Garantie tot de voordeur?

Voordat de verdoving helemaal uitgewerkt is, kan ik nu mooi even het verslag doen van mijn bezoek aan de kaakchirurg.

In april 2013 ben ik een kies verloren en begin 2014 bedacht ik dat het wel eens tijd werd om voor opvulling te zorgen. Er was nog een eenzame kies achtergebleven en zonder vulling werd die wel heel erg zwaar belast en zo sterk is die kies nou ook weer niet.
Ik naar mijn tandarts. Oplossing: een kroon en een brug zodat de eenzame kies een verbinding met de rest van mijn tanden zou krijgen. Als ik het goed had begrepen 1 kroon over de achtergebleven kies en vast iets van een constructie over de kies aan de andere kant want die brug moest ergens vast komen te zitten. Dit was beter dan een implantaat. Prijsopgave en afspraak gemaakt. Alleen besloot ik halsoverkop naar Spanje te gaan dus leuk idee maar geen uitvoering.

In Spanje was een tandarts geen prioriteit. Bovendien verkeerde ik ook in de veronderstelling dat ik hier niet langer dan een jaar zou blijven. Als ik weer terug in Nederland zou zijn, kon ik altijd weer bij mijn tandarts aankloppen. Toen duidelijk werd dat ik hier langer zou blijven, moest ik er wel aan geloven en op zoek naar een tandarts. Via iemand van het koor bij een tandarts aangekomen. Eerste afspraak een beetje in mijn mond gekeken en de deur uitgestuurd om een foto te laten maken en een nieuwe afspraak te maken. 

Bij de tweede afspraak hebben we gesproken over de opvulling van de ontbrekende kies. Natuurlijk was de Spaanse tandarts volledig de tegenovergestelde mening toegedaan dan mijn tandarts in Nederland. Geen 2 kronen en een brug (tweede kroon nodig om de brug ergens aan vast te maken) maar een implantaat zou de beste keuze zijn. Redenatie voor een implantaat was als volgt: bij een brug ontstaat altijd trekkracht op de kiezen/tanden waar de brug op vast zit. Dat is een zware belasting en zo sterk is die achtergebleven kies niet. Bovendien moet voor een kroon de tand een beetje afgeslepen worden waardoor er sneller een zenuwontsteking kan ontstaan. Omdat ik al twee wortelkanaalbehandelingen heb gehad, zit de kans erin dat ik daar extra gevoelig voor ben. En daar kon hij wel eens gelijk in hebben want ik heb nog regelmatig pijn in de kies die theoretisch helemaal geen gevoel meer zou moeten hebben.

Uiteindelijk heb ik maar het advies gevolgd van de Spaanse tandarts en heb ik gekozen voor een implantaat. Vorige week was de eerste afspraak bij de kaakchirurg en vandaag zou de schroef geplaatst worden. Ik had een afspraak om 17.00 uur, moest rond de 45 min wachten en weer 45 min later zat ik bij de assistente die mij een soort van penicillinekuur voorschreef met een zware pijnstiller. Volgende week moet ik weer terugkomen om de hechtingen eruit te halen.

Bij mijn eerste bezoek kreeg ik 2 papieren mee die ik ondertekend in moest leveren. Normaal gesproken gaat dat op de dag van de behandeling zelf maar omdat ik misschien hulp nodig zou hebben om te begrijpen wat er stond was het beter om de tijd te hebben om ernaar te kijken. De papieren gingen over de risico's van het plaatsen van het implantaat (het kleine % wat er allemaal fout kan gaan) en de risico's van de plaatselijke verdoving. Dat ik door ondertekening van de papieren mij bewust was van de risico's en dat de arts geen verantwoordelijkheid droeg voor als de risico's zich voor zouden doen. Ik hoop dat ik mag bellen als er toch iets niet goed lijkt te zijn gegaan. Het schijnt heel normaal te zijn dat patiënten dit soort brieven ondertekenen. 

Een groot voordeel van een Spaanse kaakchirurg is dat je niks begrijpt van wat ze allemaal om je heen zeggen terwijl ze met de behandeling bezig zijn. In Nederland begin ik al van alles te denken als de tandarts tegen de assistente spreekt. Het enige wat ik hier moet doen is proberen te begrijpen of ze het tegen mij hebben of niet. Na het plaatsen van de schroef kreeg ik direct een zak ijs tegen mijn kaak aangedrukt tegen de pijn, waar ik helemaal geen last van had want ze hadden er een stevige verdoving ingedrukt. Wat wel lastig is, is het begrijpen van de instructies van wat ik wel en niet mag doen. Dat ik pas een uur na de behandeling iets mocht eten was duidelijk. Dat ik 4 dagen penicilline moet slikken ook. Dat ik een nieuw gaasje op de wond moest doen als die na een uur nog bloedde kon ik ook nog wel volgen maar ik heb ook een deel van de instructies gemist, gewoon omdat ik er geen touw aan vast kon knopen. Ik hoop dat ik met gewoon logisch verstand een heel eind kom.

Voor de zekerheid zal ik morgen nog even op het internet zoeken naar Nederlandse instructies na het plaatsen van een implantaat. Vooral weten hoelang je vloeibaar eten moet eten is handig om te weten. Verder ben ik heel verbaasd dat ik een heel doosje penicillinekuur heb gekregen. Ik moet 4 dagen 3x per dag een tablet slikken = 12 + 1 (voor vanavond) , 13 stuks in totaal. In Nederland krijg je dan netjes 13 stuks in een doosje. Hier krijg je gewoon een hele doos met 30 stuks. 

Van mijn werk heb ik toestemming gekregen om morgen vanuit huis te werken als ik heel erg veel pijn heb. Dat is wel lekker. Nu nog even een yoghurt eten en dan languit op mijn bed.