overmorgen wel bij Holding langs moeten om te praten over hoe en wat. Baas heeft zijn aankondiging zo aangekleed dat ik kan doen alsof ik van niks wist en er net zo door overvallen was als Holding; Daar ben ik hem dankbaar voor, dat maakt het voor mij een stuk gemakkelijker.
Ik kreeg de indruk dat Baas erover zit te denken om mij voor een aantal dagen/uren in dienst van Holding te laten in plaats van bij hem in dienst. Daar ben ik het niet mee eens. Met 2 kleine dienstverbanden, waarvan 1 waarschijnlijk via een uitzendbureau, kan ik een huis (koop of huur) op korte termijn op mijn buik schrijven. Die discussie moeten Baas en ik dus nog voeren; Evenals de onderhandelingen over mijn salaris.
Maar de eerste hobbel is genomen: Holding weet wat er staat te gebeuren en hoeven we niet meer stiekem te doen.
Op zich voel ik mij zeer vereerd dat mijn baas mij bij al zijn plannen betrekt en mijn mening niet alleen op prijs stelt maar er ook regelmatig naar handelt. Maar nu gaat alles ineens in een stroomversnelling en dat houdt in: lange dagen, extra stress, weinig slaap en veel heen en weer rijden. Niet echt een handige toevoeging aan mijn leven met een lichaam waarvan de grenzen al volledig zijn opgerekt.
Het was tijdens 1 van die extra reizen dat het gebeurde.
Ik kan in mijn auto niet handsfree bellen dus vlak na vertrek had ik wel gemerkt dat ik een sms-je had gekregen maar kijken zat er niet in. Bij een tankstation onderweg (soms heeft de auto ook honger) gekeken en al tankend mijn baas een sms teruggestuurd. Te lui om daarna mijn telefoon weer in mijn tas te stoppen dus het ding onderin de voorconsole gelegd.
Bij het maken van een scherpe bocht hoorde ik mijn telefoon uit de console glijden en (naar ik dacht) onder de passagiersstoel vallen. Best, ik raap hem wel op als ik bij mijn baas op de stoep sta. Ik kom aan, parkeer de auto, kijk onder de stoel: geen telefoon. Ik kijk achter de stoel: geen telefoon. Ik kijk onder mijn eigen stoel: geen telefoon. Ik kijk achter mijn stoel: geen telefoon. Waar is mijn telefoon?
Ik leen de telefoon van mijn baas en bel mijzelf. Als ik mijn telefoon hoor, dan moet ik hem zo kunnen vinden. En ja, ik hoor iets, alleen niet zoals normaal maar ergens diep weg in de auto. Alsof mijn auto mijn telefoon op heeft gegeten. Blijkt mijn telefoon in het verwarmingskanaal te zijn geschoten via de opening voor de achterpassagiers. Daar krijg ik dat ding voor geen meter zelf uit, dat is garagewerk.
En zodoende werd een toch al drukke dag nog een stukje drukker want de garage is natuurlijk nog bij mijn oude woonplaats waardoor ik om 20.45 uur nog een uur mocht rijden naar Man om daar de nacht door te brengen. Man had inmiddels in boeken gezocht naar hoe het verwarmingskanaal van een auto eruit zag en had in de schuur een lange haak geknutseld om te kijken of hij de telefoon uit het kanaal kon vissen. En na 10 min proberen en hengelen had Man mijn telefoon weer uit het kanaal gehaald. Er zijn momenten dat ik heel veel van Man hou.
Hoewel ik heel blij ben dat ik een tijdelijk onderkomen heb gevonden, ben ik mij er heel erg van bewust dat het echt een tijdelijk onderkomen is en dat ik uiterlijk in de maand mei van 2014 iets anders moet hebben gevonden.
Mijn vrienden en familie maken zich vooral zorgen over het feit dat ik mij in een avontuur stort met mijn baas zonder enig idee te hebben hoeveel ik überhaupt ga verdienen en of dat genoeg zal zijn om in mijn eigen levensonderhoud te voorzien. Dat is iets waar ik geen moment van wakker lig. Het enige wat onhandig is, is dat ik bij gebrek aan een arbeidscontract en salaris geen actie kan ondernemen in het zoeken van een huis. En zo gaat er (in mijn ogen) kostbare tijd verloren waarin ik misschien mijn huisje al had kunnen vinden.In ieder geval handig om te weten dat mijn grootste angst niet een gebrek aan inkomen is maar de mogelijkheid dat ik geen dak boven mijn hoofd heb.
Hoewel een aantal mensen met verstand van zaken (en van mij) mij afraden om een huisje te kopen, heb ik gistermiddag deelgenomen aan de open huizendag. Een goede mogelijkheid om huizen te bekijken, een idee te krijgen van buurten en wijken en duidelijk te krijgen wat ik wel en niet wil.
Ik begon bij een flat op 9 hoog. Perfect onderhouden, zowel het appartement zelf als de gemeenschappelijke ruimten van de flat. Niet helemaal mijn smaak (een beetje donker) maar ik zou er zo in kunnen zonder al teveel geld uit te moeten geven. Ik hou van flats, als ik maar boven de boomgrens zit en dus vrij uitzicht heb.
In die straat stond nog een flat waar ik een appartement kon bezichtigen maar het voelde vanaf het eerste moment niet goed. Veel meer vervallen dan de flat waar ik geweest was. Ik ben naar binnen gegaan maar heb uiteindelijk niet eens aangebeld om te kijken.
Op naar het centrum (is echt bovenop de winkels of op 1 min loopafstand) om daar 2 appartementen te bekijken. Regel 1 voor open huizendagen: kijk voor vertrek nog even of alles wat een week van te voren nog open huis had, nog steeds open huis heeft. In het complex wat ik wilde bekijken bleek het huis wat ik op mijn lijstje had staan niet meer mee te doen. Maar er was nog wel een ander huis te koop wat meedeed. Ook een leuk en gezellig huis. Er moet meer aan gebeuren dan aan het andere huis maar is wel veel groter.
Het laatste huis wat ik had bekeken was ook in het centrum. Echter op de eerste verdieping en dus uitzicht op de platte daken op de winkels ervoor. Ook hier moest het nodige aan gebeuren en er was maar 1 slaapkamer.
Na sluitingstijd van de open huizendag ben ik op de terugweg naar mijn vakantiechalet langs een andere straat gereden waar ook een huis te bezichtigen was. Qua locatie was dat op de rand van acceptabel.
Dus wat zijn mijn wensen: zo dicht mogelijk in of bij het centrum, minimaal 2 slaapkamers en een actieve vereniging van eigenaren (als ik toch een huisje ga kopen).
Het enige nadeel is dat ik nu steeds dat leuke flatje in mijn hoofd heb zitten waar ik zo in zou kunnen trekken en dat kopen misschien niet zo handig is.
Over 3 weken weet ik meer dus nog even langer in onzekerheid zitten.
