donderdag 20 april 2017

Actief zijn

Met alles wat er hier gebeurd, is het er al een tijdje niet van gekomen om een update over de menopauze en dergelijke te geven. Want nadat ik mij bij de gynaecoloog had gemeld, kwamen er nog wat meer doktoren langs.

De gynaecoloog was uiteindelijk toch nog een probleem. Ik ging weg met een verwijsbriefje voor een mammografie en een bloedonderzoek. Met behulp van mijn Spaanse vriendin was de afspraak voor de mammografie zo gemaakt en voor het bloedonderzoek moest ik rond de 2e tot 4e dag van mijn menstruatie langs komen. Ook lag er de mededeling dat ik na 1 maand een afspraak voor de uitslagen moest maken.
Zonder bloedonderzoek geen afspraak en hoewel de gynaecoloog ervan overtuigd was dat mijn menstruatie snel zou komen, moest ik toch nog zo´n 6 weken wachten voordat het eindelijk zover was. Wat heftige dilemma's opleverde want moest ik nu wachten (wat als mijn menstruatie helemaal niet meer zou komen) of toch een afspraak maken voor over een maand zoals gezegd. En het valt dan niet mee om de Spaanse manier te ontdekken.
Maar goed, uiteindelijk had ik alles wat nodig was voor de afspraak en omdat ik had geluisterd naar mijn Spaanse vriendin was eind februari al de afspraak voor eind maart gemaakt. Anders had het allemaal nog langer geduurd.

Helaas ben ik nog net niet in de menopauze. Dus waarschijnlijk zal er nog 1 menstruatie volgen of iets wat ervoor door moet gaan. Voor de rest was alles goed. De gynaecoloog heeft mij een voedingssupplement met melatonine meegegeven om te kijken of ik daar beter door slaap (die regelmatig terugkerende chocoladeverslaving kan me niet zo heel veel deren ;-) ), waarbij ik er later achterkwam dat dit supplement wordt voorgeschreven aan vrouwen die zwanger willen worden. Ik geloof echter niet dat het een gevolg heeft op mijn hormoonhuishouding dus na wat zoekwerk wanneer ik het supplement het beste in kan nemen, krijg ik in het weekend tenminste redelijke voldoende slaap waardoor alles wat gemakkelijker wordt.

Verder zat het mij al een tijdje dwars dat ik in mijn hele doen en laten beperkt werd door de hernia die ik heb (geen idee of een hernia kan verdwijnen of dat alleen de pijn verdwijnt). De behandeling van een hernia hier is heel anders dan in Nederland en de opgelegde beperkingen zijn hier ook veel groter. In Nederland had ik mij nooit zo snel bij al die beperkingen neergelegd en was ik op zoek gegaan naar alternatieve manieren om toch te kunnen doen wat ik wil doen. Hier in Spanje was dat er nog niet van gekomen. Geheel tegen de Nederlandse mentaliteit in had ik mij neergelegd bij de Spaanse manier van doen door alle verantwoordelijkheid bij de artsen te leggen en niet zelf het heft in handen te nemen. 


Volgens de neurochirurg zou ik nooit meer een meerdaagse voettocht kunnen maken en hoewel hij misschien gelijk heeft, kan ik dit pas accepteren als ik voor mijn gevoel er zelf alles aan gedaan heb om te kijken of er toch geen andere mogelijkheden zijn.
Een zoektocht op internet leverde mij een centrum op waar ze een gecombineerde aanpak hadden in de vorm van een sportarts, een fysiotherapeut, een diëtiste en personal trainers. Iedereen staat met iedereen in contact en is beschikbaar voor overleg. Voor Nederlandse begrippen redelijk prijzig dus zeker voor Spaanse begrippen maar het leek veelbelovend.
Eerst een afspraak met de sportarts die mij een wereld van voedingssupplementen voorschreef om mijn nog steeds overbelaste spieren van mijn voettocht richting Rome de kans te geven zich te herstellen. Vervolgens 2x per week naar de personal trainer om allerlei spieren te versterken die ervoor kunnen zorgen dat mijn hernia mij niet gaat belemmeren in het maken van een nieuwe meerdaagse wandeltocht (ik wil nog steeds in 9 weken van Sevilla naar Santiago ;-) ). Die stuurde mij weer voor een paar sessies door naar de fysiotherapeut. En om alles compleet te maken, werden er ook een paar sessies met de diëtiste ingepland.

Volgens mij weten ze niet helemaal goed wat ze met me aanmoeten, door taal- en cultuurverschillen en omdat mijn lichaam, zoals gebruikelijk, niet reageert zoals normaal. Bovendien komen de meeste Spanjaarden bij dit centrum terecht vanwege esthetische redenen (uiterlijk is hier extreem belangrijk), terwijl mij dat nou echt niks kan schelen. Mijn doel is om, ondanks een hernia, 7 dagen met een rugzak op door de wereld te trekken. Maar mijn personal trainer en ik hebben wel veel lol, mijn uitspraak wordt gecorrigeerd en ik leer nieuwe woorden. Inmiddels ben ik ook zo'n 3,5 kilo kwijtgeraakt.

Het vinden van een acceptabel dieet wat een mengsel moet zijn van Spaanse en Nederlandse gewoonten heeft nog wat voeten in de aarde maar ik ga ervan uit dat we daar uiteindelijk ook wel uit zullen komen. Het lukt me nog niet helemaal om de diëtiste duidelijk te maken dat ik om 17.00 uur honger heb en dat, als ik om 18.00 een uur moet trainen, een appel of wat nootjes niet voldoende is. En dat als ik na de training om 19.30 uur thuis kom, ik geen energie (en zin) meer heb om dan nog eens een volledige maaltijd in elkaar te knutselen.

Kortom, druk bezig om, na mentaal beter in mijn velletje te komen, nu ook fysiek beter in mijn velletje te komen. Het is niet gemakkelijk maar uiteindelijk kom ik daar waar ik wezen wil.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten