zaterdag 20 mei 2017

Alsof ik nog niet genoeg te doen had ;-)

Toen in 2015 mijn naaimachines overkwamen uit Nederland en 1 vanwege schade bij het transport naar een naaimachine-winkel moest voor reparatie, zit er een bepaalde naaischool in mijn hoofd. Ik zag de poster in de naaimachine-winkel en wat ik op internet zag, sprak mij wel aan. Maar begin 2015, net met het koor begonnen, ongeveer een half jaar Spaans aan het leren, niet echt het juiste moment om actie te ondernemen.
Toch bleef het kriebelen.

Ter informatie, in Nederland heb ik 4 jaar lang les gehad in patroontekenen en proportieleer (inclusief de bijbehorende examens) en ik heb als zzp-er als lingeriemaakster gewerkt, hoewel dat laatste om verschillende redenen geen succes is geweest.
Ik heb het patroontekenen altijd erg leuk gevonden maar omdat mijn lerares kwalitatief goed was maar daardoor ook erg strak in de zin van "zo moet het en niet anders" was de lol in zelf kleding maken naar eigen idee en op eigen maten wel verdwenen.

Tel daarbij op dat ik er een handje van heb om de verkeerde stof bij mijn projecten te kiezen (qua structuur en qua kleur) dan is het niet verwonderlijk dat projecten vaker in de prullenbak dan in mijn kledingkast verdwenen.

Maar na het zien van de homepage van de naaischool en het maken van de concertkleding voor het koor, begon langzaamaan het plezier in het naaien weer terug te komen hoewel ik de stem van mijn lerares uit Nederland nog steeds niet helemaal tot zwijgen heb gebracht.
Na mijn bezoek aan Nederland in december, heb ik hier in Spanje ook de beschikking over mijn patroontekenboeken en voelde het toch wel heel leuk om dit weer op te pakken. Zeker omdat ik de mode in Spanje graag aangepast zie aan mijn Nederlandse smaak en maten.

Begin maart de stoute schoenen aangetrokken en een email naar de naaischool gestuurd voor informatie. Een antwoord op zijn Spaans: "Dit kunnen wij u niet geven, u moet wachten totdat de informatie over de nieuwe cursus beschikbaar komt, dat is begin mei". Vale. In Nederland zou je dan in ieder geval de informatie over de huidige cursus krijgen.
Dus ik braaf wachten tot eind mei. Op 3 mei nog geen update, zondag 7 mei nog een keer kijken en ja!! Dus nieuwe email: "Ik zie dat de informatie beschikbaar is, kunt u mij bellen om de mogelijkheden te bespreken?"


Maandag telefoon. Fijn om te merken dat mijn Spaans, hoewel met fouten, inmiddels voldoende is om een telefoongesprek te kunnen voeren. Nadat mijn ervaring bekend was, waren er 2 mogelijke cursussen: patroontekenen, origami met textiel en Japans patroontekenen of als tweede mogelijkheid historisch patroontekenen. Beiden leken me wel leuk maar uit praktische overwegingen voor de algemene cursus patroontekenen gekozen. Omdat ik het patroontekenen voor een groot deel al beheers (hoewel de school een andere tekenmethode gebruikt dan ik geleerd heb) zal de opleiding in het begin voor mij niet zo moeilijk zijn waardoor ik de tijd heb om mij de woordenschat van het naaien eigen te maken. Want ja, ik weet wel wat een voorpand in het Nederlands is maar in het Spaans zou ik echt geen idee hebben. Tegen de tijd dat ik bij de Japanse techniek en origami aan ben gekomen, zou het naaien in het Spaans geen probleem meer moeten zijn.

Na enige bedenktijd een email gestuurd met de mededeling: "Ja ik ga de cursus doen." Met een afspraak om afgelopen woensdag de aanbetaling te doen om mijn plek te bevestigen. Het was wel spannend om de school binnen te stappen maar het voelde vanaf het eerste begin goed. De directrice bleek echter niet aanwezig (haar moeder moest onverwacht naar het ziekenhuis) maar ik had wel een leuk gesprek met een lerares die, naar bleek, mijn lerares gaat worden. Ik wacht nog steeds op een reactie van de directrice voor een nieuwe afspraak om mij echt in te schrijven maar ze hebben mij nu van meerdere kanten bevestigd dat mijn plaats gereserveerd is (er zijn in totaal maar 12 plaatsen) dus ik hoop maar dat het op zijn Spaans goed gaat komen.

Mijn broer kwam met de vraag waarom ik de opleiding wilde doen. In eerste instantie had ik daar niet echt een antwoord op behalve dan dat het een gevoel was om het weer op te pakken maar dat kan ik natuurlijk ook gewoon thuis doen.
Ik geloof dat het meer iets is dat ik in Nederland, op de Nederlandse manier, de lol voor een groot deel kwijt ben geraakt en dat het mij niet lukt om de juiste keuzes qua stof en kleur te maken. Ik ga het nu op de Spaanse manier proberen en ik ben erg benieuwd hoe mij dat gaat bevallen. Mocht ik na deze opleiding nog steeds het gevoel hebben dat ik moet presteren in plaats van te genieten, dan weet ik in ieder geval dat ik mijn best heb gedaan om er verandering in aan te brengen maar dat het (voor voorlopig) er niet in zit om er meer dan een hobby van te maken.

Nu is het wachten op een reactie van mijn werk. In oktober valt er een spaarrekening vrij en heb ik voldoende geld achter de hand om voor de duur van de opleiding een sabbatical aan te vragen. Daardoor kon ik ook ja zeggen want de cursus/opleiding is 5 dagen per week van 16.00 tot 21.00 uur. Maar volgens personeelszaken was het ook mogelijk om tijdelijk parttime te gaan werken en het verzoek hiertoe heb ik inmiddels ingediend bij mijn teamleider.
Als dat niet mogelijk is (of waarschijnlijker: na verschillende keren vragen zullen ze nog steeds geen beslissing genomen hebben en zal ik de beslissing moeten nemen om de sabbatical aan te vragen), dan zit ik erover te denken om voor de ochtenduren een baan als lerares Engels te zoeken. Met 4 uur per dag 's morgens zal de aanslag op mijn spaargeld minder groot zijn en ben ik in ieder geval verzekerd voor het ziekenfonds.

Maar voorlopig is het wachten op een nieuwe afspraak om mijn inschrijving definitief te maken en ik hoef pas eind augustus te laten weten dat ik met ingang van 1 oktober een sabbatical van 9 maanden wil. 

1 opmerking:

  1. Leuk om je nieuwe plannen te lezen.

    Mijn moeder deed, gedeeltelijk in de oorlog, de zgn industrieschool en daar zat ook groot deel coupeuse werk bij en opleiding handwerklerares. Ze had heel veel proeflapjes etc bewaard en op een gegeven moment ben ik daar een bestemming voor gaan zoeken en kwam terecht op het onderwijsmuseum en daar zijn we het samen gaan brengen, ze waren er erg enthousiast over. Er zaten namelijk ook klein onderdelen van patronen bij die van vloei- en ander papier dat beschikbaar was in de oorlog bij en dat was bijzonder en zeldzaam.
    Tot mijn frustratie was ik een stuk minder begaafd met handwerken en ik had ook een schoolvriendin van mijn moede als handwerklerares op school en kreeg dan te horen je moeder is veel netter.
    Simpele dingen maak ik nog steeds zoals zomerjurken en rokken en een grote voorraad lappen ligt op zolder, daar kom ik nooit meer door.

    BeantwoordenVerwijderen