Het heeft een tijdje geduurd voordat ik iets van mij heb laten horen. Dat heeft van alles te maken met de menopauze.
Wat mij heel erg dwars zit is dat mijn managers op het werk dit niet als een lichamelijk probleem zien maar als een persoonlijk probleem en daardoor ook niet erg veel begrip tonen voor de hormoonschommelingen waar ik last van heb. Dat kan zijn omdat ze, gezien hun leeftijd, geen idee hebben waar ik doorheen moet. Tijdens mijn halfjaarlijkse functioneringsgesprek heb ik te horen gekregen dat ik een half jaar heb om mijn "wangedrag" te verbeteren en indien nee, dan zouden er consequenties zijn. Hoewel het niet met zoveel woorden is gezegd, weet ik uit ervaring dat het dan of een verplichte overplaatsing of ontslag zal worden (hoewel dat laatste door HR zoveel mogelijk tegengehouden wordt omdat dat geld kost). Ik zal hoe dan ook niet ontsnappen aan een slechte beoordeling tijdens mijn jaarlijkse evaluatie ;-).
Eind november was het even helemaal op en moest ik naar de dokter om mijn verklaring van ziek zijn op te halen. Hoewel ik ervan uitging dat het de gebruikelijke 3 dagen zou zijn, was mijn huisarts zo geschrokken van hoe ik eruit zag, dat ik direct (op z'n Spaans) een stapel medicijnen voorgeschreven kreeg, dat ik volgens haar vanwege de menopauze een hormonale depressie heb en dat ik minstens een week thuis moest blijven.
Met als gevolg dat ik mij nu elke maand bij mijn dokter moet melden.
Volgens mij heb ik helemaal geen last van een depressie, alleen maar heel erg moe vanwege gebrek aan slaap maar mijn Spaans is niet voldoende om met mijn huisarts hierover in discussie te gaan.
Inmiddels ben ik weer voldoende opgeknapt en op 5 december was ik weer aan het werk.
Nu geniet ik van een lang weekend wat ik vooral van plan ben om lekker lui in mijn bed door te brengen ;-). Op dit moment heb ik serious request op de radio (laptop) en maandag schakel ik door naar de Top2000.
Het lijkt erop dat Spaanse man uit mijn leven aan het verdwijnen is. In oktober is hij begonnen met het afkicken van zijn alcoholverslaving en daardoor is op dit moment voor mij geen plaats in zijn leven. Ik vind het wel even best. In mijn eentje heb ik, met de menopauze en de problemen op het werk, wel genoeg op mijn bordje.
Op dit moment wil ik vooral rust en dat is wat ik mijzelf de komende dagen ga geven.
Ik wens iedereen een fijne kerst.
