De gynaecoloog

Nu ik qua leeftijd de 4 voor een 5 heb vervangen, in combinatie met een uitblijvende menstruatie hoewel mijn lichaam wel doet alsof het gaat komen, is het tijd om mij eens te verdiepen in iets wat menopauze of overgang heet. In Nederland is dit ook de periode waarop je de uitnodiging krijgt voor het borstkanker-bevolkingsonderzoek, een fenomeen wat in Spanje onbekend is.
Na met Spaanse man in een bar te zijn beland waarbij ik klaagde dat ik zo moeilijk in slaap kon komen en harde pijnlijke tepels, werd er direct op internet gekeken en werd de eerste fundering gelegd voor mijn Spaanse woordenschat inzake de menopauze. Ik ga ervan uit dat dit nog wel verder uitgebreid gaat worden ;-).

Hoewel ik inmiddels heb geleerd dat het publieke gezondheidssysteem beter is dan het privé-gebeuren, maak ik toch gebruik van de privéverzekering die ik via mijn werk heb afgesloten waarbij ik bij privédokters terecht kan voor consulten en onderzoeken. Zodra ik in het ziekenhuis opgenomen moet worden is deze verzekering niet geldig maar op deze manier kan ik in ieder geval wel een wachttijd van 2 maanden of langer ontlopen.
Dus na mijn laatste menstruatie tot nu toe (die nogal heftig was) en het niet loskomen van de volgende menstruatie had ik een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Zeker nadat ik er achter was gekomen dat zij ook de taken uitvoeren die in Nederland tijdens de bevolkingsonderzoeken worden gedaan: uitstrijkje en mammografie.

Donderdag na werk richting ziekenhuis en werd ik met mijn neus weer eens op de cultuurverschillen tussen Spanje en Nederland gedrukt.
In Nederland ben ik ook wel eens bij de gynaecoloog geweest: je kunt je redelijk privé van onderen uitkleden maar vervolgens verschijn je wel in je blote kont voor de dokter, je kruipt op de stoel en als je hebt zicht op wat daar beneden gebeurt.
In Spanje is dat anders. Ik kreeg een hokje toegewezen met afsluitbare deur om mij van onderen uit te kleden en vervolgens moest ik een wegwerpdekentje om doen. Met dekentje om, moest ik mij op de stoel wurmen en werd het dekentje netjes over mij heen gedrapeerd zodat ik van alle verrichtingen niets te zien kreeg. Het duurde dan ook even voordat ik in de gaten had dat ik de echo op een beeldscherm kon volgen.

Uitslag: 2 vleesbomen in de baarmoeder en 1 cyste in een eierstok, normaal voor mijn leeftijd en (helaas voor mij) er komt nog minstens 1 menstruatie aan.
Ik vertelde dat ik eind december enorme buikkrampen had gehad alsof mijn menstruatie zou beginnen maar dat uiteindelijk niet deed en dat ik mij niet echt goed had gevoeld die dag. Vraag van de dokter of ik daarmee naar de urgencias (kruising tussen dokterspost en eerste hulp) was geweest. Volgens mij hebben we elkaar toen een tijdje van verbazing aangekeken. Zij omdat ik niet naar de dokter was gegaan en ik omdat het voor geen meter in mijn hoofd op zou komen om voor menstruatiekrampen naar de dokter te gaan.
Ik voelde me ellendig die dag, wist waardoor het kwam en voelde me thuis veel prettiger dan 5 uur bij de urgencias op een plastic stoeltje te zitten wachten om vervolgens met zware pijnstillers naar een apotheek gestuurd te worden. Waarschijnlijk zouden de bijwerkingen van die pijnstillers nog erger zijn dan "gewoon" een dagje bank houden.
Ik geloof dat de toon tussen dokter en mij nu wel gezet is en het zal mij benieuwen hoe dit verder gaat.

Het uitstrijkje is gemaakt, een Spaanse vriendin heeft de afspraak voor de mammografie gemaakt (ik had geen zin om een uur bij de balie te wachten om het zelf te doen dus haar aanbod om het telefonisch voor mij te doen werd dankbaar aangenomen) en ik moet nog een bloedonderzoek ondergaan om te testen op overgangshormonen. Dit moet op de tweede of derde dag van de menstruatie waar ik dus al 2 maanden op zit te wachten en die volgens de dokter redelijk binnenkort gaat komen. Afwachten wat dat betreft.

Vervolgens kom je thuis en bellen alle Spaanse vriendinnen op om te vragen hoe het gegaan was en wat er gezegd was. Daarbij wordt het je zeer kwalijk genomen als je het alleen maar houdt bij de simpele conclusie. Het hele verhaal van de hele afspraak in de vorm van zij zei, ik zei, met alle details. En als je dan vertelt van de vleesbomen en cyste en dat er niks aan de hand is (woorden van de gynaecoloog en bevestigd door internet) dan is Leiden in last en ben je al bijna het graf ingepraat omdat de gynaecoloog het volledig verkeerd ziet. Kennelijk kennen mijn Spaanse vriendinnen een hele hoop mensen want de lijst van mensen die zij kenden die hetzelfde hadden waar het volledig verkeerd mee af was gelopen leek wel oneindig.

De volgende keer ga ik dit anders aanpakken. 
Regel 1: vermijden om te zeggen dat je een afspraak dat ik een afspraak met een dokter heb (voor zover mogelijk en indien niet mogelijk, het algemeen houden en geen specialisatie vermelden).
Regel 2: verzin een verhaal waarmee ik weg kan komen zonder "dramatische" details te geven (bij mijn Spaanse vriendinnen, de "buitenlanders" reageren een stuk normaler).

Over een maand moet ik terugkomen (dat is als mijn menstruatie geweest is want zonder de uitslagen van het bloedonderzoek komen we niet verder) en vanwege een paar dagen vrij aan het einde van februari wilde ik een afspraak begin maart. Dit was echter nog niet mogelijk: de agenda van de dokter voor maart was nog niet beschikbaar.

Tegen de tijd dat ik mij over dit soort dingen niet meer verbaas, weet ik zeker dat ik kan zeggen dat ik mij aan Spanje en haar cultuur heb aangepast. Ik weet op dit moment alleen niet of dat reden tot een feestje zal zijn of niet.