Engeland

Toen ik in 2010 baanloos was, was 1 van de verplichtingen van het UWV dat ik een profiel aanmaakte op Linkedin. Gezien het feit dat dit iets was wat ze gemakkelijk konden controleren, was er geen ontkomen aan. Vervolgens heb ik dit profiel tijdens mijn loopbaantraject iets meer en beter vorm gegeven en daar hield mijn interesse op. Toen ik zo'n 3 maanden in Granada zat, leek het mij een goed idee om mijn profiel maar weer eens te actualiseren en dat was het dan. Alle berichten van Linkedin komen binnen op een e-mailadres wat ik amper gebruik, dus ik kan mijn leven leiden zonder mij bezig te moeten houden met wie allemaal naar mijn profiel heeft gekeken of "vriendjes" met mij wil zijn.

Mijn vorige HR-manager van mijn klant liet mij echter van de week weten dat ze een link-verzoek had gestuurd en omdat we in het jaar dat we samen hebben gewerkt een leuke band op hebben gebouwd vond ik dat wel een goede reden om weer eens op Linkedin te kijken en haar verzoek te accepteren. Naast een aantal andere verzoeken om te linken, waren er ook 3 e-mails met het verzoek om te laten weten of ik interesse had in een baan als payroll advisor (hetzelfde werk wat ik nu ook doe). 2x Barcelona en 1x in Engeland.

Hoewel Barcelona een mooie stad schijnt te zijn, denk ik niet dat een verhuizing van Granada naar Barcelona een handige zet is. Hoewel ik merk dat mijn gevoelens ten opzichte van Spanje aan het wijzigen zijn nu de scheiding definitief is, blijft nog steeds het feit staan dat ik in mijn hele leven nog nooit de behoefte heb gehad om een voet in Spanje te zetten. Vrijdag vertrek ik voor een lang weekend naar Madrid om bij de ambassade een paspoort te halen en ik heb nog steeds geen idee wat ik daar verder te doen heb. Dus de recruiters voor Barcelona heb ik vriendelijk laten weten dat ik geïnteresseerd ben in een andere baan maar niet in Spanje. 

Blijft over Engeland, als ik het goed heb begrepen ergens in de buurt van Liverpool. In eerste instantie was ik van plan om ook die vriendelijk af te wijzen. Ik had niet de indruk dat een verhuizing van Granada naar Engeland iets zou kunnen bijdragen aan mijn plan om als lerares Engels in Latijns-Amerika te gaan werken, behalve dan dat ik niet constant hoef te schakelen tussen Nederlands, Engels en Spaans. Totdat ik mijn eerste week Engelse les erop had zitten en ik ontdekte dat de mogelijkheid om in september 2016 de CELTA te doen verschoven was naar oktober. Er zijn meer plekken in de wereld waar ik een CELTA kan doen. Mijn voorkeur is hier maar oktober 2016 is voor mij niet acceptabel. 

Na 1 week Engelse les zit ik mij af te vragen of lesgeven wel is wat ik wil. Indien ja, in ieder geval niet op deze manier. Ik heb de indruk dat de nadruk vooral ligt op het klaar stomen voor het examen en niet op het leren van Engels. Ik moet toegeven dat mijn klasgenoten een grotere woordenschat hebben dan ik en beduidend beter uit de voeten kunnen met de opgaven (gebaseerd op wat we tijdens het examen moeten doen). Daar staat tegenover dat mijn spreek- en schrijfvaardigheid veel beter is. Na de eerste week en na het maken van de huiswerkopgaven voor maandag waar ik vreselijk mee aan het worstelen was (en dan ook nog eens volledig fout), stond ik op het punt de handdoek in de ring te gooien. En dan niet omdat ik de opdracht niet snap en mijn Engels niet voldoende is maar omdat ik het trucje niet onder de knie krijg. Wil ik als lerares Engels werk vinden dan blijft een certificaat echter een vereiste dus uiteindelijk heb ik besloten door te zetten en in november een besluit te nemen.

Deze ervaring heeft mij echter wel aan het denken gezet. Voordat ik besluit om mijn baan op te zeggen en de CELTA te gaan doen, wil ik zeker weten dat ik Engels ga geven en geen examentraining. Op dit moment weet ik niet of er banen bestaan die maken dat ik echt Engels ga geven. Nader onderzoek is dus nodig. En dat was het moment waarop ik bedacht dat ik de baan in Engeland misschien toch maar een kans moet geven. Vanuit Engeland kan ik ook werken aan een omscholing tot lerares Engels en mijn Engels zal er zeker op vooruit gaan. Als ik dan tot de ontdekking kom dat lerares Engels niet voor mij is weggelegd dan geldt nog steeds de regel van de sabatical met baangarantie van mijn huidige werk in Granada en kan ik altijd weer terug (of naar Barcelona) maar dan omdat ik zelf de keuze maak en er niet het gevoel heb dat ik er door de omstandigheden toe ben gedwongen.