Van alles en nog wat

Het kost mij veel tijd om mijn eigen leven bij te benen, wat natuurlijk niet handig is vooral omdat het over mijn leven gaat.

Inmiddels heb ik geleerd dat, afhankelijk van de leeftijd, in Spanje een man mee vragen om naar de film te gaan gelijk staat aan zeggen "ik hou van jou en ik wil een relatie met je." En laat dat nu net zijn wat ik gedaan heb. Naar mijn (Nederlandse) mening nog geen reden om direct mij in een seksueel getint gesprek te betrekken maar in ieder geval beter verklaarbaar. Zondag gaat mijn lerares weer een partijtje padel met Spaanse man spelen en dan hoop ik antwoord op een paar vragen te krijgen. 

Van koor-man heb ik inmiddels via een aantal mensen op het koor begrepen dat hij een paar jaar terug iets van een beroerte heeft gehad en dat hij daardoor wel veranderd is. Dat maakt bepaald gedrag beter verklaarbaar. Ik heb de eerste bijeenkomst van het groepje gescheiden mensen meegemaakt en het was een belevenis ;-). Het zou een soort van zelf-hulpgroep moeten zijn maar het lijkt tot op heden meer op een religieuze monoloog van koor-man die het heeft over begrippen die in het protestantisme niet bestaan (en als ze al bestaan een heel andere betekenis hebben). Ik weet eerlijk gezegd nog niet zo goed wat ik ervan moet vinden maar de tapas na afloop waren heel gezellig. In mijn directe omgeving maakt iedereen zich zorgen dat ik bij een soort van sekte terecht ben gekomen. Zelf denk ik dat het wel mee valt, bovendien is het voor mij onder normale omstandigheden al moeilijk om koor-man te verstaan, laat staan als hij een monoloog over misericordia aan het houden is (en ja, in Spanje kun je als vrouw Misericordia heten). Dus ik kom er voorlopig nog mee weg dat mijn Spaans niet goed genoeg is om alles goed te begrijpen.

Geen idee of ik het al verteld had, anders maar dubbel. Eind november had ik een paar dagen vrij en kreeg ik het verzoek van mijn back-up om samen koffie te gaan drinken. Nu zijn we niet de meest dikke vriendinnen en collega's dus ik was wel enigszins verbaasd. Bleek dat ze graag een maand onbetaald verlof wou in maart en dat mijn teamcoördinator en mijn teamleider de beslissing daarover bij mij hadden neergelegd want ze zou alleen maar weg kunnen als ik bereid zou zijn haar werk voor die maand over te nemen. Ik voelde mij wel enigszins voor het blok gezet en heel veel meer keuze dan ja zeggen heb je op zo'n moment ook niet. Als je nee zegt, heb je een probleem met iemand met wie je nauw moet samenwerken en als je ja zegt, weet je dat je een zware maand zult hebben waarin je voor 4 landen alles moet doen, inclusief de lonen. Een voordeel van ja zeggen is echter wel dat je zelf nog iets kunt sturen dus in maart draai ik 4 landen.

Vervolgens duurde het even voordat mijn hersens begonnen te werken maar afgelopen week kwam dan toch ineens wel het besef: wat zij kan, kan ik ook. Totdat zij erover begon wist ik niet eens dat de mogelijkheid van een maand onbetaald verlof op ons werk bestond. Ik wil graag de 4 weken CELTA-training doen voor lerares Engels. Dat kan natuurlijk ook met een maand onbetaald verlof. Het is dus niet nodig dat ik een sabbatical aanvraag en een plan moet maken voor wat ik na de 4 weken training ga doen en misschien is het zelfs mogelijk om maar 2 weken onbetaald verlof te vragen en de andere 2 weken als vakantie op te nemen. Dus deze week maar even een gesprekje met mijn back-up gehad en daarna het verzoek ingediend voor een maand onbetaald verlof in juli, onder het voorbehoud dat ik op de opleiding word aangenomen. Het is nu wachten op de officiële goedkeuring van mijn teamleider maar die zal er wel komen. Als het niet van mijn huidige teamleider is, dan zeker wel van mijn toekomstige teamleider.
Mijn lerares Spaans gaat binnenkort met mij om de tafel zitten omdat ik volgens haar in april en mei flink kan bijverdienen met het geven van Engelse bijles aan Spaanse middelbare school leerlingen.

Hieruit blijkt dat ook op het werk weer van alles en nog wat in beweging is. Mijn teamleider gaat weg (haar man heeft een baan in Duitsland gekregen) en mijn huidige teamcoördinator gaat haar vervangen. Daarnaast heeft ook een andere teamcoördinator een andere functie binnen het bedrijf gekregen waardoor er in ons team weer eens met poppetjes wordt geschoven. Onze nieuwe teamcoördinator is op dit moment de advisor voor Spanje en Portugal. Ik heb al een paar keer problemen met haar gehad omdat haar Engels vreselijk slecht is en zeker omdat Nederland, in vergelijking met de andere landen, een redelijk complex land is, zie ik dit niet echt zitten. Vervolgens wordt naar mijn mening gevraagd en krijg ik als reactie te horen dat van mij verwacht wordt dat ik mijn teamcoördinator ga steunen. Maar ik heb het trucje inmiddels door: doen wat van je verwacht wordt en ondertussen stilletjes op zoek naar andere mogelijkheden. Als ik in augustus terugkom, met hopelijk mijn certificaat op zak, dan kijk ik met open blik weer verder.

Vorig weekend was ik in Fortuna waar iemand die ik kende uit Nederland een kleine 3 week verbleef. Het was mijn eerste kennismaking met een enclave overwinteraars uit Duitsland en Nederland. Ik heb mijn ogen uitgekeken en mij weer uitstekend vermaakt. 

En nu ga ik vrolijk verder met het studeren voor mijn C1-examen wat ik in het weekend van 6 en 7 februari heb. Iedereen is ervan overtuigd dat ik dit op mijn sloffen ga halen maar ik merk bij mijzelf toch wel een gebrek aan kennis van een aantal essentiële grammaticale regels. Deze week ben ik vrij en ik hoop een flinke inhaalslag te kunnen maken. Daarna is het hopen dat het examen over onderwerpen gaat die mij aanspreken. 

Af en toe...

Af en toe word ik er wel eens moe van dat ik mij regelmatig in situaties bevind die ik niet gewild of voorzien had, alleen omdat mijn Spaans niet voldoende is en de cultuur hier toch anders is. Soms is het lachwekkend, soms ongemakkelijk en soms op het randje van gevaarlijk (dat laatste vooral als het mannen betreft). 

Deze keer betrof het oud-en-nieuw. Koor-man had mij uitgenodigd voor een feest bij hem thuis. Wat ik echter niet doorhad, was dat hij mij de zaterdag dat we naar het concert waren geweest, had verteld dat er geen feest was. De dag voor oud-en-nieuw kwamen we beiden tot de ontdekking dat ik het niet goed had begrepen (of dat het niet duidelijk was uitgelegd, soms heb ik wel eens het gevoel dat dingen op mijn kennis van het Spaans worden geschoven terwijl dat niet geheel het geval is). Mij maakte het niet uit maar koor-man voelde zich vervelend. Hij zou oud-en-nieuw vieren bij zijn broer en heeft toen zijn uiterste best gedaan dat ik ook mocht komen.

Dus de 31-ste ging ik eten bij de broer van koor-man, de vriendin van broer, een Argentijn, 2 andere vrijgezelle mannen en koor-man. Broer, koor-man en vriendin in de keuken en ik werd voor de tv gezet in de woonkamer want ik was gast. De 2 vrijgezelle mannen kwamen binnen en hadden alleen maar oog voor elkaar en hun mobiel (ook tijdens het eten). Argentijn kwam te laat en was de jongste van het stel. Als dank voor de uitnodiging had ik een huzarensalade gemaakt dus het voorgerecht bestond uit mijn salade en gamba's. Vervolgens was er iets van gevulde kip met ijs na. 

Vriendin zat openlijk met Argentijn te flirten, de vrijgezelle mannen waren druk bezig met hun mobiel, broer zat koor-man openlijk te beledigen door alle slechte eigenschappen van hem op te noemen om vervolgens een poging te doen om koor-man en mij te koppelen en koor-man hield hele monologen waar niemand naar luisterde en waar ik al helemaal geen touw aan vast kon knopen. Ik voelde mij heel erg ongemakkelijk.

Rond kwart voor 12 was iedereen ineens druk bezig om jassen en tassen te pakken en stapten we in de auto richting Granada. Ik was er al bijna zeker van dat we om 12.00 in de auto zouden zitten en heel oud-en-nieuw zouden missen. We kwamen uit bij een bar in Zaidin (een wijk in Granada) waar broer eigenaar van bleek te zijn. Er was nog net voldoende tijd om de druiven voor te bereiden, voor elke klokslag 1 druif, en via de mobiel van 1 van de 2 mannen hebben we druiven gegeten en elkaar gelukkig nieuwjaar gewenst.

Na de druiven kwam koor-man met de vraag of ik de avond in de bar wilde doorbrengen of dat ik op Plaza Carmen wilde gaan kijken, dat is het plein waar op kosten van de gemeente  traditioneel oud-en-nieuw wordt gevierd in het centrum. Mij maakte het niet uit en het leek mij geen gek idee om koor-man uit dit gezelschap te halen. Dus ik koos Plaza Carmen waar we op ons gemak heen zijn gewandeld, een rondje plein hebben gedaan en daarna ben ik netjes voor de deur van mijn huis afgezet. 

Ik geloof dat ik vooral medelijden met koor-man heb. Het is een hele aardige man maar met zijn 63 jaar te oud voor mij. Daarnaast is hij behoorlijk religieus en conservatief. Dingen die ook niet goed samen gaan met mij. Maar hij gedraagt zich als een heer (wat ik na maandag niet van Spaanse man kan zeggen) en volgens mij is hij vooral eenzaam en grijpt hij elke mogelijkheid aan om maar niet alleen thuis te hoeven zijn. 

Wat Spaanse man betreft, hij zal wel dronken zijn geweest. Hij vond het kennelijk nodig om mij uit de tent te lokken op het gebied van seks, dus voordat ik maandag naar mijn werk ging waren al heel wat ontoepasselijke berichtjes gestuurd waarbij ik mijn best heb gedaan om die zo goed mogelijk te pareren en van repliek te dienen. Volgens mijn lerares Spaans ben ik vooruit gegaan maar heb ik mijzelf toch in een moeilijke positie gebracht met bepaalde antwoorden (taal, cultuur en onervarenheid). Met als gevolg dat ik het wel heb even met Spaanse man. Het is niet mijn schuld dat ik niet veel ervaring op dat gebied heb, gecombineerd met een paar vervelende ervaringen. Ik kan het dan ook niet waarderen dat iemand mij willens en wetens in een spel betrekt waarvan hij kan weten dat ik daar niet goed in zal zijn.

Dus ik ga mij de komende periode gezellig in mijn eentje vermaken, zonder mannen en uitgaan. In februari heb ik mijn C1-examen Engels en ik heb nog wel wat studie te verrichten.