Volledige chaos op het werk. Deze maand doe ik ook het werk van mijn collega en in combinatie met de overgang naar een nieuw HR-programma waar mijn klant de licentie van heeft gekocht, is het behoorlijk druk. Vooral omdat het programma niet doet wat het andere programma wel kon, rapporten draaien. Naar mijn mening toch wel een belangrijk iets dat een HR-programma moet kunnen, zeker als die ook gebruikt worden voor payroll.
Daarnaast had mijn collega een email volledig verkeerd geïnterpreteerd waardoor ik mij ineens bezig moest houden met de pensioenberekeningen voor de Belgische medewerkers van mijn klant. Vervolgens kwam daar de aanslag in Brussel bovenop met het verstrekken van informatie aan de Belgische manager om te zien of iedereen de aanslag had overleefd. Gelukkig waren alle Belgische medewerkers van de klant ongedeerd.
Het is in ieder geval niet saai ;-).
Inmiddels heb ik de uitslag van mijn C1-examen. Ik heb dat gedaan via de Cambridge-methode en ik ben geslaagd voor mijn CAE. Om voor mij onduidelijke redenen heb ik het schrijven volledig verknald met als gevolg dat ik 4 (!!!) punten tekort kwam om de C2/CPE score te halen. Heel langzaamaan begin ik mij te verzoenen met de behaalde score. Dit certificaat is een vereiste om als lerares Engels aan het werk te kunnen omdat Engels niet mijn moedertaal is. Daarnaast heb ik de taalacademie vaarwel gezegd om bij een privé-lerares grammaticalessen te volgen. Dat levert de rare situatie op dat mijn Engels van een veel hoger niveau is dan dat van mijn lerares (en ik hoor haar fouten maken die echt erg zijn) maar dat zij op het gebied van grammatica mijn meerdere is. Het scheelt in ieder geval in leerwerk voor mijn opleiding in juli. Een van de 2 verplichte studieboeken is een grammatica boek, dus alles wat we in de les behandelen kan ik wegstrepen uit mijn boek als gedaan.
Spaanse man is geparkeerd. Ik was (en ben) zijn gedrag meer dan zat. Afspraken niet nakomen (lees: afzeggen omdat hij ineens iets kon doen wat hij leuker vond), alleen contact zoeken als hij zich alleen voelt en vervolgens zielig doen dat ik de rest van mijn leven boos op hem zal blijven. Waarna ik vriendelijk uitleg dat ik niet boos ben maar dat ik niet weet of ik hem kan vertrouwen dat hij niet weer een afspraak af gaat zeggen. Het duurt lang voordat mijn grenzen bereikt zijn maar dat wil niet zeggen dat ik ze niet heb. Française is heel blij dat ik Spaanse man geparkeerd heb. Volgens haar zijn er zat leukere mannen die mij meer waard zijn.
Semana santa is hier weer in volle gang dus de stad wordt weer aan alle kanten onveilig gemaakt met processies. Het leukste moment blijft toch het vertrek en de thuiskomst van de beelden in de kerk. Het gepruts op de millimeter om die gevaartes door de deur heen te krijgen wordt via de tv zeer goed uitgezonden. En omdat de processies soms pas tegen 02.00 uur weer terugkomen, kan ik ze ook via de tv weer terug zien komen.
Vandaag ga ik met een Spaanse vrouw die ik heb leren kennen bij de groep gescheiden mensen naar een museum en ik heb mij eindelijk aangemeld bij een website die activiteiten organiseert in Granada. Het is een hele actieve website waar mensen activiteiten organiseren waar je je voor aan kunt melden als je denkt dat het je wat lijkt. Je kunt ook zelf activiteiten organiseren. Daarnaast zijn er aparte groepen waarbij je je aan kunt sluiten als je dezelfde interesses deelt. Als alles goed gaat, heb ik zaterdag mijn eerste activiteit: een intercambio met verschillende talen. En ik zit erover te denken om voor een volgend museumbezoek te kijken of ik een aantal mensen van deze site mee kan krijgen.
Mijn leven wordt steeds leuker.
vrijdag 25 maart 2016
vrijdag 4 maart 2016
Gelukt!!!
In januari had ik bij mijn toenmalige teamleider het verzoek ingediend om een maand (onbetaald) verlof op te mogen nemen. Normaal gesproken mag ik wel op vakantie maar moet ik aanwezig zijn als het loonperiode is dus niet meer dan 2 weken vrij (of als het gunstig valt 2,5). Maar omdat ik zo aardig was om mijn back-up een maand vakantie te gunnen, kon ze een tegenprestatie niet weigeren.
Na wat heen-en-weer mailen, kwam het verlossende bericht: de grote teammanager heeft mijn verzoek goedgekeurd. Om te voorkomen dat ze het later weer in zouden trekken, heb ik direct mijn inschrijving bij de school geregeld en vorige week had ik mijn intakegesprek en toelatingsexamen per Skype. Ze waren zo aardig om mij direct de uitslag te geven: toegelaten.
Dus in juli zit ik de hele maand in Malaga om daar (hopelijk) mijn certificaat als lerares Engels te halen, in mijn geval niet de CELTA maar de TrinityCertTesol. Voor wat ik ervan gehoord heb is het een extreem intensieve cursus en de school waarschuwde mij dan ook dat ik niet op moest rekenen dat ik iets van Malaga zou zien. Lessen bijwonen, lessen voorbereiden, verslagen schrijven, opdrachten uitwerken en vervolgens elke dag afgedraaid mijn bed in rollen en dat 7 dagen per week (oh nee, geen lessen bijwonen op zaterdag en zondag).
Ik merk dat ik er heel erg naar uitkijk. Ik heb gekozen voor een gedeeld appartement, hopelijk met een medestudent onder het motto gedeelde smart is halve smart en misschien kun je elkaar dan ook nog een beetje helpen met de opdrachten die je uit moet voeren.
Inmiddels heb ik mijn verplichte lesboeken in huis en ik voel me net zo blij en gespannen als op de middelbare school als ik naar school mocht om mijn boeken af te halen. Allemaal spannende, leuke en nieuwe dingen die ik zal gaan leren.
Met ingang van deze maand ben ik met mijn Engelse lessen op de taalschool gestopt omdat ik daar niet de onderbouwende grammatica leer die ik mis. Gisteren had ik mijn eerste prive-les en hoewel mijn Engels qua woordenschat en spreekvaardigheid hoger is dan die van mijn lerares, denk ik wel dat ze in staat is om mij deze grammatica te leren. Anders heb ik juli een probleem.
Natuurlijk zijn er ook dingen die ik heel erg eng vind. Ik ben niet zo'n held als het gaat om voor een groep te staan en mijn mond open te trekken en daarbij maakt het niet uit of ik mij al dan niet voorbereid heb. In totaal zal ik 6 uur voor de klas staan en de andere keren moeten kijken hoe mijn medestudenten het ervan afbrengen. Dat was ook 1 van de vragen in het gesprek: of ik tegen kritiek kon en of ik in staat was om feedback op een positieve manier te geven. Omdat je meestal als lerares voor de klas staat en dat dus niet mijn sterkste kant zal zijn is het mij niet geheel duidelijk waarom het mij leuk lijkt om als lerares te werken. Er zijn dingen die mij van nature gemakkelijker afgaan (hoewel mijn collega's van mening zijn dat ik helder en duidelijk uitleg). En bij Trinitiy-Tesol is een onderdeel dat ik privé-lessen moet geven aan een student, daarbij een analyse moet maken van zijn/haar sterke en zwakke kanten en zijn/haar niveau moet vast stellen, gevolgd door een rapport.
Ze zullen ons vast van tevoren laten weten hoe we dat allemaal moeten doen maar dat helpt op dit moment nog niet echt om mij op mijn gemak te voelen. Ik weet wel dat, wat er ook gebeurd, ik van deze training in ieder geval persoonlijk heel veel zal leren en daar ben ik na de stress van de afgelopen tijd wel aan toe.
Het is tijd voor positieve dingen en vorm te geven aan een nieuwe toekomst, waar die mij dan ook brengen zal. Dit certificaat is weer een nieuwe stap vooruit.
Na wat heen-en-weer mailen, kwam het verlossende bericht: de grote teammanager heeft mijn verzoek goedgekeurd. Om te voorkomen dat ze het later weer in zouden trekken, heb ik direct mijn inschrijving bij de school geregeld en vorige week had ik mijn intakegesprek en toelatingsexamen per Skype. Ze waren zo aardig om mij direct de uitslag te geven: toegelaten.
Dus in juli zit ik de hele maand in Malaga om daar (hopelijk) mijn certificaat als lerares Engels te halen, in mijn geval niet de CELTA maar de TrinityCertTesol. Voor wat ik ervan gehoord heb is het een extreem intensieve cursus en de school waarschuwde mij dan ook dat ik niet op moest rekenen dat ik iets van Malaga zou zien. Lessen bijwonen, lessen voorbereiden, verslagen schrijven, opdrachten uitwerken en vervolgens elke dag afgedraaid mijn bed in rollen en dat 7 dagen per week (oh nee, geen lessen bijwonen op zaterdag en zondag).
Ik merk dat ik er heel erg naar uitkijk. Ik heb gekozen voor een gedeeld appartement, hopelijk met een medestudent onder het motto gedeelde smart is halve smart en misschien kun je elkaar dan ook nog een beetje helpen met de opdrachten die je uit moet voeren.
Inmiddels heb ik mijn verplichte lesboeken in huis en ik voel me net zo blij en gespannen als op de middelbare school als ik naar school mocht om mijn boeken af te halen. Allemaal spannende, leuke en nieuwe dingen die ik zal gaan leren.
Met ingang van deze maand ben ik met mijn Engelse lessen op de taalschool gestopt omdat ik daar niet de onderbouwende grammatica leer die ik mis. Gisteren had ik mijn eerste prive-les en hoewel mijn Engels qua woordenschat en spreekvaardigheid hoger is dan die van mijn lerares, denk ik wel dat ze in staat is om mij deze grammatica te leren. Anders heb ik juli een probleem.
Natuurlijk zijn er ook dingen die ik heel erg eng vind. Ik ben niet zo'n held als het gaat om voor een groep te staan en mijn mond open te trekken en daarbij maakt het niet uit of ik mij al dan niet voorbereid heb. In totaal zal ik 6 uur voor de klas staan en de andere keren moeten kijken hoe mijn medestudenten het ervan afbrengen. Dat was ook 1 van de vragen in het gesprek: of ik tegen kritiek kon en of ik in staat was om feedback op een positieve manier te geven. Omdat je meestal als lerares voor de klas staat en dat dus niet mijn sterkste kant zal zijn is het mij niet geheel duidelijk waarom het mij leuk lijkt om als lerares te werken. Er zijn dingen die mij van nature gemakkelijker afgaan (hoewel mijn collega's van mening zijn dat ik helder en duidelijk uitleg). En bij Trinitiy-Tesol is een onderdeel dat ik privé-lessen moet geven aan een student, daarbij een analyse moet maken van zijn/haar sterke en zwakke kanten en zijn/haar niveau moet vast stellen, gevolgd door een rapport.
Ze zullen ons vast van tevoren laten weten hoe we dat allemaal moeten doen maar dat helpt op dit moment nog niet echt om mij op mijn gemak te voelen. Ik weet wel dat, wat er ook gebeurd, ik van deze training in ieder geval persoonlijk heel veel zal leren en daar ben ik na de stress van de afgelopen tijd wel aan toe.
Het is tijd voor positieve dingen en vorm te geven aan een nieuwe toekomst, waar die mij dan ook brengen zal. Dit certificaat is weer een nieuwe stap vooruit.
Abonneren op:
Posts (Atom)