Afscheid nemen

Van de week had ik het er nog over met een Nederlandse collega die eerst bij mij in het team zat maar die nu een andere positie binnen het bedrijf heeft. Dat het erop lijkt dat onze tijd in Spanje alleen maar bestaat uit afscheid nemen.
Collega´s of vrienden die weggaan naar andere landen of andere teams, mensen die je buiten je werk leert kennen en die weggaan of dingen die eerst leuk waren maar door allerlei omstandigheden niet meer leuk zijn. Niet dat dit in Nederland niet zo gebeuren maar waarschijnlijk wel in mindere mate dan nu.

Voor mij is de tijd aangebroken om afscheid te nemen van het koor.
2 weken geleden hadden we de algemene ledenvergadering en werd de nieuwe koers uitgelegd. Na de vergadering had ik al mijn vraagtekens of ik wel aan de nieuwe eisen wilde en kon voldoen. Natuurlijk is het fantastisch om het requiem van Mozart te zingen of de Messiah van Händel en ik weet ook wel dat ik dat zou kunnen maar niet met 2 maanden voorbereiding. En laat dat nu juist zijn wat met de nieuwe koers van mij verwacht zou worden.

Ik verliet de ledenvergadering met gemengde gevoelens en vervolgens kreeg ik het verzoek dat de dirigent en iemand van de technische commissie met mij wilden praten. Het leek erop dat de beslissing voor mij genomen zou worden. En ja, ik had gelijk. Ze hadden het gevoel dat het voor mij hard werken was en dat het alleen maar zwaarder zou worden. Het was niet zo dat ik slecht zong maar het was niet voldoende om het niveau te halen wat ze met de nieuwe koers willen bereiken.
Tijdens het gesprek was ik erg verdrietig. Niet omdat ik het erg vind om van de stress verlost te zijn en het schuldgevoel als ik thuis niet gestudeerd had omdat ik teveel andere dingen te doen had. Maar wel omdat het betekent dat ik alle aardige mensen achter moet laten die op bepalende momenten in mijn leven er voor mij waren en 2 jaar als een soort surrogaat broers en zussen lief en leed met mij gedeeld hebben.

Als service (er moeten waarschijnlijk nog meer mensen weg) gaat de dirigent bemiddelen om voor alle mensen die weg moeten een ander koor te vinden. Dus als ik eraan toe ben, kan ik hem benaderen en vragen om zijn hulp. Ik lever dan een lijstje aan met mijn wensen, bijvoorbeeld meer buitenlanders, meer niet-Spaanse muziek, niet thuis studeren en wat dan voor mij belangrijk zal zijn. Met deze wensen gaat de dirigent dan kijken welk koor het beste bij mij zal passen. Tijdens de ledenvergadering is gezegd dat Granada zo'n 35 koren heeft, dus er zal vast wel eentje zijn die meer geschikt voor mij is.

Dus is vandaag, in het kader van afscheid nemen, de tijd aangekomen om afscheid te nemen van het koor. Om het iets gemakkelijker te maken, heb ik in de whatsapp-groep van de alten al laten weten dat ik weg ga en de reacties waren hartverwarmend. Er is mij ook al meegedeeld dat ik de whatsapp-groep niet mag verlaten. Het is fijn om te ontdekken dat ik in die 2 jaar bij het koor, met mijn, zeker in het begin, gebrekkige Spaans mijn plekje heb veroverd.

En wat er verder gaat gebeuren, zullen we wel zien. Broer gaat mijn basklarinet opsturen naar Spanje. Mijn gewone klarinet is na 40 jaar en zo'n 8 jaar niet meer op spelen overleden verklaard en om te voorkomen dat mijn basklarinet hetzelfde lot overkomt, zal ik daar toch iets aan moeten doen. En muzieknoten zijn overal ter wereld gelijk in tegenstelling tot songteksten waar ik in het Spaans en Latijn echt moeite mee heb om muziek en tekst bij elkaar te brengen.

Dus hoewel een afscheid, staat er ook weer iets nieuws te gebeuren (alleen de vorm is onbekend), totdat het moment aankomt dat ik daar ook weer afscheid van moet nemen ;-).