Het plan leek heel redelijk: ik doe de cursus (ja gehaald :-) ), ga in augustus vooral even genieten van de vrije tijd naast mijn werk (we werken in augustus 7 uur per dag dus tijd voor leuke dingen) en in september zou ik gaan nadenken over hoe en wat nu verder.
Hier blijven, naar een andere stad in Spanje, naar Engeland of een jaar vrijwilligerswerk als lerares Engels in Latijns-Amerika en wat voor opties er nog meer mogelijk zouden zijn.
Ik heb eindelijk mijn leven soort van op orde na eerst de scheiding en de problemen met Ex en vervolgens keihard studeren om mijn Engelse grammatica enigszins op orde te krijgen. Dat maakt dat er ruimte is voor ontspanning en genieten.
De voordelen van hier blijven zijn duidelijk, ik woon hier nu 2,5 jaar en heb met hard werken een leuk leven opgebouwd. Ik heb mijn koor en via de website om met mensen leuke dingen te ondernemen, ga ik nu regelmatig uit en ontmoet ik mensen buiten de site om, om af en toe naar de film te gaan of een terrasje te pakken. Dingen die ik in Nederland door allerlei omstandigheden niet echt heb gedaan.
Het nadeel van hier blijven is mijn werk. Na 2,5 jaar heb ik mijn huidige werk wel gezien, loop ik voor de zoveelste keer tegen de maandelijkse problemen met mijn payroll vendor aan en ga ik voor de derde keer de pensioenen draaien met weer een wijziging in procedures omdat ze van pensioenfonds gaan veranderen. Ik heb het wat dat betreft wel gehad en binnen het bedrijf zijn niet echt veel doorgroeimogelijkheden.
Een ander nadeel is overduidelijk het weer. De zomermaanden van ongeveer half juni tot en met half september zijn voor mij te warm. Hoewel ik wel moet toegeven dat het minder warm is dan vorig jaar en daardoor dragelijker.
Voordeel van vrijwilligerswerk is dat ik met een sabbatical zo'n 14 maanden vrij kan nemen met baangarantie bij terugkeer. Dan kan ik een jaar lang werken en nadenken over wat ik nu verder wil en moet. Mijn probleem op dit moment is dat ik mij nog niet zeker genoeg vind in mijn Spaans en dat ik graag mijn B2-examen (gepland in maart/april 2017) gedaan wil hebben voordat ik ga solliciteren op een vrijwilligers baan in Latijns-Amerika. Daarbij ben ik er ook nog niet helemaal uit of ik in staat ben om een jaar lang een slaapkamer met iemand anders te delen. Het zal geen verrassing zijn als ik zeg dat ik mijzelf heel goed in mijn eentje kan vermaken en ook echt tijd in mijn eentje nodig heb om mijzelf op te laden voor weer een lange tijd met anderen.
Voor een baan in Engeland of elders in Spanje, geldt het omgekeerde van hier blijven. Het overgrote voordeel is dat ik in aanmerking kan komen voor meer inhoudelijk werk wat een groter beroep doet op mijn intelligentie en capaciteiten. Waarschijnlijk zal het ook wel iets beter betalen. Het lukt mij hier net om rond te komen en dat zal, zeker in Engeland, wel anders zijn. Aan de andere kant betekent het weer volledig overnieuw beginnen en hoewel mijn broer mij bewonderd voor het in staat zijn om telkens weer overnieuw te beginnen, moet ik eerlijk toegeven dat ik daar op dit moment wel even klaar mee ben. Weer verhuizen, je eigen plekje op je werk veroveren, een nieuw sociaal leven opbouwen...
Het kost allemaal heel veel energie en ik weet niet of ik daar op dit moment wel zoveel zin in heb.
Maar goed, in september zou ik daar op mijn gemak eens allemaal over na gaan denken. Voor nu stond genieten op het programma. Totdat ik mijn eerste werkweek achter de rug had. Sinds april heb ik een nieuwe teamcoördinator en het lukt mij niet om met haar samen te werken. Voor mij een vreemde situatie omdat ik nog nooit problemen heb gehad in samenwerking met anderen. Afgelopen maandag knalde de boel weer eens en dat was voor mij de druppel. Dit zou niet gaan werken en omdat het probleem vooral bij haar ligt, kan ik er ook weinig aan veranderen.
Ik ben regelmatig benaderd voor de functie van quality analyst en die functie stond weer open. De reden waarom ik daar tot op heden niet op gesolliciteerd heb, is omdat ik niet zeker weet of het wel zo leuk is om 8 uur per dag te controleren of mensen hun werk goed doen of niet. Voor een halve dag lijkt het mij wel wat maar een hele dag lijkt mij teveel. Mijn back-up wist mij te vertellen dat in juni 2 sollicitaties waren ontvangen en nadat ze iemand hadden aangenomen werd die ontslagen, waardoor de vacature nu weer open was gesteld. Solliciteren op deze functie zou waarschijnlijk de snelste manier zijn om mijn team te verlaten en dus heb ik toch maar een 3-talige brief en cv in elkaar geknutseld.
Nu zit ik dus met spanning op een reactie te wachten terwijl ik vrijdag ontdekt heb dat er ook beweging in mijn sollicitaties in Engeland is gekomen. Voor mijn eigen gezondheid moet ik weg uit mijn team en het liefst zo snel mogelijk. En misschien is het ook maar goed dat ik nu gedwongen word een beslissing te nemen. Ik loop al tijden met de vraag rond "En wat nu?" wat ook niet echt rustgevend is. Het is in ieder geval niet saai te noemen.
