En nu?

Het is nu zo'n 5,5 maand geleden dat ik met Spaanse Man in contact kwam. Voortgekomen uit een actie van mijn kant om een Spaanse vriendin te helpen om te ontdekken of de man waar ze verliefd op was oprechte bedoelingen had of niet. Spaanse man was degene die het initiatief nam door met mij contact op te nemen via de datingsite. Van beide kanten was het idee dat het leuk zou zijn zolang het duurde. En ik zal heel eerlijk zijn dat ik ervan uitging dat dat niet zo lang zou zijn.

Spaanse man, granadino all over. Amper zijn neus buiten Andalucia gestoken, spreekt alleen Spaans (beter gezegd Andalusisch), vindt alles wat van buiten komt maar raar (zeker op het gebied van eten) en geen enkele flexibiliteit in zijn gedachten. Is in staat om een monoloog van een half uur te houden als hij ergens van overtuigd is. Belezen ook. Je zou het kunnen vergelijken met een stugge uit de klei getrokken Groninger. Moeilijk om te doorgronden maar als ze je eenmaal geaccepteerd hebben dan is het ook voor altijd.
En daar sta ik dan tegenover. Open, nieuwsgierig, onafhankelijk, worstelend om mijn gevoelens en gedachten in het Spaans uit te drukken en om zijn dialect te verstaan. Meer van de wereld gezien en ervan overtuigd dat er meer is dan zijn vaste opvattingen. Minder belezen maar wel inzichten die ik in het leven heb opgedaan (alleen tellen die niet want niet onderbouwt met een stevige citatenlijst ;-) ). Een nuchtere, Nederlandse mentaliteit die beduidend minder claimend is dan de Spaanse vrouwen.

We gaan echter steeds vaker in het weekend samen op stap waarbij Spaanse man zijn best doet om mij de mooiste plekjes rondom Granada te laten zien. Soms gaat het wel eens mis als de keer dat hij mij mee zou nemen naar de zee bij Motril en we niet verder kwamen dan het restaurant bij de ferries naar Afrika en ik geen zee gezien heb. Afgelopen zaterdag hebben we samen in zijn huis doorgebracht waarbij ik kookles kreeg om Spaanse rijst te maken.

Ik heb een wereld aan boeken gekregen om te lezen en af en toe doen we een poging om elkaars filosofische standpunten onderuit te halen, hoewel ik meestal verlies wegens gebrek aan woordenschat. Ik leer over de Spaanse economie en de onontwikkelde welzijnsstaat. Spaanse man leert hoe een echte democratie zou moeten werken.

We hadden elkaar al een tijdje niet gezien omdat Spaanse man een paar dingen met zijn ex moest regelen wat niet helemaal liep zoals gepland. Hij nodigde mij uit om afgelopen zondag mee naar het strand te gaan en hij zou mij deze keer niet laten zitten. Alleen was hij de verjaardag van zijn moeder vergeten, die werd 85 jaar en er werd een etentje voor zondag georganiseerd als verrassing.
Zodoende vond ik het volgende berichtje in mijn telefoon, op zijn Spaans: vanzelfsprekend rekenen we op je komst. Om er zeker van te zijn dat ik het goed begreep: je nodigt mij uit om met jou en je familie de verjaardag van je moeder te vieren? Antwoord terug: als het je leuk lijkt dan nodig ik je uit.
Inmiddels was ik de kluts kwijt en voordat ik verder zou reageren leek het mij raadzaam om eerst maar even wat advies in te winnen. Ja het was echt een uitnodiging en het zou echt een belediging zijn om te weigeren. Met kerst kon ik er nog onderuit komen om zijn familie te ontmoeten maar nu werd het ingewikkelder.

Zodoende at ik afgelopen zondag in het huis van de oudste zus van Spaanse man met de rest van zijn broers en zussen, zijn moeder en een aantal kinderen van de broers en zussen. Het was gezellig en fantastisch niet georganiseerd. Zijn moeder was ontzettend blij mij te zien (Spaanse man had haar kennelijk wel verteld dat ik in zijn leven was verschijnen) en was heel blij dat Spaanse man nu niet meer alleen was en ik ook niet. Na afloop stond ik op ploffen van al het eten wat ik naar binnen moest werken.

En nu weet ik het even niet meer. Het voelt alsof Spaanse man en ik nu in een andere fase zijn beland waarvan ik niet weet of ik dat wel wil en daar al aan toe ben.
Elke keer denk ik dat ik weet wat ik voel en wat ik wil maar vervolgens gebeurt er weer iets en blijk ik alles toch niet zo zeker te weten.