Ik heb er lang tegenaan lopen hikken maar uiteindelijk heb ik besloten weer naar school te gaan om mijn B2-examen Spaans te gaan halen. Aan 1 kant ben ik blij dat ik weer een poging ga wagen maar aan de andere kant zie ik er als een berg tegenop. Niet zozeer om weer naar school te gaan maar meer omdat het inhoudt dat ik 2 extreem lange dagen ga maken en niet weet of ik daar wel de energie voor heb.
De redenen om weer naar school te gaan hebben vooral een praktische achtergrond.
Als ik ander werk wil vinden wat voldoende redelijk betaald dan is het vloeiend spreken van Spaans een vereiste en hoewel ik mij verstaanbaar kan maken en gesprekken kan voeren, weet ik dat ik dat met fouten doe. Deze fouten moeten gecorrigeerd worden voordat ze zo ingesleten zijn dat ze met heel veel moeite eruit gehamerd moeten worden. Een vriendin ziet het als haar taak mijn Spaans te corrigeren maar dat komt de conversatie niet ten goede ;-). Vriend vindt het schattig als ik fouten maak maar denkt daar anders over als hierdoor misverstanden ontstaan en we daardoor "ruzie" hebben. Hoe dan ook, corrigeren is niet iets wat in zijn "taakomschrijving" staat.
Verder zijn er een aantal cursussen aan de universiteit die ik mij leuk lijken om te doen waarvoor minimaal B2 of zelfs C1 vereist is. En dan kan iedereen wel zeggen dat mijn Spaans goed is, zonder een officieel bewijs in de vorm van een erkend certificaat kom ik niet ver.
Ik ben voor Spaans en Engels 2x naar een taalacademie gegaan en daar werd ik niet heel vrolijk van, hoewel Engels minder slecht was dan Spaans.
Spaans was beginnersniveau en ik wilde sneller dan de groep of ik had de pech dat de groep niet echt geïnteresseerd was. Gevolg was dat ik mijn huiswerk had gedaan en had geoefend en de rest niet waardoor ik het gevoel had dat ik niet erg opschoot.
Engels had het probleem dat mijn niveau hoger was dan de groep waardoor er amper aandacht was voor het verbeteren van mijn Engels wat niet perfect is.
Voor Spaans ging ik vervolgens naar privé lessen, waar ik in 3 jaar een hoop heb geleerd. Alleen was mijn lerares te streng en tegen de tijd dat ik mij daar bewust van werd, gaf het mij zoveel stress dat mijn huiswerk perfect moest zijn dat pogingen om de stress te verminderen niet meer werkten. Ik stopte met de lessen op het moment dat, volgens mijn lerares, alle theorie voor het B2-examen behandeld was.
Geen idee waar mijn hoofd zat maar ik besloot om, direct na het stoppen met de lessen, mij in te schrijven voor een online cursus Spaans B1-B2 om te ontdekken dat ik daar helemaal niet klaar voor was.
Na het leren kennen van Vriend, met een iets grotere motivatie om mijn Spaans te verbeteren en met nog maar een half jaar te gaan om de cursus af te maken, deed ik een poging om iets in te halen maar verder dan hoofdstuk 12 van de 40 ben ik niet gekomen.
Wat ik wel in deze 2 jaar zonder les voor elkaar gekregen heb, is dat ik niet meer bang ben om Spaans te spreken. Met mijn privé-lerares was dat 1 van de grootste struikelblokken.
De vriendin die mijn Spaans steeds loopt te corrigeren, had mij aangeraden om naar dezelfde school te gaan als waar zij Spaans had geleerd. De school staat goed aangeschreven en volgens haar zal ik daar een hoop leuke mensen leren kennen. En beter, het is een publieke school wat enorm in de kosten scheelt en erkenning van het diploma.
Toen ik de school via het internet ontdekt had, bleek de periode van inschrijving al voorbij maar Vriend was zo aardig om namens mij te bellen en er bleek een mogelijkheid om je in te schrijven in geval er open plaatsen waren. De website in de gaten gehouden en zodra de mogelijkheid van inschrijving er was, alles ingevuld.
Op 17 juni moest ik een test van mijn Spaans doen en ze waren verbaasd dat iemand met zo'n hoog niveau aan de test meedeed. Dezelfde dag kreeg ik nog een email dat ik was toegelaten aan het 2e (en laatste) jaar voor B2-niveau.
Vervolgens worstelde ik mij door een hoop papieren heen (want publieke school) om de inschrijving officieel te maken. Morgen moet ik mij met al deze papieren bij de receptie van de school melden en dan hoop ik dat alles in orde is. En, typisch hier in Spanje, alles in het Spaans ;-). Ik zit mij af te vragen hoe de andere buitenlanders die aan deze school Spaans willen leren zich hier mee redden.
Het rooster is 2 dagen per week van 19:00 tot 21:15. Dat houdt in dat ik die dagen om 07:50 mijn huis uitga om dan tegen 22:00 weer thuis te komen. Als we daar nog 1 dag bij op doen dat ik vanaf mijn werk naar fysiotherapie ga en ook laat terug ben, dan is het duidelijk dat het zwaar zal zijn en dan heb ik het nog niet over het huiswerk wat gedaan moet worden.
Ik ga het voor een jaar proberen met de cursussen die ik wil doen en het verbeteren van de communicatie in mijn relatie in mijn achterhoofd en na dat jaar heb ik of mijn examen gehaald of besloten dat het halen van mijn B2 (voor nu) een onmogelijke droom is.
