Kiezen voor mezelf

Ik ben dit blog begonnen omdat Man had aangegeven dat hij een tijd(je) alleen wilde wonen om te ontdekken hoe hij het liefste zijn leven wilde leiden. Inmiddels zijn we iets meer dan een jaar verder dat ik het gezamenlijke huis verliet en als iemand me toen had verteld dat ik in Spanje zou eindigen dan had ik die persoon niet geloofd.

In september ben ik een week in Nederland geweest omdat door mijn toch wel zeer snelle vertrek naar Spanje een aantal zaken geregeld moesten worden. Daarbij kreeg ik de indruk dat Man mij (al dan niet tijdelijk) uit zijn leven aan het bannen was.
Autisten (in elke soort gradatie) houden erg vast aan gewoonten en ik was er inmiddels al aan gewend dat ik op plaats laatst stond. Logisch want ik ben als laatste in zijn leven gekomen. De rest had zijn plek al gekregen. Maar het deed af en toe wel pijn.

Samen met Coach heb ik flink huisgehouden in mijn bezittingen in Nederland en daarbij natuurlijk ook diverse zaken besproken. Coach was (is) van mening dat ik vanaf juni vorig jaar mijn tijd en leven heb doorgebracht met wachten totdat Man zou weten wat hij wil en we op de een of andere manier weer een leven samen zouden kunnen beginnen. Coach had de indruk dat Man met deze situatie wel tevreden is en dat ik nog wel heel erg lang zou kunnen wachten, wat mijn gezondheid niet ten goede zou komen. Dus ik ben weer naar Spanje vertrokken met de opdracht mijzelf uit de wachtstand te halen en (zoals ik het zelf heb vertaald) een leven te leiden alsof ik niet getrouwd ben.

Door het vele studeren voor het examen was ik nog niet echt begonnen met het leiden van een leven alsof ik niet getrouwd ben. Begin november kwam ik er toevallig achter dat Man op vakantie ging. Hij wil zijn eigen leven leiden dus ik verwacht geen 5 berichtjes per dag maar een aankondiging dat hij op vakantie zou gaan vond ik wel op zijn plaats. Temeer omdat dit de tweede keer is dat hij dit nu zo deed en bij de eerste keer had beloofd dat hij het niet weer zou doen.

Bij zijn terugkomst in Nederland leidde dit tot een aantal berichtjes over en weer wat uiteindelijk resulteerde in de mededeling dat hij geen contact meer wilde omdat hij zich te beperkt voelde door mijn "aanwezigheid". Ik mocht/mag nog contact opnemen als ik iets nodig heb maar daar houdt het dan ook wel mee op. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik verbijsterd was maar 1 week voor het examen had ik weinig tijd om mij daar druk over te maken.

Na het examen werd mij duidelijk dat ik inderdaad voor mijzelf moet kiezen. Ik denk niet dat er na een paar maanden geen contact nog iets over is wat het predicaat relatie verdiend. Dus heb ik gisteren afscheid genomen van mijn leven als getrouwde vrouw. Van mijn werk had ik nog een tegoedbon voor een etentje in een heel luxe restaurant, waar ik voor de lunch een tafel voor mijzelf had gereserveerd en bij een van de vele juweliers heb ik een mooie ring met bijpassende oorbellen gekocht ter vervanging van mijn trouwring/vriendschapsring die ik 14,5 jaar heb gedragen. Aan het einde van het eten heb ik de nieuwe ring om mijn vinger geschoven als symbool dat ik nu voor mezelf moet kiezen.

Ik heb geen idee wat er verder nog op mijn pad gaat komen en wat het leven mij verder nog brengen gaat. Er zullen zeker nog moeilijke momenten gaan komen waarbij ik mijn doel "kiezen voor mijzelf" uit het oog verlies maar ik hoop dat ik sterk genoeg zal zijn om dat doel zo snel mogelijk weer op te pakken.

Gemist!!

Voordat ik een update over het werk ga schrijven eerst mijn schrik dat ik de sneeuw gemist heb. Ik liep vandaag naar de supermarkt en zag ineens dat er sneeuw op de bergtoppen lag. In juni was de sneeuw verdwenen en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik de bergen zonder sneeuw maar kaal vond. En vandaag lag er sneeuw en misschien al wel veel eerder zonder dat ik het heb gemerkt. Maar ik word er wel heel blij van :-).

Op het werk is van alles en nog wat gaande. Vanaf september/oktober zijn er 4 collega's vertrokken waarvan er 2 inmiddels vervangen zijn, een 3e bezig is met zijn training en de overdracht van zijn huidige baan (een interne overgang) en de 4e ligt bij personeelszaken voor goedkeuring. Die komt hopelijk in januari.

Tijdens mijn vakantie is besloten dat 2 teamcoördinatoren van team gaan verwisselen. Hierdoor heb ik onofficieel vanaf november en officieel vanaf december een nieuwe teamcoördinator. Ik denk dat het een verbetering zal zijn maar dat moet ik nog afwachten. Ik weet wel dat wij niet het gemakkelijkste team zijn qua werk en in die zin zal mijn nieuwe teamcoördinator flink aan de bak moeten.

Ik heb nog steeds niets gehoord over een mogelijke verlenging van mijn contract in maart. Er was voor mijn vakantie een "one-to-one" gepland maar die is verschoven. Vervolgens ging de tweede afspraak ook niet door. Na mijn vakantie was er een informele "one-to-one" gepland waarin ik zou koffie drinken met mijn teamleider maar ook daar is tot nu toe nog niets van terecht gekomen. Ik heb wel een loonsverhoging van 1% gekregen vanwege goed presteren dus zo slecht doe ik het waarschijnlijk niet.
Volgens mijn vorige teamcoördinator ben ik nog niet voldoende een teamplayer maar dat ziet hij volgens mij verkeerd.
Ik hoop wel dat ik uiterlijk half januari weet waar ik aan toe ben omdat er op dit moment waarschijnlijk nog wel baanmogelijkheden liggen in 1 van de vele Nederlandse teams op het werk. En anders kan ik misschien gaan werken voor de Duitse afdeling van onze klant. Het is de bedoeling dat Duitsland en Oostenrijk ook vanuit Granada gedaan gaan worden.

Voor wat betreft het werk voor het Nederlandse deel van mijn klant, is er ook van alles gaande. Mijn huidige HR-manager is ingehuurd en stopt er vanaf januari mee. Ik krijg een nieuwe HR-manager om mee samen te werken. Ze is Nederlandse maar werkt vanuit Ierland. Ik heb geen idee of dat in de praktijk handig zal zijn.
En ik ben bang dat er vanwege geldbesparing, besloten gaat worden om Nederland, Turkije, België en Griekenland samen te voegen onder 1 adviseur. Indien dat het geval zal zijn, denk ik dat ik meer kans maak om mijn baan te houden dan degene die nu voor België en Turkije werkt. Maar ik weet ook al wel dat het bijna onmogelijk zal zijn om 4 landen te doen.

Kortom alles is en blijft in beweging en ik heb geen idee of maandag alles nog net zo zal zijn als toen ik vrijdag mijn werk verliet.

Examen

Mijn tijdelijke huisgenootje (zie foto) is het er absoluut niet mee eens dat ik achter de computer zit en daarbij de muis gebruik. Ik kan dit stukje ook alleen maar schrijven gewapend met een pollepel om toe te slaan wanneer nodig.

Dank voor de beste wensen voor het examen. Ik heb nu alle 4 onderdelen achter de rug en ergens in de laatste helft van januari (!) zal de uitslag bekend zijn.

Zoals te verwachten was het lezen en luisteren niet zo'n heel groot probleem. Die onderdelen heb ik zeker gehaald. 

Het mondeling ging in die zin goed dat ik er redelijk zeker van ben dat datgene wat ik gezegd heb, niet al teveel fouten bevatte. Het probleem is alleen dat ik bij een mondeling altijd dicht sla dus ik heb geen monoloog van 4 minuten gehouden en het is mij ook niet gelukt om 2 tot 3 minuten over een foto te spreken. Ik weet niet in hoeverre mij dat zal worden aangerekend. Het mondeling is bedoeld om te laten zien dat je heel veel Spaanse woorden beheerst en daar ben ik niet in geslaagd.

Met de schrijfopdrachten had ik dubbel pech. In de eerste week van november werden er nog even 2 verleden tijden ingestampt en hoewel ik volgens mijn lerares "una maquina de verbos" ben (vervoegen van werkwoorden gaat mij heel erg goed af), wil dat nog niet zeggen dat ik ze voldoende beheers om ze toe te passen tijdens een examen. Het schrijf-examen bestaat uit 3 onderdelen, meestal 1 tegenwoordige tijd, 1 tegenwoordige tijd met de vorm "heb gedaan, ben geweest" en 1 verleden tijd. Dus als alles mee zou zitten zou ik maar 1 opdracht in de verleden tijd hebben. Helaas kreeg ik deze keer 2 opdrachten in de verleden tijd. Daarnaast waren het ook nog eens opdrachten waar mijn verbeelding niks mee kon. Het was echt worstelen om de vereiste 70-80 woorden per opdracht bij elkaar te knutselen.

Dus ik heb geen idee hoe ik het er uiteindelijk vanaf heb gebracht. Tegen de tijd dat de uitslag bekend is, ben ik waarschijnlijk al wel weer vergeten dat ik ooit examen heb gedaan.
Als ik in Spaans-talige landen wil blijven werken en daarbij Spaans moet spreken, dan heb ik minimaal niveau B2 nodig. Dit was een poging voor A2, dus ik moet nog even door met leren. Mijn lerares was het er niet mee eens dat ik de rest van dit jaar geen huiswerk meer zou doen. Maar ze heeft wel beloofd dat vanaf nu de lessen een stuk leuker gaan worden. 

De laatste loodjes

Nog een paar dagen afzien en dan heb ik mijn leven soort van weer terug.

Het is gelukt om met het vliegtuig terug te komen en ik heb een leuke vakantie gehad. Maar wel een vakantie die in het teken heeft gestaan van "Spaans leren". Per dag ben ik toch wel een paar uur kwijt geweest aan het leren van Spaanse woorden en werkwoordvervoegingen.

Bij thuiskomst werden mijn lesuren met een half uur per les opgeschroefd en heb ik in 1 week tijd 2 verleden tijden moeten verwerken die normaal gesproken in 3 maanden worden behandeld. Het is namelijk wel handig als alle stof die op het examen gevraagd wordt ook behandeld is in de les ;-).
Dus weer terug in het regime van werken, studeren, slapen en de volgende dag idem. In het weekend nog meer studeren en de schrijfoefeningen en mondelinge oefeningen maken of voorbereiden. Inmiddels is het in mijn hoofd zo'n brij van woorden en uitgangen dat ik alles door elkaar aan het halen ben.

Voor mijn vakantie werd mijn huiswerk voorzien van smileys. Rood was slecht, geel was redelijk, groen was goed en de gouden smiley was voor uitmuntend. Gelukkig heb ik voornamelijk groene smileys gekregen. Vorige week maandag heb ik eindelijk mijn gouden smiley bemachtigd. Die had ik ook wel even nodig om de laatste motivatie op te brengen want eerlijk gezegd is de lol van het Spaans leren er op dit moment wel een beetje af.

Het A2-examen is, achteraf gezien, misschien toch een beetje te hoog gegrepen geweest. Tenminste, voor de tijd die we hadden. Qua lezen en luisteren is het geen probleem maar ik produceer niet snel genoeg voldoende (en goede) woorden en werkwoordvervoegingen voor het schrijven en het mondeling. Het zal dus nog spannend worden of ik het examen ga halen. Nu was het voornaamste doel meedoen zodat ik een beeld heb voor als ik voor het meer belangrijke B2-examen ga. Maar ik ben niet het type om voor "spek en bonen" mee te doen en als de onderwerpen een beetje gunstig gekozen zijn, dan maak ik echt wel een kans om het te halen. En daar wil ik dan ook voor gaan.

Vervolgens is het typisch Spaans dat je je aanmeldt voor een examen op zaterdag (22 november) en dat je woensdag (19 november) om 18.30 uur het mondeling hebt. Dus morgenavond moet ik aan de bak. Geen idee hoe zo'n examen gaat en of de examinator een beetje behulpzaam wil zijn. Natuurlijk is morgen op het werk een belangrijke payroll dag, waardoor ik wel iets later kan beginnen maar toch tot 17.00 uur moet werken.
Na mijn mondeling heb ik nog 1,5 uur Spaanse les om mij voor te bereiden op het examen van zaterdag en daarna doe ik minstens een maand geen Spaans huiswerk meer.