Geduld

Ik moet heel eerlijk toegeven dat geduld niet een van mijn goede eigenschappen is.
Mijn verblijf in Spanje heeft zijn langste tijd gehad  en hoewel ik weet dat op het juiste moment de mogelijkheid om Spanje te verlaten zich aan zal dienen, wil ik liever vandaag dan morgen weten hoe, wat en wanneer. En omdat ik graag iets van controle over mijn leven wil hebben en geduldig afwachten niet in mijn aard zit, leef ik mijn frustraties uit in computerspelletjes en chocolade. Geen van beiden erg gezond maar van het eerste kom ik in ieder geval niet aan :-). 

Als gevolg hiervan blijven een hoop dingen liggen, waaronder iets op mijn blog schrijven. Dat is in dit geval nog eens extra dom omdat ik weet dat ik al schrijvend mijn gedachten beter op een rij krijg dan wanneer ik een computerspelletje speel. 

Met mijn verstand weet ik het allemaal wel. Op het juiste moment dient zich de kans aan en die zal ik dan ook met beide handen aangrijpen. In de tussentijd ga ik door met de dingen waar ik mee bezig ben, zoals Spaanse en Engelse les. Het is niet verkeerd om een paar talen te beheersen en misschien ga ik het nodig hebben voor mijn nieuwe avontuur. In de schaarse vrije tijd die na werk en taallessen overblijft, probeer ik iets van huishouding te doen (ook geen goede eigenschap) en de muziek voor het koor voor te bereiden.
Helaas ben ik niet in staat om bovenstaande ook daadwerkelijk in de praktijk uit te voeren.

Voor zover mogelijk ben ik, op niet al te praktische wijze, bezig met een mogelijk vertrek. 
Zo heb ik besloten om geen geld uit te geven aan een nieuw boodschappenkarretje nadat mijn vorige het begeven heeft. Als gevolg daarvan verdeel ik mijn wekelijkse boodschappen over meerdere dagen en meerdere supermarkten. Om daardoor te ontdekken dat ik meer dan een jaar elke keer naar het andere einde van de centrum ging als ik iets van de chino nodig had terwijl er in de buurt een chino blijkt te zitten die vele malen groter is dan degene waar ik altijd heen ga.
Verder ben ik nog steeds met mijzelf in discussie of ik kruiden ga vervangen als ze op zijn en ben ik overgestapt op kleinere verpakkingseenheden voor zaken zoals shampoo en douchegel. Des te minder spullen hier, des te gemakkelijker het gaat worden om alles naar een ander land te verhuizen.

Mijn plan was om alle kleine gebreken in mijn huis te laten voor wat ze zijn maar nu het deurtje van de wasmachine het heeft begeven denk ik dat ik toch maar een email naar mijn huisbaas ga sturen. Een afvoer in de badkamer die lekt is voor mij geen probleem, kortsluiting in de lamp in de woonkeuken wordt al iets vervelender maar geen wasmachine is een grens.

En voordat nu iedereen in paniek raakt, over het algemeen leef ik mijn leven hier heel tevreden. Hoewel ik steeds meer moeite heb met hoe het bedrijf met ons als medewerkers omgaat, ga ik nog steeds met plezier naar het werk. Ik heb af en toe een verschil van mening met mijn lerares Spaans maar ik maak nog steeds vorderingen en in mijn groepje voor Engelse les heb ik mijn draai nu ook wel gevonden. Het koor is op dit moment een beetje veel maar er staan wel leuke projecten op stapel en ook hier heb ik op mijn manier mijn plekje gevonden en veroverd. Het enige wat jammer is in dit hele verhaal is dat het in Spanje is.