Na 2 jaar intensief Spaans leren was in september 2016 de motivatie om Spaans te leren volledig op. Dit kwam mede door de aanpak van mijn lerares die mij op het laatst zo zenuwachtig maakte om geen fouten te maken dat een simpele huiswerkopdracht een hele zondag duurde in plaats van 2 uur.
Wonend in Spanje, wetend dat er nog wel het een en ander viel bij te schaven en de wens om het B2-diploma te halen, maakten dat ik mij inschreef bij de L.O.I om toch door te gaan met het verbeteren van mijn Spaans.
Dat had ik beter niet kunnen doen. De weerstand om Spaans te leren was groter dan ik had gedacht. Bovendien leerde ik in die tijd Spaanse Man kennen met als gevolg dat de enige dag die ik had om Spaans te leren in beslag werd genomen door andere dingen ;-) (en een goede reden om het Spaans leren te laten voor wat het was).
Gevolg van het omgaan met Spaanse Man was dat mijn spreekvaardigheid en woordenschat met sprongen vooruit gingen. Met fouten, dat dan weer wel maar dat kon me op dat moment niet veel schelen. Bovendien kwam ik via Spaanse Man met allerlei Spaanse websites in aanraking en interessante boeken en films kwamen op mijn pad (in het Spaans omdat Spaanse Man geen andere taal spreekt).
Heel af en toe keek ik eens naar de cursus Spaans die ik gekocht had en deed een beetje mijn best maar heel veel verder dan hoofdstuk 6 van de 40 hoofdstukken kwam ik niet. In een vlaag van helderheid heb ik wel een avond besteed aan het downloaden van alle geluidsfragmenten zodat ik de cursus in zekere zin af zou kunnen maken zonder toegang tot de beveiligde leeromgeving.
Tijdens mijn cursus patroontekenen en confectie werd ik mij steeds meer bewust van de fouten die ik maak in het Spaans en deed ik steeds bewuster een poging om mijn fouten te corrigeren met wisselend succes. Meer nog dan bij Spaanse Man (maar die was inmiddels aan mijn manier van spreken gewend) leidde mijn Spaanse niveau tot langere discussies dan noodzakelijk zou zijn geweest, nog afgezien van het gebrek aan specifieke woordenschat inzake naaitechnieken. In het Nederlands heb ik geen moeite met woorden als voorpand, achterpand, pijp en dubbele zoominslag maar dat wil nog niet zeggen dat ik dat in het Spaans weet ;-). Gooien we daarbij nog de Spaanse gewoonte om alleen de werkwoordsvorm te gebruiken zonder ik, jij of jullie dus de juiste vervoeging van het werkwoord is cruciaal, dan zijn de voorwaarden voor misverstanden wel aanwezig.
Begin dit jaar ontving ik een email van de L.O.I. met de mededeling dat mijn toegang tot de beveiligde leeromgeving in juni zou verlopen maar dat ik eenmalig met 6 maanden kon verlengen. Eerlijk gezegd dacht ik dat die toegang allang verlopen was dus dit was een meevaller. In combinatie met het feit dat ik een aantal maanden vrij zou zijn, leek het mij geen gek idee om toch weer eens een poging te wagen om mijn Spaans naar een hoger niveau te tillen dus de verlenging aangevraagd. Ik heb nu tot december om mijn cursus af te maken en dat zou op zich te doen moeten zijn. Het enige probleem is dat ik nog steeds niet veel zin heb om mij te storten op het leren van woordjes en grammatica.
Verstandelijk weet ik dat ik niet meer dan 1 uur per dag aan de cursus hoef te besteden en dan kom ik in 3 maanden een heel eind. Het is ook niet zo dat ik in de problemen met mijn tijd kom als ik 1 uur per dag aan het leren van Spaans besteed. Bovendien ligt voor voorlopig mijn toekomst in Granada, een reden te meer om mijn Spaans te verbeteren maar kennelijk ben ik nog steeds niet over mijn weerstand van Spaans leren heen.
Op dit moment probeer ik mijzelf te motiveren door te bedenken hoeveel gemakkelijker het vervolg van de cursus zal zijn als mijn Spaans beter is en wat voor andere cursussen en andere dingen ik zou kunnen doen als ik mijn B2 diploma heb.
Misschien moet ik maar beginnen met het uit de kast halen van de cursus en de map op de tafel neerleggen en kijken wat er gebeurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten