Het duurde maar toen was daar eindelijk de datum en tijd om te tekenen: donderdag 31 januari om 13:00 uur. Een halve dag vrij gevraagd om direct na het tekenen "mijn" huis te bekijken en vol goede moed om 12:15 in de bus gestapt richting notaris.
In de bus kreeg ik een telefoontje van de bank: de persoon die namens de bank moest tekenen had wat vertraging en zou een half uur later komen.
Ik tel tot 10 en denk: Spaanse manier.
Om 12:45 stonden adviseur, voormalige eigenaren, de makelaar en ik op de stoep van de notaris. We gingen alvast naar binnen zodat één van de secretaresses de papieren kon voorbereiden. Papieren werden ingevuld, gingen naar notaris, kwamen terug met correcties, werden weer aangepast etc. en nog steeds geen meneer van de bank.
Om 13:45 kwam de notaris met de mededeling dat als de meneer van de bank niet snel kwam, het tekenen werd uitgesteld want het kantoor zou om 14:00 sluiten. NEE, dat kon niet waar zijn!
Goed, meneer van de bank stond 5 minuten later op de stoep, nam adviseur en mij mee naar een speciale ruimte voor instructies en controle dat alles klopte en vervolgens gingen we naar de ruimte om te tekenen. Bleek er een fout in het document te zitten: mijn paspoort nummer en het nummer van mijn verblijfsvergunning bleken niet te kloppen.
Even was ik bang dat het tekenen alsnog uitgesteld zou worden maar de notaris maakte een correctie in het document en een aantekening op de laatste pagina en liet ons toch tekenen.
Om 15:00 stonden we weer buiten en was ik een huis en een schuld rijker maar wat een gedoe. Omdat ik een afspraak had om 17:30 was er uiteindelijk niet veel tijd meer om mijn nieuwe huis te bewonderen.
Nu duurt het nog een maand of twee voordat het kadaster en dergelijke op mijn naam staan.
Vriend en ik zijn inmiddels begonnen het huis voldoende bewoonbaar te maken. Dat gaat niet helemaal van een leien dakje want over wat bewoonbaar is, hebben we zeer uiteenlopende meningen.
Na wat berekeningen te hebben gemaakt, heb ik besloten om de woonkamer, de grote slaapkamer en de gang van gladde muren te voorzien. Spanjaarden zijn verzot op muren met structuur waarvan ik echt de charme niet van in zie. Daarbij vind ik het heel leuk om met behang te spelen en dat gaat niet op een muur met structuur. Vriend vindt dit allemaal maar raar en Française heeft al gezegd dat behang niet tot de Spaanse cultuur behoort.
Mijn focus ligt op het ervoor zorgen dat de schilder zijn werk kan doen terwijl Vriend van mening is dat we alles wat in het huis staat en dat ik niet wil hebben zo snel mogelijk verwijderd moet worden. Dat komt niet overeen.
Ik hoop uiterlijk half maart in mijn nieuwe huis te wonen.
Dan het antwoord op de vraag of Spanje kringloopwinkels kent: ja, die hebben ze hier maar wat ze hebben stelt niet veel voor.
Ik kan me nog herinneren dat begin jaren 80 in Nederland het heel luxe was als je spullen/meubels van de I.K.E.A in huis had. Dat was modern en speciaal. Nu is in bijna ieder huis wel wat van deze woonwinkel te vinden en doen we ons best om iets originelers te vinden.
Deze situatie die we in Nederland in de jaren 80 hadden, is wat er nu in Spanje gebeurd. De meeste huizen (en zeker in het armere Andalucia) hebben nog de meubels van hun (groot)ouders en je kunt ook meer huur vragen als het huis is ingericht met de meubels van de I.K.E.A.
Wat dan in de kringloopwinkels terecht komt is wat er ook in mijn huis staat: donkere wandmeubels of in boerenstijl grenen met geborduurde kussens. Zeer waarschijnlijk wel goede kwaliteit maar zo uit de mode dat je niet eens hoeft te hopen op een verrassing.
In Granada komen de meeste meubels van de Con.fa.rama: een woonwinkel die ook witgoed en keukens verkoopt. Geen idee hoe het met de kwaliteit van de meubels gesteld is maar que prijsniveau schijnt het dicht bij de I.K.E.A te liggen.
Na het vertrek van de schilder ga ik kijken hoeveel geld er over is en dan neem ik een beslissing of ik meubels ga opknappen of dat ik voor nieuw ga.
Voorlopig ben ik in ieder geval nog wel even bezig.
