Best ingewikkeld

Op verzoek ;-) het verslag van de ontmoeting, hoewel ik op dit moment zelf nog geen idee heb wat er over te zeggen valt.

Om te beginnen moest van mijn lerares Spaans mijn garderobe gewijzigd worden. Het is onmogelijk om er als Spaanse uit te zien maar met mijn huidige kleren zou ik geen goede indruk maken. Dus zaterdag, voordat we bij mij kaasfondue zouden eten, winkelen. Laarsjes met een hakje, iets wat een kruising tussen legging en broek is en een lange rode trui. En heftige discussies over de doorzichtigheid van bloesjes. Het is hier heel normaal kleding te dragen waar je dwars doorheen kunt kijken maar ik voel me daar erg ongemakkelijk bij.
Bovendien past dit soort kleding niet in mijn visie van langzaamaan.

Zondag verliep de eerste kennismaking heel natuurlijk. In totaal waren er 12 padel-spelers en iedereen was bezig elkaar te kussen ter begroeting. Wel kreeg ik van de man de vraag of hij mocht zien welke kleur mijn ogen hadden. Mede door de hakken was ik wel 1 van de langere mensen en dan ook nog met natuurlijk blond haar, dus ik viel sowieso wel op. Ik kreeg de indruk dat hij blauwe ogen wel bijzonder vond. (Later ontdekte ik dat hij niet zo reislustig is en waarschijnlijk in zijn hele leven nog nooit blauwe ogen had gezien).
Hij kwam op mij als zeer aardig over en hoewel ik niet weet of ik hem knap kan noemen, heeft hij wel iets wat mij aanspreekt. Hij is 4,5 maand jonger dan ik en heeft zijn eigen bedrijf in beveiligingsinstallaties.
Omdat hij een paar vormt met mijn lerares, kon ik alles op mijn gemak bekijken zonder het gevoel te geven dat ik de hele tijd naar hem zat te kijken (wat ik overigens ook niet heb gedaan). Padel is een kruising van squash en tennis en door het gebruik van de muren van de kooi, leuk om naar te kijken.

Na afloop gingen we naar een tentje vlakbij om nog wat te drinken, mijn lerares, man, zijn nichtje en ik. Dat was gezellig. Ik heb hem wat vragen gesteld en mij in de algemene conversatie gemengd en met behulp van mijn lerares was het ook mogelijk om hem te begrijpen.Het lokale dialect is niet gemakkelijk om te volgen. Waar mensen in Spanje al moeite hebben met mijn naam, maken ze er hier helemaal een zootje van door ook nog eens de s weg te laten. Mijn lerares heeft mijn kookkunsten opgehemeld en er is soort van een afspraak gemaakt dat we met z'n vieren bij mij thuis gaan eten.
Hij maakte een grapje dat hij mij niet kon bereiken (hij had om mijn telefoonnummer gevraagd maar dat had hij niet gekregen). Ik heb uitgelegd dat ik dat niet aan onbekende mannen geef maar dat hij nu niet meer onbekend is dus dat hij mijn nummer nu wel mocht hebben.
Verder vroeg hij of ik maandag weer kwam kijken als hij samen met lerares, nichtje en nog iemand anders ging spelen. Mijn antwoord was nee. Ik ga mijn lessen Engels niet afzeggen voor een partijtje padel. Bovendien is het voor mij nog veel te vroeg om nu al mijn leven te wijzigen omdat ik een man heb leren kennen.

En dat is de stand van zaken nu. Hij heeft mijn nummer en ik het zijne. We hebben zondag nog wat berichtjes uitgewisseld maar, naar zijn mening, net iets teveel. Met als gevolg dat ik mij de hele maandag af heb lopen vragen of ik 1) het niet nu al verknald had en 2) hem nu wel of niet een berichtje kon sturen om hem veel plezier te wensen voor de padel-partij op maandag. Uiteindelijk heb ik hem na het spelen een berichtje gestuurd maar heb ik het heel kort gehouden.

Daten is, na zo'n lange tijd al best ingewikkeld en als het dan ook nog eens op z'n Spaans moet/gaat, is het nog ingewikkelder. Dus voor nu nog geen idee wat er verder gaat gebeuren.