Nog meer familie

Als je met mijn leeftijd een man ontmoet, of misschien beter gezegd een nieuwe partner vindt, dan is de kans groot dat deze persoon een verleden mee brengt. Een verleden met andere partners en avonturen waar jij geen deel van uit hebt gemaakt maar die wel een effect op je nieuwe relatie hebben.
In die zin kan ik zeggen dat Vriend wel zijn leven geleefd heeft met 2x getrouwd en uit beide huwelijken een dochter, 1 van rond de 28 en 1 van zo'n 15 jaar oud. Daar voegen we dan aan toe dat het Spaanse sociale stelsel niet zo goed en uitgebreid is als het Nederlandse en dat kinderen, ook als ze allang volwassen zijn, afhankelijk blijven van hun ouders.
En daar hebben we een bron van discussie en soms problemen tussen Vriend en mij.

De oudste heeft jaren een relatie gehad met iemand die volgens Vriend een nietsnut was. Vanwege geldproblemen heeft oudste met kind en "nu ex" jaren bij Vriend, tweede vrouw en jongste kind in huis gewoond totdat het gedrag van "nu ex" dusdanig was dat Vriend dochter een ultimatum stelde: hij gaat de deur uit en je kunt kiezen of je met hem meegaat of dat je blijft maar hij is niet meer welkom.
Zoals verwacht ging dochter met "nu ex" mee en bekoelde de relatie tussen vader en dochter, zelfs tot wegkijken van haar kant en op de grond spugen als Vriend haar toevallig tegenkwam (versie van Vriend en zijn jongste dochter). Nu is het uit, zit dochter aan de anti-depressiva want "nu ex" heeft haar geestelijk mishandeld en ineens komt vader weer in beeld. Ze heeft haar school niet afgemaakt, heeft geen werk, slaapt het overgrote deel van de dag en we weten niet of ze haar kindje van ongeveer 4 verwaarloosd.
Een tijdje geleden dreigde ze zonder huis te komen te zitten en dan is het in Spanje heel gebruikelijk dat je bij je ouders in trekt en als er iets is wat Vriend niet wil dan is het dat. Af en toe helpen door boodschappen te doen of de apotheek te betalen is nog tot daar aan toe maar meer niet. 

Het is duidelijk dat ze hulp nodig heeft en Vriend is van mening dat zeggen dat ze een baan moet zoeken en af en toe wat dingen voor haar te betalen voldoende is.
Ik probeer Vriend duidelijk te maken dat dit juist niet werkt. Waarschijnlijk weet dochter dat zelf ook wel maar dat het juist om meer praktische hulp moet gaan: helpen een baan te zoeken, stimuleren dat ze in actie komt, ervoor zorgen dat ze weer in een normaal leefritme komt door haar om 08:00 wakker te bellen, meegaan naar de huisarts om te kijken of de pillen afgebouwd kunnen worden e.d.
De maatschappelijk werkster zegt ook dat ze morele steun nodig heeft maar Vriend is (op dit moment) niet in staat om dat te geven. Ik ken alleen de versie van Vriend en doe mijn best geen onderdeel van het probleem te worden hoewel ik natuurlijk er niet op zit te wachten Vriend en huis chronisch te moeten delen met een dochter en kleinkind. 

Dan is daar nog de jongste dochter. Oudste dochter is ver genoeg weg uit het leven van Vriend dat eventuele cultuurverschillen niet merkbaar zijn maar bij jongste dochter komen de verschillen tussen de Nederlandse manier van opvoeden en de Spaanse manier van opvoeden flink naar boven en daardoor ook de meningsverschillen. Temeer omdat dochter flink aan het puberen is en gewoon doet waar ze zin in heeft.
Met bijvoorbeeld als gevolg dat ex van Vriend ons om 01:30 midden in de nacht wakker belt omdat dochter tegen Vriend gezegd heeft dat ze bij haar moeder gaat slapen maar daar dan niet is als moeder terug komt van het werk. Of dat dochter om 02.00 uur aan het hek staat te roepen dat ze naar binnen wil om te slapen.
Ik snap dat Vriend en ex ongerust zijn maar als er iets is waar ik niet tegen kan is dat mijn slaap verstoord wordt. Voordeel is echter wel dat ze vooral bij vriendinnen slaapt en wij het huis van Vriend voor ons samen hebben.

Wat voor Spaanse begrippen bijzonder is, is dat ex en Vriend co-ouderschap hebben maar de manier waarop daar in Spanje invulling aan wordt gegeven is heel anders dan in Nederland. In mijn ogen houdt co-ouderschap in dat je overleg hebt (bij voorkeur in persoon), samen de strategie bepaald en je daar dan ook aan houdt. Dat is tussen Vriend en ex niet het geval. Vriend heeft een mening, ex heeft een mening en degene die uiteindelijk de tijd heeft om het te regelen doet zoals hij of zij goeddunkt. Zo zit dochter nu in het 3e jaar van het middelbaar onderwijs en zit ze op haar derde school (en doet ze het 2e jaar over omdat ze is blijven zitten). Vriend was tegen de eerste schoolwisseling en nog meer tegen de 2e schoolwisseling maar ex besloot anders. Vriend had geen tijd om de papieren te regelen zodat dochter op de oude school bleef, ex had tijd om de papieren te regelen voor het wisselen van school, dus werd er van school veranderd.
Vriend is van mening dat dochter financieel kort houden de manier is om haar gedrag in het gareel te houden terwijl ex dochter met regelmaat geld geeft ook al heeft dochter het huis van ex omgetoverd tot een zwijnenstal door niks schoon te maken of op te ruimen.
Wat de reden van Vriend is om dochter te verbieden vriendinnen mee naar huis te nemen omdat hij van mening is dat zij haar eigen rotzooi en die van haar vriendinnen op moet ruimen. Waar wij dan discussie over hebben is de tijd die Vriend aan dochter moet geven om te laten zien dat ze haar verantwoordelijkheid neemt. Vriend vindt per onmiddellijk na het eten terwijl ik dan van mening ben dat binnen 2 uur schappelijker is om haar tijd te geven om aan de nieuwe regels te wennen.

Iets anders waar we discussie over hebben is het betreden van haar slaapkamer. Vriend loopt regelmatig haar slaapkamer binnen als ze er niet is om te controleren of ze rookt (ja dus), om vuile kleren in de wasmand te gooien en om dingen te veranderen.
Hoewel ik het er niet mee eens ben, snap ik dat van het roken, temeer omdat ik aanwezig was bij de heftige discussie die plaats vond tussen vader en dochter waarin dochter ontkende dat ze rookte en dat het haar vriendin was.
Maar het in de was gooien van vuile kleren zou dochter inmiddels zelf moeten kunnen en indien nee en "niks" om aan te trekken is haar probleem.
En hoewel Vriend het met de beste bedoelingen doet, ik kan me niet indenken dat mijn ouders voor mijn slaapkamer een spiegel kopen, besluiten waar die het beste geplaatst kan worden, de inrichting van mijn slaapkamer veranderen en dan de spiegel ophangen. Zelfs niet als ik vaak heb gezegd dat ik een spiegel wil.
Vriend is van mening dat het zijn huis is en dat hij mag doen en laten wat hij wil terwijl ik van mening ben dat de slaapkamer een plek moet zijn waar zijn dochter zou moeten kunnen doen en laten (ok, met bepaalde grenzen) wat ze wil zonder controle.

Ik denk dat in het algemeen wel gezegd kan worden dat wij in Nederland meer van het overleg zijn en in Spanje meer van autoriteit, in ieder geval bij de mensen van mijn leeftijd. Een beetje als mijn vorige manager: je moet me respecteren want ik ben je meerdere, einde discussie. En ik denk dat dit niet werkt.

Na chronisch spijbelen op haar nieuwe school heeft maatschappelijk werk ingegrepen en haar op een half gesloten internaat geplaatst. Dat houdt in dat ze maandag om 07.00 's morgens met haar koffer op de stoep moet staan en dat ze vrijdag vanaf 15.00 weer opgehaald kan worden. Ze heeft er net een week gezeten en vond dat ze nu al zoveel vooruit gegaan was dat ze niet meer terug hoefde. Als ik heel eerlijk ben dan breekt dat mijn hart. Ik geloof niet dat ze het verkeerd bedoelt.
Maar aan de andere kant kost het me moeite te accepteren dat de weekenden tussen Vriend en mij met dochter doorgebracht zullen worden en dat komt de sfeer niet ten goede.

Ik probeer mij er niet in te mengen en heb vanaf het begin duidelijk gemaakt aan Vriend dat mijn rol ten opzichte van zijn jongste dochter nooit die van moeder zal zijn omdat ze al een moeder heeft. Waar mijn mening gevraagd wordt, geef ik die of als ik zie dat iets verbeterd kan worden dan zeg ik dat ook. Voor de rest probeer ik mij zo afzijdig mogelijk te houden maar ik kan niet ontkennen dat ik mij vaak ongemakkelijk voel als jongste dochter in huis is.
Straks (we blijven optimistisch) heb ik mijn flatje op 15 minuten lopen van het huis van Vriend. Als de sfeer dan te slecht is in het huis van Vriend dan ga ik lekker naar mijn eigen plek, hoewel ik me wel schuldig voel dat ik af en toe zo denk.

De schoonfamilie ;-)

Op de een of andere manier kost het me erg veel moeite om mijn leven te organiseren tussen werk, Vriend, kopen huis, naaicursus, fysio, tijd voor mijzelf en tijd voor vriendinnen. Het gevolg is dat er veel dingen blijven liggen en dat ik erg moe ben. Ik heb, zoals altijd, de hoop dat het beter zal gaan als het wat rustiger is.

Update huis: na een hoop gedoe zijn alle documenten bij de bank aangekomen, de taxatie heeft de waarde opgeleverd die ik hebben moest en nu is het weer wachten op de bank. Ze zeggen dat ik in de eerste 2 weken van januari kan tekenen. Het einde lijkt in zicht.

En nu we dicht bij kerst zijn en iedereen bij familie op bezoek gaat, is het tijd om wat te schrijven over de familie van Vriend.
Vriend komt uit een klein dorpje dicht bij Madrid. Bij gebrek aan een auto: 30 minuten stadsbus, 5 uur bus richting Madrid, 20 minuten metro, 45 minuten streekbus (exclusief wachttijd). Niet een reis om in 1 dag te doen en hoewel Vriend zijn moeder graag vaker ziet, ook niet een reis om elke maand te maken.

In het dorp wonen zijn zussen, zijn moeder (94 jaar en in een verzorgingshuis) en neven en nichten. Vriend heeft vooral contact met 1 zus en de dochter van deze zus. Als hij bij moeder op bezoek gaat, slaapt hij altijd bij zijn nichtje. Zo ook in september en toen kwam de vraag: "Waarom heb je je vriendin niet meegenomen? We willen haar leren kennen."
Antwoord van vriend: "Jullie hebben voor dit weekend al meer logees en ik wilde jullie niet meer drukte bezorgen."
"De volgende keer komen jullie samen en met kerst komen jullie ook".

Eind oktober was er tijd om de reis richting Madrid weer te maken en omdat het mijn eerste keer was, had ik voor de maandag daarna een dag vrij gevraagd om bij te komen indien nodig. Bus gereserveerd voor zaterdag en zondag, nicht en zus geïnformeerd en we dachten dat alles geregeld was.
Totdat op woensdag Vriend een telefoontje kreeg van nicht: dat het toch beter was als we niet kwamen logeren want ze kenden me amper en het was toch wel erg snel want zolang waren Vriend en ik niet samen, en wat als hun dochtertje zich aan mij ging hechten en het ging alsnog uit ...."

Die woensdag was ik bij vriend en hadden we een lange discussie. Ik vond dat hij hoe dan ook moest gaan en dat ik mijn bus wel ging annuleren, zodat hij zijn moeder even kon zien. Vriend voelde zich beledigd en was van mening alles of niets.
Uiteindelijk een middenweg gevonden door last minute een hostal in Madrid te regelen voor de nacht van zaterdag op zondag. Op zich ook niet slecht want Madrid heeft een H.E:M.A die op zondag open is ;-).

Bewuste zaterdag ondernamen we de reis. We aten in een bar (stamkroeg zouden we in Nederland zeggen) waar iedereen Vriend kende en vervolgens gingen we naar het verzorgingstehuis waar zijn moeder verblijft. In de tussentijd had Vriend verscheidene malen met nicht gebeld om te zien of ze zin en tijd had om even langs te komen om kennis te maken en elke keer was er wel een reden waarom het niet kon.
Toen we bij zijn moeder waren kwam zijn zus wel langs en die was erg stug, pogingen van mijn kant om iets van een gesprek te beginnen strandden wegens gebrek aan reactie en ik was dan ook erg blij dat we weggingen om bij een vriend langs te gaan.
Dat was erg gezellig en deze vriend maakte mijn dag door te bevestigen dat zus van Vriend altijd zo was en dat het niet aan mij lag.

Tegen 20:00 verlieten we het dorp en hoewel nicht in die tijd waarschijnlijk op zo´n 500 meter langs de bar was gelopen waar wij een koffie zaten te drinken, hebben we haar niet gezien. Wat in ieder geval duidelijk maakte dat ik NIET bij hun de kerst door wilde brengen (naast dat ik op de 24e een halve dag moet werken dus het allemaal wel erg veel en druk zou worden). Vriend was het met mij eens en heeft de hele tijd achter mij gestaan, wat ik echt heel erg kon waarderen.

In al het contact daarna tussen Vriend en nicht heeft nicht geen enkele keer gesproken over wat er gebeurd was en is er ook niet meer gesproken over kerst, logeren en dergelijke.
Vorig weekend zijn we weer naar het dorp geweest om zijn moeder te bezoeken. Deze keer hadden we een auto geregeld zodat we in 1 dag heen en weer konden.
Zus, nicht en haar dochtertje waren in Madrid dus nicht had weer "geen tijd" om mij te leren kennen. Ik was dan ook verbaasd om zus te zien in het verzorgingstehuis. Kennelijk waren ze weer terug uit Madrid en als zus tijd had om langs te komen, moest het ook voor nicht mogelijk zijn als ze me echt wilde leren kennen. Nicht was echter weer in geen velden of wegen te bekennen. Zus was deze keer een stuk toegankelijker en het was gezellig.

Ik vind het best als nicht me niet wil leren kennen, haar keuze. Maar ik zie wel dat het voor Vriend niet gemakkelijk is en ik snap het ook niet. In september zeggen dat we vooral samen moeten komen logeren en kerst met de familie door moeten brengen om dan volledig om te draaien en mijn bestaan te negeren.
3x is scheepsrecht, dus wie weet de volgende keer.