Het leek mij geen gek idee om mij eens te gaan verdiepen in het behalen van mijn C1-diploma Engels. Ik ben deze week 2 dagen vrij, heb mijn online TEFL-cursus bijna af en de school in Granada waar ik de CELTA zou kunnen doen had het rooster voor 2016 online geplaatst. Er zou een cursus worden gegeven van 4 tot en met 29 april 2016. Perfecte timing.
Van het weekend had ik al een email gestuurd met de vraag of deze school mijn huidige niveau van het Engels zou kunnen testen om te zien waar verbetering nodig was. Gisteren had ik heel dapper de telefoon gepakt om in het Spaans de informatie op te vragen die ik nodig had en ik kon deze morgen een test doen.
Vanmorgen stond ik, te vroeg, bij de school op de stoep omdat ik vergeten was te vragen hoeveel ik voor de test zou moeten betalen. De test bleek gratis te zijn. De test bestond uit een schriftelijk deel en uit een luisteropdracht. Tenminste dat was mij verteld toen ik het schriftelijke deel gedaan had. Tegen 10.10 had ik het schriftelijke gedeelte klaar en ik moest om 11.00 uur terugkomen voor het luisteren.
Uiteindelijk werd ik even na elven opgehaald door Richard. Hij was degene met wie ik de afgelopen dagen contact had gehad over de CELTA-cursus en degene die beoordeeld of je aan de eisen van toelating voor de CELTA voldoet. Het werd dus geen luisteren maar een mondeling. Het oordeel: mijn grammaticale kennis is voldoende om toegelaten te worden voor de CELTA, mijn spreekvaardigheid is voldoende vloeiend maar mijn woordenschat is absoluut onvoldoende om de CELTA te kunnen doen. Op grond van mijn huidige niveau van het Engels kan ik dus een CELTA-cursus vergeten.
Het advies van Richard was om de proficiency klassen te volgen met examen in juni 2016. Proficiency staat gelijk aan C2. Een niveau hoger dan C1 en in die zin niet verkeerd. Maar dat houdt wel in dat ik vanaf september tot en met juni 4 dagen per week naar school moet van 20.30 tot 21.45. In juni is dan het C2-examen en daarna kunnen we kijken wanneer ik de CELTA kan doen (inclusief het officiële intake-gesprek). Ik geloof wel dat ik op woensdag vrij kan krijgen voor koor maar dan mag ik geen enkele klas meer verzuimen.
Elke school die de CELTA aanbiedt heeft een toelatingstest waarin het niveau van je Engels wordt getest dus de kans is groot dat ik hoe dan ook mijn Engels zal moeten verbeteren. Ik kan het ergens anders nog proberen maar het is geen garantie dat ik daar wel zal worden aangenomen. Bovendien is het ook nog eens zo dat ik als lerares de taal uit zal moeten leggen, wat natuurlijk heel iets anders is dan hem redelijk beheersen.
Dus ik denk dat ik er niet aan ga ontkomen om een cursus Engels te doen. En zeker als het gaat om woordenschat en correctie van uitspraak en grammaticale fouten die de afgelopen jaren door gebrek aan scholing erin zijn geslopen, dan denk ik niet dat een online cursus voldoende zal zijn (afgezien dat ik niet weet of die wel of niet online worden aangeboden).
Daarnaast moet ik er rekening mee houden dat ik deze school misschien nog nodig ga hebben voor het geval dat ik besluit om inderdaad in Granada mijn CELTA te doen. Als ik hier de cursus voor C2 ga volgen en ze zien dat ik hard mijn best doe en vooruitgang boek, dan zit de kans erin dat ik daarmee voldoende credits opbouw om toegelaten te worden tot de CELTA als ze vinden dat ik op het randje zit.
Het idee om weer voor een langere tijd geleefd te worden door taallessen, hoe nuttig en nodig ook, staat mij niet echt aan. Bovendien baal ik ervan dat dit ervoor zorgt dat mijn plannen met minstens een half jaar worden uitgesteld. Op zich niet zo heel erg natuurlijk maar wel jammer.
En voor degenen die vroegen wat de CELTA is: CELTA is een extreem intensieve opleiding van 4 weken waarin je 's morgens de theorie krijgt over hoe je Engels moet leren aan niet-Engelsen, in de pauze een les moet voorbereiden waarin je het geleerde in de praktijk moet brengen en je aan het einde van de dag geëvalueerd wordt op je manier van lesgeven. Na de training van die dag moet je nog je huiswerk maken, assessments schrijven, lessen voorbereiden en geen idee wat nog meer. Je moet rekenen op dagen van 09.00 tot 22.00 en ook in het weekend hoef je niet te denken dat je tijd hebt voor iets leuks. Het is 4 weken keihard werken.
Het is het diploma wat je minimaal nodig hebt om (betaald) als leraar Engels als tweede taal aan de slag te kunnen. En het is zeker nodig als Engels niet je moedertaal is.
donderdag 30 juli 2015
zaterdag 18 juli 2015
Tijd voor een nieuw avontuur
De afgelopen tijd heeft mijn hoofd op stroomversnelling gestaan en na een opmerking van mijn lerares Spaans heb ik besloten dat inderdaad de tijd is aangebroken voor een nieuw avontuur.
Ik heb altijd geweten, maar wilde dat niet echt toegeven, dat het accepteren van deze baan en het vertrek naar Spanje in zekere zin een vlucht was. Als de omstandigheden anders zouden zijn geweest had ik deze beslissing nooit genomen. Is het een verkeerde beslissing geweest? Nee, absoluut niet. Over het algemeen ben ik redelijk tevreden met mijn werk en mijn team, ik heb het naar mijn zin op het koor, ik heb een fantastische lerares Spaans en ik heb een aantal mensen ontmoet die ik vrienden kan noemen en waar ik regelmatig een terrasje mee pik.
Het probleem is dat ik dat vage, knagende gevoel dat dit leven niet mijn vrijwillige keuze is geweest, niet kwijt kan raken. Hoewel ik de beslissing om weg te gaan met mijn volle verstand genomen heb, blijft het voelen dat de omstandigheden mij hiertoe gedwongen hebben. En het wordt ook steeds duidelijker dat ik op dit moment niet in staat ben om dat gevoel om te buigen. Nu kan ik de gok nemen dat dit gevoel uiteindelijk zal slijten of ik ga er iets aan doen.
Mijn lerares Spaans herinnerde mij eraan dat mijn werk de mogelijkheid biedt van een "sabatical". Dat houdt in dat ik mijn baan hier op kan zeggen met baangarantie. Volgens iemand van een ander team, kan ik de termijn van deze garantie in totaal 4x toepassen. Dus ik kan mijn baan opzeggen met een half jaar terugkeergarantie en dat half jaar daarna nog 3x verlengen zodat ik in totaal maximaal 2 jaar iets anders kan doen en daarna weer op de stoep kan staan waarbij mijn werkgever mij verplicht een baan aan moet bieden.
Dus heb ik besloten dat ik inderdaad met ingang van april 2016 mijn baan op ga zeggen om een nieuw avontuur te beginnen. Om kans te hebben op een leuke baan als lerares Engels heb ik het CELTA-certificaat nodig. Zoals het nu lijkt, kan ik dat hier in Granada doen en dat staat op de planning voor de maand April. Vervolgens ga ik mij en mijn spullen richting Nederland transporteren en ik hoop dat ik tegen die tijd vanaf juni 2016 een vrijwilligersbaan voor een half jaar als lerares Engels heb gevonden in Zuid-Amerika. Mocht ik na dat half jaar het gevoel hebben dat dit niets voor mij is en er zijn geen andere mogelijkheden voor werk dan kom ik terug naar Granada. Als het wel wat is dan blijf ik waar ik ben en dan zie ik wel wat er verder op mijn pad gaat komen. Ik verwacht dat ik, als ik na dit avontuur besluit terug te keren naar Granada, meer vrede met die beslissing ga hebben dan dat ik dat nu heb.
Op dit moment ben ik blij met de keuze die ik heb gemaakt. Natuurlijk kan er nog van alles gebeuren in de ongeveer 8,5 maand die het duurt voordat het eind maart is. Het regelen is in ieder geval begonnen. Eind september ga ik voor een lang weekend naar Madrid en ik maak maar direct van de mogelijkheid gebruik om een paspoort te regelen, altijd nuttig om te hebben als je naar de andere kant van de oceaan wilt.
Update over het implantaat: van de Nederlandse websites werd ik niet veel wijzer over de do's en don'ts dus ik vertrouw inderdaad maar op mijn gezond verstand. De pijn valt tot nu toe heel erg mee. En ik heb ontdekt dat kersen niet de meest handige keuze voor fruit was. Maar ik heb een heel kistje gekocht en ik was niet van plan om ze weg te gooien. Ik ga ervan uit dat als ik voorzichtig ben dat het wel moet lukken.
donderdag 16 juli 2015
Garantie tot de voordeur?
Voordat de verdoving helemaal uitgewerkt is, kan ik nu mooi even het verslag doen van mijn bezoek aan de kaakchirurg.
In april 2013 ben ik een kies verloren en begin 2014 bedacht ik dat het wel eens tijd werd om voor opvulling te zorgen. Er was nog een eenzame kies achtergebleven en zonder vulling werd die wel heel erg zwaar belast en zo sterk is die kies nou ook weer niet.
Ik naar mijn tandarts. Oplossing: een kroon en een brug zodat de eenzame kies een verbinding met de rest van mijn tanden zou krijgen. Als ik het goed had begrepen 1 kroon over de achtergebleven kies en vast iets van een constructie over de kies aan de andere kant want die brug moest ergens vast komen te zitten. Dit was beter dan een implantaat. Prijsopgave en afspraak gemaakt. Alleen besloot ik halsoverkop naar Spanje te gaan dus leuk idee maar geen uitvoering.
In Spanje was een tandarts geen prioriteit. Bovendien verkeerde ik ook in de veronderstelling dat ik hier niet langer dan een jaar zou blijven. Als ik weer terug in Nederland zou zijn, kon ik altijd weer bij mijn tandarts aankloppen. Toen duidelijk werd dat ik hier langer zou blijven, moest ik er wel aan geloven en op zoek naar een tandarts. Via iemand van het koor bij een tandarts aangekomen. Eerste afspraak een beetje in mijn mond gekeken en de deur uitgestuurd om een foto te laten maken en een nieuwe afspraak te maken.
Bij de tweede afspraak hebben we gesproken over de opvulling van de ontbrekende kies. Natuurlijk was de Spaanse tandarts volledig de tegenovergestelde mening toegedaan dan mijn tandarts in Nederland. Geen 2 kronen en een brug (tweede kroon nodig om de brug ergens aan vast te maken) maar een implantaat zou de beste keuze zijn. Redenatie voor een implantaat was als volgt: bij een brug ontstaat altijd trekkracht op de kiezen/tanden waar de brug op vast zit. Dat is een zware belasting en zo sterk is die achtergebleven kies niet. Bovendien moet voor een kroon de tand een beetje afgeslepen worden waardoor er sneller een zenuwontsteking kan ontstaan. Omdat ik al twee wortelkanaalbehandelingen heb gehad, zit de kans erin dat ik daar extra gevoelig voor ben. En daar kon hij wel eens gelijk in hebben want ik heb nog regelmatig pijn in de kies die theoretisch helemaal geen gevoel meer zou moeten hebben.
Uiteindelijk heb ik maar het advies gevolgd van de Spaanse tandarts en heb ik gekozen voor een implantaat. Vorige week was de eerste afspraak bij de kaakchirurg en vandaag zou de schroef geplaatst worden. Ik had een afspraak om 17.00 uur, moest rond de 45 min wachten en weer 45 min later zat ik bij de assistente die mij een soort van penicillinekuur voorschreef met een zware pijnstiller. Volgende week moet ik weer terugkomen om de hechtingen eruit te halen.
Bij mijn eerste bezoek kreeg ik 2 papieren mee die ik ondertekend in moest leveren. Normaal gesproken gaat dat op de dag van de behandeling zelf maar omdat ik misschien hulp nodig zou hebben om te begrijpen wat er stond was het beter om de tijd te hebben om ernaar te kijken. De papieren gingen over de risico's van het plaatsen van het implantaat (het kleine % wat er allemaal fout kan gaan) en de risico's van de plaatselijke verdoving. Dat ik door ondertekening van de papieren mij bewust was van de risico's en dat de arts geen verantwoordelijkheid droeg voor als de risico's zich voor zouden doen. Ik hoop dat ik mag bellen als er toch iets niet goed lijkt te zijn gegaan. Het schijnt heel normaal te zijn dat patiënten dit soort brieven ondertekenen.
Een groot voordeel van een Spaanse kaakchirurg is dat je niks begrijpt van wat ze allemaal om je heen zeggen terwijl ze met de behandeling bezig zijn. In Nederland begin ik al van alles te denken als de tandarts tegen de assistente spreekt. Het enige wat ik hier moet doen is proberen te begrijpen of ze het tegen mij hebben of niet. Na het plaatsen van de schroef kreeg ik direct een zak ijs tegen mijn kaak aangedrukt tegen de pijn, waar ik helemaal geen last van had want ze hadden er een stevige verdoving ingedrukt. Wat wel lastig is, is het begrijpen van de instructies van wat ik wel en niet mag doen. Dat ik pas een uur na de behandeling iets mocht eten was duidelijk. Dat ik 4 dagen penicilline moet slikken ook. Dat ik een nieuw gaasje op de wond moest doen als die na een uur nog bloedde kon ik ook nog wel volgen maar ik heb ook een deel van de instructies gemist, gewoon omdat ik er geen touw aan vast kon knopen. Ik hoop dat ik met gewoon logisch verstand een heel eind kom.
Voor de zekerheid zal ik morgen nog even op het internet zoeken naar Nederlandse instructies na het plaatsen van een implantaat. Vooral weten hoelang je vloeibaar eten moet eten is handig om te weten. Verder ben ik heel verbaasd dat ik een heel doosje penicillinekuur heb gekregen. Ik moet 4 dagen 3x per dag een tablet slikken = 12 + 1 (voor vanavond) , 13 stuks in totaal. In Nederland krijg je dan netjes 13 stuks in een doosje. Hier krijg je gewoon een hele doos met 30 stuks.
Van mijn werk heb ik toestemming gekregen om morgen vanuit huis te werken als ik heel erg veel pijn heb. Dat is wel lekker. Nu nog even een yoghurt eten en dan languit op mijn bed.
In april 2013 ben ik een kies verloren en begin 2014 bedacht ik dat het wel eens tijd werd om voor opvulling te zorgen. Er was nog een eenzame kies achtergebleven en zonder vulling werd die wel heel erg zwaar belast en zo sterk is die kies nou ook weer niet.
Ik naar mijn tandarts. Oplossing: een kroon en een brug zodat de eenzame kies een verbinding met de rest van mijn tanden zou krijgen. Als ik het goed had begrepen 1 kroon over de achtergebleven kies en vast iets van een constructie over de kies aan de andere kant want die brug moest ergens vast komen te zitten. Dit was beter dan een implantaat. Prijsopgave en afspraak gemaakt. Alleen besloot ik halsoverkop naar Spanje te gaan dus leuk idee maar geen uitvoering.
In Spanje was een tandarts geen prioriteit. Bovendien verkeerde ik ook in de veronderstelling dat ik hier niet langer dan een jaar zou blijven. Als ik weer terug in Nederland zou zijn, kon ik altijd weer bij mijn tandarts aankloppen. Toen duidelijk werd dat ik hier langer zou blijven, moest ik er wel aan geloven en op zoek naar een tandarts. Via iemand van het koor bij een tandarts aangekomen. Eerste afspraak een beetje in mijn mond gekeken en de deur uitgestuurd om een foto te laten maken en een nieuwe afspraak te maken.
Bij de tweede afspraak hebben we gesproken over de opvulling van de ontbrekende kies. Natuurlijk was de Spaanse tandarts volledig de tegenovergestelde mening toegedaan dan mijn tandarts in Nederland. Geen 2 kronen en een brug (tweede kroon nodig om de brug ergens aan vast te maken) maar een implantaat zou de beste keuze zijn. Redenatie voor een implantaat was als volgt: bij een brug ontstaat altijd trekkracht op de kiezen/tanden waar de brug op vast zit. Dat is een zware belasting en zo sterk is die achtergebleven kies niet. Bovendien moet voor een kroon de tand een beetje afgeslepen worden waardoor er sneller een zenuwontsteking kan ontstaan. Omdat ik al twee wortelkanaalbehandelingen heb gehad, zit de kans erin dat ik daar extra gevoelig voor ben. En daar kon hij wel eens gelijk in hebben want ik heb nog regelmatig pijn in de kies die theoretisch helemaal geen gevoel meer zou moeten hebben.
Uiteindelijk heb ik maar het advies gevolgd van de Spaanse tandarts en heb ik gekozen voor een implantaat. Vorige week was de eerste afspraak bij de kaakchirurg en vandaag zou de schroef geplaatst worden. Ik had een afspraak om 17.00 uur, moest rond de 45 min wachten en weer 45 min later zat ik bij de assistente die mij een soort van penicillinekuur voorschreef met een zware pijnstiller. Volgende week moet ik weer terugkomen om de hechtingen eruit te halen.
Bij mijn eerste bezoek kreeg ik 2 papieren mee die ik ondertekend in moest leveren. Normaal gesproken gaat dat op de dag van de behandeling zelf maar omdat ik misschien hulp nodig zou hebben om te begrijpen wat er stond was het beter om de tijd te hebben om ernaar te kijken. De papieren gingen over de risico's van het plaatsen van het implantaat (het kleine % wat er allemaal fout kan gaan) en de risico's van de plaatselijke verdoving. Dat ik door ondertekening van de papieren mij bewust was van de risico's en dat de arts geen verantwoordelijkheid droeg voor als de risico's zich voor zouden doen. Ik hoop dat ik mag bellen als er toch iets niet goed lijkt te zijn gegaan. Het schijnt heel normaal te zijn dat patiënten dit soort brieven ondertekenen.
Een groot voordeel van een Spaanse kaakchirurg is dat je niks begrijpt van wat ze allemaal om je heen zeggen terwijl ze met de behandeling bezig zijn. In Nederland begin ik al van alles te denken als de tandarts tegen de assistente spreekt. Het enige wat ik hier moet doen is proberen te begrijpen of ze het tegen mij hebben of niet. Na het plaatsen van de schroef kreeg ik direct een zak ijs tegen mijn kaak aangedrukt tegen de pijn, waar ik helemaal geen last van had want ze hadden er een stevige verdoving ingedrukt. Wat wel lastig is, is het begrijpen van de instructies van wat ik wel en niet mag doen. Dat ik pas een uur na de behandeling iets mocht eten was duidelijk. Dat ik 4 dagen penicilline moet slikken ook. Dat ik een nieuw gaasje op de wond moest doen als die na een uur nog bloedde kon ik ook nog wel volgen maar ik heb ook een deel van de instructies gemist, gewoon omdat ik er geen touw aan vast kon knopen. Ik hoop dat ik met gewoon logisch verstand een heel eind kom.
Voor de zekerheid zal ik morgen nog even op het internet zoeken naar Nederlandse instructies na het plaatsen van een implantaat. Vooral weten hoelang je vloeibaar eten moet eten is handig om te weten. Verder ben ik heel verbaasd dat ik een heel doosje penicillinekuur heb gekregen. Ik moet 4 dagen 3x per dag een tablet slikken = 12 + 1 (voor vanavond) , 13 stuks in totaal. In Nederland krijg je dan netjes 13 stuks in een doosje. Hier krijg je gewoon een hele doos met 30 stuks.
Van mijn werk heb ik toestemming gekregen om morgen vanuit huis te werken als ik heel erg veel pijn heb. Dat is wel lekker. Nu nog even een yoghurt eten en dan languit op mijn bed.
vrijdag 10 juli 2015
Meestal een goed teken
Eigenlijk zou ik nu hard met mijn TEFL-opleiding bezig moeten zijn. Het idee was om te studeren wanneer ik, normaal gesproken, een andere activiteit zou hebben maar die niet doorgaat vanwege de zomervakantie. Gisteren eindigde ik echter op een terrasje met mijn lerares Spaans en gingen we naar een concert in een buurthuis. En sinds gisteren doe ik mijn blog-naam weer eer aan en ben ik weer flink aan het stuiteren.
Het idee was als volgt: Ik doe de online cursus, haal mijn C1 voor Engels en studeer ondertussen door voor mijn B2 voor Spaans. In de tussentijd probeer ik iets van een stageplek te regelen om iets van ervaring op te doen. Als ik mijn B2 gehaald heb, ga ik op zoek naar een vrijwilligersbaan in Zuid Amerika zodat ik kan kijken of lerares Engels wel of niet iets voor mij is. Mocht dat wel het geval zijn dan ga ik na het vrijwilligerswerk 4 weken lang de intensieve CELTA-training volgen om mijn online cursus op een hoger niveau te brengen. Niet iets met veel haast en stress, het zou zijn tijd wel duren. Op mijn werk is wel het een en ander aan te merken maar het is nog niet zo dat ik met tegenzin naar mijn werk ga dus ook aan die kant geen haast.
Er is een forum voor leraren, studenten en newbie leraren wat erg hoog aangeschreven staat. Ik heb mij aangemeld en een paar dagen geleden de stap gewaagd om mijn plan op het forum te gooien en feedback te vragen. De mensen op het forum zijn mensen die jaren ervaring hebben en zeer goed op de hoogte zijn van de meest actuele situatie op TEFL-gebied. Ik geloof dan ook dat ik op hun advies kan vertrouwen.
In het algemeen kwam het er inderdaad op neer dat ik mijn C1 voor Engels moet halen en dat ik sowieso extra aandacht aan de grammatica moet besteden. Daarnaast werd aan alle kanten geadviseerd om voor het doen van vrijwilligerswerk mijn CELTA (of voor Zuid Amerika SIT-TESOL) te halen. Dat zou de kans verkleinen dat ik verkeerde gewoonten aanleer die ik later weer af moet leren en die de kans van slagen voor de CELTA zouden verkleinen. Vervolgens kwam de vraag waarom ik nu nog niet vertrok. Het verhaal van het eerst halen van mijn B2 voelde een beetje dom aan, dus gooide ik het erop dat eind maart allerlei contracten af zouden lopen en beëindigen voor die datum wel erg zonde van het geld zou zijn.
En daarmee heb ik iets in gang gezet wat mijn hele zorgvuldig bedachte plan op losse schroeven zet. Want inderdaad houdt met ingang van 1 april mijn Spaanse telefooncontract op en moet ik ook weer de huur verlengen. Dat roept een aantal vragen op: Wat ga ik nu doen? Hoe belangrijk is mijn B2-examen Spaans? Hoe belangrijk is het om vanuit mijn werk hier al nieuw werk als vrijwilliger te hebben? Durf ik de gok te nemen mijn werk op te zeggen, ergens in Zuid Amerika mijn CELTA te doen (of waar dan ook) en van daaruit op zoek te gaan naar of betaald werk of vrijwilligerswerk zonder een idee te hebben hoe lang dat zal gaan duren?
Ik was absoluut nog niet van plan om er nu al over na te denken om mijn werk op te zeggen terwijl dat nu al 1,5 dag door mijn hoofd speelt. En wat mij nog meer verbaasd is dat ik het helemaal niet erg zou vinden om mijn baan op te zeggen. Het is namelijk echt niet zo dat ik het op mijn werk vreselijk niet naar mijn zin heb. Mijn lerares Spaans is iets praktischer ingesteld (maar dat kan ook komen omdat het mij misschien nog niet voldoende lukt om mijn gevoelens goed in het Spaans uit te leggen) en die vindt dat ik mij vooralsnog vooral op mijn online cursus en mijn C1 voor Engels moet concentreren en dat ik dan maar weer eens verder moet kijken. Ik weet dat ze gelijk heeft, maar het is allemaal zo vreselijk leuk spannend. Als ik een beslissing neem en de hele wereld lijkt eraan mee te werken om het realiteit te laten worden is dat meestal een teken dat ik de juiste beslissing heb genomen. Nu alleen nog even het stuiteren stoppen en mij geconcentreerd aan de Engelse grammatica zetten.
Het idee was als volgt: Ik doe de online cursus, haal mijn C1 voor Engels en studeer ondertussen door voor mijn B2 voor Spaans. In de tussentijd probeer ik iets van een stageplek te regelen om iets van ervaring op te doen. Als ik mijn B2 gehaald heb, ga ik op zoek naar een vrijwilligersbaan in Zuid Amerika zodat ik kan kijken of lerares Engels wel of niet iets voor mij is. Mocht dat wel het geval zijn dan ga ik na het vrijwilligerswerk 4 weken lang de intensieve CELTA-training volgen om mijn online cursus op een hoger niveau te brengen. Niet iets met veel haast en stress, het zou zijn tijd wel duren. Op mijn werk is wel het een en ander aan te merken maar het is nog niet zo dat ik met tegenzin naar mijn werk ga dus ook aan die kant geen haast.
Er is een forum voor leraren, studenten en newbie leraren wat erg hoog aangeschreven staat. Ik heb mij aangemeld en een paar dagen geleden de stap gewaagd om mijn plan op het forum te gooien en feedback te vragen. De mensen op het forum zijn mensen die jaren ervaring hebben en zeer goed op de hoogte zijn van de meest actuele situatie op TEFL-gebied. Ik geloof dan ook dat ik op hun advies kan vertrouwen.
In het algemeen kwam het er inderdaad op neer dat ik mijn C1 voor Engels moet halen en dat ik sowieso extra aandacht aan de grammatica moet besteden. Daarnaast werd aan alle kanten geadviseerd om voor het doen van vrijwilligerswerk mijn CELTA (of voor Zuid Amerika SIT-TESOL) te halen. Dat zou de kans verkleinen dat ik verkeerde gewoonten aanleer die ik later weer af moet leren en die de kans van slagen voor de CELTA zouden verkleinen. Vervolgens kwam de vraag waarom ik nu nog niet vertrok. Het verhaal van het eerst halen van mijn B2 voelde een beetje dom aan, dus gooide ik het erop dat eind maart allerlei contracten af zouden lopen en beëindigen voor die datum wel erg zonde van het geld zou zijn.
En daarmee heb ik iets in gang gezet wat mijn hele zorgvuldig bedachte plan op losse schroeven zet. Want inderdaad houdt met ingang van 1 april mijn Spaanse telefooncontract op en moet ik ook weer de huur verlengen. Dat roept een aantal vragen op: Wat ga ik nu doen? Hoe belangrijk is mijn B2-examen Spaans? Hoe belangrijk is het om vanuit mijn werk hier al nieuw werk als vrijwilliger te hebben? Durf ik de gok te nemen mijn werk op te zeggen, ergens in Zuid Amerika mijn CELTA te doen (of waar dan ook) en van daaruit op zoek te gaan naar of betaald werk of vrijwilligerswerk zonder een idee te hebben hoe lang dat zal gaan duren?
Ik was absoluut nog niet van plan om er nu al over na te denken om mijn werk op te zeggen terwijl dat nu al 1,5 dag door mijn hoofd speelt. En wat mij nog meer verbaasd is dat ik het helemaal niet erg zou vinden om mijn baan op te zeggen. Het is namelijk echt niet zo dat ik het op mijn werk vreselijk niet naar mijn zin heb. Mijn lerares Spaans is iets praktischer ingesteld (maar dat kan ook komen omdat het mij misschien nog niet voldoende lukt om mijn gevoelens goed in het Spaans uit te leggen) en die vindt dat ik mij vooralsnog vooral op mijn online cursus en mijn C1 voor Engels moet concentreren en dat ik dan maar weer eens verder moet kijken. Ik weet dat ze gelijk heeft, maar het is allemaal zo vreselijk leuk spannend. Als ik een beslissing neem en de hele wereld lijkt eraan mee te werken om het realiteit te laten worden is dat meestal een teken dat ik de juiste beslissing heb genomen. Nu alleen nog even het stuiteren stoppen en mij geconcentreerd aan de Engelse grammatica zetten.
zondag 5 juli 2015
Nog een studie
Op mijn berichtje kwam de reactie of ik dan niet zelf rokken kon maken met wel de juiste lengte en of leggings niet te warm zijn. Nee, leggings zijn niet te warm, dat wil zeggen als ik aan het werk ben. Ik zit precies onder de air conditioning wat inhoudt dat ik het op mijn werk vreselijk koud heb. Een warme omslagdoek hoort in de zomer tot mijn standaard werkuitrusting. Zodra ik thuis ben en ik hoef de deur niet meer uit, dan gaan gewoon alle kleren uit. Scheelt was en er is toch niemand die mij kan zien. En ja, ik zou zelf rokjes kunnen maken die aan mijn eisen voldoen maar daar heb ik voor voorlopig geen tijd voor.
Omdat het zomer is en alle activiteiten stoppen (of zouden moeten stoppen) en wij in augustus 7 uur per dag werken in plaats van 8 uur leek mij dit wel een goed moment om toch maar te beginnen met de TEFL-cursus. TEFL = Teaching English as a Foreign Language waarmee ik in het buitenland als lerares Engels kan gaan werken.
Ik doe de online-versie en daar staat 120 uur studie voor in 3 maanden. Dat komt neer op zo'n 10 uur per week. Voor de zekerheid heb ik toch maar 3 maanden verlenging erbij geregeld. Dat houdt in dat ik uiterlijk 27 december dit jaar alles afgerond moet hebben (naast koor, Spaanse les met huiswerk en yoga). Daarnaast is duidelijk geworden dat ik, omdat Engels niet mijn moedertaal is, ook minimaal een diploma Engels op C1-niveau moet hebben. Dit om te bewijzen dat mijn Engels van hoog niveau is.
Afgelopen dinsdag stond mijn studie klaar om te beginnen. Het eerste gedeelte bestaat uit 9 modules. Na elke module is er een kleine test met 5 invulvragen en 15 multiple choice. Om door te kunnen naar de volgende module moet je een score van 80% hebben. Je mag zo vaak proberen als je wilt. Daarna volgt na elke 3 modules een assessment. Daar heb je 3 pogingen voor. Als je na de derde poging nog niet geslaagd bent, dan moet je met de studie stoppen. De antwoorden op de vragen in de assessment worden nagekeken door een leraar die jaren ervaring heeft als TEFL-leraar. Hij of zij geeft commentaar op de gegeven antwoorden zodat je in je tweede poging weet in welke richting je het antwoord moet zoeken.
Ik had een paar dagen vrij dus ik heb mij op de eerste 3 modules gestort en gisteren mijn eerste assessment gedaan. Vanmorgen zag ik de email dat mijn assessment was nagekeken. Ik had alle vragen in 1x goed en was best trots op mijzelf. Als het goed is weet ik nu dus hoe ik ervoor kan zorgen dat ik baas blijf in mijn klas, waarom leerlingen niet mee willen werken en hoe ik daar iets aan kan doen en hoe ik een lesplan in elkaar moet zetten. Ik vind het heel erg leuk om te doen en naarmate ik er langer mee bezig ben, des te meer ik het gevoel krijg dat dit heel erg bij mij zal passen. De vragen in het assessment zijn praktijkvoorbeelden waarbij ik mij in moet beelden dat ik de leraar ben en de situatie op moet lossen of moet analyseren waar ik een fout heb gemaakt. Ik word helemaal blij van bedenken of het beter zou kunnen en indien ja, hoe ik dat voor elkaar zou kunnen krijgen.
Mijn enige zorg is hoe ik ervoor kan zorgen dat ik iets van praktijkervaring ga krijgen. In theorie weten hoe het moet is natuurlijk heel wat anders dan voor een klas staan met 30 of 50 kinderen. En ondertussen heb ik op het jobboard van de instelling waar ik mijn cursus volg al een fantastische vrijwilligersbaan in Peru gezien die naast lesgeven ook een beroep doet op mijn financiële en technische achtergrond.
Maar goed, zover is het nog niet. Eerst mijn TEFL-examen halen, mijn diploma C1-Engels en iets van praktijkervaring.
Omdat het zomer is en alle activiteiten stoppen (of zouden moeten stoppen) en wij in augustus 7 uur per dag werken in plaats van 8 uur leek mij dit wel een goed moment om toch maar te beginnen met de TEFL-cursus. TEFL = Teaching English as a Foreign Language waarmee ik in het buitenland als lerares Engels kan gaan werken.
Ik doe de online-versie en daar staat 120 uur studie voor in 3 maanden. Dat komt neer op zo'n 10 uur per week. Voor de zekerheid heb ik toch maar 3 maanden verlenging erbij geregeld. Dat houdt in dat ik uiterlijk 27 december dit jaar alles afgerond moet hebben (naast koor, Spaanse les met huiswerk en yoga). Daarnaast is duidelijk geworden dat ik, omdat Engels niet mijn moedertaal is, ook minimaal een diploma Engels op C1-niveau moet hebben. Dit om te bewijzen dat mijn Engels van hoog niveau is.
Afgelopen dinsdag stond mijn studie klaar om te beginnen. Het eerste gedeelte bestaat uit 9 modules. Na elke module is er een kleine test met 5 invulvragen en 15 multiple choice. Om door te kunnen naar de volgende module moet je een score van 80% hebben. Je mag zo vaak proberen als je wilt. Daarna volgt na elke 3 modules een assessment. Daar heb je 3 pogingen voor. Als je na de derde poging nog niet geslaagd bent, dan moet je met de studie stoppen. De antwoorden op de vragen in de assessment worden nagekeken door een leraar die jaren ervaring heeft als TEFL-leraar. Hij of zij geeft commentaar op de gegeven antwoorden zodat je in je tweede poging weet in welke richting je het antwoord moet zoeken.
Ik had een paar dagen vrij dus ik heb mij op de eerste 3 modules gestort en gisteren mijn eerste assessment gedaan. Vanmorgen zag ik de email dat mijn assessment was nagekeken. Ik had alle vragen in 1x goed en was best trots op mijzelf. Als het goed is weet ik nu dus hoe ik ervoor kan zorgen dat ik baas blijf in mijn klas, waarom leerlingen niet mee willen werken en hoe ik daar iets aan kan doen en hoe ik een lesplan in elkaar moet zetten. Ik vind het heel erg leuk om te doen en naarmate ik er langer mee bezig ben, des te meer ik het gevoel krijg dat dit heel erg bij mij zal passen. De vragen in het assessment zijn praktijkvoorbeelden waarbij ik mij in moet beelden dat ik de leraar ben en de situatie op moet lossen of moet analyseren waar ik een fout heb gemaakt. Ik word helemaal blij van bedenken of het beter zou kunnen en indien ja, hoe ik dat voor elkaar zou kunnen krijgen.
Mijn enige zorg is hoe ik ervoor kan zorgen dat ik iets van praktijkervaring ga krijgen. In theorie weten hoe het moet is natuurlijk heel wat anders dan voor een klas staan met 30 of 50 kinderen. En ondertussen heb ik op het jobboard van de instelling waar ik mijn cursus volg al een fantastische vrijwilligersbaan in Peru gezien die naast lesgeven ook een beroep doet op mijn financiële en technische achtergrond.
Maar goed, zover is het nog niet. Eerst mijn TEFL-examen halen, mijn diploma C1-Engels en iets van praktijkervaring.
vrijdag 3 juli 2015
Te warm
Ik hoorde van een van de Nederlandse werknemers van mijn klant dat het in Nederland warm zou worden en dat de eerste warmte-waarschuwing afgegeven was voor oudere mensen. Op het internet zag ik dat het rond de 41C in Nederland zou worden.
Hier loopt de temperatuur hard op en hoewel het hier warm kan worden in de zomer, zijn de temperaturen die we hier nu hebben (boven de 40C) te warm voor de tijd van het jaar. In augustus hoort het erbij maar nu, en zeker in juni, is 33C meer dan voldoende.
Vorig jaar heb ik het in mijn huis gered zonder de ventilator aan te zetten maar nu ben ik toch gezwicht.
Ik snap niet waarom mensen hier in de zomermaanden op vakantie komen of, zoals mijn collega's, op vakantie gaan. Het is veel te warm om dingen te doen. Het enige wat je kunt doen is op het strand liggen met duizenden anderen.
Het leek mij wel een goed idee om een verzoek in te dienen om in de maanden juli en augustus in het kantoor van mijn Nederlandse klant te gaan werken om op deze manier de hitte hier te ontlopen. Bovengenoemde medewerker bood al aan om een kantoorruimte te behangen met bloemetjesbehang zodat er een leuke plek voor mij zou zijn om te logeren.
Maar als het in Nederland ook zo heet wordt, weet ik niet of dat uiteindelijk een goed idee zal zijn.
Voorlopig moet ik het hier mee doen en wat ik altijd gedacht had dat ik nooit zou doen, heb ik nu toch gedaan. Ik heb een legging gekocht en hemdjes zonder mouw. Met een wikkelvestje helemaal geschikt voor de airco op mijn werk en zodra ik na mijn werk in de warmte buiten sta, kan het vestje uit en hoop ik dat ik er nog voldoende toonbaar uitzie. En anders zie ik er in ieder geval niet slechter uit dan de andere mensen op straat.
Hier loopt de temperatuur hard op en hoewel het hier warm kan worden in de zomer, zijn de temperaturen die we hier nu hebben (boven de 40C) te warm voor de tijd van het jaar. In augustus hoort het erbij maar nu, en zeker in juni, is 33C meer dan voldoende.
Vorig jaar heb ik het in mijn huis gered zonder de ventilator aan te zetten maar nu ben ik toch gezwicht.
Ik snap niet waarom mensen hier in de zomermaanden op vakantie komen of, zoals mijn collega's, op vakantie gaan. Het is veel te warm om dingen te doen. Het enige wat je kunt doen is op het strand liggen met duizenden anderen.
Het leek mij wel een goed idee om een verzoek in te dienen om in de maanden juli en augustus in het kantoor van mijn Nederlandse klant te gaan werken om op deze manier de hitte hier te ontlopen. Bovengenoemde medewerker bood al aan om een kantoorruimte te behangen met bloemetjesbehang zodat er een leuke plek voor mij zou zijn om te logeren.
Maar als het in Nederland ook zo heet wordt, weet ik niet of dat uiteindelijk een goed idee zal zijn.
Voorlopig moet ik het hier mee doen en wat ik altijd gedacht had dat ik nooit zou doen, heb ik nu toch gedaan. Ik heb een legging gekocht en hemdjes zonder mouw. Met een wikkelvestje helemaal geschikt voor de airco op mijn werk en zodra ik na mijn werk in de warmte buiten sta, kan het vestje uit en hoop ik dat ik er nog voldoende toonbaar uitzie. En anders zie ik er in ieder geval niet slechter uit dan de andere mensen op straat.
Abonneren op:
Posts (Atom)