Terug bij af

Na lang nadenken heb ik besloten om op de baan in Engeland te solliciteren in de veronderstelling dat ik binnen een week wel bericht zou krijgen van de recruiter. Uit de ontvangen emails kreeg ik de indruk dat er redelijk wat haast was om de baan ingevuld te krijgen. We zijn nu bijna 4 weken verder en ik weet niet veel meer dan dat mijn sollicitatie is ontvangen.

Ondertussen ben ik naar Madrid geweest om een paspoort aan te vragen. Het was de zoveelste keer dat ik in Spanje een plaats ging bezoeken zonder enig idee te hebben van wat ik daar zou moeten doen. Behalve dat ik een kaartje voor de opera had geboekt, was er niet veel waar ik mij op liep te verheugen. Dat riep bij mij de vraag op of het in Zuid-Amerika niet anders zou zijn. Met het risico dat ik mijzelf herhaal: ik heb in mijn hele leven nog nooit de behoefte gehad om naar Spanje te gaan. Van alle landen in Europa was Spanje het land wat mij het meeste tegenstond. In die zin is het een wonder dat ik hier al meer dan 1,5 jaar woon. Misschien zijn mijn gevoelens voor Spanje ook wel iets meer op scherp gezet doordat ik de vraag voorgelegd kreeg wat het voordeel van Engeland boven Spanje zou zijn. Dichter bij een grote stad, dichter bij echte zee (niet het kalme kabbelen van de Middellandse zee maar branding en golven) en seizoenen. Behalve sneeuw op de bergen en een koudere temperatuur valt er weinig te merken van de seizoenen en dat mis ik af en toe echt.
Dit alles zo overdenkend zit ik mij sinds kort af te vragen of Zuid-Amerika niet meer van hetzelfde zal zijn als wat ik nu in Spanje heb.

Het forum voor mensen die Engelse les in het buitenland willen gaan geven en waar ik eerst zoveel positieve energie uithaalde, is ook niet meer wat het is geweest. Ik krijg steeds meer negatieve reacties op mijn berichten en ik weet niet of dat te maken heeft met mijn Engels en dat de manier waarop ik mij uitdruk niet begrepen wordt of dat er iets anders speelt. Ik weet ook nog steeds niet wat ik van de Engelse lessen vind, die ik nu volg.
Hoewel ik ervan overtuigd ben dat ik het niet slecht zal doen als lerares, maakt alles dat ik mij toch wel afvraag of werken als lerares Engels in Zuid-Amerika, op dit moment, wel een goed idee is.

Bij terugkomst uit Madrid bleek ik een stevige verkoudheid opgelopen te hebben en heb ik mijn eerste ervaring met het ziek melden op het werk meegemaakt. Een ervaring waar ik niet veel vrolijker van werd. Hoewel ik officieel een back-up heb die mijn werk moet overnemen in geval van ziekte of vakantie, weet iedereen dat dit systeem in de praktijk niet werkt. Met als gevolg dat ik op van de zenuwen terugging naar mijn werk, wetend dat ik in 1 dag 1,5 week in moest halen om ervoor te zorgen dat alles voor de lonen goed bij de loonverwerker terecht zou komen. Om er daarnaast ook nog achter te komen dat mijn teamcoördinator niet echt meewerkt.
Daarnaast hebben we sinds een week een grote computer storing waardoor het onmogelijk is om ons werk fatsoenlijk te doen. Ik ben wel in staat mijn documenten van de server op te halen en te openen maar ik kan niks op de server bewaren. Hierdoor kan ik geen cases sluiten terwijl dat wel moet omdat we vanaf november overgaan op een ander software-programma. En dit allemaal terwijl de periode van de lonen in volle gang is.
Mijn weerstand tegen de manier waarop alles op het werk geregeld is neemt met de dag toe en het idee om nog bijna een jaar hier te moeten werken totdat ik in oktober de CELTA in Granada kan doen, is meer dan ik kan hebben.

Een collega van mij wil terug naar Engeland en was sinds de zomer druk bezig met solliciteren. Zijn advies was om nog even te wachten met sollicitaties totdat we 2 maanden met Succes Factors gewerkt hebben. Dit is een nieuw programma waar wereldwijd een hoop loonadministrateurs reikhalzend naar uit zitten te kijken. Omdat het nieuw is, zijn er nog niet veel mensen die ermee gewerkt hebben en mijn klant heeft de licentie gekocht. In eerste instantie was het de bedoeling dat we er in december mee zouden gaan werken maar dat is uitgesteld tot februari. Een reden voor mijn collega om daar uiteindelijk niet op te zitten wachten. Volgens hem is mijn Engels meer dan voldoende om een Engelstalige baan in Engeland te krijgen. Ik weet echter niet of mijn kennis van de Engelse loonadministratie voldoende is om ook daadwerkelijk een kans te maken. Nu de komst van Succes Factors met twee maanden is uitgesteld, weet ik niet of ik daarop wil wachten. Ik heb, in tegenstelling tot mijn collega, wel de mogelijkheid om daarop te wachten maar ik weet niet of dat voor mij, als Nederlandse, een optie is tenzij ik terug zou willen naar Nederland en dat wil ik niet.

Dus ik ben weer terug bij af en heb geen idee wat ik nu het beste kan doen. Het enige wat ik zeker weet is dat ik hier weg wil en het liefste zo snel mogelijk. Blij dat ik in ieder geval iets weet ;-) .