Even heel erg druk

We zijn inmiddels een week verder en ik kan meedelen dat ik afgelopen vrijdag het skype-gesprek heb gehad en dat ik een uur na dat gesprek al een mail heb gekregen dat ik in principe voor de aangeboden functie aangenomen ben. Voorwaarde: maandag 3 maart beginnen.

Een heel weekend lang lopen wikken en wegen en uiteindelijk zondag ja gezegd tegen een avontuur in Granada, Spanje en bijna per direct mijn baan opgezegd bij mijn huidige baas. Vrijdag 28-2 vertrek ik naar een hotel bij Schiphol en zaterdag 1-3 vlieg ik om 07.00 uur via Barcelona naar Granada. Het bedrijf heeft voor de eerste maand een gemeubileerd appartement voor mij geregeld dus bij aankomst op het vliegveld van Granada staat er een taxichauffeur klaar die mij naar het appartement rijdt en mij daar de sleutel overhandigd. Vanaf dit appartement is het 20min lopen naar mijn werk alwaar ik mij maandag 3-3 om 09.00 uur moet melden.

Het komt er op neer dat ik in minder dan 2 weken alle huizen in mijn vorige woonplek leeg moet halen, alle spullen bij Man tijdelijk op moet slaan, een overzicht moet maken wat nu mee moet en wat nagezonden moet worden en al het overige regelwerk in orde moet maken wat nu eenmaal vereist is bij een emigratie naar het buitenland. Voor mijzelf voelt een verhuizing binnen Europa niet als een emigratie maar zo wordt het wel betiteld.

Ik weet niet of ik nog tijd heb om voor mijn vertrek nog iets van mij te laten horen, anders komt mijn eerstvolgende blog-bericht uit een (hopelijk) zonnig Granada. Ik zal in ieder geval mijn camera meenemen en proberen wat foto's van mijn nieuwe leefomgeving te plaatsen.

Spannend!

Vrijdag was ik nog behoorlijk onder de indruk van het feit dat mijn contract niet meer verlengd zou worden en stond het huilen mij nader dan het lachen. Zaterdagochtend, op weg naar de emigratiebeurs, was dat niet veel anders.
Na mijn bezoek aan de beurs was dat volledig omgeslagen. Er bleek veel meer mogelijk dan gedacht en 1 van die dingen is een baan voor minimaal 2 jaar in Granada, Spanje.

Op de beurs stond een stand van een internationaal HR-bedrijf wat vanwege het loonniveau hun callcenter en loonafdeling in Spanje hebben gevestigd. Daar werkt dus een volledig internationaal gezelschap om alle klanten uit alle Europese landen van advies en loonstroken te voorzien. Zowel voor het callcenter als voor de loonafdeling zoeken ze mensen.
Met mijn financiële-fiscale kennis en juridische opleiding ben ik zeer geschikt voor de loonafdeling en met mijn talenkennis zou ik een zeer welkome aanwinst kunnen zijn.

Zondag tussen allerlei afspraken door een Engels CV en een Engelse motivatie in elkaar geknutseld en per mail verzonden. Natuurlijk pas maandag op het werk via webmail ontdekt dat ik een fout in de adressering had gemaakt waardoor ik maandagavond pas de mail op de juiste plek had. Op de beurs had ik een gesprek gehad met mijn mogelijk leidinggevende en die had ik zondag laten weten dat ik alles verzonden had, dus het voelde allemaal wel even heel erg lullig.

Gisteren kreeg ik een mailtje dat mijn sollicitatie binnen was en vandaag kreeg ik een verzoek om een gesprek via Skype om naar de mogelijkheden te kijken. Het gesprek zelf zal in het Engels zijn en vervolgens heb ik een gesprek in het Duits en het Frans om mijn talenkennis te testen. Als ik alle 3 met goed gevolg afleg dan krijg ik een functie op de loonafdeling. Als ik het Engelse gesprek goed afleg en de rest niet dan is er een functie vrij op het callcenter waarbij ik dan algemene HR-vragen van Nederlandse klanten moet beantwoorden.

Het kan best zijn dat het gesprek morgen al plaats gaat vinden en dat ik in maart al moet beginnen. Baas geeft mij alle vrijheid om een andere baan te vinden, zelfs als dat inhoudt dat ik mijn contract niet uitdien.

Kortom, ik vind het allemaal wel heel erg spannend!

Duidelijkheid

Op dinsdag kreeg ik te horen dat ik mijn huis uit moest en op woensdag werd duidelijk dat Tweede Aandeelhouder en Baas toch wel twijfel hadden over de kwaliteit van mijn werk. Vrouw van Baas werd ingeschakeld om te controleren of die twijfel terecht was of niet (bleek dus NIET!).
Maar al met al had ik, naast de verhuizing, dus ook nog eens de stress en slapeloze nachten of ik mijn werk kon houden of niet. Temeer omdat ik voor mijn kamer een huurcontract van een jaar heb moeten tekenen. Kamers als de mijne zijn zeer gewild dus de kans dat ik 5 maanden huur moet betalen omdat ik vertrokken ben en de kamer leeg staat is zeer klein, maar het voelt niet prettig.

Vanmorgen kreeg ik te horen dat mijn contract NIET verlengd gaat worden. Baas geeft mij alle ruimte om op zoek te gaan naar iets anders en via Collega kreeg ik te horen dat mijn oude werkgever mij misschien terug wil nemen. Mocht dat waar zijn dan is dat heel erg lief, maar ik denk niet dat terug gaan een slimme zet zal zijn.

Hoewel ik bij vlagen heel erg verdrietig ben (wat ook geknakt ego kan zijn, het is altijd leuker als je zelf opzegt), voel ik me ook heel erg bevrijd. Met uitzondering van 5 maanden huur, heb ik vanaf 4 mei geen enkele verplichting meer en kan ik dus gaan en staan waar ik wil.
Begin deze week had ik nog het gevoel dat ik rust en tijd nodig had om alle veranderingen van het afgelopen jaar te verwerken, een plekje te geven en tot rust te komen. Nu zit ik vol energie om Plan B vorm te geven.

De mail voor een afspraak met mijn zzp-coach is de deur uit. Ik heb naar aanleiding van de bezochte informatiemarkt contact gehad met een organisatie die vrijwilligers naar het buitenland stuurt, wat erg positief was. Ik heb een mailadres van iemand die het soort vrijwilligerswerk heeft gedaan waar ik ook gekwalificeerd voor ben. Ik heb via een camper-site een aantal websites gekregen van mensen die met hun camper ver buiten de Europese grenzen zijn geweest en morgen breng ik een bezoek aan de emigratiebeurs.

Het is even slikken en bij vlagen niet leuk, maar mijn energie komt terug en ik krijg langzaamaan het gevoel dat ik leef.