Druk

Nog een paar dagen en dan is december weer voorbij. Hoewel het niet 1 van de beroerdste december van mijn leven is geweest, ben ik toch blij dat snel het normale leven weer van start gaat. Niet helemaal waar, want ze vieren hier driekoningen dus tot en met 6 januari is het hier koopstress en gedoe. Maar daarna gaan we over tot de orde van de dag.

Door een samenloop van omstandigheden denkt man dat ik een feestbeest ben omdat ik in januari elk weekend iets te doen heb. Niet helemaal eerlijk maar met kerst vertel ik wel eens een leugentje om bestwil. Hoewel ik het helemaal niet erg vind om met de kerst in mijn eentje te zijn, voelen heel veel mensen zich daar heel erg ongemakkelijk onder wat weer tot gevolg heeft dat ik in een lastige situatie word gebracht met uitnodigingen die ik niet wil. Dus ik zeg dat ik iets heb en vervolgens is er altijd wel een reden te verzinnen waarom ik uiteindelijk niet gegaan ben.

Man vroeg met wie ik uit eten ging (al dan niet bij iemand thuis). Ik gaf aan dat ik dat nog niet wist. Met wie hij ging eten. Met mijn nichten en moeder. Met hoeveel zijn jullie dan? Met een stuk of acht. Gezellig, als ik uitga zijn we ook met zo'n 8 tot 10 personen (kan ik via mijn werk wel hard maken als ik zou willen). Vervolgens was man stomverbaasd dat ik zoveel mensen kende. Geen idee waar hij het idee vandaan heeft dat ik de hele tijd in mijn eentje in mijn huis zit.

Vervolgens moest er in januari een etentje gepland worden met hem en mijn lerares Spaans. Vanwege voetbal alleen op zondag en niet als Granada speelt. Best. Ik kijk in mijn agenda en zie dat in het eerste echte weekend van januari misschien iemand uit Nederland in de buurt is, dus dat is een weekend vrijhouden. Daarna hebben we op vrijdag etentje van het werk, de vrijdag daarna een ander etentje en in het laatste weekend van januari ga ik (ja ik ga!!!) naar Madrid voor de theatervoorstelling. Bleven er 2 zondagen over. Dus een berichtje richting man. Ik heb het heel druk in januari dus je kunt kiezen uit deze 2 mogelijkheden. Vervolgens kwam er een raar berichtje terug en als ik het goed heb begrepen, staat het etentje voor zondag 24 gepland maar ik moet het nog zien gebeuren.

Dit heeft echter wel tot gevolg dat man denkt dat ik heel erg veel uitga en dat hij mij gevraagd heeft hoe het met het feestbeest gaat. Hij zal over een tijdje er wel achter komen dat mijn leven beduidend saaier is dan hij denkt. Of misschien ook niet want een man van het koor heeft gevraagd of ik bij hem thuis oud-en-nieuw te vieren met andere gescheiden/vrijgezelle mensen. Afgelopen zaterdag heb ik aangegeven dat ik graag wilde komen. Naar aanleiding daarvan belde hij mij op en zat ik een paar uur later met koor-man, en een andere vrouw bij een concert. Na afloop gingen we nog wat drinken met nog iemand die ook bij het concert was. Ik geloof dat ik de keuring heb doorstaan en dat ik mij mag aansluiten bij de groep. Dat houdt in dat ik regelmatig uitnodigingen kan krijgen om met elkaar te gaan eten, naar de film te gaan of om samen andere dingen te gaan doen.
Dus waar ik denk dat mijn leven in februari weer normaal gaat zijn, kan het zijn dat het volledig anders zal zijn omdat ik ineens deel uitmaak van een groep leeftijdsgenoten die met elkaar leuke dingen doen.

2 weken in een notendop

Het was even erg druk met overwerk, verjaardag en kerstconcerten zodat ik elke dag heel blij was dat ik thuis was en mijn bed in kon duiken. Morgen nog een halve dag (van 9 tot 2) en dan een lang weekend.

Hoe staat het met de man?
Af en toe laat hij iets van zich horen en ik ben nog bezig mijn positie te bepalen. Vorige week ben ik met mijn lerares Spaans uit eten geweest en hebben we een aantal berichtjes over en weer geanalyseerd. Daarbij werd duidelijk dat mijn kennis over de Spaanse cultuur tekort schiet waardoor ik dingen anders opvat dan bedoeld. Daardoor krijgt man de indruk dat ik wanhopig op zoek ben naar een partner wat weer niet het geval is maar wel tot gevolg heeft dat hij zich terugtrekt. Maar mijn lerares heeft me wat trucjes geleerd om mij in die zin meer te gedragen als een Spaanse. Het is nu wachten om dat wat meer in de praktijk te brengen want man hult zich sinds zaterdag weer in stilzwijgen.
Mijn lerares heeft zich ook even ingespannen om man ervan te overtuigen om met ons, na ons etentje en zijn kerstdiner met het werk, uit te gaan. Dus afgelopen vrijdag stond ik om 01.15 uur met de eerste gintonic uit mijn leven in een soort van discotheek met man en lerares. Man en ik hebben af en toe samen gedanst en volgens mijn lerares waren de blikken die wij daarbij wisselden veelzeggend, een begrijpen zonder woorden. Ik was om 04.30 uur thuis en de hele afgelopen zaterdag heb ik als een zombie door de wereld gelopen want natuurlijk was ik om 08.15 uur al wel weer wakker.
Of het nu wel of niet wat gaat worden weet ik niet, maar het was in ieder geval wel weer een hele leuke belevenis die ik aan mijn ervaringen toe kan voegen. Nu ben ik aan het worstelen of ik wel of niet degene zal zijn die het weer eerste contact gaat leggen. Ik heb het gevoel dat ik degene ben die het meest het initiatief neemt. Aan de andere kant snap ik ook wel dat december niet de meest handige maand is om tijd te hebben om een contact op te bouwen. 

Verder hadden we 2 kerstconcerten en ik kan nu ook echt geen herdertjes, zingende engelen en huilende kindjes Manuel meer zien. Tot oktober volgend jaar ben ik er weer vanaf.
Het eerste kerstconcert was op mijn verjaardag, zaterdag een week geleden. Normaal gesproken krijgen mensen die jarig zijn in het koor een heleboel felicitaties via de whatsapp-groep van het koor maar deze keer bleef het stil. Gecombineerd met een kaart van ex-man die helemaal verkeerd viel, begon mijn verjaardag niet zo succesvol. Tijdens de repetie voor dat het concert begon, kregen mensen in de gaten dat ik jarig was met als gevolg dat de dirigent het heel subtiel voor elkaar kreeg dat het koor voor mij happy birthday in het Spaans zong. Veel felicitaties, na afloop van het concert een cadeautje van mijn lerares Spaans en daarna uit eten met een groepje alten. Ik heb in het restaurant Rudolf the rednosed reindeer gezongen omdat ik uiteindelijk de enige was die de tekst uit mijn hoofd wist, met een vilten rendiergewei met belletjes op mijn hoofd (en nee, ik had niet gedronken). Uiteindelijk werd het een van de leukste verjaardagen ooit. Na een paar dagen stilzwijgen liet Spaanse man ook iets van zich horen dus mijn geluk kon niet meer op.

Het tweede kerstconcert was afgelopen zondag (nadat ik dus vrijdag tot 04.30 uur uit was geweest) in Albuñuelas, een dorpje hier een 45 minuten vandaan. Eerst met de bus heen wat altijd gezellig is, na het concert had het dorp een tapas-etentje georganiseerd waar we het kerstconcert nog eens soort van over hebben gedaan voor de mensen die ook in de bar aanwezig waren en daarna weer al zingend in de bus terug. Sinds maandag komt er niet veel geluid meer uit mijn keel maar ik heb heel veel gelachen en ik ben echt blij dat ik bij dit koor terecht ben gekomen. Daarbij ben ik uitgenodigd door iemand van het koor om bij hem nieuwjaar te vieren. Als ik het goed heb begrepen maakt hij deel uit van een groepje alleenstaande mensen die regelmatig iets leuks met elkaar doen. Ik moet nog even op zoek naar het telefoonnummer van deze man zodat ik zondag om nadere informatie kan vragen. Hier is nieuwjaar vieren pas rond 01.00 uur wat toch wel even anders is dan in Nederland en ik wil weten of ik nog iets mee moet nemen of niet.

Voor de kerst zijn er geen plannen. Ik had het er vandaag nog met een collega over. Dat het heel fijn is om met kerst alleen te zijn (wat hier in Spanje vooral voor 24 december geldt) en dat het vooral de anderen zijn die zich daar vervelend over voelen. Als ik zin heb, kan ik 25 december naar een theatervoorstelling. In Granada zit een theatergroep die veel met poppen en marionetten werkt (Titeres Etcétera) en in een museum heb ik vorig jaar een overzichtstentoonstelling van hun werk gezien. Dus nu er een kans is om ze in het echt te bekijken, wil ik dat niet laten lopen. Als ik het leuk vind, ga ik in januari op 1 dag een retourtje Madrid doen om ook daar een voorstelling te bekijken.

Ik wil hierbij iedereen een hele fijne kerst wensen.

De eerste date met z'n tweeën

Tijd voor een update over de Spaanse man. 

De stand van zaken was dat ik zijn nummer had en hij mijn. Zondag hebben we nog even wat heen en weer ge-appt en dat werd elke dag een beetje meer. Wel met een beetje diepgang om elkaar wat beter te leren kennen maar niets wat zou wijzen op een snelle afspraak.

Vorige week woensdag kwam het berichtje binnen dat we "op een dag" wel iets samen zouden kunnen gaan drinken. Op donderdag werd het al: noem een dag en vervolgens zijn we de rest van de week en weekend bezig geweest om alles duidelijk te krijgen: dinsdag na mijn werk wat wandelen, daarna naar zijn padel-gebeuren en vervolgens nog wat drinken. 

Ik vond het eng en hij kennelijk ook want hij heeft nog aan mijn lerares Spaans gevraagd of zij ook mee zou komen. Maar zij was op vakantie (lang weekend in verband met feestdagen) dus we moesten het samen zien te redden. Gezien de taalbarrière, geloof ik dat we het niet verkeerd gedaan hebben maar het is gemakkelijker om elkaar te schrijven. Hij met zijn enorme dialect en ik mijn mijn verkeerde klemtonen en gebrek aan woordenschat.

We waren met de auto en hij stond erop om mij op een plek af te zetten vanwaar ik zeker veilig naar huis zou kunnen lopen. Omdat ik in het centrum woon, is het niet gemakkelijk om mij dicht bij mijn huis af te zetten. Dat vond ik echt heel attent.

Daarna hebben we een paar dagen misverstanden gehad. Omdat ik direct vanuit het werk naar de afspraak ging, had ik mij dus al voor de date aangekleed wat bij mijn collega's vele wenkbrauwen deed rijzen. Ik zag er niet alleen anders uit maar straalde ook. Dat heb ik man uitgelegd waardoor hij de vraag stelde of ik verliefd was. Ik was te perplex om daar op te antwoorden en dan ook nog eens in een andere taal dan mijn eigen. 
Omdat ik vond dat ik toch moest reageren, heb ik woensdagmorgen een verklaring ge-appt die waarschijnlijk voor hem te recht door zee is geweest waardoor hij weer niet wist hoe te reageren.

Daarnaast had ik hem voor de zondag uitgenodigd om een van mijn taarten te proberen in verband met mijn verjaardag, wat hij had geaccepteerd, om vervolgens van mijn lerares Spaans te horen dat hij zondag padel ging spelen en daarna nog wat ging drinken met de groep. 

Dus toen ik vanmorgen ontdekte dat hij niet gereageerd had, had ik het wel even met mannen gehad. Terwijl ik (ja, slecht) op het werk met mijn lerares Spaans aan het appen was omdat ik niet zo goed wist wat ik nu moest doen, kwamen er weer ineens berichtjes van man binnen: of ik aan het werk was? Want ik was wel erg lang online.
Het lijkt erop dat we voorlopig nog wel even verder gaan. Ik heb geantwoord, hij heeft gelachen dat ik strafhuiswerk van mijn lerares heb gekregen, ik heb gevraagd hoe het met hem ging.

En nu is het weer wachten op een reactie van zijn kant. Die zal wel weer rond een uur of twaalf vannacht binnenkomen. 

Best ingewikkeld

Op verzoek ;-) het verslag van de ontmoeting, hoewel ik op dit moment zelf nog geen idee heb wat er over te zeggen valt.

Om te beginnen moest van mijn lerares Spaans mijn garderobe gewijzigd worden. Het is onmogelijk om er als Spaanse uit te zien maar met mijn huidige kleren zou ik geen goede indruk maken. Dus zaterdag, voordat we bij mij kaasfondue zouden eten, winkelen. Laarsjes met een hakje, iets wat een kruising tussen legging en broek is en een lange rode trui. En heftige discussies over de doorzichtigheid van bloesjes. Het is hier heel normaal kleding te dragen waar je dwars doorheen kunt kijken maar ik voel me daar erg ongemakkelijk bij.
Bovendien past dit soort kleding niet in mijn visie van langzaamaan.

Zondag verliep de eerste kennismaking heel natuurlijk. In totaal waren er 12 padel-spelers en iedereen was bezig elkaar te kussen ter begroeting. Wel kreeg ik van de man de vraag of hij mocht zien welke kleur mijn ogen hadden. Mede door de hakken was ik wel 1 van de langere mensen en dan ook nog met natuurlijk blond haar, dus ik viel sowieso wel op. Ik kreeg de indruk dat hij blauwe ogen wel bijzonder vond. (Later ontdekte ik dat hij niet zo reislustig is en waarschijnlijk in zijn hele leven nog nooit blauwe ogen had gezien).
Hij kwam op mij als zeer aardig over en hoewel ik niet weet of ik hem knap kan noemen, heeft hij wel iets wat mij aanspreekt. Hij is 4,5 maand jonger dan ik en heeft zijn eigen bedrijf in beveiligingsinstallaties.
Omdat hij een paar vormt met mijn lerares, kon ik alles op mijn gemak bekijken zonder het gevoel te geven dat ik de hele tijd naar hem zat te kijken (wat ik overigens ook niet heb gedaan). Padel is een kruising van squash en tennis en door het gebruik van de muren van de kooi, leuk om naar te kijken.

Na afloop gingen we naar een tentje vlakbij om nog wat te drinken, mijn lerares, man, zijn nichtje en ik. Dat was gezellig. Ik heb hem wat vragen gesteld en mij in de algemene conversatie gemengd en met behulp van mijn lerares was het ook mogelijk om hem te begrijpen.Het lokale dialect is niet gemakkelijk om te volgen. Waar mensen in Spanje al moeite hebben met mijn naam, maken ze er hier helemaal een zootje van door ook nog eens de s weg te laten. Mijn lerares heeft mijn kookkunsten opgehemeld en er is soort van een afspraak gemaakt dat we met z'n vieren bij mij thuis gaan eten.
Hij maakte een grapje dat hij mij niet kon bereiken (hij had om mijn telefoonnummer gevraagd maar dat had hij niet gekregen). Ik heb uitgelegd dat ik dat niet aan onbekende mannen geef maar dat hij nu niet meer onbekend is dus dat hij mijn nummer nu wel mocht hebben.
Verder vroeg hij of ik maandag weer kwam kijken als hij samen met lerares, nichtje en nog iemand anders ging spelen. Mijn antwoord was nee. Ik ga mijn lessen Engels niet afzeggen voor een partijtje padel. Bovendien is het voor mij nog veel te vroeg om nu al mijn leven te wijzigen omdat ik een man heb leren kennen.

En dat is de stand van zaken nu. Hij heeft mijn nummer en ik het zijne. We hebben zondag nog wat berichtjes uitgewisseld maar, naar zijn mening, net iets teveel. Met als gevolg dat ik mij de hele maandag af heb lopen vragen of ik 1) het niet nu al verknald had en 2) hem nu wel of niet een berichtje kon sturen om hem veel plezier te wensen voor de padel-partij op maandag. Uiteindelijk heb ik hem na het spelen een berichtje gestuurd maar heb ik het heel kort gehouden.

Daten is, na zo'n lange tijd al best ingewikkeld en als het dan ook nog eens op z'n Spaans moet/gaat, is het nog ingewikkelder. Dus voor nu nog geen idee wat er verder gaat gebeuren.