Update

Om te beginnen hebben we nog niets gehoord over hoe het nu met mijn teamcoördinator gaat. Ik weet dat mijn teamleider hard aan het werk is om ervoor te zorgen dat ze eindelijk eens goed uitziekt en haar afspraken in het ziekenhuis nakomt. Dus ik denk niet dat we haar binnenkort zullen gaan zien.

En om in medische sferen te blijven, heb ik weer een update over mijn eigen gezondheidsproblemen. 4 maanden na het eerste bezoek stond de vervolgafspraak met de traumatologo op het programma. Zoals gebruikelijk was ik druk bezig om dat gesprek voor te bereiden om vervolgens van Française te horen te krijgen dat als ik problemen met die man wilde hebben ik vooral zo door moest gaan. In Spanje worden meedenkende patiënten niet op prijs gesteld. Nu sluit ik niet helemaal uit dat er ook een Engels taalprobleem meespeelde, maar goed, de boodschap was duidelijk. Dokter is god en ik word geacht hem als zodanig te behandelen. In plaats van een brief met al mijn opmerkingen in het Spaans werd het een briefje met 3 vragen in het Engels waar ik een antwoord op wilde hebben als ik weer buiten de deur stond.

Kennelijk was de uitslag van de scan niet daar terecht gekomen waar traumatologo verwachtte maar uiteindelijk werd alles gevonden. Ik blijk inderdaad een hernia te hebben in de alleronderste tussenwervel waar je nog een hernia kunt krijgen. Dat verklaart ook de pijn in met name mijn onderbeen. Dus waar eerst nog sprake was van 2 verschillende problemen is het nu duidelijk dat die samenhangen. De traumatologo benadrukte dat hij niet wilde opereren maar dat hij daar nu niet meer over ging. Dit was geen bot-probleem maar een probleem van zenuwen en dat was niet zijn vakgebied. Er werd met geen woord gerept over de oefeningen die hij mij mee had gegeven en of dat goed was gegaan en hij bleek ook niet echt geïnteresseerd in het verhaal over de podologo waar hij mij zelf naar toe had verwezen. Het was niet meer zijn probleem dus tijd voor de volgende specialist, ditmaal naar de afdeling neurocirugia. Hoewel ik nu dus wel weet wat er aan de hand is, duurt het weer een maand (voor Spaanse begrippen behoorlijk snel) voordat er weer iemand zich hier over gaat buigen.

De eerste 2 vragen waren beantwoord, wat is het en wat gaan we nu doen. Niet helemaal naar tevredenheid maar toch. Bleef er nog 1 vraag over. Ik heb nu een weekje vakantie en het leek mij een heel goed idee om een week de camino van Sevilla naar Santiago te gaan lopen. Als ik loop heb ik geen pijn en daarnaast was ik er eerlijk gezegd van overtuigd dat ik geen hernia zou hebben dus dat ik best een week zou mogen lopen met een hele lichte rugzak (en met een hernia leek het mij eigenlijk ook niet zo'n probleem). Traumatologo keek echter of hij het in Keulen zag donderen. Dit was in zijn ogen wel het raarste en domste wat hij gehoord had. Tijdens de tocht kon de hernia gemakkelijk erger worden en als ik een week ging lopen met een traumatologo naast mij dan kon ik er over nadenken maar anders was het nee (hoewel ik het wel zelf moest weten).

Dus ik ga nu toch maar braaf een city-trip naar Sevilla maken in plaats van een week wandelen van Sevilla naar Zafra. Ik probeer nog steeds te ontdekken wat het erger worden van een hernia inhoudt. Kun je dan verlamd raken of wat gebeurt er dan? Internet helpt mij ook niet echt verder. Volgens Française wordt de pijn dan zo erg dat je je amper nog kunt bewegen maar daar kan ik mij weinig bij voorstellen. Maar goed, mijn pijngrens ligt dat ook behoorlijk hoog. Over een maand weten we hopelijk weer ietsje meer en misschien dat de neurochirurg wel kan vertellen wat de risico's zijn.