Het is kerst en bij deze wens ik iedereen fijne feestdagen.
Gisteren heb ik voor het eerst mijn neus 's avonds buiten de deur gestoken op noche buena. Na lang wikken en wegen heb ik de uitnodiging om bij de ouders van mijn vriendin te komen eten aangenomen en daardoor liep ik om 21.00 uur door de stad richting het huis van haar ouders, want eten op Spaanse tijden. Tot mijn stomme verbazing waren alle bars en restaurants gesloten. In Nederland zou zoiets ondenkbaar zijn. Het was mij al eerder opgevallen dat op feestdagen veel eetgelegenheden gesloten zijn maar voor 24 december had ik dat niet verwacht. In Spanje is 24 december de belangrijkste dag waarop (met familie) kerst gevierd wordt, hoewel de restaurants kerstmenu's aanbieden voor 25 december.
Het was gezellig en het eten was lekker maar voor mij hoeft het niet zo. Ik had mij in mijn eentje thuis ook vermaakt met het kijken naar de afloop van Serious Request. Moet daarbij wel eerlijk toegeven dat ik mij niet kan herinneren dat ik kerst ooit leuk heb gevonden, in die zin is een verhuizing naar een ander land een heel gemakkelijke manier om onder tradities en verplichtingen uit te komen.
Het bezoek aan Nederland was vooral nuttig. Ik heb het heel leuk gevonden om iedereen weer eens te zien en te vertellen over mijn leven hier maar het maakte ook duidelijk dat mijn leven nu inderdaad in Spanje is. Wat erg grappig was, was dat iedereen het daar ook wel mee eens was. Op de vraag of ik nog weer terug zou komen naar Nederland, werd door veel mensen het antwoord zelf al gegeven voordat ik kon antwoorden: nee, jij komt niet meer terug. Of het voor de rest van mijn leven Spanje zal blijven, daar zijn de meningen over verdeeld, maar dat ik terug kom, nee.
Het voelde wel even ongemakkelijk om Ex terug te zien en flink huis te houden in zijn huis maar (oké, toegegeven mede dankzij Spaanse Man) het was al snel duidelijk dat er niet veel gevoelens meer over waren. Op een paar spullen na, heb ik voor het overgrote deel van mijn spullen besloten dat het opgestuurd moest worden, verkocht kon worden of naar de kringloop of de prullenbak kon. Het heeft geen zin om vast te houden aan meubels voor het geval ik die misschien ooit nog eens nodig zou hebben, hoewel het aan de andere kant ook wel een beetje eng voelde om ze weg te doen. Een soort van definitief doorsnijden van de band met Nederland.
Nu is het wachten op de dozen die vanuit Nederland naar Spanje opgestuurd moeten worden. Geen idee waar ik al die spullen in mijn kleine studio moet laten, dat zien we dan wel weer.
Qua werk lijkt er nu ook wat beweging te komen. 19 december had ik weer een sollicitatiegesprek (kennelijk voor 2 posities) en van alle gesprekken tot nu toe was dit de beste die ik gedaan heb. Sollicitatiegesprekken zijn niet geschikt voor mensen die van nature introvert zijn en hoewel ik mijn mond wel open doe als ik het ergens niet mee eens ben, is dat toch heel anders dan jezelf presenteren. Vervolgens kwam daar een gesprek met mijn teamleider overheen en in dat gesprek is besloten dat ik, mocht ik niet voor de posities in aanmerking komen, ik naar een meer eenvoudige positie op mijn verdieping ga (mijn teamleider gaat daar in ieder geval erg haar best voor doen). Dus ik heb goede hoop dat ik over niet al te lange tijd iets anders ga doen zonder de stress van payroll.
Na bijna 3 jaar in de vuurlinie, wil ik even rust om bij te komen. Het lijkt mij zalig om thuis te komen en energie over te hebben voor andere dingen in plaats van volledig afgedraaid. En natuurlijk zit ik stiekem te denken over een opleiding. Gewoon omdat het leuk is.
Dit brengt mij bij het lijstje voor volgend jaar. Nee, ik doe niet aan goede voornemens maar omdat ik niet alles kan doen en de afgelopen maanden ook amper thuis was, heb ik een aantal dingen doorgeschoven naar volgend jaar.
Het zit mij dwars dat ik volgens de Spaanse doktoren niet naar Santiago mag lopen, zelfs niet met een lichte rugzak en in 9 afzonderlijke weken, alleen omdat ik een hernia heb. Ik kan mij vergissen, maar ik ben ervan overtuigd dat ik in Nederland daar wel toestemming voor zou krijgen, hoewel er misschien wel een lijst met voorwaarden aan zou zitten. Na lang zoeken heb ik een sportschool gevonden met daaraan verbonden een sportarts. Dus 1 van de eerste dingen die ik ga doen is een afspraak maken en kijken wat hun mening is.
Wat verder op het lijstje staat is een email sturen naar de school waar ik de opleiding wil gaan doen. Ik ben nog steeds aan het uitzoeken hoe het Spaanse systeem van inschrijven werkt, dus daar wil ik duidelijkheid over hebben en ik wil weten of er eisen gesteld worden aan mijn Spaans. Als ik de opleiding alleen kan doen als mijn Spaans op C1-niveau is, dan heeft dat natuurlijk gevolgen voor mijn planning.
Ik ben gestopt met mijn Spaanse lessen bij mijn lerares Spaans en probeer nu via thuisstudie mijn Spaans bij te houden en op hoger plan te brengen. Mijn lerares Spaans is een goede lerares maar haar manier van lesgeven werkt niet meer bij mij met als gevolg dat ik steeds meer weerstand tegen het huiswerk kreeg en dat de voordelen van snel en goed de taal onder de knie krijgen niet meer opwogen tegen de stress en de energie die de manier van lesgeven en de manier waarop ik mijn huiswerk moest doen mij opleverden. Maar het verbeteren van mijn Spaans, met name sprekend, is nog steeds belangrijk en op mijn lijstje staat om mij serieuzer met deze thuisstudie bezig te houden.
Spaanse Man doet pogingen om mij de Spaanse cultuur te laten doorgronden en volgens hem is de beste manier daarvoor om mij te verdiepen in de economische en sociale ontwikkeling van Spanje. Dus staat op mijn lijstje ook het ophalen van mijn kennis over economie en de bijbehorende filosofieën (bij voorkeur in het Spaans). Vroeger had ik met vrienden urenlange discussies over van alles en nog wat. Ik vind het leuk om dit stuk weer terug te brengen in mijn leven, hoewel mijn Spaans nog niet voldoende is om Spaanse Man van voldoende repliek te dienen.
Kortom, genoeg plannen om mij bezig te houden. Maar nu eerst genieten van de top2000.
Via een traditioneel huwelijk naar een LAT-huwelijk naar een leven alleen. Vanuit een baan in Spanje op zoek naar mijn droom zonder te weten wat die inhoudt. Van nauwelijks sporten vanwege blessures en andere gezondheidsproblemen toch blijven hopen om in 9 weken van Sevilla naar Santiago de Compostella te lopen. Via een gehucht, een vakantiechalet, een anti-kraakwoning en een flatje in Spanje op zoek naar een plek die ik thuis kan noemen. Kortom: Ik begin opnieuw.
zondag 25 december 2016
Fijne feestdagen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Fijn om nog zo'n uitgebreide update te lezen vandaag.
BeantwoordenVerwijderenBegrijpelijk dat je leven in Nederland zo langzamerhand steeds meer uit je wezen verdwijnt en een nieuwe relatie, in welke vorm dan ook, geeft je de juiste afstand.
Prettige dagen en een voorspoedig en gezond 2017 gewenst.