Een nieuwe plek om te wonen

Geen idee of het zoeken van een nieuwe plek om te wonen op zijn Spaans beter is dan als ik het op de Nederlandse manier had gedaan, maar ik heb wat gevonden.

Spaanse Man had dus het voorwerk gedaan en een stuk of 7 makelaars gebeld. Die of beloofden terug te bellen (en dat soms ook deden), direct een afspraak maakten of die zeiden dat ze iets hadden wat vervolgens niet werd.

De eerste studio die ik ging bekijken was helemaal niks. Er valt wel het een en ander aan te merken op mijn huidige woonplek (volgens Spaanse Man heel veel maar dat is verschil van mening) maar ik blijf liever waar ik zit dan naar dat gebouw te verhuizen. Deze makelaar had ook nog een andere studio beschikbaar die mij (volgens de foto's op internet) wel wat leek en zou een afspraak regelen met de eigenaar zodat ik die studio ook zou kunnen zien. De afspraak was afgelopen vrijdag, het is nu woensdag en ik heb nog niks gehoord.

De afspraak voor vrijdag laat werd verschoven naar zaterdagmorgen. Het was wel leuk maar ik was nog niet helemaal overtuigd omdat het een intern appartement was. Veel huizen hier zijn gebouwd rondom een kleine patio, waardoor je een huis kan krijgen met licht maar geen uitzicht. Het huisje op zich was leuk maar ik sta graag af en toe voor het raam voor mij uit te kijken en had vanwege de patio mijn twijfels of ik blij zou worden van het staren naar een muur.
Deze makelaar vertelde dat er in hetzelfde gebouw ook een appartement vrij zou komen aan de straatkant. Ze zou mij daar maandag over bellen.

Maandag belde een andere makelaar of ik diezelfde dag nog een studio kon bekijken. Afspraak voor 19.45 alleen helaas voor mij, de persoon die voor mij de studio ging bekijken zei ja. Dus dat werd hem niet. Voor vandaag zou ik met haar nog ergens iets gaan kijken maar ik denk dat dit hetzelfde gebouw is als waar ik afgelopen vrijdag ben geweest.

Gisteren stond er een afspraak met een makelaar om 18.30 maar die kwam niet opdagen. Dat was jammer want voor wat Spaanse Man mij had verteld, leek het veel belovend. Zowel Spaanse Man als ik hadden, zoals verzocht, gebeld om de afspraak te bevestigen maar geen enkele reactie.

De afspraak voor aankomende vrijdag heb ik geannuleerd omdat dit ook voor een studio in het vreselijke gebouw ging en het in ieder geval duidelijk was dat ik daar niet wil wonen.

Al met al schoot het niet erg op. Spaanse Man kwam het met idee om te onderhandelen met huidige huurbaas om het contract met 2 maanden te verlengen zodat ik eind augustus zou kunnen verhuizen om meer tijd te hebben om iets te vinden. Met de cursus die in oktober begint, zag ik dat idee niet zo erg zitten. Ik wil graag ruim voor die tijd verhuizen zodat ik tijd heb om aan mijn nieuwe huisje te wennen en mijn routine richting winkels te hebben.

De makelaar van zaterdag belde, zoals toegezegd, maandag terug dat er inderdaad ook een appartementje vrij kwam aan de straatkant. Het was niet beschikbaar voor bezichtiging maar ze kon wel foto's opvragen en toesturen. Deze foto's kwamen gisteren en het zag er niet slecht uit. Qua indeling vond ik het appartementje aan de patio gezelliger. Na het niet opdagen van de makelaar gisteren, de knoop doorgehakt: of het appartementje intern of aan de straatkant.
Het interne appartementje was net verhuurd dus bleef de straatkant over. Best, doe die maar. 

Dus nu ga ik een contract tekenen voor een appartementje (alles waarschijnlijk zeer klein maar wel een aparte slaapkamer) zonder het te hebben gezien. Ik ken het gebouw en weet ongeveer wat te verwachten omdat ik het andere appartementje heb gezien. Zon in de morgen (waarschijnlijk tot een uur of 13.00) en op de foto's ziet het er leuk uit. Koken en warm water op gasflessen, geen idee hoe dat zal gaan. En als het gebouw en de straat mij goed bevallen, kan ik misschien intern verhuizen naar het interne appartementje als dat na een jaar weer vrij komt.

Spaanse Man gaat voor mij onderhandelen met mijn huidige huisbaas en dan zien we wel weer verder. Het belangrijkste is dat ik iets anders heb gevonden.

En als we dan toch bezig zijn ;-)

Tijdens 1 van onze zondagse gesprekken in de stamkroeg van Spaanse Man over de hoeveelheid groente die we zouden kunnen verwachten, kwam mijn huisbaas weer eens ter sprake. Mijn vorige huisbaas was er niet echt happig op om grote reparaties uit te voeren of apparaten te vervangen maar als ze ervan overtuigd was dat het inderdaad beter was, dan deed ze het wel. Mijn huidige huisbaas is meer van het beloven en vervolgens niet doen of zeggen dat het nu eenmaal zo hoort (misbruik makend van het feit dat mijn Spaans niet voldoende is om hem van repliek te dienen).

Dit keer, in relatie met de moestuin, ging het over het invriezen van groente. Ik snap dat als ik in een kleine studio woon, ik geen plaats heb voor een grote koelkast met apart vriesgedeelte. Maar met een kleintje met een ingebouwd vriesvakje ben ik meer dan tevreden. Mijn koelkast is echter zo oud dat het vriesgedeelte nog van het systeem volledig open is met een deurtje ervoor. Dus als ik mijn hand via de achterwand omhoog steek, kan ik mijn vingers in het vriesgedeelte leggen. En omdat het een oude koelkast is, laat de temperatuur nogal te wensen over met als gevolg dat het buiten het vriesgdeelte harder vriest dan binnenin.
Nadat voor de zoveelste keer spullen op het bovenste plankje in de koelkast bevroren waren, toch maar eens een berichtje naar huisbaas gestuurd. Bijna een maand later kwam ik hem tegen in het gebouw en kon ik de koelkast ter sprake brengen. Nee, dit was normaal want zo werden ze nu eenmaal gebouwd en ik moest "gewoon" elke 2 weken ontdooien. Dat maakt het niet echt mogelijk om het vriesgedeelte te gebruiken en nu de courgettes harder groeien dan wij op kunnen eten ;-).

Over het algemeen ben ik blij met mijn huisje, hoewel meer licht wel fijn zou zijn maar mijn huisbaas werkt me op mijn zenuwen en na het gesprek met Spaanse Man, was de maat voor mij vol. Mijn huurcontract loopt eind juli af en ik ga niet verlengen. Dus is nu de zoektocht naar een nieuwe studio of klein appartementje weer begonnen. Het verschil is dat ik deze keer hulp heb van Spaanse Man, die volledig op de hoogte is van hoe je dat op zijn Spaans moet doen.

Ik heb 5 dagen vrij en heb dus tijd om met makelaars huisjes te bekijken. En hoewel mijn Spaans (met fouten) niet slecht is, blijft het voor gesprekken via de telefoon moeilijk. Het is te vergelijken met vragen: "Mag ik uw leeftijd weten?" of "Hoe oud bent u?" Als je tegenover iemand staat kun je zien dat de eerste vraag ingewikkeld is en kun je naar de eenvoudiger vraag om hetzelfde antwoord te krijgen. Via de telefoon bestaat die mogelijkheid niet.
Dus gisteren heeft Spaanse Man mij voor zijn laptop gezet om op internet huisjes te zoeken en vervolgens voor mij makelaars te bellen.
Met als gevolg 4 afspraken om een paar huisjes te gaan bekijken en 3 afspraken die nog bevestigd moeten worden. Hij heeft het voorwerk gedaan, alle (voor mij) ingewikkelde vragen beantwoord en nu kan ik het verder alleen af. In geval van vragen kan ik hem bellen en neemt hij het gesprek met de makelaar weer over.

Voor iemand die gewend is zelfstandig alles te regelen moet ik toegeven dat het een zeer fijne ervaring was. Uiteindelijk zou ik het zelf ook wel voor elkaar gekregen hebben maar op deze manier ging het sneller en, echt Spaans, met referentie van Spaanse Man wat altijd helpt. Vandaag de eerste 2 huizen bekijken, maandag bellen met een andere makelaar die ergens sleutels moet regelen, woensdag weer een huis bekijken en volgende vrijdag de laatste voor voorlopig. Een lijst met adviezen in de hand en dan zien we wel of ik iets ga vinden. Vervolgens mag Spaanse Man de discussie met mijn huisbaas aangaan.
Misschien niet helemaal zoals het hoort maar voor nu wel even heel erg zalig. Of op zijn Spaans: que gloria.

Alsof ik nog niet genoeg te doen had ;-)

Toen in 2015 mijn naaimachines overkwamen uit Nederland en 1 vanwege schade bij het transport naar een naaimachine-winkel moest voor reparatie, zit er een bepaalde naaischool in mijn hoofd. Ik zag de poster in de naaimachine-winkel en wat ik op internet zag, sprak mij wel aan. Maar begin 2015, net met het koor begonnen, ongeveer een half jaar Spaans aan het leren, niet echt het juiste moment om actie te ondernemen.
Toch bleef het kriebelen.

Ter informatie, in Nederland heb ik 4 jaar lang les gehad in patroontekenen en proportieleer (inclusief de bijbehorende examens) en ik heb als zzp-er als lingeriemaakster gewerkt, hoewel dat laatste om verschillende redenen geen succes is geweest.
Ik heb het patroontekenen altijd erg leuk gevonden maar omdat mijn lerares kwalitatief goed was maar daardoor ook erg strak in de zin van "zo moet het en niet anders" was de lol in zelf kleding maken naar eigen idee en op eigen maten wel verdwenen.
Tel daarbij op dat ik er een handje van heb om de verkeerde stof bij mijn projecten te kiezen (qua structuur en qua kleur) dan is het niet verwonderlijk dat projecten vaker in de prullenbak dan in mijn kledingkast verdwenen.

Maar na het zien van de homepage van de naaischool en het maken van de concertkleding voor het koor, begon langzaamaan het plezier in het naaien weer terug te komen hoewel ik de stem van mijn lerares uit Nederland nog steeds niet helemaal tot zwijgen heb gebracht.
Na mijn bezoek aan Nederland in december, heb ik hier in Spanje ook de beschikking over mijn patroontekenboeken en voelde het toch wel heel leuk om dit weer op te pakken. Zeker omdat ik de mode in Spanje graag aangepast zie aan mijn Nederlandse smaak en maten.

Begin maart de stoute schoenen aangetrokken en een email naar de naaischool gestuurd voor informatie. Een antwoord op zijn Spaans: "Dit kunnen wij u niet geven, u moet wachten totdat de informatie over de nieuwe cursus beschikbaar komt, dat is begin mei". Vale. In Nederland zou je dan in ieder geval de informatie over de huidige cursus krijgen.
Dus ik braaf wachten tot eind mei. Op 3 mei nog geen update, zondag 7 mei nog een keer kijken en ja!! Dus nieuwe email: "Ik zie dat de informatie beschikbaar is, kunt u mij bellen om de mogelijkheden te bespreken?"

Maandag telefoon. Fijn om te merken dat mijn Spaans, hoewel met fouten, inmiddels voldoende is om een telefoongesprek te kunnen voeren. Nadat mijn ervaring bekend was, waren er 2 mogelijke cursussen: patroontekenen, origami met textiel en Japans patroontekenen of als tweede mogelijkheid historisch patroontekenen. Beiden leken me wel leuk maar uit praktische overwegingen voor de algemene cursus patroontekenen gekozen. Omdat ik het patroontekenen voor een groot deel al beheers (hoewel de school een andere tekenmethode gebruikt dan ik geleerd heb) zal de opleiding in het begin voor mij niet zo moeilijk zijn waardoor ik de tijd heb om mij de woordenschat van het naaien eigen te maken. Want ja, ik weet wel wat een voorpand in het Nederlands is maar in het Spaans zou ik echt geen idee hebben. Tegen de tijd dat ik bij de Japanse techniek en origami aan ben gekomen, zou het naaien in het Spaans geen probleem meer moeten zijn.

Na enige bedenktijd een email gestuurd met de mededeling: "Ja ik ga de cursus doen." Met een afspraak om afgelopen woensdag de aanbetaling te doen om mijn plek te bevestigen. Het was wel spannend om de school binnen te stappen maar het voelde vanaf het eerste begin goed. De directrice bleek echter niet aanwezig (haar moeder moest onverwacht naar het ziekenhuis) maar ik had wel een leuk gesprek met een lerares die, naar bleek, mijn lerares gaat worden. Ik wacht nog steeds op een reactie van de directrice voor een nieuwe afspraak om mij echt in te schrijven maar ze hebben mij nu van meerdere kanten bevestigd dat mijn plaats gereserveerd is (er zijn in totaal maar 12 plaatsen) dus ik hoop maar dat het op zijn Spaans goed gaat komen.

Mijn broer kwam met de vraag waarom ik de opleiding wilde doen. In eerste instantie had ik daar niet echt een antwoord op behalve dan dat het een gevoel was om het weer op te pakken maar dat kan ik natuurlijk ook gewoon thuis doen.
Ik geloof dat het meer iets is dat ik in Nederland, op de Nederlandse manier, de lol voor een groot deel kwijt ben geraakt en dat het mij niet lukt om de juiste keuzes qua stof en kleur te maken. Ik ga het nu op de Spaanse manier proberen en ik ben erg benieuwd hoe mij dat gaat bevallen. Mocht ik na deze opleiding nog steeds het gevoel hebben dat ik moet presteren in plaats van te genieten, dan weet ik in ieder geval dat ik mijn best heb gedaan om er verandering in aan te brengen maar dat het (voor voorlopig) er niet in zit om er meer dan een hobby van te maken.

Nu is het wachten op een reactie van mijn werk. In oktober valt er een spaarrekening vrij en heb ik voldoende geld achter de hand om voor de duur van de opleiding een sabbatical aan te vragen. Daardoor kon ik ook ja zeggen want de cursus/opleiding is 5 dagen per week van 16.00 tot 21.00 uur. Maar volgens personeelszaken was het ook mogelijk om tijdelijk parttime te gaan werken en het verzoek hiertoe heb ik inmiddels ingediend bij mijn teamleider.
Als dat niet mogelijk is (of waarschijnlijker: na verschillende keren vragen zullen ze nog steeds geen beslissing genomen hebben en zal ik de beslissing moeten nemen om de sabbatical aan te vragen), dan zit ik erover te denken om voor de ochtenduren een baan als lerares Engels te zoeken. Met 4 uur per dag 's morgens zal de aanslag op mijn spaargeld minder groot zijn en ben ik in ieder geval verzekerd voor het ziekenfonds.

Maar voorlopig is het wachten op een nieuwe afspraak om mijn inschrijving definitief te maken en ik hoef pas eind augustus te laten weten dat ik met ingang van 1 oktober een sabbatical van 9 maanden wil. 

1 mei op zijn Spaans

Hoewel ik nog steeds heel erg blij ben met het feit dat ze in de winkel erg hun best hebben gedaan om mijn laptop in het Nederlands te houden, hebben ze wel het toetsenbord standaard Spaans ingesteld en is het mij nog niet gelukt om dat weer terug te zetten naar standaard Nederlands. En het rare is dat ik op mijn werk blindelings de juiste toetsen op het Spaanse toetsenbord kan vinden maar op mijn laptop thuis volledig de kluts kwijt ben zodat ik altijd na een paar woorden typen,gefrustreerd naar mijn muis grijp om de boel op Nederlands te zetten.

In Spanje (en in heel veel andere landen, beter gezegd, bijna in alle overige Europese landen) is 1 mei een feestdag hoewel ik tot nu toe elke keer op 1 mei heb moeten werken. Eis van de klant en als die betaald, weinig keuze.
Spaanse man is voor de sociaal democratie en nodigde mij uit om op 1 mei mee te lopen in de demonstratie. Ik heb al een keer eerder met Spaanse man in een demonstratie meegedaan (tegen de jacht en de slechte behandeling van de jachthonden in het bijzonder) en dat was een heel grappige ervaring. Ik vond het dan ook jammer dat ik nee moest zeggen tegen de uitnodiging omdat ik moest werken.

Maandag was het echter erg rustig op het werk dus diende ik het verzoek in om 2 overuren op te mogen nemen, wat mij samen met mijn 30 minuten lunchpauze 2,5 uur de tijd gaf om in ieder geval voor een deel aan de manifestatie mee te kunnen doen. Spaanse man had gezegd dat het om 12.00 zou beginnen dus ik om 12.30 onderweg richting het verzamelpunt. Berichtje gestuurd dat ik onderweg was.
Op de grote weg kwam ik echter al een manifestatie tegen waar ik Spaanse man niet in kon vinden. Al mijn berichtjes tot op heden ongelezen dus maar even een telefoontje: waar ben je?

Blijkt Spaanse man met vrienden op een terras te zitten, zo'n 7 minuten lopen van mij vandaan. Gezellig, kom ook. Mijn tweede vraagteken verscheen. Hoe kun je op een terrasje zitten als de manifestatie om 12.00 uur begint en (voor Spaanse begrippen erg uniek) kennelijk al eerder is vertrokken. Het was mooi weer (boven de 25C) en een terrasje is altijd beter dan om een uitgestorven kantoor te zitten. Dus op zoek naar het terrasje.

Daar werd mij door Spaanse man en vrienden uitgelegd dat de vakbonden (maar dan ook weer niet allemaal) besloten hadden om niet aan de grote manifestatie mee te doen maar zelf en manifestatie zouden houden. Reden tot op heden nog steeds onbekend maar daarom was er dus een manifestatie om 11.00 uur en eentje om 13.00 uur.
Ik dacht begrepen te hebben dat de heren aan de manifestatie van 13.00 uur mee zouden doen en daarom hun tijd op het terras doorbrachten.

De heren hadden net afgerekend en we gingen op stap naar de volgende bar. Ik zag er niet veel bijzonders in want het was nog geen 1 uur.Tijd zat om nog ergens wat te gaan drinken met de tapas te eten die daarbij geserveerd worden. Dochter van Spaanse man voegde zich ook bij ons en zo waren we met een heel gezellig groepje. Rond 13.30 kreeg ik het gevoel dat ik iets niet goed begrepen had want na deze bar besloten ze om naar een andere bar te gaan. Gaan jullie dan niet naar de manifestatie? Nee, we zijn het niet eens met het feit dat er 2 manifestaties zijn en konden het niet eens worden aan welke we dan mee zouden doen.
Had ik 2 uur vrij geregeld om deel te nemen aan mijn eerste echte 1 mei manifestatie (soort van protestoptocht door de straten), gaat het niet door omdat de heren het niet eens konden worden over welke manifestatie ;-).

Maar goed, het was gezellig en veel viel er op het werk toch niet te doen want met uitzondering van Nederland, waren alle landen van waaruit ik werk of e-mails zou kunnen verwachten vrij. Het zal mij benieuwen of ik volgend jaar wel aan de manifestatie mee zal doen. Ik weet nu in ieder geval welke vragen ik van tevoren moet stellen.