Bijna naar Malaga

Vandaag begon officieel mijn vakantie maar in maart kwam het verzoek of ik vandaag, 1 juli, de berekeningen wilde maken om te zien of we aan de eisen van de klant hadden voldaan. Afspraak was dat dit dan niet als een vakantiedag zou worden gerekend maar als een werkdag en dat ik van mijn enorme lijst van overuren dan een paar uren af zou halen. Dat leek mij geen verkeerd idee. Een werkplek geregeld op een andere verdieping zodat mijn collega's niet zouden weten dat ik aan het werk was en de bedoeling was dat het niet langer dan 3 uur zou duren. Uiteindelijk werden het er 3,5 omdat elke keer een programma vast liep en omdat mijn teamcoördinator niet wist wat ze met bepaalde emails aan moest. Hoewel het te verwachten was, was ik er niet blij mee.

Waar ik wel blij mee was, was de lidmaatschapskaart van de ziektekostenverzekering. 
Een paar dagen geleden kregen we een email waarin ons werd meegedeeld dat wij voor € 10,00/maand kunnen deelnemen aan een particuliere verzekering. Dekt alles behalve ziekenhuisopnames. Met de enorm lange wachtlijsten nog in het geheugen met mijn hernia, vond ik dat ik met € 10,00 niet veel risico zou lopen. Het is een verzekering met vaste artsen en gezondheidscentra maar volgens mijn lerares Spaans waren dat (voor Granada) geen slechte centra.
Aangemeld, een ingewikkeld vragenformulier ingevuld (medische termen zijn ook in het Engels niet te begrijpen), formulier opgestuurd, een telefoongesprek met verzekeringsmevrouw in het Spaans (medische termen zijn in het Spaans nog minder te begrijpen) en ik mocht meedoen met de verzekering. De kaart zou zo snel mogelijk opgestuurd worden.
Ik had als postadres mijn werkadres opgegeven zodat de kaart niet zoek kan raken in de Spaanse post. Mijn verbazing was dan ook groot om te ontdekken dat de kaart vandaag op mijn huisadres was gearriveerd. Verbaasd dat het niet naar het postadres was gestuurd en verbaasd dat het aan was gekomen ;-)
Maar in ieder geval fijn dat het aangekomen is.Vanaf nu niet meer 14 maanden of langer wachten totdat de fysiotherapeut tijd heeft (indien nodig).

Vandaag kreeg ik ook een berichtje van de school waar ik de cursus ga doen. Ze lieten me weten wie mijn flatgenote zal zijn met een e-mailadres en de mededeling dat ze om 4 uur in het appartement zal zijn zodat ze voor mij de deur kan openen. De bus komt om 15.45 in Malaga aan en het appartement is direct tegenover het busstation. Scheelt in ieder geval een hoop gesleep met bagage (in Malaga dan). Email gestuurd en we hebben wat heen en weer geappt. Ze is ook Nederlandse en we hebben besloten dat dit een voordeel gaat zijn voor als we 's avonds moeten studeren. Het lijkt erop dat ze dit serieus neemt en dat voelt wel goed.

Morgen komt een collega langs die de komende 4 weken in mijn huis gaat wonen zodat ik die nog wat dingen uit kan leggen. Hoewel het waarschijnlijk op zijn Spaans gaat en hij uiteindelijk niet komt want druk bezig met van alles en nog wat. Inmiddels begin ik de Spaanse manier van doen te snappen.
Verder nog een laatste was, iets wat schoonmaken heet en kijken of ik alles wat ik mee wil/moet nemen in een koffer krijg. Het zal zoeken worden naar een evenwicht. Aan de ene kant weet ik dat ik in geval van nood altijd wel iets bij een chino kan kopen, aan de andere kant voelt het wel als geld over de balk gooien als ik dingen koop die ik mee had kunnen nemen en vervolgens amper gebruikt daar achter moet laten (bijvoorbeeld wasmiddel, olie, kruiden en dergelijke). Verder is het mij ook nog niet geheel duidelijk wat er aan kleding mee moet. Met de temperaturen die we nu hebben, is 1 set kleding (in ieder geval aan t-shirts en hemdjes) per dag wel een minimaal vereiste. Ik weet ook niet of er nog eisen aan de kleding gesteld worden als we voor de klas moeten staan dus er moet ook iets fatsoenlijks mee (lees: niet te kort en te bloot).

Hoewel ik moe ben van het werk van de afgelopen maand en daardoor moeilijk loop te doen over dingen waar ik anders niet moeilijk over zou doen, kijk ik uit naar maandag.