Het is hier Pasen (ze kennen hier geen paasmaandag maar vieren de donderdag en vrijdag ervoor) en het centrum wordt weer onveilig gemaakt door de processies. Ik heb mijn "normale" laatste werkdag erop zitten en tijd om gestelde vragen te beantwoorden.

Het plan om Engelse les te geven (al dan niet als vrijwilliger en al dan niet in een ander land) staat nog steeds op mijn lijstje. Als ik dat echter nu zou gaan doen, dan voelt het als weglopen voor dingen die ik uit moet zoeken en oplossen. Vluchten van de dingen die op het werk gebeurd zijn maar die hoe dan ook op mijn bordje terecht gaan komen omdat je nu eenmaal niet voor jezelf weg kan lopen.
Zoals in veel dingen, voel ik me al snel (over)verantwoordelijk en doe ik meer dan nodig. Niet alleen in mijn werk maar ook in mijn privé-leven. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen. Leren dat ik, als ik 80% geef met mijn capaciteiten, al meer dan voldoende geef. Met als hopelijk resultaat dat er dan naast werk energie overblijft voor leuke dingen en genieten (iets wat ik ook nog niet goed onder de knie heb omdat ik genieten en leuke dingen binnen no time in een verplichting heb veranderd).

Daarnaast ben ik tot de conclusie gekomen dat ik op dit moment gelukkig ben in Granada. Het enige wat Granada minder aangenaam maakt is het werk, of beter gezegd de manier waarop we binnen het bedrijf het werk moeten doen.
Het plan is dan ook om in september terug te keren naar het bedrijf om te leren wat ik moet leren en, hoewel er veel op het bedrijf aan te merken valt, het is de ideale plek om dat onder te knie te krijgen. Daarna kijk ik wel weer verder. Engels geven op een taalacademie of in de vorm van privé-lessen staat dan zeker op het lijstje. Het grootste nadeel van Engelse les geven is dat je van juni tot en met september zonder werk zit en je verdient niet genoeg om te sparen om die 4 maanden te overbruggen.
Bovendien heb ik het gevoel dat de menopauze, in ieder geval de meest heftige fase waar ik nu in zit, niet de juiste periode is om vergaande beslissingen te nemen (vrouwelijke midlife crisis).

Voor mensen die wat minder van mijn verleden kennen, ik ben altijd al met stofjes en naaien bezig geweest. Ik heb in Nederland 4 jaar opleiding gedaan als costumière en lingeriemaker en heb zelfs een tijdje geprobeerd als lingeriemaker mijn brood te verdienen, hoewel dat laatste om verschillende redenen geen succes was.
Mijn lerares in Nederland was goed in techniek maar behoorlijk streng in haar manier van les geven en was niet in staat om haar idee van stijl en manier van kleding opzij te zetten om naar de persoon te kijken die het kledingstuk maakte en zou dragen. Het gevolg was perfect zittende kleding maar nooit iets wat bij mij paste als persoonlijkheid. De lol in het naaien en zelf patronen maken was ik na 4 jaar opleiding dan ook wel kwijt.

In Spanje begon het echter weer te kriebelen en al redelijk snel hebben Ex en Broer alle naaispullen (inclusief mijn naaimachines) overgestuurd. De stoffen zijn hier anders, de stijl is anders en hoewel er geen droog brood mee te verdienen valt, zijn er hier ook meer opleidingen tot mode-ontwerper dan in Nederland. Maar goed, uiterlijk is in Spanje ook veel belangrijker dan in Nederland. Geen enkele Spaanse vrouw zal het in haar hoofd halen het huis te verlaten zonder er tip-top uit te zien.

Ik ben met de cursus begonnen met als voornaamste doel het plezier in het naaien weer terug te krijgen en als ontspanning naast het werk. Even hoofd aan de kant zetten en creatief bezig zijn. Wat ik niet verwacht had, was dat ik een kant  van mijzelf zou ontdekken waarvan ik niet wist dat ik die in mij had. Tot nu toe heb ik mijzelf altijd gezien als een persoon die vooral heel goed was in de technische kant en het aanpassen/maken van patronen naar het idee van iemand anders, zelfs als dat onmogelijk leek.
Nu begin ik te ontdekken dat ik wel degelijk ideeën over ontwerp en stijl heb, misschien niet naar de smaak van iedereen maar het is wel mijn stijl. Ik heb zelfs dingen gemaakt waarvan iedereen in mijn cursus loopt te roepen dat ze het ook zoiets willen en 1 medecursist heeft inmiddels mijn ronde zakken overgenomen en toegepast op een eigen kledingstuk. Elke stof die ik zie levert een enorme inspiratie op voor meer ontdekkingen. Inmiddels heb ik meer ideeën dan tijd om alles uit te voeren ;-) en ik heb het gevoel dat dit nog maar het topje van de ijsberg is. Binnen de cursus krijg ik ook alle ruimte om dit te onderzoeken en te ontdekken. Techniek is belangrijk maar het ontwikkelen van je creativiteit staat bovenaan het lijstje.
Iedereen met wie ik over de cursus spreek en de projecten waar ik aan werk, zegt ook dat ik straal en dat ze me in tijden nog nooit zo blij hebben gezien.

Ik heb nog geen idee waartoe deze cursus mij zal leiden. Misschien tot de mogelijkheid om de 4 maanden zonder inkomen te overbruggen als ik besluit om Engelse les te gaan geven :-). Maar na jaren zonder echt creatief bezig zijn ben ik al blij dat mijn creativiteit weer tot bloei begint te komen.

Het aftellen is begonnen

Het had wat voeten en (weer) misverstanden in de aarde, maar mijn sabbatical is aangevraagd en goedgekeurd. HR wist niet zo goed wat ze ermee aan moesten dat ik mijn vakantiedagen op nam terwijl ik nog aan het werk was.

Kennelijk zijn er voor hun maar 2 opties mogelijk:
- je neemt je vakantiedagen op, op het moment  dat je wilt stoppen met werken waardoor je sabbatical pas ingaat nadat je je vakantiedagen hebt opgenomen.
Dus als je met ingang van 1 mei wilt stoppen met werken en je hebt nog 8 vakantiedagen, dan gaat je sabbatical in op 11 mei.
- je laat alle resterende vakantiedagen uitbetalen op je laatste werkdag.
De optie dat je je vakantiedagen gebruikt om in je laatste maand dat je aan het werk bent minder te werken blijkt niet gebruikelijk te zijn. Mijn managers en ik zijn nog wel even wat tijd kwijt geraakt met duidelijk te maken wat "ik" wilde. Maar goed, als alles goed is gegaan dan hebben ze het nu gesnapt. Of dat echt zo is, zullen we zien op mijn laatste werkdag.

Of er verder bij het aanvragen van mijn sabbatical dingen niet goed zijn gegaan merken we dan ook. Op zijn minst zou je van een bedrijf wat veel buitenlanders in dienst heeft verwachten dat er een Engelse vertaling beschikbaar is van de papieren die je moet invullen en ondertekenen. Dat bleek verkeerd gedacht. Het document waarmee ik de sabbatical aan moest vragen was in het Spaans en geen vertaling of handleiding beschikbaar. Nu is mijn Spaans na 4 jaar wonen in Spanje wel dusdanig dat ik de grote lijnen kan snappen maar dat wil nog niet zeggen dat ik in detail snap wat er staat. En zeker bij het invullen van de dagen/termijn van de sabbatical zit er nog wel een verschil in tussen "tot en met" of "tot".

De managers van mijn managers waren er heel snel van overtuigd dat ik vervangen moest worden dus binnen een uur nadat ik mijn verzoek tot sabbatical had ingediend was de vacature geopend en goedgekeurd. Er zijn zelfs al een paar gesprekken geweest, dus met een beetje mazzel kan ik op mijn 4 vrijdagen in april mijn kennis overdragen aan de nieuwe collega. Het is hoe dan ook duidelijk dat ik niet meer bang hoef te zijn dat ik terug moet komen in mijn oude plek.

Dus nog 12 dagen en dan houdt het op. 8 dagen in maart (vanwege Pasen) en 4 vrijdagen in april. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik echt voor bijna 5 maanden van mijn werk verlost ben. Tijd die ik moet en ga gebruiken om mijn leven weer op zijn pootjes te zetten.

In april en mei ga ik mij bijna fulltime storten op mijn cursus. Ik had de hoop dat ik de gemiste tijd in zou kunnen halen door ook op de morgen naar de school te gaan maar de ochtendcursussen zitten vol dus dat is helaas niet mogelijk. Het zal dan neerkomen op zelfdiscipline om mijzelf in de ochtend op tijd mijn bed uit te sturen en achter de naaimachine te zetten om dan 's middags naar school te gaan, uitleg te vragen over waar ik 's morgens tegenaan ben gelopen en die dingen te doen waarvoor ik mijn lerares nodig heb om het "stomme" werk thuis te doen. Het is zonde om een middag (geen idee of van 16.00 - 21.00 onder middag valt) bezig te zijn met het met de hand zomen van een kledingstuk. Dat is iets wat thuis ook kan. Controleren of het patroon goed getekend is voordat ik de stof knip, is iets waarvoor ik wel mijn lerares nodig heb. Om maar even een simpel voorbeeld te geven.

Er staat in die periode ook een bezoekje naar de speciale stoffenwinkel in Antequera op de planning. Nadat de 3 kledingstukken die ik voor module 4 moet maken af zijn, wil ik met mijn lerares en overzicht maken van de resterende projecten en een grove berekening maken van hoeveel stof ik daarvoor nodig heb. Met dat boodschappenlijstje ga ik dan naar deze stoffenwinkel. Wat deze stoffenwinkel zo speciaal maakt is dat ze restanten opkopen bij de grote mode-ontwerpers zoals Dior en dergelijke. Tenminste, dat is wat mijn mede-cursisten zeggen waardoor je er stoffen vindt die je niet snel elders tegenkomt. Wat ik aan stoffen bij 1 van mijn mede-cursisten gezien heb, lijkt het wel de moeite waard.
Het idee was om met de hele school op een zaterdag naar deze stoffenwinkel toe te gaan maar dat is nog steeds niet gepland. Ik heb ontdekt dat ik er met de bus kan komen en een retourtje kost rond de € 15,00. Misschien ook met de "trein", dat is iets wat ik nog moet onderzoeken. Trein tussen aanhalingstekens want Granada is al sinds 2012 niet per trein bereikbaar. Er rijden bussen van Granada naar het station in Antequera en misschien hebben die een betere frequentie dan de normale busdienst. 

Na mei volgen 3 maanden volledig vrij en ik ben met een coach bezig om die maanden een beetje structuur te geven om te voorkomen dat ik 3 maanden loop te lanterfanten om dan eind augustus te ontdekken dat mijn tijd heb lopen verdoen. Bijkomen van 4 jaren hard werken en het afbouwen van de medicijnen die ik nu nog steeds slik vanwege de menopauze staat zeker op het lijstje. De rest moet nog ingevuld worden met de juiste mix van ontspanning, sociale dingen en "nuttige" dingen.
En hoewel ik er een bloedhekel aan heb, ben ik bang dat ik er niet aan ga ontsnappen dat een grondige schoonmaakbeurt van mijn huisje op het lijstje terecht gaat komen ;-).

Maar goed, nog 8 dagen tropenrooster en dan 1 maand bijna volledig vrij om vervolgens 4 maanden onbetaald verlof te hebben. Het einde is in zicht en gaat vast sneller dan gedacht.