donderdag 29 maart 2018

Het is hier Pasen (ze kennen hier geen paasmaandag maar vieren de donderdag en vrijdag ervoor) en het centrum wordt weer onveilig gemaakt door de processies. Ik heb mijn "normale" laatste werkdag erop zitten en tijd om gestelde vragen te beantwoorden.

Het plan om Engelse les te geven (al dan niet als vrijwilliger en al dan niet in een ander land) staat nog steeds op mijn lijstje. Als ik dat echter nu zou gaan doen, dan voelt het als weglopen voor dingen die ik uit moet zoeken en oplossen. Vluchten van de dingen die op het werk gebeurd zijn maar die hoe dan ook op mijn bordje terecht gaan komen omdat je nu eenmaal niet voor jezelf weg kan lopen.
Zoals in veel dingen, voel ik me al snel (over)verantwoordelijk en doe ik meer dan nodig. Niet alleen in mijn werk maar ook in mijn privé-leven. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen. Leren dat ik, als ik 80% geef met mijn capaciteiten, al meer dan voldoende geef. Met als hopelijk resultaat dat er dan naast werk energie overblijft voor leuke dingen en genieten (iets wat ik ook nog niet goed onder de knie heb omdat ik genieten en leuke dingen binnen no time in een verplichting heb veranderd).

Daarnaast ben ik tot de conclusie gekomen dat ik op dit moment gelukkig ben in Granada. Het enige wat Granada minder aangenaam maakt is het werk, of beter gezegd de manier waarop we binnen het bedrijf het werk moeten doen.
Het plan is dan ook om in september terug te keren naar het bedrijf om te leren wat ik moet leren en, hoewel er veel op het bedrijf aan te merken valt, het is de ideale plek om dat onder te knie te krijgen. Daarna kijk ik wel weer verder. Engels geven op een taalacademie of in de vorm van privé-lessen staat dan zeker op het lijstje. Het grootste nadeel van Engelse les geven is dat je van juni tot en met september zonder werk zit en je verdient niet genoeg om te sparen om die 4 maanden te overbruggen.
Bovendien heb ik het gevoel dat de menopauze, in ieder geval de meest heftige fase waar ik nu in zit, niet de juiste periode is om vergaande beslissingen te nemen (vrouwelijke midlife crisis).


Voor mensen die wat minder van mijn verleden kennen, ik ben altijd al met stofjes en naaien bezig geweest. Ik heb in Nederland 4 jaar opleiding gedaan als costumière en lingeriemaker en heb zelfs een tijdje geprobeerd als lingeriemaker mijn brood te verdienen, hoewel dat laatste om verschillende redenen geen succes was.
Mijn lerares in Nederland was goed in techniek maar behoorlijk streng in haar manier van les geven en was niet in staat om haar idee van stijl en manier van kleding opzij te zetten om naar de persoon te kijken die het kledingstuk maakte en zou dragen. Het gevolg was perfect zittende kleding maar nooit iets wat bij mij paste als persoonlijkheid. De lol in het naaien en zelf patronen maken was ik na 4 jaar opleiding dan ook wel kwijt.

In Spanje begon het echter weer te kriebelen en al redelijk snel hebben Ex en Broer alle naaispullen (inclusief mijn naaimachines) overgestuurd. De stoffen zijn hier anders, de stijl is anders en hoewel er geen droog brood mee te verdienen valt, zijn er hier ook meer opleidingen tot mode-ontwerper dan in Nederland. Maar goed, uiterlijk is in Spanje ook veel belangrijker dan in Nederland. Geen enkele Spaanse vrouw zal het in haar hoofd halen het huis te verlaten zonder er tip-top uit te zien.

Ik ben met de cursus begonnen met als voornaamste doel het plezier in het naaien weer terug te krijgen en als ontspanning naast het werk. Even hoofd aan de kant zetten en creatief bezig zijn. Wat ik niet verwacht had, was dat ik een kant  van mijzelf zou ontdekken waarvan ik niet wist dat ik die in mij had. Tot nu toe heb ik mijzelf altijd gezien als een persoon die vooral heel goed was in de technische kant en het aanpassen/maken van patronen naar het idee van iemand anders, zelfs als dat onmogelijk leek.
Nu begin ik te ontdekken dat ik wel degelijk ideeën over ontwerp en stijl heb, misschien niet naar de smaak van iedereen maar het is wel mijn stijl. Ik heb zelfs dingen gemaakt waarvan iedereen in mijn cursus loopt te roepen dat ze het ook zoiets willen en 1 medecursist heeft inmiddels mijn ronde zakken overgenomen en toegepast op een eigen kledingstuk. Elke stof die ik zie levert een enorme inspiratie op voor meer ontdekkingen. Inmiddels heb ik meer ideeën dan tijd om alles uit te voeren ;-) en ik heb het gevoel dat dit nog maar het topje van de ijsberg is. Binnen de cursus krijg ik ook alle ruimte om dit te onderzoeken en te ontdekken. Techniek is belangrijk maar het ontwikkelen van je creativiteit staat bovenaan het lijstje.
Iedereen met wie ik over de cursus spreek en de projecten waar ik aan werk, zegt ook dat ik straal en dat ze me in tijden nog nooit zo blij hebben gezien.


Ik heb nog geen idee waartoe deze cursus mij zal leiden. Misschien tot de mogelijkheid om de 4 maanden zonder inkomen te overbruggen als ik besluit om Engelse les te gaan geven :-). Maar na jaren zonder echt creatief bezig zijn ben ik al blij dat mijn creativiteit weer tot bloei begint te komen.

1 opmerking:

  1. Fijn dat je zo straalt. Lingerie maken lijkt me ook zo'n mooie hobby (voor mij daan) maar kan niet goed priegelen door moeilijke handen.

    BeantwoordenVerwijderen