Sinds 3 weken hebben we noodtoestand in Spanje en gisteren hebben ze dit met nog eens 2 weken verlengd (dat wil zeggen als het parlement het goedkeurt) tot 26 april. Omdat 1 mei een feestdag is en in een weekend valt, wordt er al gesuggereerd dat de noodtoestand nog eens verlengd gaat worden.
Ik ben nog steeds bezig om het exacte verschil te ontdekken tussen lock down en noodtoestand en voor nu denk ik dat het vooral te maken heeft met de inzet van het leger, de mogelijkheid om fondsen vrij te maken en om middelen op te eisen van de privé gezondheidszorg.
We mogen officieel het huis niet meer uit, tenzij het is om boodschappen te doen, de hond uit te laten (als je die hebt) of om naar het ziekenhuis te gaan (maar dat dan alleen als je het coronavirus in erge vorm hebt). Voor de rest moet je binnen blijven en vooral geen andere ziektes ontwikkelen, je been breken of wat dan ook want je wordt niet geholpen.
De controles worden steeds strenger (de ex van Vriend kreeg een boete van € 600,00 omdat ze 500m van huis haar hond uitliet). Ondanks dat heb ik tot nu toe elk weekend het risico gelopen om het weekend bij Vriend door te brengen. Op zaterdag ga ik na het boodschappen doen naar Vriend want dan heb ik een "reden" om buiten mijn huis te zijn maar om op zondag terug te keren naar mijn huis ligt moeilijker.
Vrijdag kwam ik erachter dat Vriend zich niet heel er aan de regels houdt en dat hij nog regelmatig bij vrienden over de vloer komt en bij de buren wat gaat drinken. Ik snap dat het niet eenvoudig is om 24 uur per dag alleen te zijn totdat ik mogelijkheid heb om hem een tijdje gezelschap te houden maar deze regels zijn er niet voor niets.
Volgens de statistieken staat van de westerse landen inmiddels op de tweede plaats met aantal geïnfecteerden dus iets van voorzichtigheid is wel geboden.
Nu weet ik ook dat er geen eenduidige manier van meten is. Het ene land telt alleen de mensen die overleden zijn in het ziekenhuis terwijl het andere land ook de mensen telt die thuis zijn overleden. Dus in hoeverre deze statistieken te vertrouwen zijn, weet ik ook niet. Maar de quarantaine is niet voor niets opgelegd.
Uiteindelijk ben ik gisteren wel naar het huis van vriend gegaan om petroleum voor mijn petroleumkachel uit te sparen. Het is kouder dan normaal in deze tijd van het jaar en nu ik de hele dag thuis ben, verstook ik meer petroleum dan normaal. Op dit moment heb ik nog zo'n 8 liter wat waarschijnlijk net iets meer dan 1 week warmte zal geven.
Een vriendin heeft voor mij op internet gekeken en de meeste winkels hebben niet meer en de rest wordt voor woekerprijzen verkocht (2,5 x de normale prijs).
Ik heb Vriend echter wel gezegd dat als ik merk dat hij nog een keer de regels overtreedt, ik niet eerder meer bij hem kom totdat de quarantaine is opgeheven. Ik hoop dat dit helpt ;-)
En ikelf?
Nadat ik mijn laatste bericht heb geschreven, heb ik geprobeerd mijn werk te combineren met een cursus Spaans voor 2 avonden per week, 1x per week fysio-training en een wijziging in functie op het werk wat gepaard ging met een nieuwe klant om voor te werken (en dat is niet de gemakkelijkste klant). Er gingen collega's weg die niet vervangen werden waardoor de werkdruk omhoog ging.
Als gevolg van dit alles zei mijn lichaam rond kerst dat het op was en heb ik mij op 8 januari ziek moeten melden.
Na een maand zonder stress en middelen om beter te slapen voelde ik mij stukken beter, hoewel nog steeds zonder veel energie. Dat was het moment waarop de strijd met mijn huisarts begon. Omdat uit de onderzoeken geen afwijkingen werden gevonden (nee, want ik heb medicijnen die daarvoor zorgen maar ik zou het wel fijn vinden te weten wat de oorzaak is), is zij van mening dat er geen probleem is. Als ik alle medicijnen laat staan zodat de afwijkingen weer zichtbaar worden, dan is er geen enkel probleem om verder te onderzoeken. Daar kom ik dus niet veel verder mee.
Via de soort van Spaanse bedrijfsarts en de privé ziektekostenverzekering van het werk ben ik ook in behandeling bij een privé arts maar daar zijn alle onderzoeken en behandelingen tot nader order uitgesteld vanwege het coronavirus,
Het is duidelijk dat er iets niet goed zit in mijn maag en ingewanden maar wat het precies is en of het te behandelen valt, zal voor voorlopig nog onduidelijk blijven. Ik hoop in september meer te weten.
In Spanje heb je niet zoals in Nederland een re-integratieplan als je langdurig ziek bent. Je bent of 100% ziek of 100% beter. Op 17 maart moest beslist worden of ik nog eens 4 weken langer ziek moest blijven of dat ik mij beter zou melden.
Omdat we vanaf dat moment al vanuit huis moesten werken, hoewel het nog geen noodtoestand was, heb ik maar besloten om mij beter te melden. Om van niks naar 40 uur per week te werken is niet gemakkelijk maar vanuit huis, zonder reistijd maakt het in ieder geval gemakkelijker.
Hoewel het zwaar is en mijn dagen erg kort zijn (ik ga vroeg slapen om genoeg energie te hebben voor de dag erna) ben ik met deze quarantaine blij dat ik werk. Het maakt dat ik een ritme heb en iets te doen, wat niet verkeerd is. Maar op deze manier nog eens 20 dagen of meer verder te moeten is niet echt iets waar ik naar uitkijk.
