Cursus Londen

Nu ik zit te wachten op een bericht van de makelaar dat mijn bod op het appartement geaccepteerd is, heb ik tijd om iets te schrijven over de cursus die ik in juni deed aan de London College of Fashion: Fashion Design Intensive

Om te beginnen, intensive was niet te veel gezegd. Het was inderdaad veel en overweldigend. En belangrijker, het bracht me wat ik gehoopt had: een manier om mijn creativiteit tot uiting te brengen. Met wat oefening ben ik nu in staat om van een willekeurig object (of zoals onze lerares zei: een vlek op de vloer) een ontwerp voor een kledingstuk te maken. Maar deze methode is breder toepasbaar, het hoeft niet perse kleding te zijn, het kan ook een kunstobject zijn. Hoewel het me aan tijd ontbreekt om te oefenen, ben ik heel blij met deze uitkomst.

Maar het leren van een methode was echter niet het meest belangrijke. In mijn leven heb ik regelmatig geprobeerd het creatieve deel in mij tot uiting te brengen maar het gaf nooit het resultaat waar ik naar op zoek was. Bijvoorbeeld in een schilderscursus dat iedereen met fijn penseel zijn best deed om een stilleven zo natuurgetrouw na te maken, terwijl ik met mijn vingers in de verf zat om vervolgens het idee van een stilleven op het papier te zetten ;-). De meeste docenten van de cursussen die ik volgde waren niet echt in staat om hier waardering voor op te brengen, noch in staat om mij te begeleiden.

Hoewel ik er van te voren niet echt bij stil had gestaan, bleek dit ook tijdens de cursus in Londen het geval te zijn. Een groep van rond de 12 personen die allemaal deden wat de lerares zei dat we moesten doen en blij waren met het resultaat behalve ik. Gepriegel in de marge. Gesprek met de lerares: het is niet verkeerd wat ik doe maar dit is het gewoon niet. Lerares keek mij aan, keek naar wat ik aan het doen was en zei: Probeer het eens op deze manier. Een manier van grote gebaren, grote, felgekleurde lijnen en ik ging helemaal los. Meer suggesties van haar kant om het nog expressiever te maken en ik ging met een heel tevreden gevoel weer terug naar mijn hotel.

De dag daarna riep mijn lerares mij om mij een paar dingen op internet te laten zien. En waar ik altijd het gevoel had dat niemand me begreep en dat ik de enige persoon op de wereld was die de wereld op mijn manier zag, kwam ik er eindelijk achter dat er meer mensen zoals ik rondlopen. OK, we zijn een minderheid ten opzichte van de rest van de wereld, maar ik ben niet in ieder geval niet in mijn eentje. En met dat besef ging er een wereld voor mij open.

De rest van de 2 weken cursus kreeg ik alle ruimte en vrijheid om op mijn manier te werken, hoewel het een aanpassing van mijn lerares vroeg om 1 persoon te hebben die weliswaar het programma volgde maar daar een eigen draai aan gaf. Er waren nog wel een paar momenten waarop de emoties de overhand kregen na zoveel jaren van niet begrepen te zijn maar de blijdschap overheerste.
Ik ben heel blij met mijn uiteindelijke ontwerpen hoewel die totaal verschillend waren van wat de rest van de groep had gedaan. Het verschil was dat ik me deze keer niet de vreemde eend in de bijt voelde. Ik mocht en kon zijn wie ik was.

Mijn lerares heeft me een stapel ideeën/manieren van patroontekenen gegeven om verder uit te zoeken en mijn inzichten te verdiepen. Hoewel op dit moment de tijd ontbreekt, ga ik daar zeker mee aan de slag. Volgens haar heb ik een talent op het gebied van patroontekenen wat niet veel mensen hebben en is het zonde om hier niets mee te doen. Na alles wat ze voor mij gedaan heeft, voel ik me moreel verplicht om in ieder geval mijn talent te onderzoeken. Of ik daar in de toekomst verder nog iets mee ga doen, is iets wat de toekomst zal leren.

Alles tegelijk, zoals gebruikelijk ;-)

De onzekerheid over hoe nu verder bracht veel stress met zich mee en dat ging gepaard met een enorme vermoeidheid. Het heen en weer gereis tussen mijn huis en het huis van Vriend hielp ook niet mee.

Maar uiteindelijk was duidelijk dat het kopen van een huis wel erg belangrijk was, waardoor de beslissing werd genomen om te wachten totdat een positie binnen het bedrijf vrij zou komen. Na gesolliciteerd te hebben op zo´n 20 functies en gesprekken met de vakbond en hun advocaat werd dan ook met veel blijdschap de email ontvangen dat het sollicitatiegesprek wat ik gehad had, goed was verlopen en dat ik de positie had gekregen :-). Op 1 oktober beginnen (wat door de slechte organisatie uiteindelijk 1 dag later werd).

Op dezelfde dag begon mijn naaicursus met 2 dagen per week en 1 dag laat thuis vanwege fisio-training. Wennen aan weer terug naar een ritme van 07,00 uur opstaan, eten koken/lunch maken, ontbijten, de deur uit, werken in een nieuw team, het leren van nieuwe werkzaamheden, niet werkende programma´s op de computer, vervolgens door naar cursus, langs een winkel om iets van avondeten mee te nemen, niet erg vervelend maar het kost wel veeñ energie. En dan heb ik nog niet gesproken over Vriend die ineens wennen moest aan het feit dat ik niet meer alle dagen beschikbaar was om samen dingen te doen ;-).

Hoewel het dus op de lijst stond  om een huis te zoeken, leek het mij niet het beste idee om dat nu ook al aan mijn activiteiten toe te voegen. Dus afgelopen weekend keken Vriend en ik alleen maar op de huizensite om te oriënteren, welke buurten wel en welke buurten niet todat we een appartement tegenkwamen wat er wel heel erg goed uitzag. En van het 1 kwam het ander.
Afgelopen week werd dus aan de lijst met activiteiten het bekijken van huizen toegevoegd. Maandag en woensdag. De makelaar van woensdag adviseerde een gesprek met hun finaniceel adviseur om te kijken of er een mogelijkheid was om mijn budget op te rekken.

Dat gesprek stond gepland voor donderdag, mijn budget kon inderdaad opgerekt worden en met het nieuwe budget werd gekeken of ze een huisje in portefeuille hadden. Makelaar gebeld en direct een bezichtiging geregeld. En direct bij het binnekomen werd duidelijk dat dit mijn huisje/appartement moest worden. Helaas kon Vriend niet met mij mee, wat in dit geval dus lichtelijk onhandig was ;-)

Vrijdag feestdag waardoor Vriend en ik tijd hadden om de buurt van ¨mijn¨ huisje aan een nader onderzoek te onderwerpen. Het huisje werd er alleen maar leuker op.
Hoewel een hoop mensen zeggen dat ik meerdere huizen moet bekijken, voelt dit zo goed dat ik voor maandag een nieuwe bezichtiging heb aangevraagd. Vriend gaat dan mee en hij gaat onderhandelen om te kijken of er iets aan de prijs gedaan kan worden.
En dan ga ik kijken hoe het is om op zijn Spaans een huisje te kopen.

Dus op dit moment is het allemaal wel heel erg veel, hoewel ik er dus deels zelf schuldig aan ben dat alles tegelijk komt. Maar zoals altijd, blijf ik optimistisch denken dat het over een tijdje wel beter zal gaan om me dan waarschijnlijk weer iets nieuws op de hals te halen.