Ik ben nu bijna 2 weken terug van de cursus die in alle opzichten aan de verwachtingen heeft voldaan. Misschien zelfs nog wel meer dan dat, maar daarover een andere keer meer.
De naam van de cursus was Fashion Design intensive en intensive was het, en niet alleen de cursus.
Ik vloog vanaf Madrid (was goedkoper dan vanaf Málaga) en tijdens de 5 uur durende busreis kwam ik aan de praat met mijn buurman. Vlak voor aankomst bij het busstation wisselden we nummers uit om iets te gaan drinken voor als ik terug zou zijn in Granada.
Na een lange reis kwam ik doodmoe aan in mijn "hotel" om te ontdekken dat deze man mij al 3 berichtjes had gestuurd.
Dit was het begin van een zeer intensief whatsapp-contact voor 2 weken, hoewel we steeds op onderwerpen stuitten die beter uitgelegd konden worden in echt contact. Soms een beetje teveel van het goede, Spaanse mannen kunnen erg aanhoudend zijn in vragen of je al gegeten hebt, indien nee, wanneer je dat gaat doen, en even later wat je gegeten hebt. En hetzelfde voor als je gaat slapen, wanneer ga je dat doen, je mag niet slapen zonder gegeten te hebben etc.. Verder zijn ze erg goed in het versturen van berichtjes om iets te zeggen ook al is er geen enkele reden om een berichtje te sturen: ik ben nu in de supermarkt, ik zit nu in de bus naar huis, ik drink een biertje met de buren.
Maar buiten deze, in Nederlandse ogen, ietwat overdreven reacties, was de rest van het contact goed en kwamen we tot de ontdekking dat we redelijk wat gemeenschappelijke dingen hadden. Daarnaast was het fijn om iemand te hebben met wie ik alles wat in de cursus gebeurde kon delen.
Bij terugkomst stond hij mij bij het busstation op te wachten en ging in fysiek contact iets over de schreef om direct de dag daarna zijn excuses aan te bieden. En zodoende ga ik nu al 2 weken uit met deze man. Hij belt (zoals dat hoort in Spanje) minimaal 5x per dag om te vragen hoe het met me gaat, me een standje te geven als hij vindt dat ik niet goed genoeg voor mijzelf zorg en als ik in zijn huis ben is hij de zorgzaamheid zelve.
Romantisch kan ik hem niet noemen maar wel vol aandacht. Zo kreeg ik van de week als cadeautje een nieuwe vaste telefoon. De telefoon die ik had zat met een kabel vast aan de muur en hij was het er niet mee eens dat ik mijn bed moest verlaten om de telefoon op te nemen. Hij weet van mijn ziekte en gezondheidsproblemen en staat erop dat ik mijn rust neem, daarbij hoort een telefoon die ik overal op moet kunnen nemen. Dus sinds woensdag heb ik een handsfree telefoon.
Ik zal hem maar niet zeggen dat ik dat ding overal door het huis heb slingeren, hem achterlatend op de plek waar ik het laatst geweest ben ;-).
Maar het is met aandacht gekozen met het oog op mijn welzijn.
Na 2 weken intensief contact per whatsapp en nu in het echt, is het duidelijk dat we sterke gevoelens voor elkaar hebben hoewel het de meest onwaarschijnlijke combinatie ever is. Maar tot nu toe gaat alles op zo'n natuurlijke manier dat we besloten hebben het een kans te geven en we zien wel waar het schip strandt.
Ik had een boel verwachtingen voor de cursus in Londen maar dat het met een relatie zou eindigen, stond niet op het lijstje.
Via een traditioneel huwelijk naar een LAT-huwelijk naar een leven alleen. Vanuit een baan in Spanje op zoek naar mijn droom zonder te weten wat die inhoudt. Van nauwelijks sporten vanwege blessures en andere gezondheidsproblemen toch blijven hopen om in 9 weken van Sevilla naar Santiago de Compostella te lopen. Via een gehucht, een vakantiechalet, een anti-kraakwoning en een flatje in Spanje op zoek naar een plek die ik thuis kan noemen. Kortom: Ik begin opnieuw.