Natuurlijk had ik er wel over gelezen maar leek het op een "ver van mijn bed show". Van alles wat er beschreven werd, kon ik mij niet echt een voorstelling maken. En dat het zo ingrijpend zou kunnen zijn, leek mij lichtelijk overdreven.
Tot vorige maand, toen ik mijzelf niet meer herkende (en mijn vrienden mij nog minder). Toen sloeg de waarheid keihard toe en was er geen ontkennen meer mogelijk: de overgang/menopauze had keihard toegeslagen.
Gisteren vond mijn huisarts het nodig om mijn laatste illusie in duigen te laten vallen. Dat ik regelmatig het ineens erg warm had en begon te zweten kwam echt niet doordat de temperaturen weer in de bovenste helft van de 30C zitten. Dat waren toch echt opvliegers.
Op dit moment vind ik de opvliegers niet het ergste. En het scheelt dat ik nu in een land woon waar het gebruik van een waaier tot de dagelijkse cultuur hoort.
Wat mij vooral heel erg tegenvalt is dat ik echt een vreselijk humeur heb, wat voor geen meter bij mij past. Hoe hard ik ook mijn best doe om mijn emoties te controleren, het lukt me niet. Dus mijn collega's krijgen regelmatig een snauw om de oren en Spaanse man zet mij regelmatig op de bank terwijl hij in de keuken zijn gang gaat om een woordenwisseling te voorkomen. Het scheelt dat hij bij zijn moeder en zijn zussen heeft gezien wat voor effect de overgang heeft dus hij is redelijk in staat te incasseren.
Sinds deze maand heb ik besloten om mijn zaterdagen in bed door te brengen. 's Morgens eerst op stap voor de benodigde boodschappen (wat vanwege augustus vakantiemaand en dus veel gesloten of alleen maar 's morgens open, of later open niet al te gemakkelijk is) en daarna met laptop met video's, handdoek en wat te eten in bed kruipen. En het meest belangrijkste: mij even volledig van de wereld af te sluiten.
Vroeger, thuis, hadden we op de wc een poster hangen met daarop de tekst: En als ik dan een aanval van werklust krijg, ga ik heel stil in een hoekje zitten en wacht tot de aanval voorbij gaat.
Ik denk dat ik werklust maar voor menopauze ga vervangen en heel hard ga hopen dat het snel voorbij zal zijn.
Die tekst hadden we ook op kantoor hangen, leuk hem weer eens te lezen.
BeantwoordenVerwijderenMijn advies voor de overgangperikelen: wordt weer eens verliefd. Ik werd het zelfs 2x in het overgangsjaar en hobbelde er daardoor, denk ik, vrij soepel door.
sterkte, het lijkt me vreselijk. Ik heb er zelf nooit (echt nooit) last van gehad. Geen opvliegers, geen ander humeur, ik werkte en heb een jaar of 10 aan mn collega's gevraagd of ze vonden dat ik anders was...nee dus. Inmiddels al 7 jaar met pensioen en met die collega's ga ik nog steeds eens per 3 maanden chinezen.
BeantwoordenVerwijderenBerber
Dringende oproep aan vredelievende Nederlandse: verlaat Spanje onmiddellijk!
BeantwoordenVerwijderen