tag:blogger.com,1999:blog-2911993312157994572024-02-19T04:14:26.999+01:00Stuiterbolletje begint opnieuwVia een traditioneel huwelijk naar een LAT-huwelijk naar een leven alleen. Vanuit een baan in Spanje op zoek naar mijn droom zonder te weten wat die inhoudt. Van nauwelijks sporten vanwege blessures en andere gezondheidsproblemen toch blijven hopen om in 9 weken van Sevilla naar Santiago de Compostella te lopen. Via een gehucht, een vakantiechalet, een anti-kraakwoning en een flatje in Spanje op zoek naar een plek die ik thuis kan noemen.
Kortom: Ik begin opnieuw.Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.comBlogger246125tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-52900787943896174622020-04-05T13:09:00.001+02:002020-04-05T13:09:59.485+02:00Spanje in tijden van coronavirus<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sinds 3 weken hebben we noodtoestand in Spanje en gisteren hebben ze dit met nog eens 2 weken verlengd (dat wil zeggen als het parlement het goedkeurt) tot 26 april. Omdat 1 mei een feestdag is en in een weekend valt, wordt er al gesuggereerd dat de noodtoestand nog eens verlengd gaat worden.<br /><br />Ik ben nog steeds bezig om het exacte verschil te ontdekken tussen lock down en noodtoestand en voor nu denk ik dat het vooral te maken heeft met de inzet van het leger, de mogelijkheid om fondsen vrij te maken en om middelen op te eisen van de privé gezondheidszorg.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">We mogen officieel het huis niet meer uit, tenzij het is om boodschappen te doen, de hond uit te laten (als je die hebt) of om naar het ziekenhuis te gaan (maar dat dan alleen als je het coronavirus in erge vorm hebt). Voor de rest moet je binnen blijven en vooral geen andere ziektes ontwikkelen, je been breken of wat dan ook want je wordt niet geholpen.<br /><br />De controles worden steeds strenger (de ex van Vriend kreeg een boete van € 600,00 omdat ze 500m van huis haar hond uitliet). Ondanks dat heb ik tot nu toe elk weekend het risico gelopen om het weekend bij Vriend door te brengen. Op zaterdag ga ik na het boodschappen doen naar Vriend want dan heb ik een "reden" om buiten mijn huis te zijn maar om op zondag terug te keren naar mijn huis ligt moeilijker.<br /><br />Vrijdag kwam ik erachter dat Vriend zich niet heel er aan de regels houdt en dat hij nog regelmatig bij vrienden over de vloer komt en bij de buren wat gaat drinken. Ik snap dat het niet eenvoudig is om 24 uur per dag alleen te zijn totdat ik mogelijkheid heb om hem een tijdje gezelschap te houden maar deze regels zijn er niet voor niets.<br />Volgens de statistieken staat van de westerse landen inmiddels op de tweede plaats met aantal geïnfecteerden dus iets van voorzichtigheid is wel geboden.<br />Nu weet ik ook dat er geen eenduidige manier van meten is. Het ene land telt alleen de mensen die overleden zijn in het ziekenhuis terwijl het andere land ook de mensen telt die thuis zijn overleden. Dus in hoeverre deze statistieken te vertrouwen zijn, weet ik ook niet. Maar de quarantaine is niet voor niets opgelegd.<br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Uiteindelijk ben ik gisteren wel naar het huis van vriend gegaan om petroleum voor mijn petroleumkachel uit te sparen. Het is kouder dan normaal in deze tijd van het jaar en nu ik de hele dag thuis ben, verstook ik meer petroleum dan normaal. Op dit moment heb ik nog zo'n 8 liter wat waarschijnlijk net iets meer dan 1 week warmte zal geven.<br />Een vriendin heeft voor mij op internet gekeken en de meeste winkels hebben niet meer en de rest wordt voor woekerprijzen verkocht (2,5 x de normale prijs).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik heb Vriend echter wel gezegd dat als ik merk dat hij nog een keer de regels overtreedt, ik niet eerder meer bij hem kom totdat de quarantaine is opgeheven. Ik hoop dat dit helpt ;-)</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En ikelf?<br />Nadat ik mijn laatste bericht heb geschreven, heb ik geprobeerd mijn werk te combineren met een cursus Spaans voor 2 avonden per week, 1x per week fysio-training en een wijziging in functie op het werk wat gepaard ging met een nieuwe klant om voor te werken (en dat is niet de gemakkelijkste klant). Er gingen collega's weg die niet vervangen werden waardoor de werkdruk omhoog ging.<br />Als gevolg van dit alles zei mijn lichaam rond kerst dat het op was en heb ik mij op 8 januari ziek moeten melden.<br /><br />Na een maand zonder stress en middelen om beter te slapen voelde ik mij stukken beter, hoewel nog steeds zonder veel energie. Dat was het moment waarop de strijd met mijn huisarts begon. Omdat uit de onderzoeken geen afwijkingen werden gevonden (nee, want ik heb medicijnen die daarvoor zorgen maar ik zou het wel fijn vinden te weten wat de oorzaak is), is zij van mening dat er geen probleem is. Als ik alle medicijnen laat staan zodat de afwijkingen weer zichtbaar worden, dan is er geen enkel probleem om verder te onderzoeken. Daar kom ik dus niet veel verder mee.<br />Via de soort van Spaanse bedrijfsarts en de privé ziektekostenverzekering van het werk ben ik ook in behandeling bij een privé arts maar daar zijn alle onderzoeken en behandelingen tot nader order uitgesteld vanwege het coronavirus,<br />Het is duidelijk dat er iets niet goed zit in mijn maag en ingewanden maar wat het precies is en of het te behandelen valt, zal voor voorlopig nog onduidelijk blijven. Ik hoop in september meer te weten.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In Spanje heb je niet zoals in Nederland een re-integratieplan als je langdurig ziek bent. Je bent of 100% ziek of 100% beter. Op 17 maart moest beslist worden of ik nog eens 4 weken langer ziek moest blijven of dat ik mij beter zou melden.<br />Omdat we vanaf dat moment al vanuit huis moesten werken, hoewel het nog geen noodtoestand was, heb ik maar besloten om mij beter te melden. Om van niks naar 40 uur per week te werken is niet gemakkelijk maar vanuit huis, zonder reistijd maakt het in ieder geval gemakkelijker. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />Hoewel het zwaar is en mijn dagen erg kort zijn (ik ga vroeg slapen om genoeg energie te hebben voor de dag erna) ben ik met deze quarantaine blij dat ik werk. Het maakt dat ik een ritme heb en iets te doen, wat niet verkeerd is. Maar op deze manier nog eens 20 dagen of meer verder te moeten is niet echt iets waar ik naar uitkijk.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-88215083671190781712019-09-14T09:21:00.001+02:002019-09-14T09:21:52.666+02:00Voorlopig laatste bericht<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Een tijd lang heb ik gedacht dat het na verloop van tijd wel beter zou gaan met mijn energieniveau en dat ik dan voldoende energie zou hebben om alles te doen wat ik moet en wil doen.<br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Mijn huisarts schreef me een glutenvrij dieet voor wat mijn hoofd in ieder geval helderder maakt en daardoor mijn productiviteit verhoogt maar het blijft sappelen.<br />Het hebben van pernicieuze anemie, in combinatie met de naderende menopauze, het mogelijk hebben van artrose en 40 uur per week werken in een omgeving die constant aan verandering onderhevig is, maakt dat ik, voor voorlopig, prioriteiten moet stellen.<br /><br />Het bijhouden van mijn blog is al een tijd lang sluitpost van mijn energievoorraad en samen met mijn coach heb ik de principes van time management toegepast op mijn energieniveau en op alles wat ik moet en wil doen. En hoewel het een moeilijke beslissing was (er valt nog meer dan genoeg te schrijven over alle dingen waar ik in Spanje mij nog steeds over loop te verbazen), heb ik besloten mijn blog voorlopig aan de kant te zetten.<br /><br />Ik hoop dat ik, zodra ik definitief in de menopauze zit, de artrose gediagnosticeerd en onder controle is (of wat de uitkomst van de onderzoeken zal zijn) en ik het juiste ritme om mijn energie te doseren onder de knie heb, mijn blog weer op kan pakken.<br />Tot die tijd wil ik iedereen bedanken voor alle lieve en positieve berichten die ik in de afgelopen jaren heb mogen ontvangen.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-56403464711541164322019-07-15T15:57:00.000+02:002019-07-15T15:57:07.620+02:00Nog lang niet Spaans ;-)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vriend werkt al meer dan 30 jaar en dat komt met bepaalde "voordelen", 1 van die voordelen is dat hij voldoende heeft bijgedragen aan sociale lasten dat hij, na de laatste wetswijziging, tot aan zijn pensionering recht heeft op een ww-uitkering (in Spanje hebben ze geen bijstand). Hij is boven de 52 (vandaag net 55 geworden) en heeft de zorg voor een minderjarige. In combinatie met 30 jaar betalen van sociale lasten, voldoende om tot aan zijn pensioen zich geen zorgen te hoeven te maken over het verliezen van zijn ww-uitkering</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Niet dat Vriend dat wil, overigens. Het afgelopen jaar is hij braaf elke dag naar school gegaan omdat zijn middelbare school diploma van jaren terug niet de waarde heeft om van beroep te veranderen. Vorige maand hebben we de diploma-uitreiking gehad en nu heeft hij zijn middelbare school op het niveau om verder studeren om een soort van manusje van alles/chauffeur te worden in een ziekenhuis. Dat zal nog een jaar duren voordat hij daar examen voor kan doen.<br />Ondertussen is hij op zoek naar een baan waarbij hij niet hoeft de rijden. Hij is jaren vrachtwagenchauffeur geweest op de grote internationale ritten met maanden van huis en wil en kan dit niet meer.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het leek er even op dat hij, via een vriend, een baan gevonden had als nachtportier in een zwembad, maar na 1,5 week werken (7 dagen per week, tot 23:00) kreeg hij last van een buikvirus en toen hij na 4 dagen weer beter was bleken alle beloften op werk ineens niet meer dan loze beloften te zijn geweest. De eigenaar nam niet eens de moeite om op telefoontjes te reageren. Nu schijnt dat in Spanje een vaker voorkomend fenomeen te zijn, ik heb ook vriendinnen hier over gehoord. Ze nemen je aan op "proef" en na 2 of 3 weken laten ze ineens niets meer van zich horen. Het is nog maar de vraag of Vriend betaald zal worden voor de uren die hij in die 1,5 week gewerkt heeft.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In mei had Vriend een afspraak met de ww-instantie. Ja, inderdaad de nieuwe wet is op u van toepassing meneer, hierbij heeft u het document met stempel en al en ik zal ervoor zorgen dat de manager het document zal tekenen. Manager is alleen echter niet aanwezig, komt u over 2 weken terug en dan bevestigen we alles. Zo gezegd, zo gedaan: nee, manager heeft nog steeds niet getekend maar maakt u zich geen zorgen, het is bevestigd dat u hier recht op heeft.<br />Begin juni krijgt Vriend de ww op zijn rekening geschreven maar niet voor een volledige maand, tot en met 17 mei, het moment waarop zijn nieuwe aanspraak in gaat.<br /><br />De maand juni gaat voorbij, het is juli en Vriend komt tot de ontdekking dat hij nog steeds zijn ww niet heeft ontvangen. Langs het kantoor, nieuwe afspraak voor vandaag. Ja meneer, we zijn het formulier kwijt geraakt en de manager heeft nog steeds niet getekend (twee maanden zijn inmiddels voorbij), fijn dat u het origineel bij zich heeft, we maken een kopie en geven het aan de manager voor ondertekening. Alleen de manager is vandaag niet aanwezig maar we doen ons best om het geld met terugwerkende kracht vanaf 17 mei op uw rekening te hebben met betaaldatum 17 juli. Komt u woensdag maar weer terug voor de bevestiging van de ondertekening. Omdat het woensdag 17 juli is, is het nu al duidelijk dat betaling op 17 juli niet gaat lukken en dat het met een beetje mazzel op 17 augustus zal zijn.<br /><br />Dat Vriend daardoor de hypotheek niet kan betalen met boetes en dergelijke doet er niet toe en iets van excuses voor de gemaakte fouten zit er ook niet in.<br /><br />Ik dacht dat ik mij inmiddels voldoende aan de Spaanse bureaucratie had aangepast maar af en toe is het zo onmenselijk dat ik alleen maar woede kan voelen over zoveel incompetentie. En dat ik daar zo boos over kan worden, is een teken dat ik bij lange na nog niet verspaansd ben.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-66157936467259329882019-06-30T10:19:00.001+02:002019-06-30T10:19:49.907+02:00Weer terug naar school<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik heb er lang tegenaan lopen hikken maar uiteindelijk heb ik besloten weer naar school te gaan om mijn B2-examen Spaans te gaan halen. Aan 1 kant ben ik blij dat ik weer een poging ga wagen maar aan de andere kant zie ik er als een berg tegenop. Niet zozeer om weer naar school te gaan maar meer omdat het inhoudt dat ik 2 extreem lange dagen ga maken en niet weet of ik daar wel de energie voor heb.<br /><br />De redenen om weer naar school te gaan hebben vooral een praktische achtergrond. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Als ik ander werk wil vinden wat voldoende redelijk betaald dan is het vloeiend spreken van Spaans een vereiste en hoewel ik mij verstaanbaar kan maken en gesprekken kan voeren, weet ik dat ik dat met fouten doe. Deze fouten moeten gecorrigeerd worden voordat ze zo ingesleten zijn dat ze met heel veel moeite eruit gehamerd moeten worden. Een vriendin ziet het als haar taak mijn Spaans te corrigeren maar dat komt de conversatie niet ten goede ;-). Vriend vindt het schattig als ik fouten maak maar denkt daar anders over als hierdoor misverstanden ontstaan en we daardoor "ruzie" hebben. Hoe dan ook, corrigeren is niet iets wat in zijn "taakomschrijving" staat.<br />Verder zijn er een aantal cursussen aan de universiteit die ik mij leuk lijken om te doen waarvoor minimaal B2 of zelfs C1 vereist is. En dan kan iedereen wel zeggen dat mijn Spaans goed is, zonder een officieel bewijs in de vorm van een erkend certificaat kom ik niet ver.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik ben voor Spaans en Engels 2x naar een taalacademie gegaan en daar werd ik niet heel vrolijk van, hoewel Engels minder slecht was dan Spaans. <br />Spaans was beginnersniveau en ik wilde sneller dan de groep of ik had de pech dat de groep niet echt geïnteresseerd was. Gevolg was dat ik mijn huiswerk had gedaan en had geoefend en de rest niet waardoor ik het gevoel had dat ik niet erg opschoot.<br />Engels had het probleem dat mijn niveau hoger was dan de groep waardoor er amper aandacht was voor het verbeteren van mijn Engels wat niet perfect is.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Voor Spaans ging ik vervolgens naar privé lessen, waar ik in 3 jaar een hoop heb geleerd. Alleen was mijn lerares te streng en tegen de tijd dat ik mij daar bewust van werd, gaf het mij zoveel stress dat mijn huiswerk perfect moest zijn dat pogingen om de stress te verminderen niet meer werkten. Ik stopte met de lessen op het moment dat, volgens mijn lerares, alle theorie voor het B2-examen behandeld was.<br />Geen idee waar mijn hoofd zat maar ik besloot om, direct na het stoppen met de lessen, mij in te schrijven voor een online cursus Spaans B1-B2 om te ontdekken dat ik daar helemaal niet klaar voor was.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Na het leren kennen van Vriend, met een iets grotere motivatie om mijn Spaans te verbeteren en met nog maar een half jaar te gaan om de cursus af te maken, deed ik een poging om iets in te halen maar verder dan hoofdstuk 12 van de 40 ben ik niet gekomen.<br />Wat ik wel in deze 2 jaar zonder les voor elkaar gekregen heb, is dat ik niet meer bang ben om Spaans te spreken. Met mijn privé-lerares was dat 1 van de grootste struikelblokken. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De vriendin die mijn Spaans steeds loopt te corrigeren, had mij aangeraden om naar dezelfde school te gaan als waar zij Spaans had geleerd. De school staat goed aangeschreven en volgens haar zal ik daar een hoop leuke mensen leren kennen. En beter, het is een publieke school wat enorm in de kosten scheelt en erkenning van het diploma.<br />Toen ik de school via het internet ontdekt had, bleek de periode van inschrijving al voorbij maar Vriend was zo aardig om namens mij te bellen en er bleek een mogelijkheid om je in te schrijven in geval er open plaatsen waren. De website in de gaten gehouden en zodra de mogelijkheid van inschrijving er was, alles ingevuld.<br />Op 17 juni moest </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ik een test van mijn Spaans doen en ze waren verbaasd dat iemand met zo'n hoog niveau aan de test meedeed. Dezelfde dag kreeg ik nog een email dat ik was toegelaten aan het 2e (en laatste) jaar voor B2-niveau. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vervolgens worstelde ik mij door een hoop papieren heen (want publieke school) om de inschrijving officieel te maken. Morgen moet ik mij met al deze papieren bij de receptie van de school melden en dan hoop ik dat alles in orde is. En, typisch hier in Spanje, alles in het Spaans ;-). Ik zit mij af te vragen hoe de andere buitenlanders die aan deze school Spaans willen leren zich hier mee redden.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het rooster is 2 dagen per week van 19:00 tot 21:15. Dat houdt in dat ik die dagen om 07:50 mijn huis uitga om dan tegen 22:00 weer thuis te komen. Als we daar nog 1 dag bij op doen dat ik vanaf mijn werk naar fysiotherapie ga en ook laat terug ben, dan is het duidelijk dat het zwaar zal zijn en dan heb ik het nog niet over het huiswerk wat gedaan moet worden. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik ga het voor een jaar proberen met de cursussen die ik wil doen en het verbeteren van de communicatie in mijn relatie in mijn achterhoofd en na dat jaar heb ik of mijn examen gehaald of besloten dat het halen van mijn B2 (voor nu) een onmogelijke droom is.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-46662924824702568892019-05-22T13:10:00.000+02:002019-05-22T13:10:09.797+02:00Oud zijn in Spanje<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik kreeg een email van een vriend uit Nederland dat ik al 6 weken niks meer van mij had laten horen en of ik nog in leven was. Ja, ik leef nog steeds ;-).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het was alleen een beetje een gekkenhuis en wegens energiegebrek ben ik blij als ik 's avonds mijn huis binnenval en mij ledig kan houden met het doen van legpuzzels op mijn laptop.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eind maart begonnen de telefoontjes vanuit dorp bij Madrid waar de familie van Vriend woont. Moeder was slecht. Een halsoverkop bezoek van Vriend naar verzorgingstehuis (hoewel het in mijn ogen de naam verzorgingstehuis niet terecht is, tenminste niet in vergelijking met een verzorgingstehuis in Nederland). Vriend komt terug en ja, het einde voor moeder begint nu toch echt wel in zicht te komen. Moeder is bijna 94, kan niks meer zelf, praat amper meer en herkent ook amper meer de mensen die bij haar op bezoek komen. Er komt een tijd van afscheid nemen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">9 april een telefoontje van Vriend, moeder was naar het ziekenhuis gestuurd door de dokter die aan het verzorgingstehuis verbonden is want ze had koorts en volgens de dokter was ze nog lang niet aan het sterven. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dit is de derde keer dat ik dit meemaak, dat een dokter of de nonnen van het verzorgingstehuis niet willen dat iemand bij hun overlijdt en dus sturen ze die persoon naar het ziekenhuis. In mijn Nederlandse ogen onnodig gesleep met zieke, oude mensen. Ik had nu al medelijden met de moeder van Vriend.<br />Omdat Zus en Nicht niet 24 uur bij moeder in het ziekenhuis konden zijn was het verzoek gedaan of Vriend niet over kon komen. Vriend kon dat inderdaad regelen en vertrok weer richting dorp bij Madrid.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ondertussen kregen wij op het werk de mogelijkheid om vanuit huis te werken de week voor Pasen (dat vieren ze hier altijd voor paaszondag en niet zoals bij ons de dag erna). Ik overleggen met Vriend en, in de veronderstelling dat Nicht na bijna 10 maanden samen wel bijgedraaid zou zijn en ik samen met hem in haar huis mocht slapen, op het werk het verzoek ingediend om die week vanuit haar huis te mogen werken. We verkeerden allemaal in de veronderstelling dat het niet lang meer zou duren en dan liever samen zijn in het huis van iemand anders dan met 7 uur reizen afstand.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vrijdag kwamen we er achter dat dit verkeerd gedacht was. Nicht wil, net als in oktober, niet dat ik in haar huis kom slapen. Met die mededeling kwam Vriend weer terug naar Granada. Opnieuw overleg en uiteindelijk besloten we een hotel te boeken in de plaats waar het ziekenhuis is. Het hotel was buiten het centrum maar met een supermarkt dichtbij en een stadsbus die stopte bij het ziekenhuis.<br />In principe tot en met woensdag met het idee dat het dan wel afgelopen zou zijn en dat we dan wel weer naar Granada terug konden.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dat was verkeerd gedacht. Het ziekenhuis (tenminste hier in Spanje) heeft de verplichting mensen beter te maken, ook al zijn ze aan het einde van hun leven. Dus via een infuus werd de uitdroging van amper eten en drinken teniet gedaan, met behulp van Zus werd moeder gedwongen te eten (op zo'n mensonterende manier dat ik nog steeds kwaad wordt als ik er aan denk) en omdat ze geen pijn had, was het geen optie om met morfine het einde te versnellen. Een stapel antibiotica deed de rest.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gevolg van dit alles was dat moeder "voldoende" opknapte om weer teruggestuurd te worden naar het verzorgingstehuis. Daar heeft ze een week lang in bed gelegen totdat de nonnen vonden dat ze actiever moest zijn en ze haar elke ochtend in kleren en rolstoel hesen en haar hangend in de rolstoel naar de koffieruimte reden. Na het middageten (op dezelfde mensonterende manier naar binnen gestouwd) mocht ze de rest van de dag in haar bed doorbrengen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Inmiddels is ze weer slecht, voor zover ze "goed" is geweest en ligt ze weer hele dagen in bed en sinds een week heeft ze weer koorts.<br />Al met al hebben ze het onvermijdelijke met minstens een maand weten te rekken. Het is nu weer wachten op de nonnen totdat die het niet meer aandurven en haar weer naar het ziekenhuis sturen. En dan begint alles weer van voren af aan.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik weet dat de kerk in Spanje een dikke vinger in de pap heeft en dat euthanasie niet mogelijk is, maar ik weet zeker dat er zonder euthanasie manieren zijn om met meer menswaardigheid te sterven dan wat ik nu bij de moeder van Vriend zie gebeuren. Het lijkt wel of je in Spanje gewoon niet dood mag gaan en dat dit koste wat kost voorkomen (beter gezegd uitgesteld) moet worden. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Als Nederlandse vragen ze mij om mijn mening en ik moet goed uitkijken bij wie ik wat zeg. Indien mogelijk hou ik mij op de vlakte.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />Een voordeel is wel dat ik nu bijna alle familieleden van Vriend heb gezien, hoewel het ook duidelijk werd dat er nog heel veel rancune zit vanwege dingen die gebeurd zijn tijdens het overleden van de opa en vader van Vriend. Het zal mij benieuwen of dat allemaal gaat ontploffen als moeder is overleden, wanneer dat dan ook zal zijn.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maar wat ik zeker weet is dat ik hoop dat tegen de tijd dat mijn tijd gekomen is, en ik nog steeds in Spanje woon, het allemaal wat menselijker en menswaardiger zal zijn dan nu.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-31376478582749167822019-03-29T18:58:00.002+01:002019-03-29T18:58:57.720+01:00Nood breekt wet<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Waar ik in mijn vorige bericht nog aan het klagen was dat het allemaal nog langer zou duren, ging dat in de praktijk anders en wel om een zeer eenvoudige reden.<br />Dochter van Vriend had kans gezien om voor de 3e keer voor 3 dagen van school gestuurd te worden door overmatig gebruik van het mobieltje. De maandag was een vrije dag wegens bijscholing van de leraren, dinsdag, woensdag en donderdag geen school en dan vrijdag voor 1 dag een rit van 1 uur heen en 1 uur terug dat werd hem niet, kortom een hele week vrij.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />Dat was voor mij de druppel. Keuken of geen keuken, schoon of niet schoon, zaterdag ga ik ervoor zorgen dat de koelkast vol is en ik ga hoe dan ook verhuizen. Vanaf zondag slaap ik in mijn nieuwe huis. En ja, dat is nu 2 weken geleden en het is kamperen hoewel sommige dingen inmiddels wel soort van geregeld zijn.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In de keuken heb ik een kookplaat en de gootsteen is ook soort van klaar, soort van in de zin dat hij waterdicht gekit is en ook waterdicht op de afvoer is aangesloten. Wat ik nog moet doen is het overtollige kit verwijderen en de bak schoonmaken.<br />De levensmiddelen die niet in de koelkast hoeven staan in 2 kratjes in een soort van bijkeuken.<br />Van het meubel met het aanrecht moeten 2 deurtjes van een handgreep worden voorzien en er moet nog een lade in elkaar gezet worden. Het wacht op het boren van het gat voor de handgreep en dat is helaas iets wat ik mijzelf niet toevertrouw na een dag werken. Dan ben ik toch moe en minder geconcentreerd. Ik zou het jammer vinden dat ik door een boorfout het deurtje zou beschadigen.<br />De rest van de keukenkastjes staan nog in de verpakking om in elkaar gezet te worden.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De badkamer moet schoongemaakt worden maar alles lijkt het wel te doen. De hoeveelheid schoonmaak werk is zo vreselijk groot dat ik geen idee heb waar te beginnen en dan heb ik van vriendinnen al zo'n 10 uur hulp gehad. Ik wist niet dat een huis wat zo lang leeg stond zo vies en stoffig kon zijn en daar komt dan nog de stof van het schilderwerk en egaliseren van de muren bij.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Uiteindelijk bleek het airbed lek te zijn, dus ik blij dat ik 1 matras met onderbouw gehouden had. Na het vervangen van de beschermende hoes om het matras, een extra molton en dan pas het laken, heeft Vriend bakzeil gehaald en besloten dat hij om een matras niet de kans wil missen om samen met mij te slapen. Ik wist wel dat dit zou gebeuren ;-).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De slaapkamer staat nog half vol met dozen die voornamelijk wachten op het in elkaar zetten van de overgebleven keukenkastjes en een schoonmaakbeurt maar het voldoet.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De woonkamer staat ook nog steeds op de lijst voor schoonmaak maar is minder stoffig dan de slaapkamer. En omdat ik in de middag en avond zon heb, zie ik wel dat het raam smerig is maar het werkt ook als een soort van zonwering. Geen idee of ik veel haast ga hebben om daar wat aan te gaan doen. De bewaarde meubels komen nu goed van pas hoewel er wel reparatie werk verricht moet worden. Op dit moment ontbreken de laden in het wandmeubel want die liggen in onderdelen op het terras en wachten (ja alweer) op de keukenkastjes. Na het in elkaar zetten van de keukenkastjes blijven er schroeven en kleine spijkers over die ik nodig heb voor het repareren van de laden.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Van de kleine tafel sluit het blad niet aan op de onderbouw en de grote tafel is gebouwd volgens het Spaanse systeem van een lang tafelkleed tot op de grond, onder de tafel een verwarmingselement en dan heb je het in de winter lekker warm. Dit houdt in dat, omdat het toch allemaal bedekt is, het niet nodig is om de tafel van mooi materiaal te maken. Verven loont niet dus ik zal aan de slag moeten met iets van bedekking.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maar al met al gaat het en ik ben blij dat ik een eigen plekje heb. Het enige wat nog een probleem is en waarvan ik hoop dat het snel over gaat, is dat het echt vreselijk koud is in mijn huis. Als de zon schijnt is er geen probleem maar als die er niet is ('s morgens en na 20:00 uur, dan is het echt heel erg koud. Zo erg koud dat ik er 's nachts wakker van word.<br />Ik weet dat het huis ongeveer 10 maanden leeg heeft gestaan totdat ik er in ben getrokken en dat het waarschijnlijk na de zomer wel beter zal zijn. Maar zo koud had ik niet verwacht.<br />Inmiddels heb ik mijn petroleumkachel in de slaapkamer gezet en die zet ik een half uur voor het slapen gaan aan. Dan is het warm genoeg om in slaap te vallen en met een vest en sokken overleef ik het net als ik 's nachts naar de wc moet.<br />Waarschijnlijk zal ik van de zomer wel "klagen" dat het in mijn huis niet uit te houden is.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nog een lange weg te gaan voordat huis een thuis is maar we komen er wel.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-3781041593475097592019-03-11T07:28:00.002+01:002019-03-11T07:28:53.817+01:00Het duurt en het duurt :-(<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Inmiddels zijn zo'n 1,5 maand voorbij en ik woon nog steeds niet in mijn nieuwe huisje. De schilder liep uit en, ok, toegegeven, heeft voor hetzelfde bedrag meer gedaan dan was afgesproken. De rest van mijn budget ging op aan het vervangen van de elektrische installatie. En ja, het geld is nuttig besteed want we kwamen echt gevaarlijke situaties tegen (kabels die "gewoon" in de muur waren gepleisterd in plaats van in een buis) maar het geld was eigenlijk voor iets anders bedoeld.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maar goed, de schilder was afgelopen donderdag klaar en ik ben blij met het resultaat. Omdat Vriend en schilder eerder buren zijn geweest, was het geen probleem om een (extra) vriendendienst te vragen zodat ik na het werk in het huis van Vriend kwam om te ontdekken dat de bank en een deel van de spullen al verhuisd waren.<br /><br />Vrijdag heeft oudste dochter van Vriend 4 uur schoongemaakt (ze is werkloos met een kindje, dus wat extra geld is nooit weg). Het scheelt dat ik dat niet zelf hoef te doen want mijn energie is met fulltime werken en het rennen van hot naar her wel een beetje op.<br />Op vrijdag kwam een vriend van Vriend langs met een auto en ineens waren al mijn spullen, behalve eten en kleding, over.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zaterdag kwam een vriendin helpen en terwijl ik een poging deed om het basiselement van de nieuwe keuken in elkaar te zetten was zij zo aardig om 3 uur in de keuken te poetsen om vet en stof van, volgens haar zeggen, 10 jaar te verwijderen. De keuken is nu voldoende schoon om het basiselement te kunnen plaatsen. Ik ben haar erg dankbaar.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Doordat mijn budget nu op is, ben ik aan het kijken hoe ik alles zo voor elkaar kan krijgen dat ik kan wonen in mijn nieuwe huisje zonder op dit moment al teveel geld uit te geven. Meubels die ik weg wilde doen worden nogmaals bekeken of ze met een paar aanpassingen ze het nog een tijdje volhouden en de aanschaf van een servies is voor voorlopig uitgesteld. Ik heb kommen voor soep en 2 grote borden is voor nu wel voldoende.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wat wel echt nodig is, is een kookplaat en een koekenpan. De kookplaat staat voor vandaag op mijn lijstje.<br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De komende 3 dagen ben ik vrij en waar ik hoopte dat ik donderdag in mijn huisje zou kunnen wonen, dat zal ik bij moeten stellen. Het idee was dat ik dit weekend en deze dagen volledig aan het huis, en dan met name de keuken, zou kunnen besteden maar ik moet voor de zoveelste keer in gevecht met de telefoonmaatschappij en ben dus weer een dag kwijt.<br />Gisteren kwam ik er achter dat Ex 2 jaar geleden wel mijn airbed had opgestuurd maar het snoer niet. Ik heb 1 bed gehouden maar Vriend wil daar niet in slapen. Hij wil niet slapen op een matras wat door onbekenden gebruikt is, tenminste niet in een "eigen" huis. Als Ex het snoer niet kan vinden en als ik wil dat Vriend af en toe bij mij slaapt, dan zal er ook een nieuw bed gekocht moeten worden.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Mijn behoefte aan een plek voor mijzelf begint nu zo langzaamaan wel erg sterk te worden en op elk uitstel reageer ik heftiger. Ik ben niet een persoon om de hele dag mensen om mij heen te hebben en tijd alleen in een omgeving die mij rust geeft is op dit moment erg moeilijk te realiseren. Daarbij komt dat ik ook geen mogelijkheid heb om te ontsnappen aan de problemen die jongste dochter aan het veroorzaken is.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dus ik hoop dat het echt niet lang meer zal duren voordat ik mijn eigen plekje heb.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-45648357855667020192019-02-10T13:04:00.000+01:002019-02-10T13:04:27.544+01:00Bijna niet maar uiteindelijk toch<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het duurde maar toen was daar eindelijk de datum en tijd om te tekenen: donderdag 31 januari om 13:00 uur. Een halve dag vrij gevraagd om direct na het tekenen "mijn" huis te bekijken en vol goede moed om 12:15 in de bus gestapt richting notaris.<br />In de bus kreeg ik een telefoontje van de bank: de persoon die namens de bank moest tekenen had wat vertraging en zou een half uur later komen.<br />Ik tel tot 10 en denk: Spaanse manier.<br /><br />Om 12:45 stonden adviseur, voormalige eigenaren, de makelaar en ik op de stoep van de notaris. We gingen alvast naar binnen zodat één van de secretaresses de papieren kon voorbereiden. Papieren werden ingevuld, gingen naar notaris, kwamen terug met correcties, werden weer aangepast etc. en nog steeds geen meneer van de bank.<br />Om 13:45 kwam de notaris met de mededeling dat als de meneer van de bank niet snel kwam, het tekenen werd uitgesteld want het kantoor zou om 14:00 sluiten. NEE, dat kon niet waar zijn!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Goed, meneer van de bank stond 5 minuten later op de stoep, nam adviseur en mij mee naar een speciale ruimte voor instructies en controle dat alles klopte en vervolgens gingen we naar de ruimte om te tekenen. Bleek er een fout in het document te zitten: mijn paspoort nummer en het nummer van mijn verblijfsvergunning bleken niet te kloppen.<br />Even was ik bang dat het tekenen alsnog uitgesteld zou worden maar de notaris maakte een correctie in het document en een aantekening op de laatste pagina en liet ons toch tekenen.<br />Om 15:00 stonden we weer buiten en was ik een huis en een schuld rijker maar wat een gedoe. Omdat ik een afspraak had om 17:30 was er uiteindelijk niet veel tijd meer om mijn nieuwe huis te bewonderen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nu duurt het nog een maand of twee voordat het kadaster en dergelijke op mijn naam staan. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vriend en ik zijn inmiddels begonnen het huis voldoende bewoonbaar te maken. Dat gaat niet helemaal van een leien dakje want over wat bewoonbaar is, hebben we zeer uiteenlopende meningen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Na wat berekeningen te hebben gemaakt, heb ik besloten om de woonkamer, de grote slaapkamer en de gang van gladde muren te voorzien. Spanjaarden zijn verzot op muren met structuur waarvan ik echt de charme niet van in zie. Daarbij vind ik het heel leuk om met behang te spelen en dat gaat niet op een muur met structuur. Vriend vindt dit allemaal maar raar en Française heeft al gezegd dat behang niet tot de Spaanse cultuur behoort.<br />Mijn focus ligt op het ervoor zorgen dat de schilder zijn werk kan doen terwijl Vriend van mening is dat we alles wat in het huis staat en dat ik niet wil hebben zo snel mogelijk verwijderd moet worden. Dat komt niet overeen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik hoop uiterlijk half maart in mijn nieuwe huis te wonen.<br /><br />Dan het antwoord op de vraag of Spanje kringloopwinkels kent: ja, die hebben ze hier maar wat ze hebben stelt niet veel voor.<br />Ik kan me nog herinneren dat begin jaren 80 in Nederland het heel luxe was als je spullen/meubels van de I.K.E.A in huis had. Dat was modern en speciaal. Nu is in bijna ieder huis wel wat van deze woonwinkel te vinden en doen we ons best om iets originelers te vinden.<br />Deze situatie die we in Nederland in de jaren 80 hadden, is wat er nu in Spanje gebeurd. De meeste huizen (en zeker in het armere Andalucia) hebben nog de meubels van hun (groot)ouders en je kunt ook meer huur vragen als het huis is ingericht met de meubels van de I.K.E.A.<br />Wat dan in de kringloopwinkels terecht komt is wat er ook in mijn huis staat: donkere wandmeubels of in boerenstijl grenen met geborduurde kussens. Zeer waarschijnlijk wel goede kwaliteit maar zo uit de mode dat je niet eens hoeft te hopen op een verrassing.<br /><br />In Granada komen de meeste meubels van de Con.fa.rama: een woonwinkel die ook witgoed en keukens verkoopt. Geen idee hoe het met de kwaliteit van de meubels gesteld is maar que prijsniveau schijnt het dicht bij de I.K.E.A te liggen.<br />Na het vertrek van de schilder ga ik kijken hoeveel geld er over is en dan neem ik een beslissing of ik meubels ga opknappen of dat ik voor nieuw ga.<br /><br />Voorlopig ben ik in ieder geval nog wel even bezig.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-52576124659916019552019-01-25T10:33:00.001+01:002019-01-25T10:33:16.830+01:00Tijdelijk onderkomen<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hoewel we inmiddels weer een paar (kleine) stapjes dichterbij het tekenen zijn, begon halverwege de maand de tijd wel te nijpen. Vertrouwend dat in januari alles wel in kannen en kruiken zou zijn en om kosten te besparen, was de huur opgezegd met ingang van februari en het scheelde ook de aankoop van petroleum voor mijn kachel en een nieuwe gasfles.<br /><br />Met de vertraging werd het steeds duidelijker dat er een tijdelijke oplossing nodig was: of onderhandelen met de huisbaas om 2 weken langer te blijven of het aanbod van Vriend accepteren om tijdelijk bij hem in te trekken en op die manier de mogelijkheid te hebben om de verhuizing op mijn gemak te regelen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Na lang wikken en wegen uiteindelijk voor het laatste gekozen Een regel in mijn team is dat er maar 2 mensen tegelijk op vakantie mogen en kijkend naar het vakantierooster is er niet veel mogelijkheid om de komende periode vrij te vragen. Bovendien moet de geiser vervangen worden voor een boiler voordat ik warm water heb en ik heb geen idee hoelang dat gaat duren. De aanschaf zal snel gaan, het vinden van een loodgieter zal tijd vragen.<br />We gaan oudste dochter van Vriend vragen om het huis schoon te maken en dan kunnen de dozen overgebracht worden.<br />Vriend woont op ongeveer 15-20 minuten lopen van mijn nieuwe huis wat de mogelijkheid biedt om af en toe een doos op een boodschappenkarretje te binden en naar het andere huis te brengen in plaats van een auto te moeten huren.<br /><br />Daarnaast moet ik enorm veel spullen aanschaffen voordat ik in het huis kan wonen. Als je huurt is het erg aangenaam dat alles al aanwezig is maar bij kopen is dat anders. Bestek heb ik maar borden niet. Een koekenpan is ook wel handig om te hebben en er zullen vast nog wel meer dingen zijn die ik nu nog niet zo 1-2-3 voor ogen heb.<br />Verder zijn er meer praktische dingen die geregeld moeten worden, zoals internet verhuizen, licht en water op mijn naam zetten en dergelijke. Als dat op zijn Spaans gaat, dan zal dat wel weer zijn tijd nodig hebben.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hoewel ik er niet maanden over wil doen om mijn huis bewoonbaar te hebben, voelt het wel lekker om niet te hoeven haasten.<br /><br />Gevolg van dit alles is dat ik nu sinds 2 weken bij Vriend in huis woon. Omdat het tijdelijk is, heeft het weinig zin om alle dozen uit te pakken en van zijn huis een gezamenlijk huis te maken wat maakt dat het meer voelt als logeren dan als wonen.<br />Het houdt ook in dat ik nu geen plek meer heb om de discussies tussen vader en dochter te ontlopen. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Aan de andere kant, tot nu toe lijkt het beter te gaan dan gedacht. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik met mijn Ex voor elke centimeter ruimte voor mijzelf heb moeten vechten terwijl ik hier alle ruimte krijg om de spullen die ik dagelijks nodig heb daar neer te zetten waar het mij het beste uitkomt. Om nog niet te spreken van de dozen en plastic zakken die overal nu in het huis staan opgeslagen die Vriend voor geen meter lijken te deren.<br /><br />Het samenvoegen van onze levens gaat (tot op heden) ook redelijk soepel. We staan op dezelfde tijd op en hoewel Vriend het heel fijn vindt om tijdens het ontbijt tv te kijken, sinds hij merkte dat ik daardoor afgeleid word, gaat de tv uit om ervoor te zorgen dat ik op tijd de deur uit ga.<br />Om 20:00 staat mijn eten klaar (ik maak het zelf of het wordt voor mij gemaakt) en hij eet zo'n 1,5 uur later. Rond 22:00 ga ik slapen en als ik wakker word om naar de wc te gaan, maak ik Vriend wakker die op de bank voor de tv in slaap is gevallen omdat hij een film op tv wilde kijken.<br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Op dit moment voelt het niet verkeerd om zo samen te zijn maar toch hoop ik dat ik snel mijn eigen stekje heb.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-17461147546083845352019-01-20T17:22:00.000+01:002019-01-20T17:22:04.208+01:00Nog steeds niet :-(<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Toen we de taxatie aan konden vragen, was de adviseur van mening dat het tekenen van de aktes snel zou gebeuren. Maar het duurde en het duurde: het aanvragen van de taxatie een week, een week voordat de taxatie rond was en toen begonnen soort van de feestdagen (die in Spanje tot en met 6 januari duren) </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Op advies van de makelaar heb ik vlak voor de feestdagen de reservering van € 2000,00 verhoogd tot € 7000,00 om te voorkomen dat de verkopers zich terug zouden trekken. Kennelijk moeten zij het dubbele betalen van wat ik heb betaald als ze besluiten dat het te lang duurt en de koop ongedaan willen maken.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />Maar op 4 januari een telefoontje en een email van de bank:<br />HOERA!! Gefeliciteerd mevrouw, uw aanvraag van de hypotheek is goedgekeurd. We gaan door naar de volgende fase: het tekenen van alle documenten.<br />We hebben daarvoor de volgende documenten nodig: en toen kwam er een rijtje van nog eens zo'n 8 (nieuwe) documenten waarvan er 1 aangeleverd moest worden voordat de afspraak van ondertekening gemaakt kon worden en de rest uiterlijk tijdens het tekenen.<br /><br />Adviseur was nog een dag op vakantie (6 januari = feestdag op een zondag dus wordt naar maandag verplaatst) en op 8 januari zat ik weer bij adviseur op kantoor voor uitleg over het verplichte document.<br />Ik denk dat je dit kunt vergelijken met soort van erfpacht en na 20 jaar vervalt dat van rechtswege. Omdat het huis 43 jaar oud is, en dus niet meer van toepassing, was dit document niet beschikbaar. Adviseur langs provincie om document op te vragen, levertijd 3 dagen.<br />Verder had de bank van mijn kant nog de scheidingspapieren nodig. Gelukkig was ex zo aardig om die dezelfde dag nog op te sturen. Op mijn vraag, zowel bij lokaal bankcontact als bij adviseur of dit nog vertaald moest worden, kwam of geen antwoord, of dat de notaris het document niet nodig had dus dat het onzin was om hier geld aan uit te geven.<br /><br />Helaas had de provincie meer tijd nodig om het benodigde erfpachtdocument aan te leveren want degene die dit normaal gesproken verzorgde was op vakantie en eigenlijk geen idee wanneer die weer terug zou komen. WAT!!!<br />Op 15 januari zat ik met adviseur bij lokaal bankcontact op kantoor en heb ik een staaltje: we gaan dit op zijn Spaans even regelen meegemaakt. Zowel mijn bankcontact in Madrid als wat hoge bazen in de provincie werden gebeld en terwijl ik op mijn werk was, kwam het verlossende woord: (voor deze ene keer) hoefde ik het erfpachtdocument niet aan te leveren want wettelijk gezien niet van toepassing. We regelden op kantoor ook de verzekeringen die ik van de bank af moest sluiten, wat met de hulp van lokaal bankcontact snel via de telefoon geregeld was.<br />Met de horde van het erfpachtdocument genomen kwam de vraag wanneer het mij uitkwam om te tekenen. Volgende week dinsdag was het antwoord van de adviseur.<br /><br />Na het werk ging ik dezelfde dag langs op kantoor van adviseur om (op 2 na) de resterende documenten naar de bank in Madrid te sturen, om de volgende dag via het internet te ontdekken dat de scheidingspapieren niet geldig waren en dat de overige documenten die ik opgestuurd had de status niet ontvangen hadden.<br />Ik neem op woensdagavond, na een gemist telefoontje van de bank in Madrid, contact op met adviseur met het verzoek om namens mij met bank Madrid te bellen. Op donderdag nogmaals contact opgenomen met adviseur om te vragen wat contact in Madrid gezegd heeft: "Nee, we gaan vrijdag langs op kantoor van lokaal contact om te kijken wat we met de scheiding gaan doen".<br />Vrijdag 14:55, een whatsapp naar adviseur, het ziet er niet naar uit dat het nog zin heeft om op kantoor te praten want contact in Madrid is niet meer aanwezig, einde van haar werktijd. "Nee, we zijn op dit moment bezig de 2 ontbrekende documenten te regelen en we gaan maandag naar kantoor om alles in orde te maken."</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik zit aan mijn grens. Ik ben het hele gedoe en de Spaanse inefficiëntie zo zat dat ik het niet eens meer erg vind om € 7000,00 te verliezen en van de koop waf te zien. Ik vraag me af of ik ooit gelukkig in dit huis zal zijn met alle stress die de aankoop van het huis mij oplevert. Vriend doet hard zijn best om mij ervan te overtuigen dat het goed gaat komen en dat ik, als ik eenmaal de eigenaar ben, heel blij zal zijn. Misschien heeft hij gelijk, maar op dit moment heb ik er weinig vertrouwen meer in.<br />Laten we hopen dat op maandag inderdaad het gesprek op kantoor van lokaal bankcontact plaats gaat vinden en dat "we regelen het op zijn Spaans" ook gaat werken voor de scheidingspapieren.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-38297571830473342332018-12-29T12:50:00.000+01:002018-12-29T12:50:07.918+01:00Nog meer familie<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Als je met mijn leeftijd een man ontmoet, of misschien beter gezegd een nieuwe partner vindt, dan is de kans groot dat deze persoon een verleden mee brengt. Een verleden met andere partners en avonturen waar jij geen deel van uit hebt gemaakt maar die wel een effect op je nieuwe relatie hebben.<br />In die zin kan ik zeggen dat Vriend wel zijn leven geleefd heeft met 2x getrouwd en uit beide huwelijken een dochter, 1 van rond de 28 en 1 van zo'n 15 jaar oud. Daar voegen we dan aan toe dat het Spaanse sociale stelsel niet zo goed en uitgebreid is als het Nederlandse en dat kinderen, ook als ze allang volwassen zijn, afhankelijk blijven van hun ouders.<br />En daar hebben we een bron van discussie en soms problemen tussen Vriend en mij.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De oudste heeft jaren een relatie gehad met iemand die volgens Vriend een nietsnut was. Vanwege geldproblemen heeft oudste met kind en "nu ex" jaren bij Vriend, tweede vrouw en jongste kind in huis gewoond totdat het gedrag van "nu ex" dusdanig was dat Vriend dochter een ultimatum stelde: hij gaat de deur uit en je kunt kiezen of je met hem meegaat of dat je blijft maar hij is niet meer welkom.<br />Zoals verwacht ging dochter met "nu ex" mee en bekoelde de relatie tussen vader en dochter, zelfs tot wegkijken van haar kant en op de grond spugen als Vriend haar toevallig tegenkwam (versie van Vriend en zijn jongste dochter). Nu is het uit, zit dochter aan de anti-depressiva want "nu ex" heeft haar geestelijk mishandeld en ineens komt vader weer in beeld. Ze heeft haar school niet afgemaakt, heeft geen werk, slaapt het overgrote deel van de dag en we weten niet of ze haar kindje van ongeveer 4 verwaarloosd.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Een tijdje geleden dreigde ze zonder huis te komen te zitten en dan is het in Spanje heel gebruikelijk dat je bij je ouders in trekt en als er iets is wat Vriend niet wil dan is het dat. Af en toe helpen door boodschappen te doen of de apotheek te betalen is nog tot daar aan toe maar meer niet. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het is duidelijk dat ze hulp nodig heeft en Vriend is van mening dat zeggen dat ze een baan moet zoeken en af en toe wat dingen voor haar te betalen voldoende is. <br />Ik probeer Vriend duidelijk te maken dat dit juist niet werkt. Waarschijnlijk weet dochter dat zelf ook wel maar dat het juist om meer praktische hulp moet gaan: helpen een baan te zoeken, stimuleren dat ze in actie komt, ervoor zorgen dat ze weer in een normaal leefritme komt door haar om 08:00 wakker te bellen, meegaan naar de huisarts om te kijken of de pillen afgebouwd kunnen worden e.d.<br />De maatschappelijk werkster zegt ook dat ze morele steun nodig heeft maar Vriend is (op dit moment) niet in staat om dat te geven. Ik ken alleen de versie van Vriend en doe mijn best geen onderdeel van het probleem te worden hoewel ik natuurlijk er niet op zit te wachten Vriend en huis chronisch te moeten delen met een dochter en kleinkind. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dan is daar nog de jongste dochter. Oudste dochter is ver genoeg weg uit het leven van Vriend dat eventuele cultuurverschillen niet merkbaar zijn maar bij jongste dochter komen de verschillen tussen de Nederlandse manier van opvoeden en de Spaanse manier van opvoeden flink naar boven en daardoor ook de meningsverschillen. Temeer omdat dochter flink aan het puberen is en gewoon doet waar ze zin in heeft.<br />Met bijvoorbeeld als gevolg dat ex van Vriend ons om 01:30 midden in de nacht wakker belt omdat dochter tegen Vriend gezegd heeft dat ze bij haar moeder gaat slapen maar daar dan niet is als moeder terug komt van het werk. Of dat dochter om 02.00 uur aan het hek staat te roepen dat ze naar binnen wil om te slapen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik snap dat Vriend en ex ongerust zijn maar als er iets is waar ik niet tegen kan is dat mijn slaap verstoord wordt. Voordeel is echter wel dat ze vooral bij vriendinnen slaapt en wij het huis van Vriend voor ons samen hebben.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wat voor Spaanse begrippen bijzonder is, is dat ex en Vriend co-ouderschap hebben maar de manier waarop daar in Spanje invulling aan wordt gegeven is heel anders dan in Nederland. In mijn ogen houdt co-ouderschap in dat je overleg hebt (bij voorkeur in persoon), samen de strategie bepaald en je daar dan ook aan houdt. Dat is tussen Vriend en ex niet het geval. Vriend heeft een mening, ex heeft een mening en degene die uiteindelijk de tijd heeft om het te regelen doet zoals hij of zij goeddunkt. Zo zit dochter nu in het 3e jaar van het middelbaar onderwijs en zit ze op haar derde school (en doet ze het 2e jaar over omdat ze is blijven zitten). Vriend was tegen de eerste schoolwisseling en nog meer tegen de 2e schoolwisseling maar ex besloot anders. Vriend had geen tijd om de papieren te regelen zodat dochter op de oude school bleef, ex had tijd om de papieren te regelen voor het wisselen van school, dus werd er van school veranderd.<br />Vriend is van mening dat dochter financieel kort houden de manier is om haar gedrag in het gareel te houden terwijl ex dochter met regelmaat geld geeft ook al heeft dochter het huis van ex omgetoverd tot een zwijnenstal door niks schoon te maken of op te ruimen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wat de reden van Vriend is om dochter te verbieden vriendinnen mee naar huis te nemen omdat hij van mening is dat zij haar eigen rotzooi en die van haar vriendinnen op moet ruimen. Waar wij dan discussie over hebben is de tijd die Vriend aan dochter moet geven om te laten zien dat ze haar verantwoordelijkheid neemt. Vriend vindt per onmiddellijk na het eten terwijl ik dan van mening ben dat binnen 2 uur schappelijker is om haar tijd te geven om aan de nieuwe regels te wennen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Iets anders waar we discussie over hebben is het betreden van haar slaapkamer. Vriend loopt regelmatig haar slaapkamer binnen als ze er niet is om te controleren of ze rookt (ja dus), om vuile kleren in de wasmand te gooien en om dingen te veranderen.<br />Hoewel ik het er niet mee eens ben, snap ik dat van het roken, temeer omdat ik aanwezig was bij de heftige discussie die plaats vond tussen vader en dochter waarin dochter ontkende dat ze rookte en dat het haar vriendin was.<br />Maar het in de was gooien van vuile kleren zou dochter inmiddels zelf moeten kunnen en indien nee en "niks" om aan te trekken is haar probleem.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En hoewel Vriend het met de beste bedoelingen doet, ik kan me niet indenken dat mijn ouders voor mijn slaapkamer een spiegel kopen, besluiten waar die het beste geplaatst kan worden, de inrichting van mijn slaapkamer veranderen en dan de spiegel ophangen. Zelfs niet als ik vaak heb gezegd dat ik een spiegel wil.<br />Vriend is van mening dat het zijn huis is en dat hij mag doen en laten wat hij wil terwijl ik van mening ben dat de slaapkamer een plek moet zijn waar zijn dochter zou moeten kunnen doen en laten (ok, met bepaalde grenzen) wat ze wil zonder controle.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik denk dat in het algemeen wel gezegd kan worden dat wij in Nederland meer van het overleg zijn en in Spanje meer van autoriteit, in ieder geval bij de mensen van mijn leeftijd. Een beetje als mijn vorige manager: je moet me respecteren want ik ben je meerdere, einde discussie. En ik denk dat dit niet werkt.<br /><br />Na chronisch spijbelen op haar nieuwe school heeft maatschappelijk werk ingegrepen en haar op een half gesloten internaat geplaatst. Dat houdt in dat ze maandag om 07.00 's morgens met haar koffer op de stoep moet staan en dat ze vrijdag vanaf 15.00 weer opgehaald kan worden. Ze heeft er net een week gezeten en vond dat ze nu al zoveel vooruit gegaan was dat ze niet meer terug hoefde. Als ik heel eerlijk ben dan breekt dat mijn hart. Ik geloof niet dat ze het verkeerd bedoelt.<br />Maar aan de andere kant kost het me moeite te accepteren dat de weekenden tussen Vriend en mij met dochter doorgebracht zullen worden en dat komt de sfeer niet ten goede.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik probeer mij er niet in te mengen en heb vanaf het begin duidelijk gemaakt aan Vriend dat mijn rol ten opzichte van zijn jongste dochter nooit die van moeder zal zijn omdat ze al een moeder heeft. Waar mijn mening gevraagd wordt, geef ik die of als ik zie dat iets verbeterd kan worden dan zeg ik dat ook. Voor de rest probeer ik mij zo afzijdig mogelijk te houden maar ik kan niet ontkennen dat ik mij vaak ongemakkelijk voel als jongste dochter in huis is.<br />Straks (we blijven optimistisch) heb ik mijn flatje op 15 minuten lopen van het huis van Vriend. Als de sfeer dan te slecht is in het huis van Vriend dan ga ik lekker naar mijn eigen plek, hoewel ik me wel schuldig voel dat ik af en toe zo denk.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-77304475391840499872018-12-23T10:11:00.000+01:002018-12-23T10:11:04.520+01:00De schoonfamilie ;-)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Op de een of andere manier kost het me erg veel moeite om mijn leven te organiseren tussen werk, Vriend, kopen huis, naaicursus, fysio, tijd voor mijzelf en tijd voor vriendinnen. Het gevolg is dat er veel dingen blijven liggen en dat ik erg moe ben. Ik heb, zoals altijd, de hoop dat het beter zal gaan als het wat rustiger is.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Update huis: na een hoop gedoe zijn alle documenten bij de bank aangekomen, de taxatie heeft de waarde opgeleverd die ik hebben moest en nu is het weer wachten op de bank. Ze zeggen dat ik in de eerste 2 weken van januari kan tekenen. Het einde lijkt in zicht.<br /><br />En nu we dicht bij kerst zijn en iedereen bij familie op bezoek gaat, is het tijd om wat te schrijven over de familie van Vriend.<br />Vriend komt uit een klein dorpje dicht bij Madrid. Bij gebrek aan een auto: 30 minuten stadsbus, 5 uur bus richting Madrid, 20 minuten metro, 45 minuten streekbus (exclusief wachttijd). Niet een reis om in 1 dag te doen en hoewel Vriend zijn moeder graag vaker ziet, ook niet een reis om elke maand te maken.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In het dorp wonen zijn zussen, zijn moeder (94 jaar en in een verzorgingshuis) en neven en nichten. Vriend heeft vooral contact met 1 zus en de dochter van deze zus. Als hij bij moeder op bezoek gaat, slaapt hij altijd bij zijn nichtje. Zo ook in september en toen kwam de vraag: "Waarom heb je je vriendin niet meegenomen? We willen haar leren kennen."<br />Antwoord van vriend: "Jullie hebben voor dit weekend al meer logees en ik wilde jullie niet meer drukte bezorgen."<br />"De volgende keer komen jullie samen en met kerst komen jullie ook".</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eind oktober was er tijd om de reis richting Madrid weer te maken en omdat het mijn eerste keer was, had ik voor de maandag daarna een dag vrij gevraagd om bij te komen indien nodig. Bus gereserveerd voor zaterdag en zondag, nicht en zus geïnformeerd en we dachten dat alles geregeld was.<br />Totdat op woensdag Vriend een telefoontje kreeg van nicht: dat het toch beter was als we niet kwamen logeren want ze kenden me amper en het was toch wel erg snel want zolang waren Vriend en ik niet samen, en wat als hun dochtertje zich aan mij ging hechten en het ging alsnog uit ...."</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Die woensdag was ik bij vriend en hadden we een lange discussie. Ik vond dat hij hoe dan ook moest gaan en dat ik mijn bus wel ging annuleren, zodat hij zijn moeder even kon zien. Vriend voelde zich beledigd en was van mening alles of niets.<br />Uiteindelijk een middenweg gevonden door last minute een hostal in Madrid te regelen voor de nacht van zaterdag op zondag. Op zich ook niet slecht want Madrid heeft een H.E:M.A die op zondag open is ;-).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bewuste zaterdag ondernamen we de reis. We aten in een bar (stamkroeg zouden we in Nederland zeggen) waar iedereen Vriend kende en vervolgens gingen we naar het verzorgingstehuis waar zijn moeder verblijft. In de tussentijd had Vriend verscheidene malen met nicht gebeld om te zien of ze zin en tijd had om even langs te komen om kennis te maken en elke keer was er wel een reden waarom het niet kon.<br />Toen we bij zijn moeder waren kwam zijn zus wel langs en die was erg stug, pogingen van mijn kant om iets van een gesprek te beginnen strandden wegens gebrek aan reactie en ik was dan ook erg blij dat we weggingen om bij een vriend langs te gaan.<br />Dat was erg gezellig en deze vriend maakte mijn dag door te bevestigen dat zus van Vriend altijd zo was en dat het niet aan mij lag.<br /><br />Tegen 20:00 verlieten we het dorp en hoewel nicht in die tijd waarschijnlijk op zo´n 500 meter langs de bar was gelopen waar wij een koffie zaten te drinken, hebben we haar niet gezien. Wat in ieder geval duidelijk maakte dat ik NIET bij hun de kerst door wilde brengen (naast dat ik op de 24e een halve dag moet werken dus het allemaal wel erg veel en druk zou worden). Vriend was het met mij eens en heeft de hele tijd achter mij gestaan, wat ik echt heel erg kon waarderen.<br /><br />In al het contact daarna tussen Vriend en nicht heeft nicht geen enkele keer gesproken over wat er gebeurd was en is er ook niet meer gesproken over kerst, logeren en dergelijke.<br />Vorig weekend zijn we weer naar het dorp geweest om zijn moeder te bezoeken. Deze keer hadden we een auto geregeld zodat we in 1 dag heen en weer konden.<br />Zus, nicht en haar dochtertje waren in Madrid dus nicht had weer "geen tijd" om mij te leren kennen. Ik was dan ook verbaasd om zus te zien in het verzorgingstehuis. Kennelijk waren ze weer terug uit Madrid en als zus tijd had om langs te komen, moest het ook voor nicht mogelijk zijn als ze me echt wilde leren kennen. Nicht was echter weer in geen velden of wegen te bekennen. Zus was deze keer een stuk toegankelijker en het was gezellig.<br /><br />Ik vind het best als nicht me niet wil leren kennen, haar keuze. Maar ik zie wel dat het voor Vriend niet gemakkelijk is en ik snap het ook niet. In september zeggen dat we vooral samen moeten komen logeren en kerst met de familie door moeten brengen om dan volledig om te draaien en mijn bestaan te negeren.<br />3x is scheepsrecht, dus wie weet de volgende keer.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-49268961224302161952018-11-26T18:57:00.003+01:002018-11-26T18:57:52.703+01:00Ik had inmiddels beter kunnen weten ;-)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Waarom ik in mijn vorige bericht redelijk optimistisch was dat de aankoop van het appartement vanaf nu snel zou gaan, is mij niet geheel duidelijk. Na meer dan 4,5 jaar in Spanje had ik beter kunnen weten ;-).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De bemiddelaar regelde een afspraak met de bank voor donderdag 8 november. De benodigde documenten werden besproken en ik kreeg instructies wat ik waar moest zeggen als het hoofdkantoor mij zou bellen om de hypotheekaanvraag te bevestigen want dat is de procedure: de lokale bank vraagt aan en dan belt het hoofdkantoor om de gegevens van de aanvraag te bevestigen.<br />Maandag 12 november belde het hoofdkantoor en na een telefoongesprek van een half uur was de aanvraag bevestigd en in wachtstand geplaatst. Reden? De bank wilde 2 loonstroken en omdat ik alleen een loonstrook van oktober had, moest ik wachten totdat de loonstrook van november beschikbaar was en dat duurde dus nog even.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En hoewel dit dus uitgebreid per telefoon besproken was, kreeg ik elke dag een email om mij eraan te herinneren dat de benodigde documenten om de hypotheekaanvraag in behandeling te nemen nog niet waren aangeleverd. En daarmee elke dag een herinnering dat er weer vertraging in het proces was opgetreden.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maar goed, uiteindelijk was op 21 november de loonstrook beschikbaar en kon ik voor vrijdag een afspraak met de bemiddelaar maken. Bemiddelaar beweerde dat in het gesprek met de bank op 8 november gezegd was dat er 2 loonstroken nodig waren maar daar kan ik me echt niets van herinneren. Misschien is mijn Spaans voor dit soort zaken minder goed dan ik dacht ;-).<br />In ieder geval waren alle stukken nu beschikbaar en bemiddelaar zou alles opsturen naar de bank.<br /><br />Vandaag weer een telefoontje van de bank: niet alle stukken waren binnen. Alleen de loonstrook van november en de bevestiging van de hypotheekaanvraag via de website. Weer allerlei ingewikkelde vragen waar ik een antwoord op moest geven terwijl ik zeker wist dat ik alles al beantwoord had.<br />Vervolgens een berichtje naar de bemiddelaar dat de bank niet alles ontvangen had met het verzoek om alles nog een keer op te sturen. Daarbij ook maar gevraagd of hij met de bank wil regelen dat ze mij niet meer bellen zonder zijn tussenkomst. Dat scheelt mij een hoop gedoe en stress en verkleint de kans dat ik iets verkeerds zeg. Bemiddelaar heeft toegezegd dat hij met de bank gaat overleggen dat ze hem eerst bellen zodat hij mij voor kan bereiden. Ik hoop dat de bank akkoord gaat.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maar ik vind het allemaal knap ingewikkeld en zit mij af te vragen hoe "gewone" Spanjaarden dit doen. De aankoop van een huis en het aanvragen van een hypotheek zijn grote beslissingen met veel haken en ogen en het in de arm nemen van een bemiddelaar is niet gebruikelijk.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nieuwe voorspelling: dat de hypotheek en de aankoop van het appartement in de week van 10 - 14 december rond zal zijn. Het zal mij benieuwen.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-17415373596885744702018-11-04T09:50:00.002+01:002018-11-04T09:50:46.856+01:00Bijna rond<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het had wat voeten in de aarde maar de koop van het appartement is bijna rond. Maandag gaan de onderhandelingen met de bank beginnen.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het proces om een huis te kopen is heel anders dan in Nederland en volgens mijn collega´s op het werk doen ze het hier in Andalucía</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> nog weer anders dan in de rest van Spanje.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Om te beginnen heb je hier niet de mogelijkheid om een makelaar in te huren. Verkoop via een makelaar is in Spanje een relatief nieuw fenomeen hoewel het door steeds meer verkopers wordt gedaan. Voor mensen die beiden werken of die niet in de buurt van het te verkopen huis wonen, is verkoop via een makelaar een uitkomst.<br />Het zijn dus de verkopers die een makelaar in de arm nemen die daarnaast een poging doet een beetje de belangen van de koper te behartigen. Hij heeft er immers belang bij dat het huis verkocht wordt. Maar onafhankelijk zoals in Nederland, waarbij de koper zijn eigen makelaar heeft die alleen de belangen van de koper in het oog houdt, dat is hier niet het geval. Natuurlijk moet de verkoper de makelaar betalen voor het te koop zetten van het huis. Maar om het nog raarder te maken, als koper moet je de makelaar die de verkoper heeft ingeschakeld ook nog eens betalen :-o</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In mijn geval € 3000,00 + BTW. Als ik dat omreken naar de tijd besteed komen we uit op een uurloon van ongeveer € 750,00 ex BTW of meer, bijna het maandsalaris wat ik verdien.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het appartement stond al zo´n 4 maanden te koop. Eerst voor € 67.000 en toen ik van het appartement hoorde was de vraagprijs net verlaagd naar € 65.000,00. Bij de tweede bezichtiging vertelde de makelaar dat de verkoper wel akkoord zou gaan met een prijs van € 62.000,00 maar zeker niet lager. Na overleg met Vriend (er zijn nog wel wat werkzaamheden die verricht moeten worden, hoewel niet direct) besloten we om dan die € 62.000,00 te bieden.<br />Onderzoek had opgeleverd dat de meeste huizen in de buurt duurder zijn en omdat ik me heel prettig voel in het buurtje en een duurder huis niet kan betalen, voelde dit wel als een mogelijkheid om een huisje in deze buurt te bemachtigen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bod gedaan en in Nederland gaat dan de makelaar naar de verkoper en beginnen de onderhandelingen en vervolgens wordt een contract getekend. Hier niet. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maandag 15 oktober het huis voor de tweede keer bekeken en het bod gedaan, woensdag naar de makelaar om een contract te ondertekenen voor de offerte en een aanbetaling doen van € 2000,00 (die aanbetaling blijkt echt iets van hier te zijn). Vervolgens gaat de makelaar met het getekende aanbod naar de verkoper. Omdat de verkoper niet in de buurt woonde, duurde dat uiteindelijk 2 weken ;-). </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">30 Oktober kreeg ik een berichtje: Ik heb met de verkoper gesproken en alles is goed gegaan, er is alleen een klein dingetje wat we moeten bespreken. Kun je langskomen op kantoor? Ik en Vriend naar kantoor om te horen dat de verkoper de prijs met € 1000,00 heeft verhoogd. Vriend ploft bijna van verontwaardiging en dat maakte het niet gemakkelijk voor mij om met de makelaar te overleggen. Met een " we gaan er even over nadenken en daarna laat ik weten wat ik ga doen." verlieten we het kantoor om in een nabij gelegen bar wat te drinken.<br />Vriend is van mening dat de makelaar aan de verkoper heeft gezegd dat het vast mogelijk is om iets te verhogen en dat er spelletjes gespeeld worden. Hij wil er om wedden dat als ik nee zeg,de verkoper uiteindelijk akkoord gaat met mijn bod. Bovendien kan ik die € 1000,00 goed gebruiken voor bijvoorbeeld het vervangen van de deuren (om maar iets te noemen van de dingen die gedaan moeten worden in de loop van de tijd).<br />Ik snap de redenering van Vriend maar wil aan de andere kant deze mogelijkheid niet verliezen. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat ik dit huis echt heel graag wil en dat ik het tegenbod van de verkoper zou accepteren.<br />Vriend richting bushalte om naar zijn huis te gaan en ik terug naar de makelaar om het tegenbod te tekenen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maandag gaat een financiële bemiddelaar de onderhandelingen met de bank beginnen en zich bezig houden met alle andere zaken die geregeld moeten worden bij de aankoop van een huis. Zelfs voor Nederlandse begrippen is de prijs die ik hiervoor moet betalen hoog (€ 4000,00) en ik blijf me daar ongemakkelijk onder voelen. Aan de andere kant, het gemak dat ik niet zelf in het Spaans al dit soort dingen hoef te regelen en vrij moeten vragen voor elk ding wat gedaan moet worden, voelt toch wel als erg fijn. Een beetje gemengde gevoelens dus.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nu ben ik bezig met een lijst van alle dingen die in de loop van de tijd vervangen moeten worden, een berekening van hoeveel geld ik na de aankoop over hou en wat voor mij het meest belangrijk is om te vervangen.<br />Op dit moment gaat het om het vervangen van de keuken of het kopen van nieuwe meubels. In Spanje verkopen ze met meubels, dus ik hoef niet direct meubels te kopen, aan de andere kant is het niet echt mijn stijl wat er nu in het huis staat. De keuken staat lichtelijk op instorten maar relatief gezien breng ik daar minder tijd door dan in de woonkamer en slaapkamer.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De verwachting is dat over 3 weken de hypotheek rond is en dan weet ik precies hoeveel geld ik over heb gehouden. Nog even geduld hebben dus. En ondertussen surf ik op internet om te zien wat op het gebied van meubels en keukens verkocht wordt.</span></div>
Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-23009060617093211522018-10-23T07:17:00.000+02:002018-10-23T07:17:37.014+02:00Cursus Londen<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Nu ik zit te wachten op een bericht van de makelaar dat mijn bod op het appartement geaccepteerd is, heb ik tijd om iets te schrijven over de cursus die ik in juni deed aan de London College of Fashion: Fashion Design Intensive</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Om te beginnen, intensive was niet te veel gezegd. Het was inderdaad veel en overweldigend. En belangrijker, het bracht me wat ik gehoopt had: een manier om mijn creativiteit tot uiting te brengen. Met wat oefening ben ik nu in staat om van een willekeurig object (of zoals onze lerares zei: een vlek op de vloer) een ontwerp voor een kledingstuk te maken. Maar deze methode is breder toepasbaar, het hoeft niet perse kleding te zijn, het kan ook een kunstobject zijn. Hoewel het me aan tijd ontbreekt om te oefenen, ben ik heel blij met deze uitkomst.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Maar het leren van een methode was echter niet het meest belangrijke. In mijn leven heb ik regelmatig geprobeerd het creatieve deel in mij tot uiting te brengen maar het gaf nooit het resultaat waar ik naar op zoek was. Bijvoorbeeld in een schilderscursus dat iedereen met fijn penseel zijn best deed om een stilleven zo natuurgetrouw na te maken, terwijl ik met mijn vingers in de verf zat om vervolgens het idee van een stilleven op het papier te zetten ;-). De meeste docenten van de cursussen die ik volgde waren niet echt in staat om hier waardering voor op te brengen, noch in staat om mij te begeleiden.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Hoewel ik er van te voren niet echt bij stil had gestaan, bleek dit ook tijdens de cursus in Londen het geval te zijn. Een groep van rond de 12 personen die allemaal deden wat de lerares zei dat we moesten doen en blij waren met het resultaat behalve ik. Gepriegel in de marge. Gesprek met de lerares: het is niet verkeerd wat ik doe maar dit is het gewoon niet. Lerares keek mij aan, keek naar wat ik aan het doen was en zei: Probeer het eens op deze manier. Een manier van grote gebaren, grote, felgekleurde lijnen en ik ging helemaal los. Meer suggesties van haar kant om het nog expressiever te maken en ik ging met een heel tevreden gevoel weer terug naar mijn hotel.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">De dag daarna riep mijn lerares mij om mij een paar dingen op internet te laten zien. En waar ik altijd het gevoel had dat niemand me begreep en dat ik de enige persoon op de wereld was die de wereld op mijn manier zag, kwam ik er eindelijk achter dat er meer mensen zoals ik rondlopen. OK, we zijn een minderheid ten opzichte van de rest van de wereld, maar ik ben niet in ieder geval niet in mijn eentje. En met dat besef ging er een wereld voor mij open.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">De rest van de 2 weken cursus kreeg ik alle ruimte en vrijheid om op mijn manier te werken, hoewel het een aanpassing van mijn lerares vroeg om 1 persoon te hebben die weliswaar het programma volgde maar daar een eigen draai aan gaf. Er waren nog wel een paar momenten waarop de emoties de overhand kregen na zoveel jaren van niet begrepen te zijn maar de blijdschap overheerste.<br />Ik ben heel blij met mijn uiteindelijke ontwerpen hoewel die totaal verschillend waren van wat de rest van de groep had gedaan. Het verschil was dat ik me deze keer niet de vreemde eend in de bijt voelde. Ik mocht en kon zijn wie ik was.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Mijn lerares heeft me een stapel ideeën/manieren van patroontekenen gegeven om verder uit te zoeken en mijn inzichten te verdiepen. Hoewel op dit moment de tijd ontbreekt, ga ik daar zeker mee aan de slag. Volgens haar heb ik een talent op het gebied van patroontekenen wat niet veel mensen hebben en is het zonde om hier niets mee te doen. Na alles wat ze voor mij gedaan heeft, voel ik me moreel verplicht om in ieder geval mijn talent te onderzoeken. Of ik daar in de toekomst verder nog iets mee ga doen, is iets wat de toekomst zal leren.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-35768259581772942902018-10-14T19:07:00.000+02:002018-10-14T19:07:57.992+02:00Alles tegelijk, zoals gebruikelijk ;-)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De onzekerheid over hoe nu verder bracht veel stress met zich mee en dat ging gepaard met een enorme vermoeidheid. Het heen en weer gereis tussen mijn huis en het huis van Vriend hielp ook niet mee.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />Maar uiteindelijk was duidelijk dat het kopen van een huis wel erg belangrijk was, waardoor de beslissing werd genomen om te wachten totdat een positie binnen het bedrijf vrij zou komen. Na gesolliciteerd te hebben op zo´n 20 functies en gesprekken met de vakbond en hun advocaat werd dan ook met veel blijdschap de email ontvangen dat het sollicitatiegesprek wat ik gehad had, goed was verlopen en dat ik de positie had gekregen :-). Op 1 oktober beginnen (wat door de slechte organisatie uiteindelijk 1 dag later werd).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Op dezelfde dag begon mijn naaicursus met 2 dagen per week en 1 dag laat thuis vanwege fisio-training. Wennen aan weer terug naar een ritme van 07,00 uur opstaan, eten koken/lunch maken, ontbijten, de deur uit, werken in een nieuw team, het leren van nieuwe werkzaamheden, niet werkende programma´s op de computer, vervolgens door naar cursus, langs een winkel om iets van avondeten mee te nemen, niet erg vervelend maar het kost wel veeñ energie. En dan heb ik nog niet gesproken over Vriend die ineens wennen moest aan het feit dat ik niet meer alle dagen beschikbaar was om samen dingen te doen ;-).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hoewel het dus op de lijst stond om een huis te zoeken, leek het mij niet het beste idee om dat nu ook al aan mijn activiteiten toe te voegen. Dus afgelopen weekend keken Vriend en ik alleen maar op de huizensite om te oriënteren, welke buurten wel en welke buurten niet todat we een appartement tegenkwamen wat er wel heel erg goed uitzag. En van het 1 kwam het ander.<br />Afgelopen week werd dus aan de lijst met activiteiten het bekijken van huizen toegevoegd. Maandag en woensdag. De makelaar van woensdag adviseerde een gesprek met hun finaniceel adviseur om te kijken of er een mogelijkheid was om mijn budget op te rekken.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dat gesprek stond gepland voor donderdag, mijn budget kon inderdaad opgerekt worden en met het nieuwe budget werd gekeken of ze een huisje in portefeuille hadden. Makelaar gebeld en direct een bezichtiging geregeld. En direct bij het binnekomen werd duidelijk dat dit mijn huisje/appartement moest worden. Helaas kon Vriend niet met mij mee, wat in dit geval dus lichtelijk onhandig was ;-)</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vrijdag feestdag waardoor Vriend en ik tijd hadden om de buurt van ¨mijn¨ huisje aan een nader onderzoek te onderwerpen. Het huisje werd er alleen maar leuker op.<br />Hoewel een hoop mensen zeggen dat ik meerdere huizen moet bekijken, voelt dit zo goed dat ik voor maandag een nieuwe bezichtiging heb aangevraagd. Vriend gaat dan mee en hij gaat onderhandelen om te kijken of er iets aan de prijs gedaan kan worden.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En dan ga ik kijken hoe het is om op zijn Spaans een huisje te kopen.<br /><br />Dus op dit moment is het allemaal wel heel erg veel, hoewel ik er dus deels zelf schuldig aan ben dat alles tegelijk komt. Maar zoals altijd, blijf ik optimistisch denken dat het over een tijdje wel beter zal gaan om me dan waarschijnlijk weer iets nieuws op de hals te halen.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-46145603998853503282018-08-24T18:09:00.000+02:002018-08-24T18:09:43.254+02:00Onzekerheid<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eerst was ik druk met de cursus Fashion Design Intensive in Londen gevolgd door verliefd worden. Vervolgens ging ik voor een 1,5 week naar Nederland om de 75-ste verjaardag van mijn moeder te vieren en vlak voordat ik vertrok kreeg ik van diverse collega's te horen dat mijn bedrijf erg veel moeite heeft om werk te vinden voor de mensen die terugkomen van sabbatical.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De onzekerheid die dat met zich meebrengt (heb ik met ingang van september wel werk en indien nee, wat dan?) heb ik redelijk van mij af kunnen zetten maar met nog maar een week te gaan komt de onzekerheid met harde vaart aangesneld.<br />Temeer omdat de Spaanse wetgeving heel anders in elkaar zit dan de Nederlandse dus het is niet gemakkelijk om mijn rechten en plichten te ontdekken.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nu weet ik wel dat het bedrijf waarvoor ik werkte (of nog steeds als onbetaald op de loonlijst staat) niet het meest leuke bedrijf ter wereld is en de verhalen die ik gehoord heb van vrienden die er nog werken of recent zijn vertrokken zijn niet echt fijn om aan te horen. Wat echter een belangrijke reden is om terug te willen naar het bedrijf is het hebben van een vaste contract en de mogelijkheid om een klein appartementje te kopen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik geloof niet dat ik het kopen van een appartementje al eerder heb genoemd dus even een kleine update. Elk jaar dat ik niet in Nederland werk, wordt ik 2% op mijn AOW gekort. Met geen extra pensioen (wat ik had is afgekocht of het bedrijf waar ik werkte had geen aanvullende pensioenvoorziening voor zijn medewerkers) is duidelijk dat ik een probleem ga hebben als ik ooit met pensioen mag. Als ik tot mijn pensionering in Spanje blijf wonen en werken dan zal ik hier ook vast wel iets opbouwen maar veel zal dat niet zijn (ik geloof dat de Spaanse AOW iets van € 600,00 bruto per maand is en ik zal geen recht hebben op volledige Spaanse AOW). Tijd om eens serieus na te denken, vooral toen ik erachter kwam dat een aantal van mijn collega's, met hetzelfde salaris als ik, in staat waren om een huisje te kopen.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Als ik een klein appartementje kan kopen dan is dat tegen de tijd dat ik met pensioen ga (bijna) volledig afbetaald en hoef ik van mijn AOW "alleen nog maar" mijn eten en vaste lasten te betalen. Dat zou te doen moeten zijn, het zal geen vetpot wezen maar dat zou het in Nederland met alleen AOW (en aanvullende bijstand als dat tegen die tijd nog bestaat) ook niet zijn.<br /><br />Daarom wil ik graag in september weer gaan werken voor mijn bedrijf zodat ik de tijd heb om een huisje te zoeken en te kopen om daarna weer verder te zien. Maar dan moet er wel werk zijn.<br />Ik weet dat HR (personeelszaken) er ook niet veel aan kan doen. Zij zitten met zo'n 300 mensen met onbetaald verlof die ze een baan aan moeten bieden terwijl ergens (waarschijnlijk Amerika) besloten is dat er geen mensen meer aangenomen mogen worden om het vastgestelde budget te halen.<br /><br />Gevolg is dat steeds minder mensen dezelfde hoeveelheid werk moeten doen (wat de sfeer niet ten goede komt) en dat de OR overuren draait om ervoor te zorgen dat het bedrijf de wet naleeft. In Spanje wordt de OR vooral door de vakbond samengesteld en om ruggensteun te krijgen, ben ik lid geworden van de vakbond. Ik hoop dat zij mij kunnen uitleggen wat mijn rechten en plichten zijn.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">HR heeft mij gezegd dat ik op de "vele en gevarieerde" banen moet solliciteren en dat doe ik dan ook braaf. Inmiddels heb ik op 10 functies gesolliciteerd en ben ik voor 1 van de functies afgewezen. Er is 1 functie waarbij ik hoop heb een kans te maken hoewel dat geen eenvoudige functie zal zijn. Maar ik heb in dat team een oud teamgenoot zitten die bij zijn chef een goed woordje voor mij heeft gedaan en mij tips heeft gegeven wat ik kan verwachten als ik voor een gesprek wordt uitgenodigd.<br />En als ik een goede indruk maak tijdens het gesprek moet ik daarna vooral hopen dat de andere kandidaten niet ook geschikt zijn en langer zitten te wachten op een baan dan ik (datum einde sabbatical is doorslaggevend in geval van gelijke geschiktheid en de vakbond heeft er dan ook nog iets over te zeggen).<br /><br />Wat mij extra druk geeft is dat in september de taalacademies op zoek gaan naar leraren Engels. Als ik besluit niet te wachten totdat mijn bedrijf mij een functie aanbiedt, dan zou dat een optie kunnen zijn. Het zal dan in ieder geval geen vast contract worden, geen mogelijkheid meer om een huisje te kopen en de kans om ooit terug te komen bij mijn bedrijf zal dan zeker verkeken zijn. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Toen ik in Nederland was, moesten veel vrienden lachen toen ik de verhalen vertelde over mijn werk omdat ik bijna mijn hele leven al problemen heb gehad met werk en iedereen was vol vertrouwen dat het op de een of andere manier wel goed zou komen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik zou willen dat ik op dit moment hetzelfde vertrouwen zou hebben.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-9622505728058046052018-07-14T07:39:00.000+02:002018-07-14T07:39:25.102+02:00En toen ging ik naar Londen voor een cursus en het eindigde anders dan gedacht<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik ben nu bijna 2 weken terug van de cursus die in alle opzichten aan de verwachtingen heeft voldaan. Misschien zelfs nog wel meer dan dat, maar daarover een andere keer meer.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De naam van de cursus was Fashion Design intensive en intensive was het, en niet alleen de cursus.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik vloog vanaf Madrid (was goedkoper dan vanaf Málaga) en tijdens de 5 uur durende busreis kwam ik aan de praat met mijn buurman. Vlak voor aankomst bij het busstation wisselden we nummers uit om iets te gaan drinken voor als ik terug zou zijn in Granada.<br />Na een lange reis kwam ik doodmoe aan in mijn "hotel" om te ontdekken dat deze man mij al 3 berichtjes had gestuurd.<br /><br />Dit was het begin van een zeer intensief whatsapp-contact voor 2 weken, hoewel we steeds op onderwerpen stuitten die beter uitgelegd konden worden in echt contact. Soms een beetje teveel van het goede, Spaanse mannen kunnen erg aanhoudend zijn in vragen of je al gegeten hebt, indien nee, wanneer je dat gaat doen, en even later wat je gegeten hebt. En hetzelfde voor als je gaat slapen, wanneer ga je dat doen, je mag niet slapen zonder gegeten te hebben etc.. Verder zijn ze erg goed in het versturen van berichtjes om iets te zeggen ook al is er geen enkele reden om een berichtje te sturen: ik ben nu in de supermarkt, ik zit nu in de bus naar huis, ik drink een biertje met de buren.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maar buiten deze, in Nederlandse ogen, ietwat overdreven reacties, was de rest van het contact goed en kwamen we tot de ontdekking dat we redelijk wat gemeenschappelijke dingen hadden. Daarnaast was het fijn om iemand te hebben met wie ik alles wat in de cursus gebeurde kon delen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bij terugkomst stond hij mij bij het busstation op te wachten en ging in fysiek contact iets over de schreef om direct de dag daarna zijn excuses aan te bieden. En zodoende ga ik nu al 2 weken uit met deze man. Hij belt (zoals dat hoort in Spanje) minimaal 5x per dag om te vragen hoe het met me gaat, me een standje te geven als hij vindt dat ik niet goed genoeg voor mijzelf zorg en als ik in zijn huis ben is hij de zorgzaamheid zelve. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Romantisch kan ik hem niet noemen maar wel vol aandacht. Zo kreeg ik van de week als cadeautje een nieuwe vaste telefoon. De telefoon die ik had zat met een kabel vast aan de muur en hij was het er niet mee eens dat ik mijn bed moest verlaten om de telefoon op te nemen. Hij weet van mijn ziekte en gezondheidsproblemen en staat erop dat ik mijn rust neem, daarbij hoort een telefoon die ik overal op moet kunnen nemen. Dus sinds woensdag heb ik een handsfree telefoon.<br />Ik zal hem maar niet zeggen dat ik dat ding overal door het huis heb slingeren, hem achterlatend op de plek waar ik het laatst geweest ben ;-).<br />Maar het is met aandacht gekozen met het oog op mijn welzijn.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Na 2 weken intensief contact per whatsapp en nu in het echt, is het duidelijk dat we sterke gevoelens voor elkaar hebben hoewel het de meest onwaarschijnlijke combinatie ever is. Maar tot nu toe gaat alles op zo'n natuurlijke manier dat we besloten hebben het een kans te geven en we zien wel waar het schip strandt.<br /><br />Ik had een boel verwachtingen voor de cursus in Londen maar dat het met een relatie zou eindigen, stond niet op het lijstje.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-5651396539322390052018-06-09T11:31:00.000+02:002018-06-09T11:31:25.967+02:00Mijn huis bestaat niet<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik was het bijna vergeten maar ook in Spanje heb je een datum waarvoor je je belastingaangifte moet indienen. In Spanje is dat voor 1 juli. Er zijn 3 manieren om aangifte te doen:</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- je gaat naar een belastingkantoor (dat kost je rond de € 50,00)</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- je maakt een afspraak met de belastingdienst (geen idee of dat betrouwbaar is)</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- je doet het zelf via het internet</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De eerste keer heb ik het via een belastingkantoor laten doen en met de ontvangen uitdraai was het daarna geen enkel probleem om het de daaropvolgende keer zelf te doen.<br />Spaanse belastingen zijn een beetje raar. Ze gaan ervan uit dat mijn bedrijf precies de juiste loonbelasting inhoudt die ingehouden moet worden en als tijdens het doen van mijn aangifte blijkt dat dit niet het geval is dan moet mijn bedrijf een boete betalen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zowel voor de aangifte over 2016 als 2017 heb ik ze de boete kunnen besparen omdat ik via mijn aangifte een teruggave voor het huren van mijn huis kan krijgen. Dit is alleen geldig als je in Andalucia woont, waarschijnlijk omdat dit 1 van de armste provincies van Spanje is.<br />Zonder deze mogelijkheid had ik belasting moeten betalen. Over 2016 iets meer dan € 100,00 en over 2017 rond de € 35,00.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Om belasting over mijn huur terug te krijgen moet ik 2 gegevens doorgeven: het BSN van de verhuurder (laten we dat maar zo voor het gemak zeggen, Spanjaarden hebben meer dan 1 nummer) en het kadastrale nummer van mijn huis/appartement,</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het BSN staat in het huurcontract en in die zin kun je weten of je legaal of illegaal huurt en of je met je huurcontract naar de gemeente kunt om je in te laten schrijven op je adres.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het nummer van het kadaster kun je online opvragen en als je verhuist gedurende het jaar moet je het kadastrale nummer van beide appartementen opgeven. In de belastingaangifte zijn ze zo aardig om de link te vermelden. Ik klik op de link, de pagina van het kadaster wordt gegeven, ik zoek naar mijn appartement om te ontdekken dat mijn appartement niet in het kadaster staat.<br />De 2 woningen van de begane grond: ja, de 3 woningen op de eerste verdieping: ja, de 2 woningen op de derde verdieping: ja. Allemaal met hun eigen kadastrale nummer, hoewel ik wel enige vraagtekens heb bij de 31m2 vloeroppervlak wat de woningen zouden hebben.<br />De 3 woningen op de tweede verdieping zijn echter nergens te bekennen. De tweede verdieping staat aangegeven als 1 huis en niet als 3.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het gebouw is in 1931 gebouwd en het zou mij niks verbazen dat de verdiepingen toen uit 1 woning bestonden waarbij later de verdeling in aparte appartementen is gemaakt. Dit maakt dat ik mij serieus afvraag hoe legaal de verbouwing van de tweede verdieping in 3 appartementen is geweest ;-). Een vriendin van mij is op dit moment aan het verbouwen en het lijkt een sport te zijn om de gemeente om de tuin te leiden en te doen alsof je de regels volgt om, na inspectie, verder te gaan met het illegale gedeelte.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Aan de andere kant zou het me ook niets verbazen, wegens gebrek aan automatisering, dat de verdeling in 3 huizen wel legaal is geweest maar dat ze "vergeten" zijn het aan het kadaster door te geven. Zoals ik mijn adreswijziging persoonlijk aan 4 instanties door moet geven, zal je vast ook zelf naar het kadaster moeten om ze van de wijziging op de hoogte te brengen en dat zal vast niet eenvoudig zijn.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In mijn belastingaangifte heb ik maar het kadastrale nummer van de volledige tweede verdieping gegeven, bij gebrek aan beter. Het zal mij benieuwen of mijn aangifte goedgekeurd gaat worden.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-69418968232809264632018-06-05T22:00:00.000+02:002018-06-05T22:00:21.556+02:00Tsja, en hoe reageer je dan?<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik woon nu bijna een jaar in mijn nieuwe huisje en dat maakt dat ik sinds 2018 met een fenomeen werd geconfronteerd waar ik eerder geen erg in had. Ik woon aan de rand van het centrum en zoals in veel toeristische steden en wijken heeft het verhuren van kamers aan toeristen of het veranderen van woonbestemming ten gunste van het toerisme ook hier een hoge vlucht genomen. In mijn kleine smalle straatje alleen al heb ik een hotel en een hostel en het gebouw naast dat waar ik woon was een hostel maar is al een tijdje gesloten.<br />Op minder dan 2 minuten lopen zijn er nog eens 3 hotels en 2 hostels (als ik niet meer over het hoofd heb gezien).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het hostel in mijn straat zit recht aan de overkant, dus ik kijk direct vanuit mijn ramen naar 2 kamers en de badkamer. Wat geen probleem hoeft te zijn als de ramen niet of niet volledig open zijn. Zeker de badkamer levert soms wel leuke reacties op omdat mensen zich er niet van bewust zijn dat het huis tegenover bewoont is en onder de douche gaan of zich wassen met het raam volledig open ;-).<br />Het vervelende is dat mensen op vakantie zich nergens iets van aan trekken. Niet alleen in hun gedrag in de stad en zeker niet op hun hotelkamer. Dus er staan rustig 5 dronken mannen op het balkon tegenover mijn slaapkamer herrie te maken en ongegeneerd naar binnen te kijken. Of vriendinnen die met het raam open in de vensterbank zitten en vervolgens een uur aan het bellen zijn, daarbij vol in het zicht van mijn woonkamer.<br />Als ik op de bank zit, valt er niet veel te zien (niet van hun kant en niet van mijn kant) maar het voelt niet echt aangenaam. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hoewel het ook wel vaak goed gaat (er zijn ook toeristen die zich normaal gedragen), kon ik het laatst niet nalaten om tijdens een uitje met wat vriendinnen hier mijn beklag over te doen met de opmerking "Als ze weer eens zo bij mij naar binnen staan te kijken, zet ik een muziekje op en geef ik een striptease. Kijken hoe snel ze ophouden met hun gedrag."<br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dit leidde weer tot de opmerking van 1 van mijn vriendinnen: "Als het voor zo'n webcam sekssite zou zijn, dan zou je er nog geld aan overhouden." Waarna we overgingen op de hypothetische vraag of je als cam girl zou willen/kunnen werken en of we dachten dat we geschikt voor dat werk zouden zijn. Tot mijn verbazing was iedereen het er wel over eens dat ik uitstekend geschikt zou zijn voor dat werk.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Toen ik erachter kwam dat een groot deel van mijn vrienden en familie ervan overtuigd bleek te zijn dat mijn volgende relatie met een vrouw zou zijn, deed mij dat niet echt veel. Je wordt verliefd op een persoon om wie hij of zij is en het idee van intiem contact met een vrouw staat mij niet tegen, zo simpel is het. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Toen een aantal goede vrienden in Nederland ervan overtuigd was dat ik het als high class escort girl goed zou doen, vond ik het idee spannend maar toen was ik allang de leeftijd voorbij om mij hierin te verdiepen en was de kans erg klein dat ik dat werk ooit zou doen. Dus ik liet het langs mij heen glijden. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maar dat een aantal van mijn vriendinnen ervan overtuigd is dat ik het als cam girl goed zou doen, komt toch anders binnen. Misschien wel omdat dit veel laagdrempeliger is dan het zijn van escort girl en ik er morgen mee zou kunnen beginnen als ik zou willen dus het is niet een hypothetisch iets. En ik ben ergens wel nieuwsgierig hoe het werkt, wat niet vreemd is want ik ben altijd wel nieuwsgierig.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Uiteindelijk heb ik het maar een beetje weggelachen met de mededeling dat ik waarschijnlijk veel te verlegen zou zijn om dit werk te kunnen doen, hoewel mijn vriendinnen daar anders over denken. Maar toch laat het mij (voor voorlopig) niet los.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-65229058525527728072018-06-03T21:33:00.000+02:002018-06-03T21:33:58.959+02:00Spaans leren<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Na 2 jaar intensief Spaans leren was in september 2016 de motivatie om Spaans te leren volledig op. Dit kwam mede door de aanpak van mijn lerares die mij op het laatst zo zenuwachtig maakte om geen fouten te maken dat een simpele huiswerkopdracht een hele zondag duurde in plaats van 2 uur.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wonend in Spanje, wetend dat er nog wel het een en ander viel bij te schaven en de wens om het B2-diploma te halen, maakten dat ik mij inschreef bij de L.O.I om toch door te gaan met het verbeteren van mijn Spaans.<br />Dat had ik beter niet kunnen doen. De weerstand om Spaans te leren was groter dan ik had gedacht. Bovendien leerde ik in die tijd Spaanse Man kennen met als gevolg dat de enige dag die ik had om Spaans te leren in beslag werd genomen door andere dingen ;-) (en een goede reden om het Spaans leren te laten voor wat het was).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gevolg van het omgaan met Spaanse Man was dat mijn spreekvaardigheid en woordenschat met sprongen vooruit gingen. Met fouten, dat dan weer wel maar dat kon me op dat moment niet veel schelen. Bovendien kwam ik via Spaanse Man met allerlei Spaanse websites in aanraking en interessante boeken en films kwamen op mijn pad (in het Spaans omdat Spaanse Man geen andere taal spreekt). </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Heel af en toe keek ik eens naar de cursus Spaans die ik gekocht had en deed een beetje mijn best maar heel veel verder dan hoofdstuk 6 van de 40 hoofdstukken kwam ik niet. In een vlaag van helderheid heb ik wel een avond besteed aan het downloaden van alle geluidsfragmenten zodat ik de cursus in zekere zin af zou kunnen maken zonder toegang tot de beveiligde leeromgeving.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tijdens mijn cursus patroontekenen en confectie werd ik mij steeds meer bewust van de fouten die ik maak in het Spaans en deed ik steeds bewuster een poging om mijn fouten te corrigeren met wisselend succes. Meer nog dan bij Spaanse Man (maar die was inmiddels aan mijn manier van spreken gewend) leidde mijn Spaanse niveau tot langere discussies dan noodzakelijk zou zijn geweest, nog afgezien van het gebrek aan specifieke woordenschat inzake naaitechnieken. In het Nederlands heb ik geen moeite met woorden als voorpand, achterpand, pijp en dubbele zoominslag maar dat wil nog niet zeggen dat ik dat in het Spaans weet ;-). Gooien we daarbij nog de Spaanse gewoonte om alleen de werkwoordsvorm te gebruiken zonder ik, jij of jullie dus de juiste vervoeging van het werkwoord is cruciaal, dan zijn de voorwaarden voor misverstanden wel aanwezig.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Begin dit jaar ontving ik een email van de L.O.I. met de mededeling dat mijn toegang tot de beveiligde leeromgeving in juni zou verlopen maar dat ik eenmalig met 6 maanden kon verlengen. Eerlijk gezegd dacht ik dat die toegang allang verlopen was dus dit was een meevaller. In combinatie met het feit dat ik een aantal maanden vrij zou zijn, leek het mij geen gek idee om toch weer eens een poging te wagen om mijn Spaans naar een hoger niveau te tillen dus de verlenging aangevraagd. Ik heb nu tot december om mijn cursus af te maken en dat zou op zich te doen moeten zijn. Het enige probleem is dat ik nog steeds niet veel zin heb om mij te storten op het leren van woordjes en grammatica.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Verstandelijk weet ik dat ik niet meer dan 1 uur per dag aan de cursus hoef te besteden en dan kom ik in 3 maanden een heel eind. Het is ook niet zo dat ik in de problemen met mijn tijd kom als ik 1 uur per dag aan het leren van Spaans besteed. Bovendien ligt voor voorlopig mijn toekomst in Granada, een reden te meer om mijn Spaans te verbeteren maar kennelijk ben ik nog steeds niet over mijn weerstand van Spaans leren heen.<br />Op dit moment probeer ik mijzelf te motiveren door te bedenken hoeveel gemakkelijker het vervolg van de cursus zal zijn als mijn Spaans beter is en wat voor andere cursussen en andere dingen ik zou kunnen doen als ik mijn B2 diploma heb.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Misschien moet ik maar beginnen met het uit de kast halen van de cursus en de map op de tafel neerleggen en kijken wat er gebeurt.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-20046248323277059702018-05-30T21:17:00.001+02:002018-05-30T21:17:51.339+02:00Op zijn Spaans: met 3 man sterk <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Er is voor mij niets erger dan het hebben van pijn in mijn mond. In alle overige delen van mijn lichaam kan ik heel veel pijn accepteren maar pijn aan gebit is amper te overleven. Dus toen voor de derde keer in minder dan een jaar dezelfde kies brak, wist ik al wel hoe laat het was: hij moest eruit en dat betekende problemen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanwege de kromming van de wortels had ik in februari al van mijn tandarts het telefoonnummer en adres van de kaakchirurg gekregen wat een extra afspraak scheelde en Spaanse Man was akkoord met deze kaakchirurg. Gebeld voor een afspraak: "Mijn kies is gebroken en die moet eruit, ik wil graag een afspraak maken." Geen probleem, 23 april kun je langs komen en dan bekijken we hoe we dit aan gaan pakken. Ik weet niet meer precies wanneer ik de kies brak, maar het zal zeker niet later dan begin april zijn geweest. Dus zo'n 3 weken tussen bellen en afspraak. Ik kan me niet herinneren dat het in Nederland zo lang duurde.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Spanjaarden hebben de gewoonte niet op te dagen bij afspraken met als gevolg dat je of een sms krijgt of gebeld wordt om je aan de afspraak te herinneren. In dit geval werd ik gebeld en werd mij nogmaals uitgelegd dat het om een oriënterende afspraak ging en dat er vervolgens een afspraak gemaakt zou worden om de kies te verwijderen. Ja mevrouw, dat is mij duidelijk.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Op 23 april meldde ik mij bij de tandarts. Ik had liever een afspraak in de morgen gehad zodat ik niet een deel van de cursus zou missen maar met de lange wachttijden voor een afspraak leek het mij verstandiger om niet al te kieskeurig te zijn. Gelukkig was ik op tijd want ik moest een heel formulier invullen met vragen over mijn gezondheid. Geen idee wat het hebben van eventuele maag-darmklachten met mijn tanden te maken heeft, hetzelfde geldt voor problemen in mijn bewegingsapparaat. Maar goed, ze wilden het weten dus ik vul in. Gelukkig waren de mensen in de wachtkamer zo aardig om mij te helpen als mijn kennis van medische termen in het Spaans niet toereikend was en dat maakte de wachtkamer ook een stuk gezelliger.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zoals verwacht luidde de conclusie dat de kies eruit moest, werd er een offerte opgemaakt en een nieuwe afspraak ingepland: 15 mei, nog 3 weken extra wachten. En ook deze keer maar niet kieskeurig geweest over 's morgens of 's avonds.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In deze 3 weken braken er nog meer stukken van de kies af maar hield hij het net voldoende om geen extra problemen te veroorzaken. Ik had een recept meegekregen: een 3 daagse antibioticakuur te beginnen 1 dag voor de behandeling, en ter voorkoming van pijn moest ik een uur voor de behandeling Ibuprofen 600 slikken. Via een Nederlandse vriend kwam ik er achter dat dit veel meer is dan de gebruikelijke dosis in Nederland en kennelijk mag je in Spanje per dag ook 2x zoveel Ibuprofen slikken dan in Nederland. Altijd handig om weer even met je neus op het feit gedrukt te worden dat het medicijngebruik in Spanje veel hoger is dan in Nederland.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maar dan toch eindelijk D-day! Weer een formulier, deze keer om te ondertekenen (dat ik bewust was van het feit dat ik een verdoving zou krijgen, dat ik mij bewust was van de risico's, dat ik wist dat het niet toepassen van een goede mondhygiëne tot complicaties zou leiden etc.). Vervolgens een papier om mee naar huis te nemen met alle instructies van wat ik de komende dagen wel en niet mocht doen, een indicatie hoelang het zou bloeden, wanneer ik moest bellen in geval van problemen en welke problemen vereisten dat ik zou bellen (geen idee of ik dan weer 3 weken zou moeten wachten). En toen was het zover, het trekken van de kies zelf.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ze waren met 3 man sterk (of beter gezegd vrouw sterk want het waren allemaal vrouwen). Ik nam in de stoel plaats, kreeg de verdoving, ze vonden dat er nog meer verdoving moest plaats vinden en toen ze tevreden waren gingen ze aan het werk: 1 assistente hield het speeksel-afzuigapparaat vast, 1 assistente nam mijn hoofd in een soort van lichte houtgreep zodat ik mijn hoofd niet kon bewegen en de tandarts ging aan de slag om de kies eruit te halen.<br />In Nederland hadden ze ook al eens een kies verwijderd en dat deed de tandarts in zijn eentje. Ik geloof niet eens dat de assistente enige actie verrichtte behalve het aanreiken van de gevraagde gereedschappen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Na een half uur was de kies eruit. Volgens de tandarts hadden we geluk gehad dat de wortels niet gebroken waren tijdens het trekken, anders had ze moeten opereren en mijn kaak openleggen en dan zouden we nog een uur extra nodig gehad hebben.<br />Dus blij en gelukkig stond ik na een half uurtje weer buiten. Direct per whatsapp ervaringen uitgewisseld met Spaanse Man want die had net de dag ervoor een kies laten trekken bij dezelfde kaakchirurg.<br />Vervolgens heb ik zo'n 2 weken pijn gehad in de kies naast de getrokken kies en had ik een humeur om op te schieten (oké, toegegeven, kennelijk was ik nog niet van de menstruaties af en dat hielp niet mee) </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">maar nu de cursus is afgelopen en mijn "vakantie" is begonnen, kan ik die zonder pijn beginnen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Over een half jaar gaan we in discussie over hoe we het gat gaan opvullen maar voor voorlopig hoop ik dat ik even geen tandarts meer hoef te zien. En hoe dat gaat heb ik hier in Spanje al een keer meegemaakt, dus dat zal niet nieuw meer zijn :-).</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-32139502865706802722018-05-12T17:49:00.001+02:002018-05-12T17:49:13.544+02:00De bar<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eén van de dingen die ik beduidend minder doe nu Spaanse man en ik minder contact hebben, is tijd doorbrengen in een bar. Iets wat in Spanje bijna tot de dagelijkse gang van zaken hoort.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Niet opgegroeid in een cultuur van tijd doorbrengen in een bar en al zeker niet in mijn eentje lag hier wel een drempel om te slechten en zeker in combinatie met mijzelf leuke dingen gunnen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik had een aantal vriendinnen om tips gevraagd en "op zoek naar een stamkroeg" stond dan ook op mijn lijstje "wat te doen tijdens mijn sabbatical". Nu ben ik niet echt een persoon om 's avonds uit te gaan. Tegen de tijd dat mensen hier bedenken dat ze wat gaan eten (diner of tapas), zit ik te bedenken of ik al dan niet al mijn bed op ga zoeken. Maar vandaag in de moestuin bedacht ik mij ineens dat wat ik met Spaanse man deed, ik ook wel in mijn eentje kon doen: werken in de moestuin en op weg naar huis even bij een bar langsgaan. 's Middags, scheelt koken en na een paar uur hard werken ook wel verdiend ;-).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Volgende vraag: welke bar? Nieuwe gewoonte, dus best wel eng en om dan zomaar, met bemodderde kleding en grond onder mijn nagels, fiets en groente een onbekende bar in te stappen, dat was toch iets te veel van het goede.<br />En toen schoot de bar door mijn hoofd waar ik bijna elke dinsdag ga eten voor of na mijn afspraak met mijn fysio-trainer. Niet erg ver van de route moestuin - huis en nu ik daar al meer dan 7 maanden met regelmaat over de vloer kom, niet geheel onbekend. Hoewel een dagmenu eten aan een tafeltje wel iets anders is dan aan de bar hangen. Dat dan weer wel.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ik parkeer mijn fiets bij de bar en kom een meneer tegen die ik ook al een paar keer heb gezien als ik in de bar zat te eten. Afgelopen dinsdag kwam hij (en de eigenaar) er achter dat ik geen Française maar Nederlandse was en ja, Nederland en fietsen horen nu eenmaal bij elkaar. We hebben een klein gesprekje terwijl we naar binnen gaan. Hij sluit zich aan bij zijn vriend en ik zoek een plekje aan de bar. Ik bestel een tinto de verano met tapas en bied de eigenaar van de bar een deel van mijn uien aan (ik heb meer dan ik in mijn eentje aan kan). Eigenaar en vrouw van eigenaar blij, ik blij en ik moet verplicht alle groente van mijn fiets halen en in de schaduw zetten.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De man heeft zijn drankje op en zegt dat hij af wil rekenen, inclusief mijn drankje en de doos met 5 liter vino mosto die hij net gekocht heeft. Ok, muchas gracias meneer ;-). Op weg naar de uitgang, begint de meneer weer een gesprek met mij en stelt mij voor aan zijn vriend die de eigenaar van de wijngaard blijkt te zijn waarvan hij net de vino mosto heeft gekocht. Geen ontkomen aan, ik moet de wijn proberen (vino mosto is heel erg jonge wijn). Meneer heeft de wijn gekocht voor zijn zoon maar kennelijk maakt het niet uit dat de wijn al open is voordat zoon de doos krijgt. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De wijn is voor mij te zoet maar niet verkeerd.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />Inmiddels is de vriend van meneer naar huis vertrokken maar meneer blijft nog even hangen om mij foto's te laten zien van de narcissen die hij in Nederland had besteld en die het goed in zijn bloembakken hebben gedaan. Uiteindelijk met een tot volgende keer gaat hij dan toch naar huis. De eigenaar van de bar biedt mij aan om een tapas te kiezen voor bij de wijn. Ik voel me een beetje ongemakkelijk. In Nederland zou het ondenkbaar zijn dat je met drinken aan de bar zit wat niet geleverd is door de bar, maar hier is dat kennelijk geen probleem. Ondertussen word ik in meer conversaties betrokken want een Nederlandse in een echte buurtbar is natuurlijk wel een bezienswaardigheid.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ongeveer 1,5 uur nadat ik de bar binnen ben gestapt, sta ik weer buiten bij mijn fiets met 2 drankjes en tapas achter de kiezen zonder dat het mij iets gekost heeft en weer een fantastisch verhaal rijker. Ik heb mij uitstekend vermaakt en omdat het al een beetje bekend was, minder eng dan het anders zou zijn.<br />Ik denk dat ik hier maar een gewoonte van ga maken (hoera, een nieuw regeltje, hahaha): op de terugweg van de moestuin naar huis even langs de bar om iets te drinken.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het heeft zo zijn tijd nodig maar uiteindelijk word ik nog wel een echte Spaanse.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-49785930613152808952018-05-01T18:26:00.001+02:002018-05-01T18:26:20.021+02:00Het kostte moeite, maar geboekt<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zoals gemeld in mijn vorige blog, zat ik erover na te denken om een cursus te doen maar dat er een stemmetje in mijn hoofd zit wat zegt dat een cursus doen "alleen maar" omdat ik het leuk vind, geld over de balk gooien is. Zeker als die cursus ook nog eens buiten Spanje is (extra reiskosten, duurder levensonderhoud etc.).</span><br />
<br /><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vorige week kwam de informatie binnen van de universiteit van Londen (2 colleges: London University of Art Saint Martins en London College of Fashion) en zij boden beiden een geschikte cursus aan van 2 weken voor ongeveer de helft van de prijs als Florence, wat 3 weken zou zijn.<br />Na overleg met mijn leraressen op de cursus koos ik in eerste instantie voor de cursus aan Saint Martins maar vanwege de datum vond mijn huisarts de cursus aan het London College of Fashion beter.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De cursus aan Saint Martins zou half augustus zijn, wat neer komt op 26 juli naar Nederland vliegen, 5 augustus weer terug en uitgeteld in Granada aankomen (beiden geen handige vluchttijden in verband met de reis van Granada naar Madrid), 1 week de tijd om mijn leven hier op de rit te krijgen, mijn koffer te pakken, op 11 augustus weer 5 uur bus naar Madrid, 2 weken Londen, 26 augustus weer terug komen en dan op 3 september weer beginnen met werken.<br />Ik snap de redenering van mijn huisarts ;-).<br />En om de vraag voor te zijn: het is zomerseizoen en het blijkt dat de vluchten vanaf Malaga dan veel duurder zijn dan vanaf Madrid dat het de buskosten waard zijn om vanaf Madrid te vliegen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De cursus aan het London College of Fashion had de optie van juni en dat zou mooi de 3 overgebleven maanden sabbatical verdelen. Na een paar slapeloze nachten (wel, niet, wel, niet...) de knoop doorgehakt en geboekt: 16 juni vlieg ik naar Londen en ik kom 1 juli weer terug. Ik kon een onderkomen boeken (met eigen badkamer) in een soort van studentencomplex en hoewel ik eerst dacht dat het redelijk prijzig was (€ 745,00 voor 15 nachten) ben ik er gisteren achtergekomen dat het gebouw over een gemeenschappelijke keuken beschikt en een goedkoop restaurant met een dagschotel van rond de € 10,00. Dat scheelt aanzienlijk in de kosten van eten omdat ik zelf mijn ontbijt kan maken en een lunch om mee te nemen. En ik hoef niet elke kop thee buiten de deur te halen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dan nu natuurlijk de hamvraag: wat voor cursus ga ik doen?<br />Tijdens de opleiding die ik nu doe, ontdek ik een creatieve kant waarvan ik niet (meer) wist dat ik die had maar het lukt me niet om die voldoende naar buiten te brengen (geen idee of ik hier ook weer onbewust "regeltjes" aan heb gehangen). Het blijft vaak bij een vaag idee of gevoel en dan loop ik vast. Het lukt me niet om in woorden of tekeningen duidelijk te maken wat ik in mijn hoofd heb. Dus waar ik aan zat te denken was een cursus die mij zou kunnen helpen om die creativiteit meer en duidelijker naar boven te brengen. Ik ben verzot op stoffen en kleuren en ik blijk een eigen stijl te hebben die ik probeer te mengen met de Spaanse manier van kleden en de stoffen die hier gebruikelijk zijn.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Na navraag bij de universiteit van Londen, kwam ik uit bij een cursus van 2 weken Fashion Design. Er waren 2 mogelijkheden en vanwege de datum is het uiteindelijk de cursus Fashion Design - Intensive geworden. Dit is een combinatie van tekenen en op een kleine paspop spelen met stof, naast theorie en onderzoeken waar je inspiratie vandaan komt (korte samenvatting).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />Hoewel ik het mijzelf erg moeilijk heb gemaakt of ik hier wel geld aan kon en mocht besteden, heb ik er erg veel zin in. Ik voel me wel onzeker omdat ik geen enkele kennis van mode en trends heb en ontwerpers ken ik alleen maar van naam maar geen idee wat ze ontwerpen en geen idee of ik de huidige mode mooi vind.<br />In de omschrijving van de cursus staat dat het voor beginners is met interesse in het onderwerp en een verlangen om te leren maar voorkennis is niet vereist. Ik ga ervan uit dat ik hier wel aan kan voldoen en anders heb ik de eerste dagen veel huiswerk: open de laptop en ga op onderzoek naar ontwerpers.</span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-291199331215799457.post-44547101964469491592018-04-24T09:27:00.000+02:002018-04-24T09:27:17.277+02:00Hoeveel gun ik mijzelf?<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het meest oorspronkelijke idee ten aanzien van het volgen van mijn cursus/opleiding was een sabbatical aanvragen voor 8,5 maand, 8 maanden voor de cursus en dan nog 2 weken "vakantie". In juli vorig jaar viel een geblokkeerde spaarrekening vrij en het geld wat op die rekening stond was voldoende om dit te kunnen financieren.<br />Indien nodig zou ik mijn inkomen aan kunnen vullen met het geven van Engelse les, of via privéles of via een taalacademie in de ochtenduren, zodat er spaargeld over zou blijven.<br /><br />Toen kwam echter het verzoek om parttime te blijven werken waardoor mijn spaargeld op een spaarrekening zou kunnen blijven staan. En het probleem met geld op een spaarrekening is dat er dan een stemmetje in mijn hoofd komt wat zegt dat ik er niet meer aan mag komen, tenzij in geval van nood.<br />Of dat weer 1 van mijn zelf opgelegde "regeltjes" is of het gevolg van de ruzies tussen mijn ouders over het beheer van hun financiën, weet ik niet en ik weet ook niet of het relevant is. Feit is dat, naar mijn mening, geld op een spaarrekening niet voor "leuke" dingen gebruikt mag worden en eerlijkheidshalve moet ik dan ook maar bekennen dat het mij moeite kost om dit spaargeld aan te spreken om 4 maanden in leven te blijven. Wat nog gekker voor woorden is omdat in het oorspronkelijke plan dit geld bedoeld was om van te leven tijdens een sabbatical 2x langer dan nu.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Van het weekend zat ik zo eens na te denken en het idee om 3 maanden in Granada door te brengen tijdens mijn sabbatical zonder iets speciaals te doen, voelde niet goed. Alsof ik dan niet geprofiteerd zou hebben van alle mogelijkheden die vrij zijn van werk mij zou bieden.<br />Ik ben geen persoon voor reizen om steden of landen te bezoeken. Het onderweg zijn is leuk maar eenmaal op de plek aangekomen is voor mij alles hetzelfde. Dus het maken van een reis viel af.<br />Vanwege de problemen met mijn benen en rug (en zomer dus veel te heet) zat een begin maken met mijn voettocht naar Santiago vanaf Sevilla er ook niet in.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Volgende idee: een zomercursus. En toen begonnen mijn oogjes te stralen ;-). Ik vind nieuwe dingen leren leuk en omdat je het met gelijkgestemde mensen doet, heb je altijd aansluiting.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eerst op zoek naar een kookcursus maar wat ik vond leek mij niet echt de moeite waard. Een zomercursus op het gebied van mode, patroontekenen en naaien? Daar bleek (meer dan) voldoende keuze in te zijn.<br />In Spanje heb ik tot op heden nog niets kunnen vinden dus dat zal hem waarschijnlijk niet worden, tenzij mijn lerares nog iets weet.<br />Op dit moment heb ik informatie over een cursus in Florence en staat er een vraag open bij de universiteit van Londen. Alleen gaat me dat met elkaar zo'n € 3000,00 - € 3500,00 kosten (opleiding, vlucht, accommodatie). Het geld heb ik maar om voor mijn plezier een cursus te doen is niet geld "nuttig" besteden. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zolang ik nog niets van de universiteit van Londen heb gehoord, kan ik de beslissing nog even uitstellen ;-). Maar dat ik het mijzelf met mijn "regeltjes" weer eens moeilijk maak, dat is wel weer duidelijk. Aan de andere kant, dit "regeltje" heeft mij wel voor financiële problemen behoed waardoor ik nu de mogelijkheid heb om een zomercursus te doen. Ik ga nog wel even wat strijd met mijzelf leveren de komende tijd om hopelijk tot een moment te komen dat ik mijzelf leuke dingen kan en mag gunnen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>Stuiterbolletjehttp://www.blogger.com/profile/00859469615700037626noreply@blogger.com1